+++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++

[ป้าแจง]

oho


และแล้วคนที่ทำงานอยู่จังหวัดเดียวกัน
ก็เจอกันที่เว็บบอร์ดของชาวหอนี่เอง

ดีใจวุ้ย

ตอนนี้จดเบอร์วีระไว้แล้ว

ยังไงซะเราต้องให้วีระเป็นไกด์ให้แน่นอน แต่จะมายังไงอ่ะ เท่าที่อ่าน ดูไกลมากเลยอ่ะ

ได้คู่..แล้วใช่มั๊ยวอร์ม

[tiktokthailand]

สิ่งที่ทำให้เรา WOW!  เมื่อมาอยู่นี่นี่ก็คือ....

1. ที่นี่มีแชมพูยี่ห้อนึงที่เคยขายที่เมืองไทย แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว

มันคือยี่ห้อ วิเดิลแซสซูน รุ่นเราขึ้นไปคงรู้จัก

วอร์ม เราไม่รู้จักอ่ะ
สงสัยมีขายเฉพาะแถบภาคเหนือรึเปล่าแก?

[ป.ปลา]

วิดัลแซสซู จำด้ายยยย
แชมพูลักซ์ด้วย ชอบมากๆ เป็นแชมพูยี่ห้อเดียวที่ป.ปลา ใช้แล้วรังแคไม่ขึ้น
(นอกจากแชมพูยานะ)  

[GaMmY_Rx]

หนังไก่
ที่เค้าม้วนเป็นกอ้นๆเล็ก แล้วย่าง
แล้วราดด้วยซอส

ฉ่ำซะดูไม่ออก
ชั้นก็อยากกินจนหน้ามืด
เกือบพันเยน
ได้กินหนังไก่ซะงั้น

ปกติเราเป็นคนไม่กินหนังไก่
แม้จะพยายามหลับตากิน
ปิดจมูกกินก็แล้ว
แต่เมื่อรู้ว่ามันคืออะไร
ลำคอมันไม่ค่อยต้อนรับนัก
เกรงว่ากินไปแล้วมันจะพาเพิ่อนๆ อาหารที่เากินไปก่อนหน้านั้นออกมาด้วย
จึงต้องจำใจปิดฉากมันลงด้วยการทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใย

สู้ไส้ใหญ่หมูพะโล้ทอดกรอบ ได้หรือเปล่าอ่ะวอร์ม
ยังอ่านไม่จบเลย
แต่โชคดีกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆนะจ๊ะ..ขอให้เจอคนดีๆ..

[WARM]

5555555

แกม

สู้ไม่ได้จิงๆ

ไส้หมูครั้งนั้นสามารถ ทำให้เรา อ้วกได้ในพริบตา

ไม่นาพูดเลย กลิ่นมันถูกปลุกขึ้นมาหลอนถึงที่นี่เลยนะเนี่ย

แหวะ!!

[veekung]

วี รวมเล่มให้หน่อยละกัน

ตอนนั้นชั้นคงขี้เกียจแล้วหละ เพราะ จะรวยมากๆ :lol:

แหมถึงตอนนั้นก็อย่าลืมน้องแล้วกัน :lol:  :lol:  พิมพ์มาอีกเรื่อย ๆ ถ้ารวมได้แล้วจะส่งไปให้ดู :lol:

[WARM]

วี

ก็พูดเล่น ชั้นกลับไปก็จนเหมือนเดิม

ต้องขอตังค์น้องๆไปวันๆ

[veekung]

แหมกลับมาก็อาเสี่ยะเลยนะพี่วอร์มจนอะไรกัน :lol:

[coco_cola]

ดูเธอมีความสุขมากเลยนะพี่วอร์ม ไม่ใช่ว่าอยู่ที่นั่นจนติดใจไม่ยอมกลับมา ไม่ได้นะคะ เพราะคนทางนี้ต้องการความตลกจากเธออย่างมาก



ปล.ห้ามกันคิ้วนะ เพราะมันไม่ใช่อ่ะกิ๊ฟท์

[WARM]

โกลด์ ไม่ต้องห่วงพี่ไม่กันคิ้วหรอก

แต่จะเขียนเอา

นี่อุตสาห์เอาพู่กันจีนมาเลยนะเนี่ย

กะว่าจะเขียนให้โก่ง โค้งเป็นขอบถ้วยน้จิ้มเลย

ระยะเป้าหมายคือ ยอดบนสุดของ curve จะอยู่ประมาณตีนผม

[MahDee]

รออ่านตอนต่อไปอยู่เน้อ  :wink:  :wink:

