Cmadong Chula

๏】๏】๏】คำปรารภ【๏【๏【๏

ข้อจำกัดของคนมี"ธีม"ในชีวิต ก็คือมักเป็นคนยึดติดกับกฎเกณฑ์ที่ตัวเองสร้างไว้ (ทำได้หรือไม่ได้ก็เป็นอีกเรื่อง) มีบางเรื่องอยากเล่าแต่ติดว่าบางครั้งไม่เกี่ยวกับกระทู้ที่ตัวเองตั้งไว้  หรือ บางเรื่องก็ไม่เกี่ยวกับหอ

จากที่เจอเพื่อนๆครั้งล่าสุด ทุกคนบอกเขียนเถอะ อะไรก็ได้  เลยบอกไปว่าถ้าจะเขียนก็คงเป็นเรื่องของตัวเองล้วนๆ ชาวบ้านอาจหมั่นไส้หรือไม่เข้าใจว่าคนเขียนกำลังจะสื่ออะไร เลยตกลงใจจะตั้งหัวข้อใหม่ เพื่อจะแหก"ธีม"ตัวเอง ไม่ต้องยึดติดเวลาว่าควรเรียงตั้งแต่ปีหนึ่งอะไรทำนองนั้น อยากเขียนถึงอะไรก็จะเขียน ไม่จำกัดว่าจะเป็นเรื่องหออย่างเดียว อาจเป็นเรื่องเมื่อวานหรือชาติที่แล้ว(ว่าไป) กลับไปกลับมาแล้วแต่อารมณ์อยาก...

เมื่อเข้าใจตรงกันแล้ว...ก็โปรดรออ่าน ๏】๏】๏】รูปเล่าเรื่อง【๏【๏【๏ ที่เป็นของจิ้งจกล้วนๆ และคงไม่ผิดที่จะขีดเส้นตีกรอบไว้ก่อนว่า ไม่ชอบก็ไม่ต้องเข้ามาอ่าน น่าน.. อหังการ- มิใช่น้อย

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้อง"ตามใจฉัน"วันไหนผีสิงก็อาจมีมากหรือบ่อย--วันไหนมาน้อยก็อย่าด่ากันนะครับ...

ออกตัวกันไว้ขนาดนี้แล้วก็...

โปรดติดตาม...

เรื่องที่ 1 หอเจ้าจอมในความจำ(ของจิ้งจก) (http://www.cmadong.com/community/board/viewtopic.php?p=129101&highlight=#129101//url)

เอ! เขียนเรื่องของพี่ๆ แต่ไม่ได้บอก....เนียนได้ ถามได้ ปาดได้หรือไม่ ถ้าได้ก็สวย เพราะsheมักมองอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน จะถาม จะขุด แคะแกะเกาให้อักเสบ เอ,นั่นสิวนี่หว่า นอกเรื่องอีกแร๊ะ  :lol:  :lol:
nn.27

รอติดตามอยู่ครับ มาลงชื่อเชียร์

ช่วงที่พีๆยังไม่เริ่ม เราตั้งวงรัมมี่ วงส้มตำ....รอ!
nn.27(เตรียมครกเสร็จ)

ตั้งชื่อเรื่องซะดิบดีว่า๏】๏】๏】รูปเล่าเรื่อง【๏【๏【๏ เพราะคิดแผนไว้ในใจว่าจะเอารูปมาลงมากกว่าเรื่อง  ตอนนี้กลับมีปัญหาว่าเรื่องน่ะเขียนจบแล้ว แต่ดันหารูปมาเล่าประกอบเรื่องไม่ได้ซะนี่....

แต่ไหนๆแล้ว อุตส่าห์เขียนจนจบ--จัดได้ว่ามหัศจรรย์ดีแท้

ก็ขอตัดใจลงเรื่องโดยไร้รูปก่อนแล้วกัน (ผิด"ธีม"จนได้)

เพราะรูปหาได้ง่ายกว่าเรื่อง...ขอเอารูปมาแปะทีหลังแล้วกันนะครับ......

เรื่องแรกที่จะนำเสนอ--ก็คือ หอเจ้าจอมในความจำ(ของจิ้งจก)

หอเจ้าจอมในความจำ(ของจิ้งจก)


ทุกๆทีที่ผ่านมาบุญครองเซ็นเตอร์ในปัจจุบัน ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ อิริยาบถมาตรฐานที่คนไปด้วยจะต้องเห็นคือฉันจะต้องทำตัวตรง  หน้ายื่น(หูตั้ง-หางกระดิก)มองไปที่ห้าง(แม้ว่าจะเห็นเพียงป้ายโฆษณา) แล้วคนที่ไปด้วยก็จะเห็นรอยยิ้มบางๆของฉัน บางครั้งอาจเป็นยิ้มขำๆ บางครั้งก็เป็นยิ้มเศร้าๆ หรือบางครั้งก็อาจจะขำก๊ากออกมาอย่างไร้สาเหตุ ซึ่งองค์ประกอบที่มาของรอยยิ้มนั้นก็สุดแต่ความหลังที่มันผุดมาในตอนนั้นว่าเป็นเรื่องอะไร  ราวกับตั้งโปรแกรม Shuffle ไว้ใน Winamp เดาไม่ได้ว่าเพลงต่อไปจะช้าหรือเร็ว เป็นเพลงคลาสสิกหรือว่าหมอลำ…

สำหรับคนที่ต้องการทราบรายละเอียดในเชิงประวัติศาสตร์ ของหอเจ้าจอมนั้นอาจต้องไปหาอ่านในเวบหรือหนังสือตามหอสมุด แต่เรื่องราวที่ฉันจะเล่าเป็นเพียงตอนสั้นๆแต่เป็นตอนสำคัญเพราะเป็นตอนจบของหอ  ที่มีอายุยืนยาวหลายชั่วคน  แม้พูดไม่ได้เต็มปากว่าฉันเป็นเด็กหอเจ้าจอมรุ่นสุดท้าย เพราะรุ่นสุดท้ายคือรุ่น 2525 แต่ฉันถือว่าฉันมีส่วนร่วมในการหิ้วกาละมัง ถังน้ำของเพื่อนรุ่นน้อง 25  เดินเลาะเลียบถนนราวขบวนอพยพจากถิ่นเก่าไปถิ่นใหม่ ณ บริเวณหอปัจจุบัน

ถ้าจะพูดกันจริงๆแล้วก็คือ ฉันไม่เคยเป็นเด็กหอเจ้าจอมเลย อันเป็นเรื่องผิดปกติวิสัยของเด็กหอชายปีหนึ่งที่จะต้องผ่านค่ายกักกัน  ราวกับยุคสงครามโลกที่คนยิวโดนขังรวมโดยนาซี  แล้วฉันเป็นเด็กหอสายไหนถึงไม่ต้องผ่านหอเจ้าจอม  นั่นซินะ…

(http://photos1.hi5.com/0034/336/224/A3iGq4336224-02.jpg)
รูปประกอบเอื้อเฟื้อโดยพี่ pusadee sittipong ขอบพระคุณมากครับ

ถ้าจะย้อนรอยประวัติศาสตร์กันจริงๆแล้ว  เดิมหอเจ้าจอมก็เป็นหอหญิง  ซึ่งฉันคงจะละไว้ให้ผู้สนใจใฝ่รู้ไปสืบค้นกันเองว่า  มรดกบ้านทรายทองหลังนี้ตกเป็นของหอชายเมื่อไหร่ ขอตัดฉับเข้าเหตุการณ์ในยุคฉันเมื่อปี 2524 ว่าหอหญิงมีหอเดียวคือหอ 14 ชั้น อันเป็นสถาปัตยกรรมสูงสุดและเก๋ไก๋ที่สุดในยุคนั้น ของจุฬา  ส่วนหอชายมี 2 วิทยาเขตคือหอเจ้าจอม(ที่เป็นมาบุญครองในปัจจุบัน)และหอปัจจุบันตรงกันข้ามกับร.ร.เตรียมอุดม ไล่มาตั้งแต่หอหนึ่งริมรั้ว เดิมเป็นหอหญิง  พอหอหญิง 14 ชั้นเสร็จเลยเป็นหอชาย  แต่ปัจจุบันหอชายใหม่เสร็จก็กลับป็นหอหญิงอีกครั้งตั้งชื่อเป็นดอกอะไรก็ไม่รู้ขี้เกียจค้น…หอไม้ที่รื้อไปเป็นโรงอาหารในยุคที่ฉันอยู่  หอสองที่อยู่ติดโรงอาหารตอนนี้ก็หายไปแล้วเช่นกัน  และเริ่มสร้างหอสามห้าชั้นเพื่อรองรับหอชายที่มาจากหอเจ้าจอม(อันนี้เป็นสภาพเมื่อปี 2524)

ปี 2524 มีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับหอหลายอย่าง  เช่น  เดิมจะอยู่กันห้องละ 2 คน(หอก็ถูกออกแบบให้อยู่ 2 คน)ก็เพิ่มเป็นห้องละสามคน ช่วงเปิดเทอมที่รับเด็กเข้าหอยังทำกรรมวิธีเพิ่มตู้เพิ่มเตียงไม่เสร็จดี  เกือบๆเสร็จ  พอเสร็จก็มีการเรียกตัว(หรือสัมภาษณ์ใหม่หว่า-จำไม่ได้)เป็นเด็กหอรอบสองกลางเทอม  ซึ่งพวกนี้จะไม่ผ่านการรับน้องครบสมบูรณ์แบบตามธรรมเนียมโบราณ  บางคนทำเนียนเข้ากับคนเก่าได้ก็เฮฮากันไป เช่นแขก-รัฐศาสตร์มันไม่ผ่านการล้างบาปนะแต่มันก็รักหอ รักเพื่อนมากกว่าบางคน ฮิฮิ) บางคนก็ใช้ชีวิตหอเป็นโรงแรมไว้พักอาศัยนอน(อันนี้ฉันจำจากที่พี่ๆว้ากนะ…ไม่ได้คิดเอง)ความอินในความเป็นชาวหอก็จางๆกันไป  แต่เด็กหอก็คือเด็กหอ  ยังไงก็ต่อกันติด  บางคนไม่ได้คุยกัน 23 ปีอย่างหมู-ถาปัด ,จักร-ถาปัดก็เป็นเด็กหอรอบสอง  เลือดหอก็ยังเข้มเต็มตัวและเต็มใจที่จะคุยกับเพื่อนหอ

สาเหตุที่ฉันไม่ได้เป็นเด็กหอเจ้าจอมมีอยู่ว่า  ฉันไปรายงานตัวช้า  ที่จริงไปถึงประตูหอเดินเข้าไปข้างในมองเห็นต้นโพธิ์ต้นใหญ่กำลังตกกะใจและช็อคกับภาพหอพักที่อยู่เบื้องหน้า  ต้องออกตัวไว้ก่อนว่าฉันเรียนจบมัธยมปลายที่นครพนม  ตอนเอ็นก็เอ็นที่สนามสอบมหาวิทยาลัยขอนแก่นพักกับพี่โรงเรียนที่ม.ขอนแก่น   แล้วหอเขาก็เดิร์นมากเป็นหอที่เหมือนกันกับหอในหนังชีวิตรัก-นักศึกษาของศุภักษรเปี๊ยบ  แล้วเด็กจินตนาการสูงอย่างฉันก็ฝันไว้ว่าหอต่างจังหวัดยังเก๋ขนาดนั้น  หอจุฬาในกรุงเทพจะต้องทันสมัยเก๋กู้ดกว่าร้อยเท่าพันเท่า  แต่ต้นโพธิ์และเพิงร้านอาหารป้าโชยที่อยู่เบื้องหน้าทำเอาฉันก้าวขาไม่ออกต้องลดสายตาลงมองลายกระเบื้องที่ปลายเท้า-แน่นอนว่าไม่ใช่ยี่ห้อค็อตโตหรืออเมริกันสแตนดาร์ดแน่ๆ แต่มันแตกรอยริ้วขลังสมกับเป็นหอเจ้าจอมมารดาตั้งแต่รัชกาลที่ห้า

ฉับพลันทันใดก็มีนิสิตชายใครก็ไม่รู้(รุ่นฉันนี่แหละ) เดินแซงฉันที่กำลังตกภวังค์เข้าไปก่อน  ฉันเลยเดินตามต้อยๆแต่ช้าๆพอไปถึงก็เห็นนิสิตชายนั่งเรียงรายเข้าแถวเป็นระเบียบกำลังจัดสรรห้องกันอยู่ และลงตัวคนสุดท้ายพอดีที่--คนที่เพิ่งแซงฉันเข้าไป…

ฉันคงจะไม่เขียนรายละเอียดว่าฉันสนทนากับอาจารย์ว่ายังไงบ้างหลังจากที่อาจารย์บอกฉันว่าหอเต็มแล้ว(จำบทได้-ไม่ลืมเลือน)  แต่สรุปว่าด้วยรูปลักษณ์หน้าตาผอมโซเป็นจิ้งจกบ้านนอก  สารรูปทุเรศน่าเวทนาของฉันและคำยืนยันเด็ดเดี่ยวว่าไม่ได้หอจะต้องกลับไปทำนาที่นครพนม ( บอกว่ากลับเอธิโอเปียอาจารย์ก็เชื่อ--จากหลักฐานเดิมน้ำหนัก 36 กิโล รอบเอว 23 นิ้ว ตอนนั่งรถเมล์หน้าหอไปหาเพื่อนเคยมีนักเรียนหญิงม.ปลายร.ร.เตรียมอุดมลุกให้นั่งบ่อยๆ อิอิ ) อาจารย์ก็ถึงแก่เมตตาเรียกรุ่นพี่ปีสองให้ไปส่งฉันที่หอหนึ่งและฝากพี่หอสองนอนหนึ่งคืน เนื่องจากห้องที่เพิ่มจากสองเตียงเป็นสามเตียงไม่เรียบร้อยดี  ฉันจึงเป็นเด็กหอรุ่นแรกและคนแรกที่ได้อยู่หอหนึ่งตั้งแต่ปีหนึ่ง ซึ่งจะมีประมาณ 10 คนแต่ก่อนฉันจำได้หมดแต่ตอนนี้ต้องจำหุ้นที่ติดลบอยู่แทนเพราะรอเทขาย…อ้าว-   เลยเหลือจำได้แค่เล็ก-ยงยุทธ รัฐศาสตร์,บอย-ถาปัด,พี่เชษฐ์-ครุ,พี่บอย-ครุP.E . ที่เรียกว่าพี่เพราะอยู่ปีสองแต่ต้องมารับน้องหอเป็นรุ่นเดียวกันเพราะเพิ่งเข้าหอ  ที่จริงนึกว่าตี้-ถาปัดด้วยแต่เพิ่งรู้ว่าตี้เป็นรูมเมทกับหมอชาติที่หอเจ้าจอม….

เงื่อนไขฉกาจฉกรรจ์ที่พวกเด็กปีหนึ่งหอหนึ่งรุ่นแรก  ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัดคือต้องไปร่วมพิธีกรรมรับน้องกับเพื่อนๆที่หอเจ้าจอม โดยจะมีพี่กรรมการหอมากระซิบก่อนนอนว่าจะปลุกวันไหน  และคาดโทษไว้ว่าห้ามบอกใครเป็นอันขาด  ฉันก็ปฏิบัติตามเป็นอันดี  ผ่านมา 27 ปีเพิ่งมาเล่าให้ฟัง คะเนว่าพี่ๆคงไม่ลงโทษฉันแล้วนะ (แต่คืนสู่เหย้าคราวหน้าต้องคอยหลบดูเชิงก่อน)

ตอนตีสองพวกเราต้องตื่นไปนั่งตั้งแถวรอที่สนามหญ้าหอเจ้าจอม  ในบรรยากาศมืด เงียบ วังเวง  ราวปราสาทแดร๊กคูล่ารอเวลาที่สงครามโลกระเบิด บรรยายให้เห็นภาพไม่ได้  ใครไม่ผ่านเหตุการณ์นี้จินตนาการยังไงก็ไม่ได้เหมือนจริง  สภาพฉันดีกว่าเพื่อนร่วมรุ่นมาก  เพราะรู้ก่อนล่วงหน้าจึงพักเต็มที่แต่ถึงกระนั้นขวัญก็ยังกระเจิดกระเจิง

ชีวิตดำเนินต่อไป  ฉันเริ่มเอาตัวรอดตามเงื่อนไขที่จำกัดเช่นรู้ว่าจะต้องกลิ้งๆๆๆๆก็จะใส่เสื้อแขนยาวกางเกงวอร์มขายาวกันยุงกัด(สมัยนั้นมียาทากันยุงขายแล้วยังหว่า—ทำไมโง่ไม่ซื้อมาใช้) มีอยู่วันหนึ่งเกิดฉลาดใส่กางเกงสองตัวเวลานอนกลิ้งจะได้ไม่เจ็บก้นมาก  แต่ความซวยมาเยือน   วันนั้นพี่ให้ถอดกางเกง ปกติจะแค่ถอดเสื้อไปกองรวมกันหยิบมาใส่พอเอาไปคืนจะได้รู้จักกัน-ไอเดียดีมาก  พอหยิบกางเกงใส่กันก็เลยเหลือกางเกงหนึ่งตัว  รุ่นพี่งงสุดๆถามอยู่นั่นแล้วว่าใครยังไม่หยิบไปใส่ (ต้องอธิบายนิ้ดสสนึงว่าพี่เขาไม่ถามเราไม่มีสิทธิ์พูด ไม่ใช่สิ เรามีสิทธิ์เท่ากับศูนย์ ฮิฮิ แล้วก็ต้อง ก้มหน้า ก้มหน้า และก้มหน้า คำถามว่าใครยังไม่ได้ใส่จึงไม่มีใครตอบเพราะใส่กันหมด  ตั้งนานกว่าจะมีคนคิดออกถามใหม่ว่าใครใส่มาสองตัว เหอๆนังจิ้งจกก็เลยต้องรับสารภาพ ท่ามกลางเสียงฮากระจาย…

ผลของความฉลาดแกมโกงของฉันก็คือฉันต้องใส่ทั้งสองตัว  เอ้า…เพื่อนๆ24 จำกันได้มั้ยว่าใครได้ใส่ของใคร  ใครติดสังคังจากใคร ฮิฮิ  แต่ฉันจำได้ เอ๊ะ เจ้าของกางเกงจำได้มั้ยหนอ  ตัวแรกฉันได้ของโต้ง-สัตวแพทย์ ซึ่งเป็นคนตัวอ้วนที่สุดในรุ่นแล้วฉันก็แห้งที่สุดในรุ่น ต้องใส่แบบขมวดปมเหมือนผ้าถุง เอ๊ะ..ไม่ยอมเทียบว่าโสร่งนะจ๊ะ  กางเกงขาสั้นของโต้ง  พอฉันใส่ก็กลายเป็นขาสามส่วน ตัวที่สองฉันได้ของตาบอย-ถาปัด คนกันเองนี่เองเป็นกางเกงกีฬาสีออกน้ำเงินหรือม่วงนี่แหละ ตอนสว่างมันเปื้อนโคลนดูสีเดิมไม่ออก ฉันต้องเอามาใส่เป็นตัวนอกเหมือนซุปเปอร์แมน (เลยจำแม่น)….แต่ฉันก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าใครใส่ของฉันเหมือนจะเลือนๆว่าวิ-เภสัช  ที่ไม่จำเพราะการหาเจ้าของกางเกงมันใช้เวลา  แล้วฉันก็ดันต้องหาตั้งสองคน   สม!!!