[WARM]

ฉบับต่อไปวางแผง

วันศุกร์ หรือไม่ก็เสาร์ ไม่งั้นก็อาทิตย์

ถ้ายังสามรถใช้อินเตอร์เนตได้

แต่ถ้าใช้ไม่ได้ ก็คงอีกหลายวันเลยกว่าจะวางแผง

[WARM]

ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันนะ

เรามักมีปัญหากับการซื้อของกินอยู่เรื่อย

คราวนี้ก็เอาอีกแล้ว....ตั้งสองอย่าง

เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง

เพราะตอนนี้ดึกแล้ว ก็ดูรายการทีวีไทย นั่นแหละ

[ป.ปลา]

ว่างๆ แล้วรีบมาเล่าเด้อพี่วอร์ม  :lol:

[veekung]

โกลด์ ไม่ต้องห่วงพี่ไม่กันคิ้วหรอก

แต่จะเขียนเอา

นี่อุตสาห์เอาพู่กันจีนมาเลยนะเนี่ย

กะว่าจะเขียนให้โก่ง โค้งเป็นขอบถ้วยน้จิ้มเลย

ระยะเป้าหมายคือ ยอดบนสุดของ curve จะอยู่ประมาณตีนผม

จะเอาแบบที่ทำเชียรปีศาจปีนั้นเหรอ อย่างลืมวาดปากจู๋ด้วยนะพี่วอร์ม :lol:

[WARM]

21/06/2007

เรื่องร้ายๆกับของกิน
การที่เราจะมาอยู่คนเดียวแล้วทำอะไรกินเองนี่เป็นเรืองลำบากนะ แต่ทำไงได้ล่ะ ในเมืองบางส่วนเราได้เตรียมมาจากเมืองไทยแล้ว  เพื่อเพิ่มคุณค่าทางอาหารให้ครบ ห้าหมู่จึงเป็นเรืองจำเป็นที่จะต้องหาอีกส่วนหนึ่งมาเติมเต็ม
ก่อนหน้านี้เรื่องของกินจะต้องพึ่งพิง ซูเปอร์มาเกตแถวนี้ 100% หรือไม่งั้นก็กินข้าวข้างนอกเท่านั้น แต่วันเสาร์ที่ผ่านมาสัมภาระที่ขนมาทางเรือ ก็มาถึงหน้าประตูห้อง.....ก๊อกๆๆ  เสียงเคาะประคูดังขึ้น
เราเองเนื่องจากรู้แล้วว่าวันนี้เค้าจะเอาของมาส่ง 9.30 น ก็เลยนอนรออยู่ในห้องตั้งแต่เมื่อคืน(คือว่า ตื่นพร้อมๆกับเสียงเคาะประตูนั้นแหละ)  ว่าแต่สงสารคนส่งของนะ โชคร้ายจังที่มาเห็นเราในสภาพแบบนั้น (ผมยุ่งเป็นซูเปอร์ไซย่า หน้าป่วยๆ)
....นั่นไงมาแล้ว ของของเรา เย้!!!! ตั้ง 5กล่องแนะ (ได้ข่าวว่าเพื่อนๆเค้าเอามาร่วม 30 กล่อง) งานนี้ไม่ต้องยกเอง เพราะเค้าจัดการให้หมด  เราแค่เซ็นชื่ออย่างเดียว.....ของมาแล้ว ทุกอย่างครบนี่.....ก็เลยนอนต่อ
ตื่นขึ้มาจัดของจริงๆจังๆ ก็เกือบบ่ายสอง( น่าจะรอให้ของมันเดินออกมาจากกล่องแล้วเดินไปอยู่ในตู้เองเลยนะ)
จิ๊บจ๊อยมากๆ แค่ 5 กล่อง
ลืมบอกไป เนื่องจากเป็นคนไทย การเอาข้าวสารจากบ้านเรามาจึงเป็นเรื่องธรรมดา บางคนเอามาเต็มที่ตามโควตาที่เค้าให้มาประมาณ 100 โล แล้วชั้นล่ะเอามากี่กิโล.....9โล ครึ่ง (แม่ง....ต่างกันมากๆ) แหมก็ตอนเราซื้อของมาน่ะ เดินโลตัสคนเดียว จึงไม่สามารถควบคุมรถเข็นได้ ก็เลยตัดสินใจว่าเท่าไหร่ก็เท่านั้นแหละ ผลก็เลยออกมาเป็น 9โลครึ่ง...เพราะคิดว่าคงไม่มีเวลามานั่งหุงข้างทุกวัน
และอีกอย่างที่ขาดไม่ได้ก็คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป  เอามาไม่เยอะเท่าไหร่(เหตุผลเหมือนกับตอนซื้อข้าวสาร)
รื้อของประมาณชั่วโมงเศษๆ ทุกอย่างก็เข้าที่หมด ยกเว้น กระดาษที่เค้าห่อของ และรองหัวกล่องท้ายกล่อง
ทำไมมันเยอะกว่าของที่เอามาอีกเนี่ย