ความทรงจำที่ลึกซึ้งที่มีต่อหอเจ้าจอมก็คือ”วันล้างบาป”  สาเหตุก็จากเพื่อนในรุ่นไปก้าวล่วงจาบจ้วงรุ่นพี่ด้วยวาจา  พวกแกทั้งรุ่นต้องร่วมรับผิดชอบ!~!! ตามขนบธรรมเนียมโบราณ…. กลางดึกสงัดของวันนั้นพวกฉันต้องเดินอ้อมไปหลังหอ  ภาพเบื้องหน้าของฉันคือสระน้ำที่มีดอกบัวกลางคืนบานสวยรับแสงจันทร์ ฉับพลันก็มีคำสั่ง ลงไป ลงไป ลงไป ….

(http://img229.imageshack.us/img229/8670/29232485zh6.jpg)
วันล้างบาป

ฉันจำภาพช่วงนี้ไม่ค่อยได้รู้แต่ว่าพอคนทั้งชั้นปีเริ่มลุยลงสระเพื่อ”ล้างบาป”  ดอกบัวสวยที่อยู่เบื้องหน้าก็พังพินาศจมน้ำ เพราะคนลุยลงไปราวกับควายโดนต้อน ฉันกลั้นใจลุยข้ามให้เสร็จๆ อารมณ์งงและง่วงมีมากกว่าอย่างอื่น….เพราะวันนั้นไม่มีการแจ้งให้ทราบล่วงหน้าว่าจะปลุก

มารู้ที่หลังว่าสระบัวแสนสวยนั้นเป็นที่ไหลรวมของสรรพสิ่ง  จริงๆน่าจะเป็นที่”ชุบบาป”มากกว่า”ล้างบาป”เพราะบาปที่ไปชุบมานั้นล้างด้วยน้ำในห้องน้ำหอชายก็ไม่หาย  ต้องโบก”คาลามาย”กันไปอีก 3 วัน ผดผื่นคันถึงหาย เอ…ถ้าฉันเผลอเอาหน้าจุ่มลงไป  จะยังใสเนียนอยู่มั้ยเนี่ย ….

วันเวลาล่วงผ่าน….เมื่อไม่นานถึงมีคนบอก  ตัวต้นเหตุที่- พวกแกทั้งรุ่นต้องร่วมรับผิดชอบ!~!! วันนั้นไม่ได้ร่วมกิจกรรมนี้  มันไปค้างข้างนอก  ฉันเหมือนคนอกหัก เหมือนตัวเอกในละครที่โดนใส่ร้าย แต่มันช่วยอะไรได้ ทุกอย่างไม่เหลือแล้วแม้แต่ตัวหอ…….

เมื่อจุฬาต้องพัฒนาที่ดิน  ฝ่ายทรัพย์สินก็เล็งที่แปลงงามก็คือที่หอเจ้าจอมของเรา ที่จะทำประโยชน์มหาศาลยังมหาวิทยาลัย  แต่ได้แค่ไหน อย่างไร คุ้มหรือไม่ มันนอกเหนือเรื่องหอเจ้าจอมในความจำ(ของจิ้งจก) เพราะไม่เคยรู้ก็เลยไม่เคยจำ ฮิฮิ ใครอยากรู้ก็สืบค้นกันเอง…..

(http://img185.imageshack.us/img185/7946/18122521so9.jpg)
หอเจ้าจอมในมุมสูงถ่ายจากหอหญิง ก่อนอพยพหนึ่งสัปดาห์(18 ธันวาคม 2525)

เมื่อหอสาม 5 ชั้นสร้างเสร็จ ในปลายปี 2525 ก็ถึงคราวต้องอพยพ ด้วยความที่สนิทสนมกับรุ่น 25 เพราะไปเที่ยวงานลอยกระทงที่สุโขทัยมาหมาดๆ  กิจกรรมยามว่างตอนอยู่ปีสองก็คือไปนั่งเล่นที่หอเจ้าจอม  มีเหตุผลลึกซึ้งกว่านั้น… เพราะสยามเมื่อปี 24-25 ไม่ได้มีแหล่งเก๋ไก๋มากมายดังทุกวันนี้  เก๋สุดก็ศาลาโฟร์โมสต์ เมื่อดังกิ้นโดนัทเริ่มเดินทางมาถึงประเทศไทย  น่าจะเป็นพี่หอที่ทำตกแต่งภายใน แล้วนำข่าวเด็ดมาแจ้งว่าหลัง 2 ทุ่ม ดังกิ้นลดราคา(คงดีกว่าต้องโยนทิ้ง) ดังนั้นสิ่งเก๋ที่สุดในยุคนั้นของเด็กหอก็คือนุ่งชุดนอนไปนั่งกินดังกิ้นโดนัทที่สยาม เลยแวะพักทักทายเพื่อนรุ่นน้อง25ที่หอเจ้าจอม…..จำได้ว่าห้องนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างจะเห็นป้ายคณะเภสัชอยู่ฝั่งตรงกันข้ามพอดี………

เมื่อถึงวันอพยพ ฉันไปช่วย”สุริยนต์ จองลีพันธ์”แห่ง”ทุ่งแสงตะวัน”ที่เป็นเพื่อนต่างรุ่นและมีศักดิ์เป็นน้องจังหวัดนครพนม(ถึงจะเรียนจบมัธยมปลายที่อุดรธานี)รวมทั้งกบ-วิรัช เปรมศรี แห่ง”ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย”  ที่เจอกันเพราะเป็นน้องกลุ่ม AB และไปสุโขทัยกันมา บ้านเดิมของกบคือบ้านบึง ชลบุรี หอบข้าวหอบของและฉลองการปิดตัวของหอเจ้าจอมมารดาสมบูรณ์ด้วย”วันหอนคืนโหด”ที่หอชายปัจจุบัน ที่เศษแก้วกระจายเต็มหลังคาโรงอาหาร ฮิฮิ………

แต่สิ่งที่ฉันได้ทำสนองความอยากลึกๆที่มี  ก่อนออกจากหอในวันสุดท้ายก็คือ….ถีบประตูมุ้งลวดขาดคาเท้า (โอ..จะโดนข้อหาทำลายทรัพย์สินมหาวิทยาลัย…มั้ยเนี่ย….) รู้สีกว่ามันได้ปลดปล่อย มันโล่งใจ มันสะสาใจ…แล้วก็อยากร้องไห้แต่แสร้งกลบเอาไว้ด้วยการระเบิดเสียงหัวเราะ……

ความสุขและความทรงจำของฉันที่มีต่อหอเจ้าจอมก็คงจะจบลงตรงนี้  และฉันก็คงมีรอยยิ้มเมื่อผ่านมาบุญครองต่อไป  จะยิ้มแบบไหนก็คงแล้วแต่โปรแกรม Shuffle มันจะแว่บช่วงไหนเข้ามาในสมอง เพราะมันมีทั้งสุข เศร้า สมหวัง ครบทุกรส………….

THE END  :x  :x  :x[/color]

จารึกไว้ในประวัติศาสตร์ว่า
วันหอนคืนโหดคือวันที่ 25 ธันวาคม 2525

ดีมากค่ะ ขอไปlinkมาจากcommonroom กระทู้แนะนำนะคะ
nn.27

พี่จิ้งจกคะ...
ขอลอกเอาไปในสารซีมะโด่งได้เลยมั้ยคะเนี่ย อิอิ เนียนนนนนนนนนน

หลังจากฟังเพื่อนถล่มตัวมานาน ว่าเขียนเล่นได้แต่เรื่องไร้สาระ ไม่สามารถเขียนอะไรเป็นจริงเป็นจังได้ และแล้วก็ได้ประจักษ์ในอิทธฤทธิ์อันแท้จริงของเพื่อน บอกแล้ว...ว่าเพื่อนทำด้าย....ย ไม่เสียแรงที่ช่วยกันยุ นะบอยนะ...!

สำหรับรูปประกอบ ขอเป็นรูปจิ้งจกผอมแห้ง กับโต้งตัวอ้วนก็ดีนะ คนอ่านจะได้ระลึกถึงความหลังกันไง

เอาอีก...เอาอีก.....

(http://photos1.hi5.com/0038/544/809/ytOi23544809-02.jpg)

(http://photos1.hi5.com/0034/336/224/A3iGq4336224-02.jpg)

(http://photos1.hi5.com/0034/049/865/2Y728k049865-02.jpg)

(http://photos1.hi5.com/0037/128/144/XOPXg6128144-02.jpg)

ส่งบรรยากาศสมัยพี่อยู่มาจอยค่ะ

ภาพความทรงจำต่างๆได้หวลกลับมาเป็นฉากๆ ตามบทความที่จิ้งได้เล่าสู่กันฟัง
อดไม่ได้ที่จะขอสอดแทรกความรู้สึกซาบซึ้ง ระคนสยองในวันแห่งอดีตที่ก้าวเข้าสู่ประตูหอ

ขออนุญาตจิ้งเสริมบางประเด็นที่เป็นประเด็นส่วนตัวด้วยนะ

วันแรกที่เข้าหอเจ้าจอม ผมเองก็เป็นกลุ่มท้ายๆทีวิ่งเข้าประตูหอเจ้าจอมจนเกือบจะไม่ได้ห้องเช่นกัน เอ๊ะ หรือว่าเป็นผมที่วิ่งแซงจิ้งเข้าไปก่อน ด้วยความเร่งรีบอันเกิดมาจาก การที่ต้องติดกิจกรรมรายงานตัวและประชุมเชียร์กับรุ่นพี่ที่คณะในเย็นนั้นเช่นกัน และก็ไม่แน่ใจเวลานัดหมายในการเข้าหอเพื่อรายงานตัวเป็นเวลากี่โมงกันแน่ และคิดไปว่าการรายงานตัวก็คงเป็นแค่เข้าไปแจ้งให้ทราบว่าผมมาแล้วนะครับเท่านั้นก็เลยใจเย็น และอีกประการนึงก็เนื่องมาจากว่าได้ไปยื่นเรื่องขอเข้าอยู่หอ แต่ไม่ได้รับการยืนยันว่าจะได้อยู่หรือไม่เพราะมีคนขอเข้าอยู่มาก ทางอาจารย์จะพิจารณาจากความจำเป็นของแต่ละคน ประกอบกับการเรียนจบมัธยมจากโรงเรียนผู้มีอันจะกินที่เชียงใหม่อาจจะเป็นปะเด็นที่อาจารย์เอามาพิจารณาว่าไม่ได้เดือนร้อนจริงถ้าจะไปอยู่หอข้างนอก ก็เลยคิดว่าอาจจะไม่ได้อยู่หอ ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจมากนักว่าจะได้อยู่หรือป่าว ทั้งๆที่วันนั้นที่เดินทางเข้ากรุงเทพฯยังไปอาศัยอยู่กับบ้านเพื่อนกรุงเทพที่ไปเรียนที่เชียงใหม่

มานึกได้อีกทีก็ตอนเย็นนั้นว่าถ้าไม่ได้อยู่หอ ก็คงจะต้องไปหาเช่าหอข้างนอก ซึ่งจะต้องฉุกละหุกและก็ไม่รู้แหล่งและราคาค่าเช่าก็น่าจะสูง สงสารพ่อแม่ที่จะต้องเดือดร้อนไปหาเงินมาให้ อีกอย่างถ้าได้อยู่หอในก็สะดวกดี เพราะไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง เสียค่ารถ ก็เลยตัดสินใจออกวิ่งจากคณะถาปัดไปยังหอเจ้าจอมเพื่อเข้ารายงานตัวในแบบกระหืดกระหอบ สงสัยในจังหวะนั้นนั่นเอง ที่เป็นไปได้ว่าคงจะวิ่งแซงจิ้งของเราอยู่แถวๆหน้าสมาคมนิสิตเก่า ประมาณนั้น แต่ก็คงไม่ใช่คนที่เดินตัดหน้าจิ้งที่หน้าประตูซะทีเดียว

ภาพที่เห็นขณะก้าวย่างพ้นประตูหอเจ้าจอมเข้าไป ก็คงจะเป็นภาพเดียวกับจิ้ง ความรู้สึกที่สัมผัสได้ก็คงไม่ต่างกันคือ มันดูมืดๆ ไม่สว่างสะอาด มันแลดูเก่าไม่สดใสทันสมัย มันแลดูหดหู่ วังเวง เหมือนมีอะไรบางอย่างแอบแฝงซ่อนเร้นในทุกซอกทุกมุม (ดูจากรูปที่พี่ผุสดี เอามาแปะไว้ให้ก็น่าจะนึกเห็นบรรยากาศออกนะครับ ขอบคุณพี่ผุสดีด้วยครับ) แต่เผอิญว่าวันนั้นเป็นวันรายงานตัว มีผู้คนมากมาย โดยเฉพาะรุ่นพี่ที่มาดูตัวเหล่าน้องๆก็เลยค่อนข้างจะคึกคักเป็นพิเศษ ซึ่งก็พอที่จะกลบเกลื่อนความรู้สึกวิเวกวังเวงได้ และด้วยความที่รู้จักพี่ตี๋ ประธานหอ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนเดียวกับพี่ชายสมัยมัธยมต้นและพี่ชายก็ได้ฝากฝังกันไว้ ก็เลยทำให้การถูกพิจารณาให้เข้าอยู่หอเป็นไปด้วยความราบรื่น (จะเรียกว่าเด็กเส้นก็ว่าได้ ขอขอบคุณพี่ตี๋อีกครั้งหนึ่งครับ และต้องขออภัยที่เอาความลับเกือบ 30 ปีมาเปิดเผย)

ต้องออกไปทำธุระสักครู่แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ

ไม่อยากบอกเลย ว่า วันล้างบาป ผมไม่ได้อยู่หอ ไม่รู้ว่า โชคดี หรือ โชคร้าย เลยไม่ได้ร่วมชะตากรรมกับเพื่อนๆ

แต่ที่แน่ๆ คิอ ผมไม่ใช่ตัวต้นเหตุ นะจะบอกให้

พี่ป้อมคะ
ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยเสริมบทความด้วยรูป...perfect!
nn.27

แม้สมัยหลังๆ กบ เขียด อึ่ง  ก็ยังส่งเสียงร้องกันระงม ประสานเสียงบูมโตกันใหญ่ มิเปลี่ยนแปลง ช่างให้บรรยากาศบ้านจริงๆ..
nn.27

พูดถึง ยุง หอเจ้าจอม เนี่ยมันตัวใหญ่จริงๆ ที่มันตัวใหญ่เพราะรุ่นพี่เค้าเลี้ยงไว้ ยิ่งวันไหนปลุกน้องปีหนึ่งแล้วละก้อ ยุง ยิ้มกันแก้มปริเลย แถมยุงยังมีเส้นอีก

รุ่นพี่ "รู้ไม๊ นี่ยุงเจ้าพ่อ ห้ามตบ....."

รุ่นน้อง ก้มหน้าให้ยุงกัดอย่างเมามันส์

ครุยกับปลา…

ตั้งชื่อเรื่องเสร็จ  อดชื่นชมตัวเองไม่ได้ว่า ดูน่าสนใจ-น่าติดตาม ยังกะเรื่องรักวัยรุ่นแนวใส คล้ายๆกับคนเขียน แนวๆกั๊กกะกาวน์ หรือ กิ๊กกะไบรท์ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าไม่ใช่ นี่เป็นเรื่องแนว--เรื่องจริงอิงปาฏิหาริย์ ประมาณ”บั้งไฟพญานาค”หรือไม่ก็”มักกะนารีผล”ที่เป็นเรื่องเร้นลับ เหนือจริง อิงข่าวลือ.......

ไม่รู้ว่าสมัยนี้คำสาปที่ตกทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นยังมีอยู่หรือเปล่า กฎศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งกว่าบัญญัติ 10 ประการ ที่เด็กนิสิตที่ยังเรียนอยู่ จะต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเพราะความหวาดกลัวราว”คำสาปฟาโรห์” ที่ฉันได้รับทราบมีอยู่สองอย่างคือ

ข้อแรก ห้ามใส่ชุดครุย  ถ้ายังเรียนไม่จบ  และข้อสองห้ามกินปลาจากสระจุฬา ข้อแรกนั้นโทษสถานเดียวที่น่าสะพึงกลัวมากสำหรับฉันคือจะเรียนไม่จบ ซึ่งเป็นอาญาหนักหนาสาหัสยิ่งในความรู้สึกของ”อนาคตอันสดใส ความหวังใหม่ของประเทศชาติ—ในพ.ศ.นั้น” (ประเทศไทยเขาก็หวังไปเรื่อยๆแหละ จนป่านนี้เด็กรุ่นนี้ก็ยังโดนคาดหวังต่อไป-เพราะไม่เคยสมหวังซะที) สำหรับข้อสองนั้น บทลงโทษจะเป็นยังไง ฉันจำไม่ได้ ว่าจะปรับหรือจำ หรือทั้งจำทั้งปรับ เพราะการไปจับปลามากินนั้นมันลำบากกว่าการเดินไปโรงอาหารสั่งให้ป้าโชยทำให้กินเป็นไหนๆ  มันเลยเป็นเรื่องไกลตัวของฉันเป็นอันมาก  แต่ก็รับและเคารพไว้ดั่งกฎศักดิ์สิทธิ์

ความเชื่อในสิ่งที่เฮ็ด และเฮ็ดในสิ่งที่เชื่อเป็นสิทธิส่วนบุคคล  การ”ไม่เชื่ออย่าลบหลู่”นั้น ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย และคงจะใช้ต่อไปในอนาคต การริท้าทาย”คำสาป”นั้นไม่อยู่ในหัวสมองของฉัน ซึ่งเป็นเด็กหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย(ถ้าสอนในเรื่องที่เชื่ออยู่แล้ว ถ้าเรื่องไหนไม่เชื่อ—สอนให้ตายก็ไม่จำและไม่ยอมทำ…เด็ดขาด)  ฉันเลยไม่เสี่ยงเอาตัวพิสูจน์

จนขึ้นปีสอง  ก็มี”เคสสตัดดี้”มาให้พิสูจน์ เมื่อ น้องปุ๊  จากคณะสัตวแพทย์ ที่เป็นน้องชมรมอิสาน จังหวัดอุบลราชธานี   (IAMFROMMOONRIVER)   กล้าหาญชาญชัยใส่ครุยรับปริญญาขึ้นเวทีในการแสดงวันรับน้องที่โรงอาหารหอ ทำเอาพี่ๆช็อคตกใจ แต่ในขณะเดียวกันฉันก็ขอสารภาพว่ารอติดตาม”เคสสตัดดี้”นี้ แบบลุ้นนอกวงเงียบๆ เพราะอยากรู้เหมือนกันว่าคำสาปนั้นจะศักดิ์สิทธิ์จริงหรือไม่…..

แล้ว”ความเชื่อ”ก็ได้รับชัยชนะ  คงความลึกลับในความศักดิ์สิทธิ์ต่อไป  เนื่องจากปุ๊ต้องรีไทร์ไปในที่สุด  จะมาจากสาเหตุใดก็ตามแต่ …ความเชื่อก็คงอยู่….และมีอิทธิพลต่อฉันซะจนตอนปีสุดท้ายที่เขาให้ถ่ายรูปบัณฑิตในชุดครุยส่งในใบขอจบ  หรือส่งให้กรรมการบัณฑิตทำหนังสือรุ่น ฉันแสนจะลังเล—ก็ตอนนั้นมันยังไม่จบนี่นา(แถมมีแนวโน้มจะไม่จบอีกตะหาก) อีตากล้องที่ร้านถ่ายรูปนครอาร์ตตรงสามย่าน มันคงแอบขำที่ฉันยกมือไหว้ครุยขอขมาอยู่เป็นนานสองนานก่อนจะรีบใส่รีบถอด……

และนั่นก็คือสาเหตุที่ในวันรับปริญญารุ่นฉันที่มีสามวัน  ฉันยังไม่กล้าเอามาใส่เพราะฉันรับวันสุดท้าย  กล้าใส่อย่างมั่นใจก็คือวันที่รับจริงๆเท่านั้น (ขนาดจบแล้วนะ) เพื่อนที่รับก่อนสองวันแรกจะเห็นฉันน้อยคนมาก  ไม่รักจริงๆไม่มาถ่ายรูปด้วยนะนั่น  ….

หมายเหตุ : สมัยก่อนเขาใส่ครุยกันเป็นทางการคือวันรับจริงวันเดียว ถ่ายรูปรวมตอนเช้า เข้าหอประชุมตอนบ่าย  แต่สมัยนี้เปิดโอกาสแก้ตัวสำหรับยายคนแต่งหน้าเข้มไป หรือเขียนคิ้วเบี้ยว ทาปากไม่เข้ากับแถบสีคณะ เห็นว่าเดี๋ยวนี้มีวันซ้อมแล้วถ่ายรูปหมู่กันก่อน  แล้วแต่งวันรับจริงอีกวัน ค่อยคุ้มค่าเช่าครุยหน่อย สมัยฉันที่ทำสองวันแบบนี้คือมหาวิทยาลัยเอกชน-แสดงว่าไปลอกเลียนเขามา!!!

แล้วปลาจากสระน้ำจุฬาเล่า….

เรื่องนี้ไม่รักกันจริงไม่เล่าให้ฟังหรอกนะ…ขออภัยผู้ที่มีชื่ออ้างอิงถึงทุกท่านที่มีส่วน-ร่วมด้วยช่วยกัน  กับปลาตัวนั้นในวันวารที่ผ่านมา….

กิจกรรมของชาวหอยุคก่อนสำหรับคู่รักวัยหวาน  หอหญิง-หอชาย สมัยไม่มีโทรศัพท์มือถือ  ก็คือไปดูหนัง ไปหาข้าวกินที่สามย่าน ไปเดินเล่นแล้วก็รีบกลับขึ้นหอให้ทันเวลา… อะ อะ ไม่ใช่ฉันหรอกจ้าที่มีแฟนหอหญิง บังเอิญฉันเป็นไม้กันหมา เป็นตัวแถมที่พี่หอหญิงเขาต้องให้ฉันไปด้วย..กันคนนินทา แล้วฉันก็ทำเซ่อติดกลุ่มเกาะไปด้วยทุกที่ทุกเวลา กับคู่ของรุ่นพี่คู่หนึ่งที่นึกๆดูแล้วก็สงสารพี่ผู้ชายเป็นอันมาก เพราะรู้สึกว่าขนาดวันรับปริญญาเขาไม่มีรูปคู่กันเลย  มีฉันแทรกเป็นตัวเกินอยู่ทุกรูปจริงๆ ฮิฮิ (โทษทีนะพี่-แต่วันแต่งงาน ผมปล่อยให้พี่ถ่ายรูปคู่กันเต็มที่แล้วนะ )

มีเรื่องเล่าแถมว่า…ที่หอชายจะมีไก่มาขันปลุกตอนเช้าๆ(ในความรู้สึกของพวกผู้ชาย--แต่สายแล้วของผู้หญิง) ไก่ที่ว่าจะขันแปลกๆ เช่น”อ๊อด อ๊อดๆ….ตื่นละยัง”แปลว่าพี่หอหญิงมาปลุกพี่หอชายที่ชื่ออ๊อด ตะโกนเรียกกันที่หลังห้องของหอสูงสามชั้น บางพันธุ์ก็จะขัน”จือ จือ จือ” สมัยนี้คงไม่ไหว ไก่หอหญิงคงคอแตกถ้าแฟนอยู่ชั้น 14 เออ…เดี๋ยวถ้ามีโอกาสจะถามนังกระด้งว่าแถบๆฝั่งห้องมันมีไก่มาขันว่า”พี่คิด พี่คิด !!!”อ่ะเปล่า…

วันนั้นฝนตกพรำๆ ทั้งวันจนเย็นถึงหยุดตก  เราสามคนกินข้าวที่โรงอาหารเสร็จก็เลยจะไปเดินเล่นในจุฬา เราเรียกกิจกรรมการเดินในจุฬาว่าไป”เดินจุฬา”  สมัยนั้นห้องค่ายจะอยู่ใต้หอหนึ่ง(หอติดรั้วหน้าเตรียมอุดม) เราสามคนก็เป็นเด็กห้องค่ายประเภทวงในใกล้ชิด  ก็แวะทักทาย..เห็นพี่ๆล้อมวงกันหนาแน่นเช่นเคย  ในห้องนั้นมีอุปกรณ์ทำครัวครบครัน เพราะเวลาออกค่ายต้องใช้อุปกรณ์นั้นอยู่แล้ว  วันดีคืนดีก็จะจัดปาร์ตี้หุงข้าวกินกัน…
พี่ๆก็ถามไปไหนกัน พวกเราก็บอกว่าไป”เดินจุฬา” พวกนั้นก็แซวว่า “ไปตกปลาที่สระจุฬามาฝากด้วยนะ..”ก็คะนองปากรับคำ แถมบอก”หุงข้าวรอเลย…”   แต่พวกเราก็ไปกันมือเปล่า เพราะไปเดินเล่น พี่ผู้หญิงมีถุงพลาสติกติดมือไป เพราะฝนเพิ่งหยุดตกเอาไปกันละอองฝน แต่เราบอกทุกคนว่า”จะไปใส่ปลา”

พวกเราลัดเลาะเข้าจุฬาทางประตู’ถาปัดเลียบไปทางฝั่งซ้ายของสนามหญ้าหน้าสระ คุยกันไปเรื่อยเพราะกะเดินย่อยอาหาร ฉับพลันพวกเราก็ส่งเสียงเฮฮากันลั่น เพราะเราเห็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งกำลังกระเดิ๊บ กระเดิ๊บในสนามหญ้า มันคือปลาช่อน!!!….

ถ้าคำสาปนั้นมีจริง  ตอนนั้นพวกเราก็ทึกทักว่า  ขณะนี้”ท่าน”คงประทานปลาช่อนตัวนี้มาให้เราโดยแท้  เพราะเราไม่ได้เอามือไปสัมผัสแตะต้องตัวมัน เพียงวางถุงพลาสติกที่จะเอาไปกันละอองฝน แล้วเต้นกรี๊ดรอบๆตัวปลามันก็ตรงเข้าไปในถุงโดยดี  แบบไม่ต้องใช้เหยื่อ..มันมาเพื่อให้เรากินโดยแท้-เราสรุปกันในที่สุด  ก่อนจะเปลี่ยนทิศกลับห้องค่ายทันที……

“พี่…ที่เขาห้ามน่ะห้ามตกปลาใช่มั้ย…หรือเขาห้ามกินปลา”ฉันเริ่มหาช่องโหว่ช่องว่างของกฎหมาย..ปลอบใจตัวเอง   เหมือนตอนเป็นเด็กประถม  ที่โรงเรียนมีป้าย”ห้ามเดินลัดสนาม” อีเด็กผีอย่างฉันก็วิ่งผ่าน  บอกคุณครูว่าฉัน”วิ่ง”ไม่ได้”เดิน”ซะหน่อย แต่ก็ไม่รอดโดนไม้เรียวฟาดซะก้นลาย…

“เขาห้ามกินนะ…แต่นี่”ท่าน”ส่งมาให้เราตะหาก  เราไม่ได้ไปจับมันมาซะหน่อย แถมไม่ได้สัมผัสตัวมันด้วย” เมื่อหาเหตุผลให้ตัวเองสบายใจได้ระดับหนึ่ง กิจกรรมก็ต้องดำเนินต่อไป  เมื่อเราเอาอีปลาช่อนชะตาขาด ตัวนั้นกลับมาห้องค่าย

เมื่อชำแหละมันเสร็จโดยพี่ๆ  มันเป็นปลาไข่เต็มพุงตัวโตมาก วันนั้นชาวค่ายหออิ่มหนำสำราญ แถมยังสนุกสนานกับวีรกรรมการจับปลาแบบไม่เสียเลือดเนื้อและเวลา  ฉันตั้งชื่อเมนูอาหารวันนั้นว่า--ต้มยำไข่ปลาตายท้องกลมชะตาขาด,ทอดปลาชะตาขาด เป็นต้น

แต่ที่ชะตาเกือบขาดกันจริงๆ กลับเป็นกลุ่มที่”ร่วมด้วยช่วยกันกิน”  เพราะพอเกรดออก  ทุกคนก็ผงะหงาย  พี่วิศวะผู้ชายต้องต่ออีกหนึ่งซัมเมอร์ถึงจะจบ  พี่ผู้หญิงเกรดเทอมนั้นก็โปร-เฉลี่ยกับของเดิมที่สะสมไว้ก็พอจะรอด  ท่านพี่อื่นๆก็อาการใกล้เคียง  เห็นว่าบางท่านต้องไปอยู่บ้านอาจารย์เพื่อติวกันแบบเข้มข้นเพราะ”โปรต่ำ”อาการร่อแร่  ส่วนนังจิ้งจกของเรานั้นแม้ไม่สาหัสเพราะ”กินอย่างเดียว ไม่ได้แตะต้องสัมผัสตัวปลา”  แต่ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตการเรียนที่สัมผัสเกรดที่เป็น 2.XX  (ฉันน่ะเด็กเรียนเก่งแถวหน้าของจังหวัดนะ) จากนั้นก็สัมผัสเกรดสองต่อเนื่องจนเรียนจบ ฮิฮิ

ท่านพี่เล็ก-อมร นางสาวไทยปี 23 ของหอชาย  รุ่นพี่เศรษฐศาสตร์เคยปลอบใจฉัน  ตอนที่ฉันจะต้อง WITHDRAW ครั้งแรกในชีวิต หลังการบริโภคปลาช่อนชะตาขาดตัวนั้น  เพราะเดินลงมาเจอฉันนั่งตบยุงใต้หอหนึ่งแก้กลุ้มเล่น มีศพยุงเป็นหลักฐานเกือบร้อยตัววางบนโต๊ะ  (ตบได้..ไม่ใช่ยุงเจ้าพ่อ  ยุงเจ้าพ่ออยู่หอเจ้าจอม) …
“ครั้งแรกก็ลำบากใจอย่างนี้ แหละจิ้งจก…ใครๆเขาก็ทำ”
พอทำแล้วก็เลยติดใจ ตัว W ในทรานสคริปต์ของฉันเลยมีเพียบ  นับแต่บัดนั้นมา…..(บอกแล้วไง  ฉันเป็นเด็กหัวอ่อน..ว่านอนสอนง่าย)….

เรื่องที่เล่ามา ก็เพื่อจะยืนยัน “เชื่อในสิ่งที่เฮ็ด เฮ็ดในสิ่งที่เชื่อ” รวมทั้ง”ไม่เชื่ออย่าลบหลู่” และ”รีบหาช่องโหว่เข้าข้าง โทษจะได้เบาบาง-ลดเหลือกึ่งหนึ่ง”…


THE END :roll:  :roll:  :roll:

*************************************

ปัญหาเดิมอีกแล้วครับ...

ยังหารูปมาเล่าประกอบเรื่องไม่ได้

กราบอภัย"แฟนคลับ"ทุกท่าน...

Bravo!
excellent!
เอาอีกพี่จจ.ขูดออกมาให้หมด อย่าให้เหลือ!
nn.27

.....แหม!!..กล่าวพาดพิงถึง "พี่คิด"เชียวนะ...อิฉันเป็นกุลสตรีก็ต้องสงวนท่าทีหน่อยสิ..(ตอนแรกๆ :lol: :lol:) จะไปตะโกนเรียกผู้ชายอย่างงั้นได้ไง???...เพียงแค่(อิฉัน..กุลสตรี)ส่ง signal ก็ได้แล้ว เพราะห้องอยู่ตรงข้ามกันกะพี่คิด... :wink: :wink:

.....แต่ที่ไม่น่าให้อภัยก็ตรงที่พาดพิงถึง "กระด้ง"(สมควรถูกประหาร!!!)...ถามจริ๊ง??...รู้หรือแกล้งไม่รู้ว่า..มีความเป็นไปเป็นมาในอดีตกาล...ล้อเล่นน่า...ไม่มีอะไรหร็อก..ทุกวันนี้ก็ยังเคยโทร.คุยกัน..แถม!!..ได้คุยกะลูกชาย คุยกะศรีภรรยาเพื่อนด้วย...

.....แต่แหม!!...คุณจิ้งเธอเล่นพูดถึง "ไก่หอชายขันตอนเช้าหรือไก่ขันที่หอชายตอนเช้า"อะไรทำนองนี้น่ะ...ทำให้คิดไปได้หลายอย่างเน้าะ... :lol:  :lol:   :roll:  :roll:  :lol:  :lol:

เดี๋ยวหนิงอุตริแปะภาพปลาช่อนล่ะ ได้สะดุ้งกันทั้งจอ she ยิ่งget idea อยู่ค่ะพี่ป้อม!!
nn.27 :lol:  :lol:

เขียนเป็นหน้าที่พี่ ส่วนเนียนน่ะ หนิงตามเก็บเอง!!
เอาอีกค๊ะ!
nn.27(พริ้ว!)

นักบุญโชว์...

๏】๏】๏】รูปเล่าเรื่อง【๏【๏【๏

งวดนี้ขอมาตาม"ธีม"ที่ตั้งหัวข้อไว้ เพราะเรื่องเล่ายาวๆ นานๆคงจะมีโอกาสมาเล่า -ต้องใช้เวลาทำมาหากิน -หาเงินหาทองมาใช้หนี้ ขนาดไม่ต้องมีภาระที่จะ"สะสมทุน"ไว้ให้ลูกหลาน เหมือนเพื่อนๆ ยังลำบากเลือดตาแทบกระเด็น ฮิฮิ...

(http://img71.imageshack.us/img71/1769/dsc01368ff0.jpg)

รูปที่จะขอเล่าในคราวนี้คือ...รูปนาฬิกาดาราศาสตร์(AUTRONOMICAL CLOCK)ที่กรุงปราก สาธารณรัฐเชก

ข้อมูลที่ฉันสนใจและใฝ่ฝันอยากจะเห็นนาฬิกานี้เป็นอันมากคือสร้างมาตั้งแต่คริตส์ศตวรรษที่15 (กี่ปีแล้วหว่า...)ทุกชั่วโมงจะมีโชว์แบบไม่มีชาร์จของตุ๊กตานักบุญ 12 รูปออกมาจากหน้าต่างพร้อมเสียงดนตรี ตัวเรือนจะบอกเวลา 3 แบบ คือสมัยโบราณกาลตั้งแต่โบฮีเมีย สมัยบาบิโลเนีย และ ณ นาว คือยุคปัจจุบัน

แบบ"โบ"นั้นจะสัมพันธ์กับการโคจรของดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ ส่วนจะรวมดวงดาว-พร่างพราวเป็นประกาย และแสงไฟ-ใกล้ริบหรี่อยู่ในแสงเทียน--ด้วยหรือเปล่าอันนี้ม่ายรู้(อีกแล้ว)  รู้แต่ว่ามันเป็น"THE MUST" ของชีวิตสั้นๆของจิ้งจก ที่จะต้องไปพบไปเห็นกับตา จึงตื่นเต้นเป็นอันมาก และวันนั้นจะแอบเร่งฝีเท้าเพราะกลัวว่าจะไม่ทันเวลาตอนเข็มยาวหมุนมาที่เลข 12 เพราะของดีมีแค่ทุกหนึ่งชั่วโมง พลาดแล้วต้องรอ...