จากนั้นก็ได้ถึงคราวที่ต้องไปซื้อของกินเพื่อมาเติมเต็มบางอย่างที่ขาดหายไป แน่นอนสิ่งที่เล็งมานานแล้วก็คือ กุ้งแช่แข็ง ผัก ผลไม้ ไข่ (และหนังไก่.....อันนี้หยิบมาดูแล้วเบะปากใส่เลย....กูรู้นะว่ามึงคือหนังไก่ อย่ามาทำตัวเหมือนปลาหมึก)
วันแรกก็คือต้องลองเลย ทั้งลองหุงข้าว ลองกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป (ทั้งแบบดิบ และแบบต้มแล้ว) น้ำพริกหลากรส ปลากระป๋อง
อ้าว แล้วของที่ซื้อมาล่ะ...ก็ต้องทำกินสิ!!  กุ้งก่อนเลย  เอามาเวฟให้มันสุก....เอามาเป็น topping ใน. บะหมี่ชามโตที่เติมน้ำร้อนไว้แล้ว
ปี๊บๆๆๆ 4ครั้ง .....สุกแล้ว  ขอชิมหน่อย.............อ้าว ไหนอ่ะ!!!!!
โอ้โห!! โอ้โห!!!!  กุ้งแช่แข็ง ที่เราสู้อุตส่าห์ซื้อมา ด้วยขาดลำตัว งอๆของมัน มีขนาดประมาณ 1 ตารางนิ้ว
ตอนนี้ขนาดมันเท่ารูจมูก.....เซ็ง.....กุ้งแห้งบ้านเรายังตัวโตกว่าเลย แล้วทำไมตอนแช่แข็งขนาดมันดูสมเหตุสมผลล่ะ
อารณ์เสีย.......นี่เค้าฉีดน้ำเข้าไปในตัวกุ้งก่อนแช่แข็งรึไง
ว่าแล้วก็รีบกินทันที(กลัวมันระเหย)

[WARM]

นี่ยังไม่ได้พูดเรื่องส้มเลยนะเนี่ย.....พูดแล้วโกรธตัวเอง
ปกติอยู่นี่จะซื้อส้มกินประจำ ราคาก็แพงน้อยกว่าที่อื่น(ถ้าใช้คำว่า “ถูก” จะดูไม่สง่า)
แต่คราวนี้ ดั๊น ไปซื้ออีกห้างนึง ราคาก็แพงกว่าที่เดิม แต่ก็แพงน้อยที่สุดของเค้า ก็เลยตัดสินใจซื้อเลย(นิสัยนี้ยังไม่หาย)
 ด้วยราคาลูกละ 100 เยน เพราะถ้าจะเดินไปซื้ออีกที่คงไม่ไหว วันนี้ปวดขามาก
และคราวนี้ก็มาเจอแจ๊คพอต กับส้มที่ซื้อมานี่แหละ  การเริ่มกินของเรา ก็จะบรรจงลงมีดนำร่องก่อนเพราะเปลือกสมมันหนามาก จากนั้ก็จะใช้มือแงะต่อได้..... แต่ลูกนี้ ทำไมมันแงะไม่ได้ .ดึงซ้าย ดึงหวา ออกแรงอีกหน่อย ...เอ้า!
(แทบจะใช้ตีนจับผลส้มแล้วใช้มือดึงเปลือก) กว่าจะได้เจ็บปลายนิ้วหมดเลย(เอาน่า ของอร่อยก็ต้องทุ่มกันหน่อย)
พอแกะได้สภาพมันแปลกๆ  เพราะว่าชั้นซับใน(ขาวๆอ่ะ)ของมันหนามากๆ หนากว่าที่เคยซื้อมา ฉีกออกมาชิมซักกลีบซิ
.....อื้อหือ....มันไม่ได้หวาน....มันไม่ได้เปรี้ยว....มันไม่ได้จืด....แต่มันขม!!!!  ขมเหมือนเคี้ยวยาเลยอ่ะ
แถมยังมีเม็ดด้วย(ปกติที่กิน จะไม่มีเม็ด) พอพิจารณาที่รุปทรงของเม็ดมันแล้ว ....นี่มันเม็ดส้มโอชัด
หรือว่าที่เรากินอยู่นี่มัน สืบเชื้อสายมาจากส้มโอ(เนื่องจาก มีชุดชั้นในที่หนามาก และเม็ดมีลักษณะที่มีเหลี่ยมมุม)
แค้นมาก(อีกละ) จึงเลิกกินทันที แล้วจับมันยัดใส่ตู้เย็น ขังมันไว้อย่างนั้นแหละ ให้มันหนาวตายไปเลย