แน่นอนว่าคนที่มารอก็ไม่ใช่มีเพียงกระเหรี่ยงจากเมืองไทย  เมื่อใกล้เวลาที่อาจารย์เผ่าทองคงทราบความกระหายอยากของอีลูกทัวร์หน้าใหม่ ก็พามาทันเวลาเป๊ะ  ทั้งหัวดำหัวทองมุงกันเต็มลานนาฬิกา  รอเวลา"นักบุญ SHOW"

ช่วงเวลาที่รอมาชั่วชีวิตมาถึงและผ่านไป เสียง OHUUU--ตามหลังโชว์ตามมา ก่อนกลุ่มคนไทยอย่างฉันจะสะบัดหน้าพรึบแวะไปช้อปแชนเดอเลียร์ดีกว่า--ทันที...

ก็แหม..ที่(อิเม)"จิ้น"ไว้ในใจก็คือ...ท่านนักบุญคงจะโผล่ออกมาแล้วไต่ราวเดินเป็นรอบตามวงกลมนาฬืกาที่อยู่ข้างล่าง องค์ละรอบ  ไม่ถึงกับโบกไม้โบกมือให้กับผู้มาเยือนจากแดนไกลอย่างฉัน แค่นั้นก็คงจะสมหวัง อิ่มเอมกับสิ่งที่คาดหวังไว้ แต่ของจริงก็คือท่านเวียนกันมาโผล่หน้าแว่บๆในช่องสี่เหลี่ยมแคบๆคนละวิสองวิ ครบ 12 องค์แล้วก็จบ ให้ฝรั่งผู้มาเยี่ยมกับกระเหรี่ยงมุงผู้มาเยือนอย่างฉัน--ฝันค้าง OHUUU ออกมาโดยพร้อมเพรียง ขณะที่เจ้าของบ้านเจ้าถิ่นและอาจารย์เผ่าทองทำหน้ายิ้มๆ  คงคุ้นชินกับอาการกระตือรือล้น แล้วคอตกหลังโชว์ มาหลายปีดีดัก...

(http://img145.imageshack.us/img145/7835/dscf0036ed7.jpg)

ดังนั้น..เมื่อฉันที่ยังต้องมาเดินวนเวียนแถวๆนี้อีกหลายรอบหลายวัน ทั้งกลางวันและกลางคืน  ก็เปลี่ยนเป็นฝ่าย นั่งดูและแอบหัวเราะเมื่อเห็น"หน้าใหม่"ออกอาการกระตือรือล้น รอดูโชว์ไร้ชาร์จของนักบุญ 12 องค์ แล้วก็ OHUUU แบบที่ฉันทำเป๊ะ....

(http://img178.imageshack.us/img178/8524/dscf0452bc8.jpg)
กับนาฬิกาช่วงกลางคืน

ที่สะใจก็คือ-บางโชว์จะมาอีก3 นาทีตอนที่ฉันเดินสวนคนออกไป "เม้ย"-น้องสาวคนสวยที่เป็นผู้ดูแลการเดินทาง  ถามว่า

"พี่จิ้งจก ไม่รอดูนาฬิกาอีกเหรอคะ"

ฉันสะบัดหน้าพรึบ เสียงที่รอดออกมาจากลำคอคือ...."ไม่...!!!"

แต่ช่วงเวลาเดินคล้อย ก็ทันได้ยินเสียง OHUUU..ไล่หลัง

THE END :twisted:  :twisted:  :twisted:

เอาของกรุงเบิร์น ที่สวิส ไปเปรียบเทียบก็แล้วกัน สงสัยจะสู้ไม่ได้
ที่เคยเห็นว่าใหญ่และสวยมีตุ๊กตาออกมาเต้นเยอะๆ น่าจะเป็นที่กรุงมิวนิค
สงสัยต้องให้น้องหนุงหนิงไปหารูปมาแปะ

ที่กรุงเบิร์น
([img]http://i290.photobucket.com/albums/ll247/udomsak-514/IMG_4217.jpg)

(http://i290.photobucket.com/albums/ll247/udomsak-514/IMG_4216.jpg)

([img]http://i290.photobucket.com/albums/ll247/udomsak-514/IMG_4221.jpg)

Munichที่ไหนเล่า ที่แถวบ้านหนิงนั่นแหละclock towerที่ Heilbronnแพะเคาะกบาลกันอุตลุต น่ารักค่ะ โหลดไว้ที่GFGIช่วงChristmas Dec.20-25 2007
nn.27

พี่ขรา...ดีใจจังเลย เหมือนบังเอิญสุดๆ เมื่อวันเสาร์เพิ่งได้มีโอกาสไปดูภาพทริปรุ่นพี่ๆ น้อย (พี่เดือน) ที่บ้านมา...พี่เขาไปสาธารณรัฐเชกมา มีภาพนาฬิกา พร้อมเล่าตำนานให้ฟังด้วย...

หนิงโหลดแล้วพี่ เดี๋ยวจะลองหาใหม่ค่ะ!
(http://i271.photobucket.com/albums/jj138/nongning_photos/nungning1/nungning2/KIF_1060.jpg)
(http://i271.photobucket.com/albums/jj138/nongning_photos/nungning1/nungning2/KIF_1066.jpg)
(http://i271.photobucket.com/albums/jj138/nongning_photos/nungning1/nungning2/KIF_1067.jpg)
(http://i271.photobucket.com/albums/jj138/nongning_photos/nungning1/nungning2/KIF_1068.jpg)
nn.27

พี่หนิง...
อย่างงามมมมมมมมมมมม....

พี่จิ้งคะ...
ดีนะที่เคยกินแต่ปลาสระเรือนไทยกับข้างหอ 2 ชั้นชายตรงทางเข้า ก็รุ่นพี่ค่ายหอฯ แอบตกมาให้น้องๆ ได้กิน อิอิ...

ม่ายพี่..มิวนิคออกจะgrandแต่ของHeilbronnแบบติดดินกว่าเยอะ
เดี๋ยวโหลดให้ดู น้องปู๊กกี้ต้องเคยเห็นแล้วแน่!
ขอโทษค่ะภาพหายตอนเครื่องเจ้ง แต่เคยโหลดไว้ที่GFG I or IIนี่ล่ะค่ะ
nn.27

พวกเรานี่แหละอดกินอิจฉาเด็กรุ่นใหม่  สาปซะเองเลยคะ
nn.27 :twisted:

ทัวร์บังเอิญ--มิได้นัดหมาย

(http://img92.imageshack.us/img92/7391/huwp0.jpg)
บนท้ายรถปิคอัพ-สมศักดิ์-เศรษฐ24,งา-นิเทศ25,ดา-รัฐ24,พี่หลาย-ถาปัด,สืบ-วิศวะ25
คนขับ-สุพจน์-ครุ24 พริตตี้-หน้ารถ-แจง-รัฐ24
บนมอเตอร์ไซค์-อ้อย-เศรษฐ24,จิ้งจก-เศรษฐ24

ต้องออกตัวขอโทษกันไว้ก่อนเพราะเรื่องนี้เลือนๆหล่นๆ คงต้องเชิญผู้ที่ปรากฏในรูปอย่างแจงและอีหมูพจน์มาช่วยเล่า...

ใครที่ได้เห็นความสนุกจากภาพล่าสุดของจิ้งจกทัวร์และรายละเอียดของโปรแกรมทัวร์แบบตามใจฉันคงนึกว่าเพิ่งจะทำ  ที่จริงเราทำกันมาตั้งแต่ โน่นปี 30...

เห็นในรูปอุ่นหนาฝาคั่ง เป็นทัวร์กรุ๊ปใหญ่ แต่ที่เดินทางกันไปขึ้นรถไฟที่หัวลำโพงมี 4 คน แจง,อ้อย,สมศักดิ์กับจิ้งจก ไปหัวหินกันแบบไม่มีการวางแผนไปทำไม ไปทำอะไร ไปหาใครก็ไม่ทราบ  รู้แต่ว่าเก็บของแล้วก็ไปแบบเที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้กันจริงๆ

ไม่แน่ใจว่าโต้-ครุ(ในรูปนี้ไม่มี)กับงารุ่น25 ตามไปทีหลังหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆคือดากับพี่หลายนั้นบังเอิญไปเจอกัน แล้วเดินๆในตลาดก็เจอสืบศักดิ์ขี่มอเตอร์ไซด์มา สืบเป็นเด็กนครปฐม วิศวะรุ่น25แล้วไปทำงานอยู่หัวหินเลยโดนยึดมอเตอร์ไซด์ให้มาอยู่ในขบวนทัวร์

แล้วก็บังเอิญอีกที่เด็กเจอราชบุรี (มันไปทำอะไรก็ไม่รู้ที่หัวหิน)ขับปิคอัพผ่านมา พอดีรู้จักเพราะมันเป็นหัวซีชาย มันคืออีหมูพจน์ เลยตกเป็นเหยื่อเข้าขบวนทัวร์"บังเอิญเจอกัน--มิได้นัดหมาย"ต้องไปหาที่พักให้  จำได้ว่าเป็นบังกะโลชื่อ"จันทร์ฉาย"(จำได้เพราะชื่อแม่เพื่อน อิอิ) ตอนไปขึ้นเขาตะเกียบก็บังเอิญเจอป๋อง-นิติ25เด็กลพบุรี อีกแล้ว มันช่างบังเอิ๊ญ  บังเอิญ

ตอนกลางคืนพวกเราไปเดินในตลาดหัวหินก็บังเอิญ(อีกแล้ว)เจอจุ้ย-ศุ บุญเลี้ยง วงเฉลียง นิเทศ 24 ที่เคยมาสิงหอกับนก-รัชนก  นิเทศ(สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม)เจอจุ้ยแต่ไม่เจอนกนั่งกินข้าวอยู่ที่ตลาด

เป็นความบังเอิญในยุคที่การติดต่อเพื่อนๆไม่ง่ายแค่ยกมือถือเหมือนในปัจจุบัน(เพราะมันยังไม่มี) แต่เราได้เจอกัน --ที่หัวหิน

รายละเอียดอื่นๆ-ไม่มีเพราะจำไม่ได้ ขอปล่อยให้รูปเป็นผู้เล่าเรื่องราว-ว่า ทัวร์บังเอิญบ้า นึกจะเก็บของเดินทางไปก็ไป--เราทำกันมานานแล้ว แล้วรูปที่ทำหน้าที่เล่า  คงบอกว่า เราสนุกกันเพียงใด....

(http://img66.imageshack.us/img66/8701/hu1wv3.jpg)

(http://img84.imageshack.us/img84/7311/hu2rb5.jpg)

(http://img66.imageshack.us/img66/5219/hu3hp3.jpg)

(http://img84.imageshack.us/img84/1375/hu5sf6.jpg)

(http://img66.imageshack.us/img66/3964/hu4ze6.jpg)

**"...แต่ถ่ายรูปมามีเป็นสิบ ไม่รู้มันมาจากไหนกันนัก" ..และยังพูดเป็น.."ฝูง" ...แถม!!แสดงอากัปกิริยา.. "ปีนเขาตะเกียบ" ...อดนึกภาพเป็นอย่างอื่นไม่ได้!!!... :lol: :lol: :lol:

ทัวร์บังเอิญ--มิได้นัดหมาย

ตอนที่ยังไม่ได้เล่า...

พอแจงมาช่วยเสริมก็พอง้างสนิมที่เกาะหัวออกนิ้ดสนึงว่า...

ที่จะไปคือบ้านพี่ของโต้-ครุ25 จริงๆ แล้วเกิดเกรงใจและเจอ"หมูกระบะ"โดยบังเอิญ

ลูกทัวร์เริ่มเยอะเลยย้ายที่ทำกินไปริมหาด

เล่นน้ำ--ตอนกลางคืนไปเต้นระบำที่โรงแรมกันด้วยนะ

 เช้ามาก็ไปปีนเขาตะเกียบเจอกลุ่มนิตินำทีมโดยดวง-นิติ24 พ่วงด้วยป๋อง-นิติ25

ชาวหอเช่นกัน

แต่ที่เป็นเรื่องลึกแต่ไม่ลับก็คือ

นังจิ้งจกแอบซ้อนมอเตอร์ไซด์เกาะท้ายขึ้นเขาหินเหล็กไฟไปกับวิศวกรหนุ่มสืบศักดิ์..อุ๊ปสสส

ชมวิวหัวหินแบบพาโนรามากันสองต่อสอง

(หมดอายุความฟ้องร้องแล้วนะ---อิอิ)

(http://img77.imageshack.us/img77/6119/hingm2.jpg)

(http://img77.imageshack.us/img77/9356/hin1bn2.jpg)

(http://img291.imageshack.us/img291/1256/hin2aw4.jpg)

ทัวร์บังเอิญ--มิได้นัดหมาย

(http://img291.imageshack.us/img291/445/hin3ja3.jpg)

(http://img84.imageshack.us/img84/3782/hin4la9.jpg)

(http://img291.imageshack.us/img291/6117/hin6tm4.jpg)

(http://img84.imageshack.us/img84/6787/hin5ho4.jpg)
รูปนี้บนเขาตะเกียบ ตอนแอบไปเขาหินเหล็กไฟ ปาปาราชชี่ตามไม่ทัน อิอิ

อ่านไม่ทัน แค่หายไปสองวันจากห้อง24 กลับมาอีกทีสติมิสมประดี
พี่แจงขาสวย(ขนาดรูดดูเร็วๆ)เฮ้ เสื้อบอลเหลืองแดงของธรรมศาสตร์นั้นหนิงก็มีแหละ แต่ไม่รู้ไปอยู่ไหนหมด
nn.27

จ่าฝูงต้องคัดตัวโตๆ ขาสวยๆ จะได้คุ้มครองลูกฝูงได้ บอกแล้วไง--เป็นแค่คนเลี้ยง(ขอรอดคนเดียว) :wink:  :wink:  :wink:

วง สาว สาว สาว นั้นมีตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย

ทัวร์ทริปนี้--เรียนจบกันแล้ว

ถ้าจะเลือกเพลงประกอบ-ต้องเลือกจากม้วนเทป(เพราะ CD ยังเดินทางมาไม่ถึงประเทศไทย!!!)

(http://img257.imageshack.us/img257/874/tpeeb6.jpg)

ตี้ว่าจะเอาม้วนไหนดี?

จาม้วนไหนๆ โอ้ววววยังมีอีกเหรอคะ
nn.27

หนิงไม่ได้ซื้อCDนานแล้ว เพราะพบว่าทั้งม้วนไพเราะอยู่เพลง สองเพลง สู้เปิดวิทยุทั้งวันไม่ได้ เพลงเพราะๆทั้งนั้นเลยค่ะ
nn.27

รออ่านเรื่องที่ 5 ครับผม ได้โปรด.......

นึกว่าไม่มีคนอยากอ่าน
เพราะไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก.....
เรตติ้งไม่ดี ฮิฮิ :x

มารออ่าน อย่าให้รอนาน จนเหนียงยาน!
please!
nn.27

ต้องขออภัย--เพราะงานยุ่ง

เด๋วจะพยายามยกเลิกบัตรคิวของแฟนคลับบางคน อิอิ  :wink:

ครายยย...
ยกเลิกบัตรทองใคร??
หนูหนิงป่าว??
nn.27

โอ..แฟนคลับบัตรทองตอนนี้ได้คิวปี 09 โน่น...

ยายหนุงหนิงเป็นแฟนคลับแพลทตินั่ม--มีสิทธิ์พบได้ตลอด(ถ้าว่าง)

เด็กหอน่ะ--มาก่อนใครอยู่แล้ว ...

 :shock:  :shock:  :shock:

Platinum??
เปลี่ยนเป็นjewelryแทน...แพงบันลัยค่าาา
nn.27

Jewelry Card

มีใบเดียว--ให้แฟนคลับคนที่อยากพบ--พบได้ตลอด 24 ชั่วโมง

(แต่มันดันไม่ยอมใช้สิทธิ์---อุเหม่) :evil:  :evil:  :evil:

ฉุด คือมาตรการสุดท้าย!!
nn.27

เห็นจะไม่ต้องลำบากขนาดนั้นนะน้องหนิง

ลืมบอกไปว่าเขาก็มอบบัตรJewelry Card ของเขา

ให้พี่พบได้ 24 ช.ม.เหมือนกัน อิอิ

ไม่ใช้สิทธิ์ที่เราให้ เราก็ใช้สิทธิ์ที่เรามี คริคริ :shock:  :shock:  :shock:

ดูท่าจะได้ มากกว่าเสีย!
อย่าลืมตรวจสอบยอดbalanceปลายปีนะคะ
nn.27

รู้สึกว่าได้จะพอดีเป๊ะกับที่เสีย

เขาเลยเรียกสั้นๆว่า--ได้เสีย .... :oops:  :oops:  :oops:

ฉันเกลียดยายชมาวดี……….

มันอาจเป็นรายการ”เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด”ก็ได้ ที่ฉันจะมาสารภาพประกาศความจริงลึกสุดใจของฉัน  ที่มีต่อยายชมาวดี นาถนิติธาดา รัฐศาสตร์บัณฑิตความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มหาบัณฑิตจากบอสตันยูนิเวอร์ซิตี้ ชาวหอรุ่น2524 หรือยายแจง อดีตหัวซีเนียร์หญิงของพวกเรานี่แหละ…..

ยายแจงที่มีกระทู้เป็นของตัวเองว่า-ชมาวดีชวนชม  ที่อุดมไปด้วยดอกไม้สวย นานาพันธุ์ที่ขยันประชันดวลดอกไม้กันกับคุณอุดมศักดิ์ โสมศิริพัฒน์ หนุ่ม’ถาปัด นั่นแหละ-มิใช่คนอื่นคนไหน…..แถมยังเป็นคนที่ฉันตะลอนเที่ยวกันไปไกลทั้งในและนอกประเทศราวกับว่าฉันกับยายแจงรักกันซะแทบตาย  แต่ที่จริงๆแล้วไม่ใช่  เพราะฉัน—เกลียดยายชมาวดี!!!

(http://img230.imageshack.us/img230/3421/jaeru9.jpg)(http://img230.imageshack.us/img230/3421/jaeru9.jpg)(http://img230.imageshack.us/img230/3421/jaeru9.jpg)(http://img230.imageshack.us/img230/3421/jaeru9.jpg)(http://img230.imageshack.us/img230/3421/jaeru9.jpg)(http://img230.imageshack.us/img230/3421/jaeru9.jpg)


ฉันเจอยายแว่นหนาคนนี้ครั้งแรกที่ไหน  ฉันจำไม่ได้เพราะเปิดเทอมใหม่ๆ ฉันต้องคอยสอดสายตามองหาเพื่อนหอชายตลอด(จนชินๆมาถึงทุกวันนี้ อิอิ)พยายามจำชื่อ คณะ จังหวัด ให้ได้มากที่สุด  เพื่อความปลอดภัยของชีวิต ถ้าต้องมานั่งติดกันตอนโดนว้าก-จะได้ตอบพี่ๆถูกว่าใครเป็นใคร  ถ้าคณะเดียวกันจังหวัดเดียวกันจะได้หนีห่างไม่ให้อยู่ซ้าย ขวา หน้า หลัง ก็ฉันไม่ได้ไปนั่งเรียงกับพวกหอหญิงนี่นา  จะได้ตั้งหน้าตั้งตาจำ-ยายพวกเด็กหอหญิง

แต่ที่หล่อนทำให้ฉันขัดเคืองใจหมั่นไส้สุดๆ  (ทั้งที่นิสัยไม่ดีแบบนี้ไม่ควรมี--แบบเปิดเผย) ราวกับเป็นการเปิดตัวของการพบกันครั้งแรก  ก็คือตอนไปแคมป์น้องใหม่สระบุรีตอนปีหนึ่ง   ที่พวกรุ่นฉันต้องมีวิบากกรรมต้องไปขุดดินก่อนถึงจะได้กินข้าวราวกับไปออกค่ายมิใช่ไปแคมป์หอ  วันนั้นราหูคงอยากงาบหัวฉันเพราะแทนที่ฉันจะได้ยืนต่อแถวขนดินต่อจากหนุ่มๆหล่อล่ำประมาณคุณหมอชาติชาย หรือไม่ก็หนุ่ม P.E.หน้าใสอย่างคุณหมู-สมทรง  หรืออาตี๋หัวชี้อย่างนังJACKY ฉันกลับได้ยืนเคียงคู่กับยายแจง  ที่ตอนแรกก็ดูเหมือนไม่มีพิษภัยไร้มลภาวะ  แต่อีคนถัดไปนั้นมันคือเจ้าทู นิติ 24 ที่ผีช่างเจาะปากมันมาเพื่อพูดโดยเฉพาะ  แล้วนังสองคนนี้ก็ทอล์คอะเบ๊าท์เม้าซิ่งกันนันสต๊อปแบบโลกนี้มีเราสองคนตลอดเวลาที่ขนดิน  ไม่รู้ว่าไปหาหัวข้อจากที่ไหนมาคุย  ประดุจดั่งแฝดคนละฝาที่พลัดพรากแล้วมาพบกันโดยบังเอิญ  โดยไม่เห็นเงาหัวฉันที่ยืนโด่อยู่ข้างๆแม้แต่น้อย!!!

(http://img91.imageshack.us/img91/9484/47241sj7.jpg)

คิดดูแล้วกันว่าจอมเม้าท์แตกอย่างฉันต้องโดนลูบคม  อมน้ำลายจนบูดไม่ได้พูดอะไรซักคำ กระทั่งจะหันมาพยักเพยิดให้ฉันเออออห่อหมกด้วยก็ไม่มี  หยามกันมาก หยามเแบบนี้โกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติ  ฉันเลยต้องเขียนบทให้ตัวเอง เป็นน้องใสๆใส่ใจในงานขุดดิน อมยิ้มพริ้มเพราดั่งชื่นชอบงานแบกหามนี้เป็นนักหนา…โอ …ในใจแทบบ้า  ข้าวก็หิว แถมหนวกหู ที่สำคัญไม่มีใครชวนคุยจนน้ำลายบูดซึ่งเป็นสาเหตุพอเพียงที่สุดแล้วที่ฉันจะเกลียด-ยายชมาวดี……

จนงานแคมป์หอเลิกกลับมายังกรุงเทพ  ฉันนึกว่าชีวิตของฉันคงจะสงบสุขซะที  แต่วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังเดินไปโรงอาหาร  นึกเมนูเด็ดว่าจะกินมาม่าผัดของโปรด  พลันก็เห็นยายแว่นหนายืนจ้องหน้าตรงทางเดินเข้าโรงอาหาร
“จิ้งจก เธอมาพอดีเลย กำลังหาตัวอยู่” เธอเอื้อนเอ่ยมธุรสวาจา ประดุจดังเพื่อนรักใคร่สนิทสนมกลมเกลียว
“หาฉัน หาทำไม?” ประโยควันนั้นอาจไม่เรียบเรียงได้ดังนี้  แต่ความหมายก็คือๆ กัน…
“จะชวนเล่นละครปีหนึ่งวันรับน้อง  เธอเล่นได้แน่ๆ บทก็เหมาะกับเธอมาก….”  
อร๊ายยย อะไรจ๊ะ แทนที่จะติดต่อผ่านโมเดลลิ่งหรือผู้จัดการส่วนตัวที่ฉันสังกัด  นี่เล่นมาจู่โจมฉันตอนกำลังจะกินข้าว  แล้วเธอก็คุยจ้อต่อไปประมาณ—ยายจุ๋มก็เล่น กระด้งก็เล่น  ….แล้วบอกเสร็จสรรพว่าเธอจะนั่งตำแหน่งผู้กำกับ!!!!

แค่นั้นก็คงจะเพียงพอแล้วที่ฉันจะเอ่ยปากตอบรับว่า “ไม่” ยืนกระต่ายขาเดียวว่า”ไม่” โดยไม่อธิบายเหตุผลว่าเพราะฉันเกลียดเธอ ….ตอนนั้นวิญญาณยังบารมีไม่แกร่งกล้าที่จะทำท่าจองหองใส่ใครๆ  อาจเพียงยิ้มอายๆแล้วบอกว่า “เล่นไม่ได้  เล่นไม่เป็น…หาคนอื่นเถอะนะครับ ขอโทษด้วย….”  ตอบแบบคนดีๆไม่มีพิษไม่มีภัยเป็นจิ้งจกใสๆไม่มีผีสิง….แทนที่จะบอกคำเดียวแล้วสะบัดหน้าพรืดว่า….
“ฉันไม่เล่น..เพราะฉันเกลียดเธอ……”

ถ้าใครเคยสงสัยว่าทำไมตอนปีหนึ่งฉันไม่ได้ขึ้นเวทีหอ ตอนนี้ก็คงถึงบางอ้อกันแล้วล่ะซิ   คนที่มาเสียบแทนฉันในบทกามเทพที่แผลงศรให้โรเมโอ-กระด้งกับ จูเลียต-จุ๋ม บนเวทีจึงกลายเป็น เจ้าแต๋น(ตอนนั้นอยู่วิศวะ) แทน    (ศรเลยไม่ศักดิ์สิทธิ์-ถ้าเป็นฉัน กามเทพที่ยายแจงเลือกตัวจริง-ป่านนี้คงไม่เป็นอย่างทุกวัน อิอิ   คือแทนที่จุ๋มจะบอกว่ายังโทรคุยกันอยู่   อาจจะบอกว่าไม่ต้องพูดชื่อมันนะ-ฉันเกลี๊ยดดดด…..)

แต่ราวกับว่าฉันกับยายแว่นหนาคนนี้จะหนีกันไม่พ้น  วันรับขวัญที่มีการผูกข้อมือกัน  ฉันดันได้ผูกข้อมือกับยายคนนี้  มัดกันเอาไว้ประหนึ่งสัญญาว่าเราจะไม่พรากจากกันนิรันดร….โฮ โฮ ทำเวรอาไรมาวะนี่….แล้วชีวิตนี้ก็ต้องเจอกันตาหลอด…ไม่ว่าจะที่ห้องค่าย  วันแคมป์น้องใหม่ของรุ่น 25 เธอก็มาอยู่กลุ่ม AB  กับฉัน จะจับจะแตะงานไหนๆ เธอก็มาปรากฏกายในชุดยูนิฟอร์ม—เสื้อม่อห้อม กับกางเกงยีนส์  (ซักหรือเปล่ายะหล่อน)  ลุยไปด้วยกันทุกที เพราะมีผีกิจกรรมเข้าสิงด้วยกันทั้งคู่….ค่ายห้วยน้ำใส สระไม้แดงหล่อนก็ไป แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ฉันเกลียดเธอมากขึ้นทุกวัน…..

ลำพังคนจิตใจอ่อนโยนและแสนดีอย่างฉัน  คงจะลืมเลือนและให้อภัยกับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนั้นไปแล้ว  ถ้าตอนไปค่ายไม่มีรูปถ่ายกลับมาบ้าน  นังน้องสาวตาดีของฉันดูอัลบั้มแล้วบอกฉันว่า

“พี่คนนี้สวย…”
“หา…ใครสวยนะ  ยายอ้อยน่ะเหรอ …”  ในรูปนั้นจะมีนังอ้อย นังปูมหัวฟู และยายแจงแว่นหนา
“ไม่ใช่--พี่คนนี้-คนใส่เสื้อม่อห้อม” นังน้องสาวจิ้มลงไปที่รูปยายแจงแบบเฉพาะเจาะจง
“สวยตรงไหน…” ฉันรำพึง
“จมูกเขาสวยจัง ปากก็สวย ฟันก็สวย…พี่เขาหุ่นดีด้วย สูงจัง” อีน้องสาวพล่ามต่อ…

ฉันไม่พูดอะไร แต่คืนนั้นฉันเอารูป”ยายแว่นหนา”มานอนดู แล้วฉันก็เห็น-อย่างที่น้องฉันเห็น เออหนอคิ้วคาง ปากจมูกสวยได้รูป..ถ้าถอดแว่นนั้นออก อร๊ายยยยยย ฉันเกลียด-ยายชมาวดี…………

“ยิ่งคิดยิ่งให้เกลียด เกลียด …เกลี๊ยด เกลียด เกลียด …”


เพลงนี้ลูกเล็กเด็กแดง-คิตตี้น้อย-ที่แอบเข้ามาอ่าน คงงงๆว่าอีป้านี่เขียนอะไร…
แต่ถ้าใครทัน”ข้าวนอกนา”เวอร์ชั่น บุปผารัตน์ ญาณประสิทธิกุลและช่อเพชร ชัยเนตร คงร้องอ๋อแล้วคลอตามเพลงคุณยายแดง-ฉันทนา กิตติยะพันธุ์ คุณแม่ป้าแอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร ที่ฮิตระเบิดระเบ้อ แบบไม่ต้องจ่ายเพลงละพัน วันละเพลง แบบยุคนี้-เป็นต้องรู้จัก

เป็นเพลง”ข้าวนอกนา”เวอร์ชั่นดั้งเดิมไม่ใช่เวอร์ชั่นนันทนา บุญหลงทางช่องเจ็ดสีนะยะ……

ด้วยความที่ฉันเป็นกรรมการหอ สมัยก่อนที่มีงานต่างๆแล้วจะแปะรูปไว้ให้คนสั่ง ไม่ได้เหมือนสมัยนี้ เอะอะก็ส่งไฟล์แนบ  ก็เลยเก็บความลับอย่างหนึ่งเอาไว้คือรูปเดี่ยวยายแว่นหนา มีชายหนุ่มมาแอบสั่งกันเยอะนะจ๊ะ  เนื้อหอมใช่เล่นนะหล่อน…แต่ใครสั่งบ้าง  บอกไม่ได้ผิดจรรยาวิชาชีพ…..

ยายแจงเป็นคนเก่ง—คุณสมบัติข้อนี้ไม่ใช่สาเหตุสำคัญ ที่ฉันเกลียด—ยายชมาวดี  เพราะปราชญ์ย่อมยอมรับในความสามารถของปราชญ์ด้วยกัน แต่ฉัน-ซึ่งเป็นแค่ตัวประหลาดหรือไม่ก็ตัวปาดก็อดที่จะทึ่งยายแจงไม่ได้  เป็นต้นว่าSheเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ โปโลน้ำ  แล้วยังสามารถในการถ่ายภาพ(ยุคที่ไม่มีโปรแกรมช่วย) She แบกกล้องและเลนซ์ซูม รวมทั้งฟิลเตอร์นานาชนิด ติดตัวเสมอ จนฉันซึ่งทีแรกก็ชอบถ่ายภาพต้องกลับลำเป็นชอบถูกถ่ายภาพ เพราะถือคติว่า-มีคนทำให้เรื่องอะไรจะทำเอง- แล้วก็แอบยัดเยียดตำแหน่งตากล้องประจำตัวให้จนถึงทุกวันนี้ แล้วที่ต้องพึ่งพาความสามารถทางภาษาของยายเด็ก AFS อีกอย่างก็คือ เวลามีเพลงฝรั่งใหม่ๆออกมา ฉันต้องให้ยายแจงแกะเนื้อร้องให้ฉัน  เพื่อจะได้ร้องได้ก่อนใคร นั่งแกะกันที่ห้องกรรมการหอใต้ถุนหอหนึ่งนั่นแหละ  แล้วเธอก็เป็นนักอ่านตัวยง เป็นสาวก”ลลนา”เหมือนกันกับฉัน  เราปลื้มอาจารย์จักรพันธุ์ ปลื้มป้าแต๋ว-สุวรรณี ปลื้มการถ่ายภาพของน้าเซียน-นภดล โชตะสิริเหมือนๆกัน  แล้วเราก็เชือดกันไม่ลง เมื่อฉันแต่งกลอนไปลงหนังสือ”เปรียว” ยายแจงก็มีผลงานลง”เรียงร้อยถ้อยคำ”ใน”ลลนา”ถึงบางคนจะมองว่าคุณสมบัติพวกนี้ธรรมดาเมื่อเทียบกับเหล่าผู้วิเศษทั้งหลาย  แต่นั่นแหละเมื่อมันมากองรวมกันในคนธรรมดาๆที่สัมผัสได้ ที่เป็นเด็กหอ ที่เป็น”เพื่อน”ของเรา โดยไม่ต้องผ่านการปรุงแต่งภาพลักษณ์ให้ดูดีเกินมนุษย์มนา เพราะบางคราเธอก็มีบทนางร้ายโผล่ออกมาเมื่อจำเป็นที่จะต้องเล่นตามสถานการณ์บังคับให้เป็นไปเธอก็เล่นได้  โดยรวมแล้วเธอดูดีมีคุณสมบัติควรค่าแก่การชื่นชมว่าเป็นคนเก่งอย่างเต็มปาก

แล้วด้วยแรงของสายสิญจน์ที่ผูกกันมา  ชีวิตของฉันกับยายแจงก็นับวันยิ่งมีกิจกรรมทำร่วมกันมากขึ้นๆ เป็นต้นว่า เวลาไปเต้นระบำที่โรม(บาร์กะเทยยุคแรกของเมืองไทย) ยายแจงก็จะติดกลุ่มไปด้วย –ไอ้ความที่ทั้งกลุ่มล้วนเป็นพวก”นะยะ” ยายแจงก็เลยโดนมองว่า SHE แรงแปลงเพศแต่งหญิงเข้าบาร์ อิอิ….

ที่สนุกมากก็คือฉันกับเพื่อนสาวหอชาย(ไม่กล้าออกนาม) ไปค้างบ้านยายแจง ที่ชลบุรีมียายอ้อยไปด้วย คุณพ่อแจงที่เป็นนายทหารเรือ  ไม่เคยเห็นพวก-ไม่แสดงออก(ต่อหน้าผู้ใหญ่) ไม่เอาเปรียบ รักธรรมชาติ เหงา ต้องการคนรู้ใจ ฯลฯ เพราะในสายตาท่านอีพวกกะเทยก็คือมีนม ผมยาว เกล้ากระบัง เคี้ยวหมาก ทาปากแดง  ไม่ใช่พวกองอาจมาดแมนอย่างพวกฉัน ท่านถึงแก่ตะลึงงัน เมื่อ ชายสองหญิงสองพากันหายเข้าไปในห้องนอนของลูกสาวแสนสวย ที่บ้านก็มีห้องว่างทำไมมันเข้าไปนอนด้วยกัน…

ยี่สิบปีต่อมา—ยายแจงมาเฉลยว่า พอตอนเช้า ที่คุณพ่อคุณแม่ทำหน้าเฉยๆไม่สนใจ เพราะเมื่อคืนท่านมาแอบฟังหน้าประตู ได้ยินเสียงผู้หญิง 4 คนเม้าท์แตกกันสนั่น(ตอนเดินเข้าห้องเป็นชาย2 หญิง 2) ท่านเลยโล่งอกโล่งใจ ปล่อยๆมันไป ท่านถึงได้เข้าใจว่าเพศที่สามมีจริงๆแล้วก็เฮี้ยนจริงๆ  คริคริ….

ยายแว่นหนาใส่แว่นจนเรียนจบ  ทีแรกหล่อนไปทำงานที่แบงค์เอเชีย  ฉันเจอหล่อนตอนถอดรูปฉันนึกว่า จงฉู่หง นางเอกหนังมาเมืองไทย  ฉันมาป่าวประกาศแจ้งให้เพื่อนๆทราบว่า”มันยอมสวยแล้ว”นัดเจอกันที่โรงอาหารหอ  แต่อนิจจา หล่อนมาพร้อมสิวเม็ดเป้งและแว่นหนาอันเดิม ฉันโดนเพื่อนจิกด้วยสายตา”ไหนวะ ที่แกบอกว่ามันสวย….”