[WARM]

และเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เลยก็คือ

วันนี้ไปสำนักงานใหญ่ ตอนขากลับ

ขึ้นรถไปผิดชานชลา แต่คราวนี้เริ่มปรับตัวได้ ความตื่นตระหนก ถูกเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างมิดชิด มิได้ออกมาปรากฎโฉม ทำให้วันนี้หน้าไม่แดง

ก็เลยเนียนลงที่สถานีถัดไปเลย

แต่ก็เจอดีจนได้... ปกติสถานีอื่นจะสามารถข้ามจากอีกฝั่งไปขึ้นอีกฝั่ง โดยที่เราไม่ตองออกจากระบบ แล้วซื้อตั๋วใหม่

แต่ที่นี่ไม่ใช่(ค่อนข่างกันดารนะเนี่ย) พนักงานขับรถไปทำหน้าที่ออกมาเก็บตัวคนที่ลงถานีนี้

(เสร็จแน่กูคราวนี้ ต้องเสียตังค์ซื้อใหม่แน่เลย)

แต่ด้วยความกล้าจึงบอกเค้าไปว่าความจริงตั้งใจจะไปทางนู้นแต่ขึ้นผิดทาง เค้าก็เลยไม่เก็บตั๋ว

เราจึงรอดพ้นจากการเสียเงินซ้ำซ้อนอันเนื่องมาจากความไม่ดูตาม้าตาของตัวเองไปอีกครั้งหนึ่ง

แต่ต้องรออีก 20 นาทีกว่ารถไฟจะมา ระหว่างน้นก็ยืนรอคนเดียวเลย ทั้งสถานีไม่มีคนเลย

ก็เลยถ่ายรูปเก็บเป็นท่ีระลึก วันนี้กว่าจะถึงบ้านก็ดึกมากมายอยูเหมือนกัน

[WARM]

รูปสถานีที่เราลงจากรถไฟ เนื่องจากรู้ตัวว่าขึ้นมาผิดทาง (ไม่เคยมาเลย)

[WARM]

ทางด้านขวา

[WARM]

รอแล้วรอเล่า

[หล้า]

ฮ่าๆๆๆ พี่วอร์ม รูปประกอบเท่ห์มากๆ ค่ะ ได้อารมณ์อย่างแรง  :lol:  :lol:

[WARM]

แถม..นี่ไม่ใช่ทางขึ้นพระธาตุ หรือวัดอะไรทั้งนั้น

แต่มันคือทางขึ้นทางหนึ่งของออฟฟิศเรา

สูงมะ

แต่เราใช้อีกทางที่เดินไกลหน่อย แต่ไม่ชันมากนัก

[MahDee]

โฮ่ มีภาพประกอบด้วย ดีจริง ๆ  :lol:  :lol:

[iamfrommoon]

โกลด์ ไม่ต้องห่วงพี่ไม่กันคิ้วหรอก

แต่จะเขียนเอา

นี่อุตสาห์เอาพู่กันจีนมาเลยนะเนี่ย

กะว่าจะเขียนให้โก่ง โค้งเป็นขอบถ้วยน้จิ้มเลย

ระยะเป้าหมายคือ ยอดบนสุดของ curve จะอยู่ประมาณตีนผม

Nong Warm
พี่ตามมาอ่านได้หลายวันละกระทู้ "แฉ" เนี่ย แถม เห็นเราไปคุยในรุ่น 39 อะนะ เจ้าเด็กคนนี้ฮาดีแท้...เริ่มอ่านแบบจริงจังพร้อมตั้งใจ...เขียนได้ยาวมาก อ่านแล้วไม่เบื่อค่ะ ยิงมุกเป็นระยะๆ แบบพอดีคำ...

เออ รุ่นนี้ขำดีแท้น้อ...รออ่านวันต่อๆ ไปในญี่ปุ่นนะคะ ขอบอกอีกอย่างว่า เริ่ดมากกกกกกกกก (เสียงต่ำๆ ลากยาวนะ) มีภาพประกอบ ชอบๆ