(http://img300.imageshack.us/img300/1308/56112197wb21kt0.jpg)(http://img300.imageshack.us/img300/1308/56112197wb21kt0.jpg)(http://img300.imageshack.us/img300/1308/56112197wb21kt0.jpg)

จนโฆษณาแบงค์เอเชียออกมา หล่อนก็ปรากฎหราในจอทีวี ให้ฉันร้องเพลง”เกลียดคนสวย”ฮึมฮัม ในลำคอ แต่ก็บอกว่า”เพื่อนฉัน…เพื่อนฉัน…ฉันบอกแล้วไง…ว่ามันสวย…..”
แล้วก่อนที่หล่อนจะไปเรียนโทต่อที่บอสตัน  ก็ทิ้งทวนถ่ายแบบในนิตยสารฉบับหนึ่งก่อนขึ้นเครื่องให้ฉันเพิ่มความเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ……(ตอนแซยิดฉันจะสแกนมาโชว์นะจ๊ะ)

ก่อนแจงไปนอก ก็มีเรื่อง--แจงต้องผ่าไตที่เปาโล  นอนพักฟื้นอยู่   ตอนนั้นมีประกวดนางสาวไทย พวกฉันรวมกลุ่มกันไปเชียร์ในโรงพยาบาลไล่คนไข้ถอยไปแล้วนางงามทั้งหลายก็ยึดเตียงเป็นเวทีประกวด-คนผ่าไตหัวเราะแผลแทบปริเพราะฤทธิ์ร้ายของพวกฉัน มันกันละเกิน….

แล้วเวลาก็ผ่านไปแจงเรียนจบกลับมา…สายสิญจน์ที่ผูกกันไว้ก็ยังเรียกหาให้วนกลับมาคบกันเหมือนเดิม…

แต่ตอนนี้ถ้ามีใครเอาไมค์มาจ่อปาก แล้วถามฉันว่า…”แล้วเกลียดยายแจงตรงไหน …หรือเลิกเกลียดไปแล้ว…”
ฉันก็จัดแถลงการณ์ทันใด…แต่ร้องผ่านไมค์เป็นเสียงเพลง[/size]

“ยิ่งคิดยิ่งให้เกลียด เกลียด …เกลี๊ยด เกลียด เกลียด …
เกลี๊ยด..เกลียด เกลียด…เกลียด เกลียด เกลียด –
ฉันแสนเกลียดชังคนสวยทุกคน…..”

ใครเถียงฉันบ้างว่ายายชมาวดี –ไม่สวย…ไปเปิดกระทู้คุยกับพี่จิ้งจกดูรูปล่าสุดของหล่อนเมื่อเร็วนี้ซิ เข้าเขตหลักสี่ มุ่งสู่หลักห้า  แล้วก็ยังสวยไม่สร่าง…..

(http://img91.imageshack.us/img91/1360/751037ck8.jpg)(http://img91.imageshack.us/img91/1360/751037ck8.jpg)(http://img91.imageshack.us/img91/1360/751037ck8.jpg)(http://img91.imageshack.us/img91/1360/751037ck8.jpg)

ก็นั่นแล้ว..เหตุผลสำคัญที่ฉันเกลียดหล่อน….
ก็ฉันเกลียดคนสวยนี่นา….

แล้วสวยไม่เสร็จ  งามไม่สร่างอย่างหล่อนจะไม่ให้ฉันเกลียดได้อย่างไร….

“ยิ่งคิดยิ่งให้เกลียด เกลียด …เกลี๊ยด เกลียด เกลียด …
เกลี๊ยด..เกลียด เกลียด…เกลียด เกลียด เกลียด
–ฉันแสนเกลียดชังคนสวยทุกคน…..”

HAPPY BIRTHDAY นะคนสวย-
ฉันเกลียดคนสวย
ฉันเกลียดยายชมาวดี!!!!

อ่านไม่ทันแล้วคะ ต้องไปเที่ยวงาน ทานอะไรอีกแล้วค่ะ
ใครๆ ใครมีวันเกิด
Happy Birthday to you...ไว้ก่อน เดี๋ยวมาคะพี่จจ.
nn.27

หนอย....ป้าจิ้งโดนเราทวงต้นฉบับเรื่องที่ห้า เลยแก้แค้นซะ...แสบมากนะเพื่อน !!! รอให้ถึงทีฉันบ้างเหอะ ฮึ่ม! ฮึ่ม![/size]
 :yx

ที่โบราณว่า “ผู้หญิงเกลียดแปลว่าผู้หญิงรัก”น่ะ น่าจะใช้กับป้าจิ้งได้นะ ...นับคำว่า “เกลียด” ในเรื่องนี้ทั้งหมดก็ 40 คำพอดี (รวม “เกลี๊ยด” ด้วย) ขอบคุณล้ายหลาย ขอบใจมั่กๆ น่อ
  :-o

แล้วลงรูปทั้งที ก็ลงให้มันเต็มๆ ไม่ต้องตัดต่อ....

(http://img515.imageshack.us/img515/7894/54067299ad3.png)
นี่ไง[/size] "หมั่นไส้ยายเสื้อเหลืองกลุ่ม AB!!!" ...ที่มือดีเขาเขียนไว้บนบอร์ดรับน้อง :lol:

กรี๊ดดดดดดดด
นังเสื้อเหลือง 6E :shock:  :shock:  :shock:

ขอให้สวย รวยเสน่ห์ ใครๆรักคะพี่แจง
(textข้างบนยังไม่อ่านเลยคะ)
nn.27

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดย้อนหลังนะคะพี่แจง....

พี่จิ้งค่ะ...
เขียนมาได้แบบว่า การเกลียด เกลี๊ยด เกลียดของพี่เลย...แต่อ่านแล้วได้อารมณ์แบบรัก รั่ก รักนะคะ อิอิ

แหะ แหะ วันเกิดแจงปีที่แล้วหอบหนังสือเล่มนั้นไปอวดน้องที่บริษัทแจง

กลับมาก็เก็บซะดี--หาไม่เจอ

แต่อยู่ในห้องแหละ..หนังสือเยอะมากกกกกก :-?

อ่านจบแล้วค่ะพี่จจ. พี่แจง!
หนิงภูมิใจในพี่ทั้งคู่มากเลยค่ะ
nn.27

เด๋วคอยดู..ท่านทูมันจะมา

จะได้ล้างตากันตอนจะ 50 .... :-)

Happy Belated Birthday Jaa Jaeng.[

A little bit late but with warm heart jaa.

งั้นพี่ก็ออกมาจากช่องประตูได้แล้วค่ะ!!
พี่จิ้งหลับไปแล้วด้วยฤทธิ์...ไอติมchocolate!
nn.27

หลับไม่ลงหรอก

รอ-ปล่อยพลังทั้งคืน

คึก-ตาหลอด...

(http://img74.imageshack.us/img74/2425/angellaugh2ui6.gif)

ฤทธิ์espresso หลังอาหารแหง
nn.27

ผิดจ้า..วันนี้สั่งมอคค่าเย็นมานั่งเม้าท์กันต่อที่ล็อบบี้โรงแรมจนสี่ทุ่ม

(http://img74.imageshack.us/img74/2425/angellaugh2ui6.gif)

พรุ่งนี้คงนอนตื่นเที่ยง!!
ทำงานป่าวพี่จจ.
nn.27

:) ทำงานบ้าน
กวาดห้อง ถูพื้น ซักผ้า ขัดห้องส้วม

อร๊ายย มาตอบอะไรในนี้
งั้นแก้ตัวด้วยแคตตัสเทวดาเลี้ยงที่ระเบียงหลังห้อง

(http://img246.imageshack.us/img246/7999/dscf0961in8.jpg)

เป็นรูปเล่าเรื่อง-แบบไม่ต้องบรรยายมาก

จุ๋มจิ๋ม น่ารัก...แต่คงความร้ายพร้อมสรรพ จับไม่ได้
nn.27

babyยังขนาดนี้!
โตไปคงคบไม่ได้!
คงต้องใส่ถุงมือจับ
nn.27

เทวดาที่ไหน หากไม่ไช่มดยักษ์ไฟรน...คิกๆ
nn.27

ยังกะโคถึก เดี๋ยวได้ขึ้นสวรรค์จิงๆล่ะ
หนูจะร้องให้จนตัวโยนนะ
nn.27

ดี อยู่เป็นเพื่อนกัน...ให้เวบเดี้ยง ก่อนเราทั้งคู่
nn.27

พี่จจ.,
กีฬา"ไข่แลบ"ตะกร้อน่ะ...เคยหยุดดู
เสียวใส้ตอนกระโดดเตะลูกข้ามเน็ต..
ไม่เคยเห็นค่ะ...อีหนุ่มๆรู้ทัน...ใส่กันแต่
กุงเกงในสีขาวเหมียนกันหมด...เซ็ง!
เชิดใส่...ไปจองที่ส่องกล้องตอนพวกเค้า
เปลี่ยนผ้าคะม้า อาบนํ้าดีกว่า...ตื่นเต้นกว่ากันแยะ!

เรื่องนี้เยี่ยมมากคะ....ได้ระลึกชาติทันใด
nn.27

[color=blue]อ่านตอนช่วงวอลเล่ย์ แล้ว
ก็อดที่จะอ่านไปจีบปากไปตามสำนวนป้าจิ้งไม่ได้
พร้อมกันนั้น ก็ถึงกับเผลอยกแขนขึ้นจีบมือไปด้วย
โอย........เป็นอะไรไปเนี่ยเรา สงสัยอาการแต๋วแตกเริ่มอาละวาดซะแล้ว

ได้อรรถรส และอารมณ์จริงๆ[/color]

จิ้งจก  สงสัยพี่ตี้แกทำเนียน หลบป้าจุ๋มป้าต๋อย เรื่องข้อกล่าวหา
ว่าสนิทแนบแน่นที่กระทู้คุยกับพี่ตี้ถาปัด น่ะ[/size]

พี่จจ.น่ะ sheมีที่ยืนเสมอคะในทุกเกม...
เรื่องนี้ได้ทั้งสี ทั้งกลิ่น...
เสียงด้วย
nn.27

รอดูรอบชนะเลิศดีฝ่า...
แบบทีมน่ะพี่ น่าดู แถมมีเพลง!
nn.27

อันนั้นมันซิงค์โคไนซ์สวิมมิ่งง่ะ

มะใช่กระโดดน้ำ

 :-?

อ้า...I see,synchronized springing...ภาษาเยอรมันเรียกยังงี้เจงๆ
nn.27

ขุดภาพอาตี๋หลี่หนิง ในอดีตที่เคยกรี๊ดกันมาแต่เก่าก่อน...
หลี่หนิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเรา รุ่น 2524
แต่บัดนี้ "หลี่หนิงเปลี๋ยนไป๋"


(http://img169.imageshack.us/img169/1291/25510809075303343x500gi2.jpg) (http://imageshack.us)

หลี่หนิงวัยใส

หลี่ หนิง นักกีฬายิมนาสติกชาย ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโอลิมปิกครั้งที่ 23 สามารถสอยเหรียญเหรียญมาเชยชม ได้มากกว่า นักยิมนาสติกคนใด ในการแข่งขันครั้งนั้น โดยห้อย 3 เหรียญทอง, 2 เหรียญเงิน และ 1 เหรียญทองแดง และเป็นผู้จุดคบเพลิงเปิดการแข่งขัน ในพิธีเปิดที่ผ่านมา ปัจจุบัน เจ้าของบริษัทสินค้ากีฬาชื่อดังของจีน ยักษ์ใหญ่อันดับ 3 ในตลาดจีน รองจากไนกี้ และ อดิดาส

(http://img112.imageshack.us/img112/3748/255108090753032450x301qw2.jpg) (http://imageshack.us)

หลี่หนิงวัยทอง

เย่ย...ไงแววเชีย!
nn.27

เชียร์สเปน...หล่อลํ่า!!
อื้อหือ
nn.27

ป้าจิ้ง  เอารูปจิ้งจกวัยใสในชุดว่ายน้ำ  มาเทียบกับ
จิ้งจกวัยทองในชุดว่ายน้ำ   แบบ  พี่หลี่หนิงบ้างสิ  อยากเห็นอีกแล้ววว[/size] :eek: [/quote]

ก็จาขอดูล่ะ!!
exclusiveนะคะนี่
nn.27

เรื่องเล่าจาก-ฟูจิ

ถ้าสมัยก่อนพูดถึงฟูจิอาจจะนึกถึงฟิล์มกล่องเขียวๆ ที่เป็นคู่แข่งกับฟิล์มโกดัก เวลาล้าง-อัดออกมาสีสันจะแสบ จัดจ้ากว่านิดๆ ให้สาวกโกดักจิกกัดว่าแสงและสีเว่อร์เกินจริง    แบบไม่ต้องใช้(เพราะยังไม่มี)โปรแกรมPHOTOSHOP ช่วย

หรือสมัยนี้หลายคนก็จะนึกถึงร้านอาหารยอดฮิตที่คิวยาวยังกับโรงทานแจกอาหารฟรี แต่โทษที แพงอิ๊บอ๋าย  ปลาทอดชิ้นเท่าฝาหอย ข้าวใส่ชามเซ่นผี และน้ำซุปขลุกขลิกใส่ถ้วยใบกะติ๊ดซดคำเดียวหมด ชุดละหลายร้อย ถ้าจะกินให้อิ่มแบบข้าวเหนียวหมูปิ้งไม้ละห้าบาท ข้าวเหนียวสามบาท ต้องซัดสักสามชุดฟาดเกือบพัน

เหล่านั้นที่กล่าวมา  หาได้เกี่ยวกับเรื่องเล่าจากฟูจิ ที่จะเอ่ยถึงก็หาไม่-เรื่องราวที่จะพูดถึงต่อไป เป็นเรื่องฟูจิซัง ภูเขาไฟที่ญี่ปุ่นชื่อดังลูกนั้นตะหาก

สมัยทำนาอยู่นครพนม(ฟังดูน่าสงสาร)-ภาพโปสเตอร์ยักษ์ที่แปะข้างฝากระต๊อบ แถมมากับผงชูรส อายิโนโมโตะ มักจะเป็นภาพภูเขาไฟ มีหิมะสีขาวคลุมตรงยอด และมีดอกซากุระสีขาวหรือสีชมพู แปะเป็นโลโก้ประกอบ อันเป็นภาพในฝันที่ดูราวจะเป็นดินแดนในฝันไกลโพ้นดั่งป่าหิมพานต์ เพราะถ้าจะเทียบกับภูมิประเทศจริงที่เติบโต มองเห็น และเป็นอยู่ก็คือแม่น้ำโขงสีขุ่น ไหลเรียบริมฝั่ง ทุ่งนาเขียว มีต้นตาลประดับฉากลิบๆ แล้วดอกคูนสีเหลืองๆโรยๆต้นแกร็นๆที่ชินตามันจะสวยสู้ซากุระกลีบบางเบาไปได้ยังไง

(http://img186.imageshack.us/img186/9739/jjjjec4.jpg) (http://imageshack.us)
ภาพนี้อยู่ห้อง1105 ตอนปีหนึ่งยืนยันว่าฝันจะไป ฟูจิเพราะมีรูปแปะที่โต๊ะ และยืนยันว่าเป็นสาวกเจ๊จิ๊กเนาวรัตน์-จากโปสเตอร์แปะข้างฝา


เมื่อโลกหมุนไป ชีวิตก็หมุนตาม เด็ก(ปีศาจ)น้อยที่โตมาจากภาคอิสาน มีโอกาสเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วเมื่อจังหวะชีวิต ลิขิตให้เลือกได้-ก็เลยเลือกที่จะไปตามหาดินแดนในฝัน  เมื่อจับแผนที่โลกมากาง THE MUST อันดับต้นๆที่ต้องฝันให้ไกลไปให้ถึงก็คือฟูจิซังที่ญี่ปุ่น….และต้องเป็นฟูจิซังที่ต้องแปะด้วยซากุระประกอบฉากด้วยเท่านั้น

ใครๆก็บอกว่าการได้พบดอกซากุระ ดอกไม้ที่เอาใจยาก นั้นต้องมีจังหวะและโชคดีพอสมควร เพราะสำหรับสถานที่ที่อาจได้ไปเพียงครั้งเดียวในชีวิต ถ้าพลาดแล้วก็พลาดเลยเนื่องจากแม่ดอก-ดอกนี้มีช่วงบานสั้นๆ บานแล้วก็โรย ถ้าบานไม่รู้โรย ก็คงจะไม่เก๋ไม่เท่เป็นดอกดาษๆที่เห็นเมื่อไหร่ก็ได้-ถ้าอยากจะเห็น  หมดความตื่นเต้นซะแล้ว  มีรุ่นพี่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าไปญี่ปุ่นมาสามครั้งเห็นแต่ต้นเขียวๆ เพราะครั้งแรกยังไม่บาน ครั้งที่สองบานแล้วโรยแล้ว ครั้งที่สามไปหน้าอื่นที่ไม่ใช่ช่วงซากุระบาน…ก็เลยไม่ต้องเห็นมันแต่พี่คนนั้นก็มีชีวิตอยู่ต่อไปได้

ดังนั้นการวางแผนและกะเวลาก็นับว่ายาก เพราะต้องลาพักผ่อนล่วงหน้า แถมไม่ใช่ถึงอยากจะไปก็ไปได้เลยเหมือนโบกรถสีส้มสายประจำทาง ต้องจองตั๋วจองทัวร์ให้วุ่นวาย กำหนดวันได้ก็ได้แต่ลุ้นรอ…

ช่วงนั้นก็ต้องเกาะติดพยากรณ์อากาศ ไม่ว่าจะสำนักไหนก็คอยจ้องหน้าจอลุ้นไป (ตอนนั้นเวบ YAHOO ที่พยากรณ์อากาศยังไม่มี) แล้วก็ได้เกิดอาการช็อคตกใจ เมื่อซากุระบานก่อนไปสองอาทิตย์ –ฤดูใบไม้ผลิมาเร็ว เขาว่าแบบนั้น  

ฉันก็ได้แต่ทำใจแบบไม่ต้องหายาทัมใจกิน  ไม่เห็นก็ไม่เห็น ยังไงซะสมัยเด็กๆดูหนัง”เมียหลวง”ที่จตุพล ภูอภิรมย์เล่นกับพ-วงเดือน อินทราวุธ พร้อมด้วยหม่อมอูม-วิยะดา อุมารินทร์ ที่นางเอกไปยืนผมสยายใต้ต้นซากุระ มันก็ติดตาตรึงใจ ดูในหนังก็ได้ ก็คงจะเหมือนๆกัน ภาพที่ฝันก็เลยตัดดอกซากุระออกไปเหลือแต่ฟูจิซังก็ได้ เพราะคงตั้งรออยู่อย่างนั้นไม่มีบานไม่มีโรย

แล้วพี่คนเดิมก็เริ่มดับฝันอีก…

“ฟูจิก็เหมือนกันนะจิ้ง(ถ้าไม่ใช่เด็กจุฬา-เขาจะเรียกกันว่าจิ้ง)  ไม่ใช่จะเห็นกันชัดทั้งปี พี่ไปทีไรก็หมอกลง แล้วช่วงหลัง อากาศเสียจากโรงงานควันต่างๆ ก็ทำให้มองไม่ค่อยเห็น  แล้วถ้าอากาศไม่ดีเขาไม่ให้ขึ้นด้วยนะ  รูปสวยๆในโปสเตอร์น่ะ ทั้งปีโชคดีถึงจะได้เห็น…”(อีกละ)

ธ่อ..ช่างฟูจิซังกับซากุระละกัน ไหนๆก็จองตั๋วไปแล้วก็ขอพุ่งประเด็นไปฝันอันใหม่เป็นอะไรดีหว่า–หน้ากากเสือ ไอ้มดแดง ก็อดซิลล่า ซูโม่หรือว่านินจาดีหนอ….

แล้วก็ปิ๊ง..ขึ้นมา  ไปหาโกโบริดีกว่า หนุ่มยุ่นหน้าใสสมัยอ่านทีวีรีวิว –ฮิโรมิ โก,ฮิเดกิ ไซโจ้ ,มาซาฮิโกะ คอนโด(อีตาคนนี้ตอนมาเปิดคอนเสิร์ตที่มาบุญครอง คุณน้องก็ไปร่วมกรี๊ดดดดดดมาแล้ว มี CD และเทปทุกอัลบั้มด้วยนะจ๊ะ) อย่างน้อยชีวิตนี้ก็มีเป้าหมาย เหอๆ ฮี้ จาไปออนเซ็นแช่น้ำกับมัตจิ(ชื่อเล่นของมาซาฮิโกะ คอนโด)

พอไปถึงญี่ปุ่นมองหานินจาหน้าตาปิ๊งๆ ก็เจอแต่เต่านินจา หน้าเป็นผีญี่ปุ่นกันทั้งเกาะ  อีพวกหนุ่มหล่อมันมีแต่อยู่ในจอทีวี(คิดถึงอาตี๋เมืองไทย)  โครงการเปลือยกายแช่น้ำร้อนเลยต้องพับเก็บไปก่อน-อย่างน่าเสียดายโอกาส  (ไม่มีบุญ-ฉันไม่ให้ผีญี่ปุ่นมาดูของฉันง่ายๆหรอกขอบอก)

ถึงจะแอบลุ้นในใจว่าอาจจะได้เห็นซากุระเต็มต้นเต็มตา แต่พอไปถึงปราสาทโอซาก้า ก็เจอแต่ดอกติดปลายกิ่ง แล้วคงแสดงออกทางสีหน้า  ไกด์คนไทยที่มาดูแลคงจะเวทนา-คุยกันไปคุยกันมา ต๊ายรุ่นน้องนิติจุฬามาทำปริญญาเอกที่ญี่ปุ่น (ป่านนี้ก็เป็นด๊อกเตอร์ไปซะแล้ว) ที่สำคัญมาเรียนพร้อมกันกับป๋อง นิติ25 ชาวหอ-แต่ป๋องเรียนจบกลับเมืองไทยแล้ว  ก็เลยเล่าฝันให้ฟัง-(แต่ขออภัยจำชื่อไม่ได้แล้วจริงๆ เหมือนๆจะเป็นตุ๊กหรืออะไรทำนองนี้) ซึ่งนับเป็นบุญที่ได้พาไปดูอีกที่ เป็นที่ไหนก็จำไม่ได้(เพราะความทรงจำมันหลุดหายตอนเป็นมาเลเรียขึ้นสมอง) เหมือนเป็นยอดเขาที่เป็นสุสานสงครามโลก (กราบขออภัยถ้าข้อมูลผิด)

(http://img329.imageshack.us/img329/5625/dscf0223nw9.jpg) (http://imageshack.us)(http://img98.imageshack.us/img98/8903/dscf0265nt0.jpg) (http://imageshack.us)

โชคดีที่ตามฝันผ่านไปหนึ่งอัน แต่ฟูจิซังในฝันเธอก็ยังเป็นอะไรที่ต้องรอลุ้น

“ตามความเชื่อของชาวญี่ปุ่น ฟูจิซังจะเป็นเพศหญิง ว่ากันว่าถ้าคนที่ไปเยี่ยมเป็นขบวนสาวสวย ฟูจิซังจะโกรธหรืออายไม่ยอมเผยโฉมให้คนไปเยือนเห็นชัดๆ “…..ต๊ายเป็นอันอด คงต้องโทษตัวเองที่สวย!?!?! มั้งเนี่ย  ..วันนั้นฟูจิซัง เลยแอบๆหลบๆ ไม่ยอมโผล่มาประชันสาวงามจากเมืองไทย
“เว้นซะแต่ว่าถ้าผู้มาเยือนเป็นชายรูปหล่อ  ฟูจิซังก็อาจจะใจอ่อนเผยโฉม….”  
อูยยย…อันนี้มีลุ้นคร่ะคุ้ณณณณ
เพราะอย่างที่บอก…ตั้งแต่มาเหยียบเกาะญี่ปุ่นหวังจะเจอนินจาฮาโตริ หรือซามูไรพ่อลูกอ่อน มาดเท่ กลับเจอเต่านินจา ผีญี่ปุ่นทั้งประเทศ แต่ที่พอจะหายอารมณ์เสียก็อาตี๋น้อยที่มาร่วมทริปจากเมืองไทย เธอเป็นตี๋หน้าใสออกโทนญี่ปุ่นและหน้าตาหล่อกว่าคนญี่ปุ่นทั้งประเทศ  อิอิ ไม่เฉพาะแม่นางฟูจิอยากเผยโฉม  นางจิ้งจกก็ยังอยากเผยธาตุแท้(ถ้าไม่ติดว่าไปกับคุณแม่—อิอิ จะชวนไปออนเซ็น)

ทีแรกน้องเขาก็นั่งหลบอยู่ข้างหลังแถมยังใส่เสื้อแบบมีฮู้ดครอบหัว แม่ฟูจิซังเธอคงยังมองไม่เห็น ตอนแวะเข้าห้องน้ำระหว่างทาง ก็เลยแอบตามประกบน้องเขา แล้วยังก๋ากั่นไปบอกน้องเขาในห้องน้ำว่า…

“ถอดออกซิ….”
อีตี๋น้อยคงจะงง กรูก็ยืนฉี่ รูดซิปอยู่จะให้กรูถอดอาราย จะทำมิดีมิร้ายกรูนี่หว่า……
ก่อนอิฉันจะเจอข้อหา อนาจารเยาวชน ก็รีบต่อ
“ลองถอดฮู้ดออก ให้ฟูจิซังเห็นหน่อย… เขาจะได้รีบออกมาต้อนรับ….”

อีตี๋น้อยคงจะเก็ทความนัยที่ฉันสื่อ-ว่าเธอน่ะ จ๊ะ พ่อรูปหล่อ  (ได้ชมผู้ชายแบบเนียนๆ ) ตอนเดินออกมาก็เลยดึงผ้าคลุมหัวออก…

ต๊ายยยย ร้ายนะยะ แม่ฟูจิซัง หมอกที่มัวๆ อยู่ดีๆมันก็หายวับ…หล่อนโผล่มาเต็มตาแบบพาโนรามา เหมือนในหนัง ที่จู่ๆ ก็มีภูเขาทั้งลูกเด้งออกมาเต็มตา อัศจรรย์ดีแท้….

(http://img329.imageshack.us/img329/8333/dscf0283un2.jpg) (http://imageshack.us)

(แต่พอกลับเมืองไทยเล่าให้อีนัง 2460564 ฟัง มันทำหน้าหยัน บอกว่า ที่มันรู้มาคือ ถ้าอีคนไปเยือนขี้เหร่กว่า ฟูจิซังก็จะเผยโฉมเหมือนกัน  มันหลอกด่าอิฉัน …ไม่จริงชิมิคระท่านผู้ชม…………..)

แล้วคนพาไปก็เล่าต่อ-

“สาวสวยฟูจิซังก็เหมือนคนสวยทั่วไป ที่มองไกลๆก็ดูสวย  แต่ยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งจะเห็นว่าเจ้าหล่อนมีข้อบกพร่อง  ”
อันนี้แหละค่า-ที่เป็นที่มาของชื่อเรื่อง เฮ้อ..เพิ่งจะเข้าเพลงได้ เกริ่นนำมาตั้งนาน….

เริ่มจากรูปทรงที่ดูสมมาตรถ้าหากดูไกลๆ  แต่ยิ่งเข้าใกล้ ก็เริ่มจะเห็นความบิดเบี้ยวของเธอ  มีการระเบิดครั้งหนึ่งที่ทำให้รูปร่างเธอเสียทรง ยิ่งเข้าใกล้แผลก็เริ่มชัด ดุจใบหน้าใสที่ซ่อนสิวไว้  แต่จ้องเข้าไปใกล้ๆ ต๊ายสิวเขรอะ..
พอรถแล่นขึ้นไป ดินภูเขาไฟสีดำๆ ยิ่งดูใกล้ๆก๊ยิ่งจะขี้เหร่(อร๊ายยย-ฉันขึ้นมาทำไมยะ) เมื่อถึงจุดที่รถขึ้นได้ มองเงยขึ้นไปตรงยอดก็ยิ่งไม่เห็นอะไรน่าสนใจ…

(http://img329.imageshack.us/img329/5927/dscf0231pu7.jpg) (http://imageshack.us)

…….คงจะเหมือนหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ที่วิ่งไล่ตามคว้าหามาเกือบตาย-แต่พอได้มามันก็งั้นๆ  สู้ตอนมองไกลๆ อยู่ห่างๆมันยังจะดีและประทับใจกว่า……..

เพราะอยู่บนยอดฟูจิมองกลับออกมา  วิวรอบๆมันดูแล้วไม่น่าตื่นตาเหมือนตอนไปเหยียบเทือกเขาแอลป์ อันนั้นวิวรอบๆยังเก๋ไก๋แปลกตา คุ้มค่าที่ขึ้นไปเยือน  (ฉันสรุปเองว่าภูเขาแอลป์เป็น-เอ่อ-ผู้ชาย อิอิ)

แต่ถึงอย่างไร ตอนกลับลับห่างออกมา ความสวยของแม่นางฟูจิก็กลับมาตรึงตาในระยะห่าง  เหมือนดั่งบางคนในชีวิต  ที่อยู่กันห่างๆ แล้วก็มีความสุขดีที่ได้คิดถึง น้านนนนว่าไป……..

ส่วนอีอาตี๋น้อยก็มีเหตุการณ์แทรกมาใหม่แบบไม่เหลือให้ลุ้น เพราะจู่ๆก็มีชะนีหมวยบินจากเมืองจีนมาเจอกันที่เกียวโต นัยว่าเปิดตัวว่าที่ลูกสะใภ้กันข้ามประเทศเลย เพราะอีตี๋หล่อเธอเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง แล้วนางชะนีหมวยคนจีนเรียนที่เดียวกัน พอคุณแม่อาตี๋มาญี่ปุ่นหล่อนก็มาเปิดตัว...เริ่ดนะยะหล่อน

สรุปว่าอาตี๋ก็คงเหมือนฟูจิซัง มองอยู่ห่างๆก็กำลังดี!!!!

เรื่องนี้ก็สนุก...ถูกใจ
เลยต้องส่งชวนชมมาถวายอีก 1 ช่อ
(http://img216.imageshack.us/img216/8614/dsc00516tf2.jpg)

 แวะมาเดี๋ยวเดียวจ้ะ
จะกลับมาอ่านเรื่องฟูจิ(นึกถึงแอปเปิ้ลฟูจิ)ที่หลังนะป้าจ้ง [/size]

  คิดถึงดอกไม้สวย ๆ ของแจงอยู่หลายวัน
วันนี้ชวนชมบานรับยามเช้า  สดชื่นจัง
ถ้าแจงอยากได้ฝักชวนชน  ให้ใช้นิ้วประคองตรงโถดอก  แล้วคลึงเบา ๆ   เกสรข้างในก็จะ
บิดตัวไปมา  ทำอย่างนี้กับดอกบานใหม่ หลาย ๆ ดอกจะติดฝักง่ายขึ้นจ้า
ต้นที่ออกจากเมล็ดก็จะมีดอกสีใหม่ ๆ ออกมาด้วย[/size]

  ส่วนอาการต้นชวนชมบ้านจิ้งจก  น่าจะเป็นเพราะได้แดดน้อยไปหรือเปล่า   หรือไม่งั้นก็   แพ้เจ้าของน่ะจ้ะ [/size] :???:

ขอบคุณสำหรับกลเม็ดเคล็ดลับค่ะพัด ชอบมากเลย เดี๋ยวจะลองทำดู
แม่เลี้ยงพัดช่างรอบรู้เรื่องต้นไม้ ขอฝากตัวเป็นศิษย์ด้วยคนนะจ๊ะ
ว่าแล้วก็ส่งดอกเข็มมาไหว้ครู 1 ช่อ
(http://img246.imageshack.us/img246/7202/dsc01723fp7.jpg)

เลือกทำ แบบมีความสุขที่จะทำ...

ไม่ต้องมีกรอบเรื่องอื่นมาจำกัดจ้า

เป็นมานานแล้วแก้ไม่หาย...

และเป็นเรื่องที่เลือกไปแล้ว...แล้วยอมรับผลของมัน

อาจจะได้ทั้งบวกทั้งลบ-แต่ก็ยอมรับโดยดี

 :cool:

 อ่านเรื่องฟูจิซังของป้าจิ้งแล้วได้ทั้งความสนุกสนาน และสาระ
เห็นด้วยกับป้าต๋อย  ว่าป้าจิ้งเป็น Born Story Teller จริง ๆ แค่อ่านการตอบกระทู้แต่ละครั้งก็มันส์อยู่นะคะ

ตอนเด็กเคยอ่านนิทานอยู่เรื่องหนึ่ง  ที่พระราชาหลงใหลในดวงจันทร์  จนเมื่อได้พรวิเศษก็เลยอธิษฐานขอดวงจันทร์มาไว้ในอุทยาน ซึ่งเมื่อดวงจันทร์มาอยู่ในอุทยานจริง ๆ  ก็เหมือนอย่างที่ป้าจิ้งว่ามานั่นแหละค่ะ [/size]

ขอบคุณค่ะแจงสำหรับดอกเข็มสีสดใส
ลองรวมดูสิคะว่าที่บ้านมีไม้ดอกกี่ชนิด  อยากเห็นสวนป้าแจงจัง [/size] :smile:

Jaeng's garden is a little Eden jaa Pat.

แล้วลุงตี้จะมาเก็บ "ดอก" เหรอคะ  [/size] :lol:

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะป้าจิ้ง
เปล่า ช.ก.อ. ค่า  ป้าจิ้ง  แค่  พ. ค. จ.(พูดความจริง) เท่านั้นเอง  [/size]

-  มาอ่านก่อนกลับบ้าน..

 ส่งอะไรที่ "กินได้"  ไปให้ก็ได้ค่ะคุณหนุ่ม...กำลังหิว
 
คิดว่าใกล้มือเย็นแล้วง่ะ
 [/size]

		อ้างถึง			ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 20 สิงหาคม 2551, 17:42:47
	อ้างจาก: Noom2524 JJ เก่งจริงๆๆๆ ชอบ...อ่านครับ เอาอีก...เอาอีก  เสียดายที่บ้านไม่มีสวนเลยหาดอกไม้มามอบให้ไม่ได้ ส่งอะไรที่ "กินได้"  ไปให้ก็ได้ค่ะคุณหนุ่ม...กำลังหิว   คิดว่าใกล้มือเย็นแล้วง่ะ

เออ เอาอันนี้ละกัน หวังว่า JJ จะชอบ (ขนมปังโฮลวีท+ ทูน่า) น่ากินเนอะ
(http://www.cmadong.com/imageupload/data/image/k70jjb-7cd61e.jpg)
(ภาพนี้ copy จาก website   http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=fat-catty&month=04-2007&date=26&group=5&gblog=7 ขออนุญาตเอารูปมาใช้)

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok2524 เมื่อ 12 กันยายน 2551, 19:41:06
	เพียงคำเดียว...แต่เคี้ยวเอื้องนานกว่าเดิม...

นกเอี้ยงเอ๋ย ไปไป! เชิ่ว อย่ามาเกาะเพื่อนฉัน มันกาลัง เคี้ยวเอื้อง

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok2524 เมื่อ 12 กันยายน 2551, 19:41:06
	เพียงคำเดียว...แต่เคี้ยวเอื้องนานกว่าเดิม...

..ไอ้ที่เคี้ยวนานกว่าเดิม..คงเพราะเหงือกฟันชักเริ่มไม่เป็นมิตรด้วยกระมัง..อิ..อิ..

พี่จิ้งคะ

น้องขออนุญาตในกระทู้นี้ไปใส่ในคอลัมน์นักเขียนประจำใน "สารซีมะโด่ง" ฉบับ พฤศจิกายน 2550 - ตุลาคม 2551 นะคะ อิอิ เล่มจะถึงนี้ลงตอนแรก....ฉบับนี้บ่มนานหน่อย เกือบ 1 ปี 555

ปล.ขอภาพประกอบอีกทีได้มั้ยคะ save แล้วไม่ได้...อีกอย่างขอภาพงามๆ ไว้หลังนามปากกาด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะ

 

		อ้างถึง
	บุคคลทั่วไป  11:02:24 AM กำลังสั่งพิมพ์หัวข้อ "๏】๏】๏】รูปเล่าเรื่อง【๏【๏【๏ *เรื่องเล่าจาก-ฟูจิ*"

บุคคลทั่วไปขรา...

พิมพ์แล้วเผยแพร่ด้วยนะคระ

เรื่องดีๆแบบนี้

อย่าเก็บไว้อ่านคนเดียว อิอิ

(http://www.cmadong.com/imageupload/data/image/kaevke-95ae8c.jpg)

ของเขาดี-อ่านสนุกจริงๆนะ อิอิ

		อ้างถึง			ข้อความของ Patooman24 เมื่อ 16 พฤศจิกายน 2551, 21:22:39
	สงสัยเป็นอาจารย์ภาษาไทย เอาไปเป็นตัวอย่างสอนนักเรียนมั๊ง

น่าจะกระทรวงวัฒนธรรม-เอาไปเป็นตัวอย่าง

.....................

.............

........

ว่าอย่าทำแบบนี้ !!!

.

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok2524 เมื่อ 16 พฤศจิกายน 2551, 21:41:34
	อ้างถึง ข้อความของ Patooman24 เมื่อ 16 พฤศจิกายน 2551, 21:37:54 อ้างถึง ข้อความของ Patooman24 เมื่อ 16 พฤศจิกายน 2551, 21:22:39 สงสัยเป็นอาจารย์ภาษาไทย เอาไปเป็นตัวอย่างสอนนักเรียนในเรื่องที่ไม่น่าเอาอย่าง หรือตัวอย่างที่ไม่ควรทำ มั๊ง เว้นชั่ว ประพฤติชอบประกอบแต่สิ่งดีงาม ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว คิดจากใจที่ผ่องแผ้วแล้ว?

อยู่ในระหว่างดำเนินการ
น่าจะกระทรวงวัฒนธรรม-เอาไปเป็นตัวอย่าง

.....................

.............

........

ว่าอย่าทำแบบนี้ !!!
สนับสนุนความคิดตัวก็ไม่ได้

รออ่านเรื่องใหม่คัฟ emo4:))

 emo7:(:

ยังไม่มีเวลาเขียนเลยนะส้มโอ

ว่าแต่ว่าส้มโอควรอ่านคุยกับพี่จิ้งจกสาขาใหญ่ให้ทันก่อนนะ

เด๋วมีคำถามชิงรางวัลแฟนพันธุ์แท้JJ ด้วยเด๋วแพ้พี่ชัยหลอ 30 นะ คิกคิก

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok2524 เมื่อ 10 ธันวาคม 2551, 12:55:33
	emo7:(: ยังไม่มีเวลาเขียนเลยนะส้มโอ ว่าแต่ว่าส้มโอควรอ่านคุยกับพี่จิ้งจกสาขาใหญ่ให้ทันก่อนนะ เด๋วมีคำถามชิงรางวัลแฟนพันธุ์แท้JJ ด้วยเด๋วแพ้พี่ชัยหลอ 30 นะ คิกคิก

ติดตามผลงานด้วยความทึ่ง.... อึ้ง ....โอ้ววว .....

."ภูมิใจ ที่ได้เป็นสมาชิกในบ้านซีมะโด่ง และมีพี่ น้อง อย่างทุกวันนี้" ครับ

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok2524 เมื่อ 10 ธันวาคม 2551, 13:48:05
	ชัยหลอ 30 ครับ จะถามหลายครั้งแล้วลืม ในลายเซ็น 1210 - 1205 คือทีแรกอยู่ห้อง 1210 แล้วไปอยู่ ห้อง 1205 ชิมิ มีหลายท่านที่ใช้เบอร์ห้องเป็นลายเซ็น ลุงณะ 2201-2524 mkc444 1219

ถูกต้องแล้วครับ  

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok2524 เมื่อ 10 ธันวาคม 2551, 13:48:05
	ว่าแต่ว่าอ่านจบครบทุกเรื่องแล้วเหรอ คิกคิก

ยังเลยครับ คาดว่าคงต้องใช้เวลาอีกประมาณเดือนกว่าๆ ครับ ....แหะๆๆ   emo2:)

เห็นชื่อกระทู้ที่นางจิ้งจก มาปล่อยเอาไว้แล้วทำให้นึกถึง เทศกาลท่องเที่ยวในช่วงปีใหม่ เพราะเราก็ไม่รู้จะไปไหน ก็ไปเห็นรู้ตอนไปเที่ยวที่ SUPPORO HOKKAIDO เกาะเหนือสุดของญี่ปุ่น ที่มีพรมแดนติดกับ รัสเซีย ที่นี่มีเทศกาลที่ยิ่งใหญ่อลังการ งานสร้างคือเทศกาล หิมะ SNOW FASTIVAL เป็นที่เชิดหน้าชูตาของคนที่นั่น เป็นอย่างไรบางท่านอาจจะเคยเห็น แต่บ้างท่านอาจจะยังไม่เคย เราเลยเอารูปมาฝาก(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbwn7h-4184c9.jpg)(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbwnho-484b05.jpg) รูปแกะสลักด้วยหิมะครับ ใหญ่สูงเท่าตึก 5-7 ชั้น มีหลากหลายรูป เลยเอมาให้ดูเป็นตัวอย่างครับ เพื่อว่าใครมีอะไรสวยๆงามมาให้ชม

ไม่เคยไปครับ เอารูปมาลงให้ดูอีกหน่อยจิ emo38

ได้เลยครับ
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbyb74-88b241.jpg)
รูปแกะสลักรูปนี้ เป็นรูปที่ได้รับรางวัลในงานนี้ เป็นเด็กไทยผมจุก กับซูโม่ ฉลอง ความสัมพันธ์ 120 ปี ( ดูจากข้อความในรูปครับ )ส่วนสาวที่อยู่ด้านหน้าเป็นลูกค้าของผมเองครับ
[img width=640 height=48(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbyb74-88b241.jpg)0]http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbybbu-c09be4.jpg[/img]
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbybdf-5d0c7f.jpg)
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kbybk9-bce096.jpg)
อันนี้ โคตร เอแคร์ ขนมเอแคร์ ก้อนใหญ่มาก แต่ขอบอก โคตรอร่อยเลยครับ เสียดายมันอยู่ได้ไม่นาน ก็เลยต้องเก็บใว้ในท้องครับ
เอามาฝากไม่ทัน มันจะเสียซะก่อน เพราะขนมญี่ปุ่นนิยม ทำสด กินเร็ว ไม่เก็บนาน และขนมญี่ปุ่นสวนใหญ่ จะเป็นลักษณะ แป้งห่อแป้ง ถั่วห่อถั่ว ถั่วห่อแป้ง แล้วก็แป้งห่อถั่ว มันมีแค่นี้ แต่มันอร่อยจริงๆ Hi Oishi ![/b]

ตีตั๋วรอชมตอนต่อไปด้วยคน emo26:D

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 18 ธันวาคม 2551, 14:30:36
	หันไปถามเจ้าหน้าที่ทัวร์ ก็บอกว่า สภาพป่า ที่นี่สมบูรณ์มาก มีสัตว์ป่าเยอะเหมือนกัน จึงไม่แนะนำให้เดินคนเดียว ยามค่ำคืน   อ้าว เอ้ย แล้วที่มาเดินกันตอนนี้ละพี่ ดีนะที่เจอกวางป่า แล้วถ้าเป็นเสือ สิงห์ กระทิง แรด กระซู่ งู ตะเข้ ไม่แย่ หรือพี่ เจ้าหน้าที่บอกว่า ....ก็เรามากันเยอะไม่ได้มาคนเดียว ปลอดภัยครับ  เท่านั้นและครับ โกยกันไม่เหลียวหลัง ป้ายหน้าโรงแรมสถานเดียว emo20:)):) ยังไม่จบเท่านี้นะครับ จะเข้าสู่วันที่ สามต่อไป ติดตามนะครับ วว<"

คราวหลังไม่ต้องกลัว และไม่ต้องโกย หรอกหมูพจน์
ถ้าสัตว์ป่ามันออกมา เจอ "หมูใส่ชุดหมี"...
มันจะเป็นฝ่ายหันหลัง โกยกลับเข้าป่าไปเองจ้า...
555
emo20:)):)

ขอเล่าต่อนะครับ และแล้วก็เข้าสู่เช้าวันใหม่ ขอเริ่มจากที่โรงแรมที่พักนะครับ เพราะจำได้ว่า วันนั้นเราออกเดินทางแต่เช้าตรู่ เพื่อได้เห็นสภาพ บ้านเมืองชนบท ของเกาะเหนือสุด ของประเทศญี่ปุ่น 
[/col(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3tpl-8981e4.jpg)or]

วันนั้นจำได้ว่า ตอนเช้า หิมะตกแรงพอสมควร ตื่นขึ้นมา มองแทบไม่เห็นอะไร นอกจากหิมะขาวๆ
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3tul-7b8828.jpg)

(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3ude-6af07b.jpg)
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3ujz-e5cdd0.jpg)
หลังจากนั้นก็วิ่งเข้าเมือง ไปตลาดครับ และระหว่างทางก็ได้เห็นสภาพบ้านเรือนของคนชนบทญี่ปุ่น ภาษาแบบพวกเราก็บ้านนอกนั่นแหละครับ
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3upo-b0ffe5.jpg)
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3ur5-e93d5b.jpg)
จะสังเกตุเห็นว่า เค้าจะมีรถตักดิน อยู่ที่หน้าบ้าน ในช่วงนี้เพราะ หิมะลงหนัก แทบไม่มีที่จะเดิน บ้างครังเปิดประตูบ้านไม่ได้ เพราะหิมะตกลงมาหนา
ทำให้ ต้องออกทางหน้าต่างไปตักหิมะออก อันนี้ก็เป็นความลำบากของพวกเค้า ไอ้เรามันนักท่องเที่ยว มาแล้วก็ไป ลองให้อยู่จริงๆ มีหวัง แข็งตาย
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3uwz-bd3cb5.jpg)
[/size][/b]

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 19 ธันวาคม 2551, 10:58:42
	ขอเล่าต่อนะครับ และแล้วก็เข้าสู่เช้าวันใหม่ ขอเริ่มจากที่โรงแรมที่พักนะครับ เพราะจำได้ว่า วันนั้นเราออกเดินทางแต่เช้าตรู่ เพื่อได้เห็นสภาพ บ้านเมืองชนบท ของเกาะเหนือสุด ของประเทศญี่ปุ่น  [/col(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3tpl-8981e4.jpg)or] วันนั้นจำได้ว่า ตอนเช้า หิมะตกแรงพอสมควร ตื่นขึ้นมา มองแทบไม่เห็นอะไร นอกจากหิมะขาวๆ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3tul-7b8828.jpg) (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3ude-6af07b.jpg) (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3ujz-e5cdd0.jpg) หลังจากนั้นก็วิ่งเข้าเมือง ไปตลาดครับ และระหว่างทางก็ได้เห็นสภาพบ้านเรือนของคนชนบทญี่ปุ่น ภาษาแบบพวกเราก็บ้านนอกนั่นแหละครับ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3upo-b0ffe5.jpg) (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3ur5-e93d5b.jpg) จะสังเกตุเห็นว่า เค้าจะมีรถตักดิน อยู่ที่หน้าบ้าน ในช่วงนี้เพราะ หิมะลงหนัก แทบไม่มีที่จะเดิน บ้างครังเปิดประตูบ้านไม่ได้ เพราะหิมะตกลงมาหนา ทำให้ ต้องออกทางหน้าต่างไปตักหิมะออก อันนี้ก็เป็นความลำบากของพวกเค้า ไอ้เรามันนักท่องเที่ยว มาแล้วก็ไป ลองให้อยู่จริงๆ มีหวัง แข็งตาย (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3uwz-bd3cb5.jpg) [/size][/b]

พึ่งรู้ว่าเพื่อนมาเล่าเรื่องราวที่นี่ ตามมาอ่านค่ะ emo48:)

emo20:)):) emo20:)):) emo20:)):) กร๊ากกกกกกก !!!
บรรยายได้เห็นภาพ "ความหนาว" มากเลยหมูพจน์

ที่เขาว่า "หนาวจนหด" นี่ มานเปนอย่างนี้นี่เองงงงงง !!!
 emo20:)):)

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 19 ธันวาคม 2551, 21:55:59
	อ้างถึง ข้อความของ suphot เมื่อ 19 ธันวาคม 2551, 10:58:42 หลังจากนั้นก็วิ่งเข้าเมือง ไปตลาดครับ และระหว่างทางก็ได้เห็นสภาพบ้านเรือนของคนชนบทญี่ปุ่น ภาษาแบบพวกเราก็บ้านนอกนั่นแหละครับ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kc3upo-b0ffe5.jpg) [/size][/b] ภูเขารูปนี้สวยมาก ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย หมูพจน์ ชอบมาก... เปิดโลกจินตนาการได้ดี เพราะเวลานึกภาพภูเขา ไม่เคยจินตนาการเทือกเขาแบบนี้เลย ขอบคุณสำหรับมุมกล้องสวยแปลกตาจ้ะ

ใช่ค่ะสวยดี emo48:)

สินค้าของเค้าแพคเกจน่ารักดีค่ะ emo48:)

รออ่านนา emo48:)

รออ่านต่อครับ คิตตี้ น่าลัก จริงๆ อิอิ

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 24 ธันวาคม 2551, 08:13:42
	รออ่านต่อครับ คิตตี้ น่าลัก จริงๆ อิอิ

น่าลัก นะ อ่านดีๆ emo48:)

  อ่า จากไปนาน กลับมาอีกที เห็นบรรดาแฟนพันธุ์แท้ทั้งหลายรอดูอย่างใจจดใจจ่อ ข่อยชื่นใจหน่อย  เอา ว่าเลยนะครับ
สิ่งที่เราเห็นนะตอนนี้คือ เจ้า
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kccznp-c7312f.jpg)
BANANA CAKE  อันแสนจะลือชื่อของญี่ปุน ตั้งซุ้มรอขายอย่างเดียว เพราะแกทำมาเท่าไหร่ก็หมด ไอ้ที่เห็นนะซุ้มขายนะครับ ซุ้มจริงๆครับ แปลกตรงที่ว่า มันขายดีต้องมีคนมาเข้าคิว ยาวเหมือนเจ้าขนมปัง
บัน บัน กลิ่นหอมๆ แบบบ้านเรา แต่นี่ มันขายดีอย่างไรไม่มีคนมารอคิว ไปถามมาครับ ได้ความว่า เจ้าขนม BANANA CAKE ที่ว่าเนี่ย มันต้องจองครับ
เพราะเค้าทำมาขายสดๆ คนจองเท่านั้นที่จะได้มันไป แล้วนัดเวลามารับของ เออดีนะไม่ต้องมายืนเข้าคิวให้เสียเวลา แต่ถ้าเป็นบ้านเราตอนนึกอยากกิน มันต้องได้กิน ไม่งั้น ไม่ง้อก็ได้ หรือหมดความอยากไปเลย เลยพาลไม่ซื้อก็อดขาย แต่ที่ญี่ปุ่น เค้าไม่เหมือนเราหรอกครับ มันต่างกันตรงนี้ไง บ้านเมืองเค้าถึงได้มีระเบียบ ไม่ต้องรอเจ้เบียบแกมาร้องเป่า อ้าปาก ( แหกปาก )ให้เหมื่อยชวนหมั่นใส้แบบที่เป็นอยู่ตอนนี้นะครับ
ออกมานอกอาคารร้านค้า มาเจอร้าน ไอติมครับ มีให้เลือกเยอะเลยครับ เอาแบบไหน อันไหนเลือกเอาเลยครับ
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd05q-27c7db.jpg)
ขอย้ำนะครับ ที่เห็นนั้น มันคือ ไอติม ครับ ไม่ใช่ อุนจิ  หวังว่า ท่านผู้อ่านคงรู้จัก นะครับ เจ้า อุนจิ เนี่ย

จากร้าน ไอติมก็ไปร้านบะหมี่ นะครับ รสชาตเป็นอย่างไรนะหรือ  ฮะ จืดสนิท แถมเค็มอีกต่างหาก ตอนแรกเป็นอย่างนี้
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd0e9-d75300.jpg)
ตอนหลังเป็นอย่างนี้
(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd0sy-cd89db.jpg)
เดินกลับออกมากันอย่างเร่งรีบ  เพราะนึกขึ้นได้ว่ามันจะเที่ยงแล้ว บอกว่า ไปกินปูดีกว่า

(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd1of-f9642e.jpg)

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 24 ธันวาคม 2551, 09:42:47
	อ่า จากไปนาน กลับมาอีกที เห็นบรรดาแฟนพันธุ์แท้ทั้งหลายรอดูอย่างใจจดใจจ่อ ข่อยชื่นใจหน่อย  เอา ว่าเลยนะครับ สิ่งที่เราเห็นนะตอนนี้คือ เจ้า (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kccznp-c7312f.jpg) BANANA CAKE  อันแสนจะลือชื่อของญี่ปุน ตั้งซุ้มรอขายอย่างเดียว เพราะแกทำมาเท่าไหร่ก็หมด ไอ้ที่เห็นนะซุ้มขายนะครับ ซุ้มจริงๆครับ แปลกตรงที่ว่า มันขายดีต้องมีคนมาเข้าคิว ยาวเหมือนเจ้าขนมปัง บัน บัน กลิ่นหอมๆ แบบบ้านเรา แต่นี่ มันขายดีอย่างไรไม่มีคนมารอคิว ไปถามมาครับ ได้ความว่า เจ้าขนม BANANA CAKE ที่ว่าเนี่ย มันต้องจองครับ เพราะเค้าทำมาขายสดๆ คนจองเท่านั้นที่จะได้มันไป แล้วนัดเวลามารับของ เออดีนะไม่ต้องมายืนเข้าคิวให้เสียเวลา แต่ถ้าเป็นบ้านเราตอนนึกอยากกิน มันต้องได้กิน ไม่งั้น ไม่ง้อก็ได้ หรือหมดความอยากไปเลย เลยพาลไม่ซื้อก็อดขาย แต่ที่ญี่ปุ่น เค้าไม่เหมือนเราหรอกครับ มันต่างกันตรงนี้ไง บ้านเมืองเค้าถึงได้มีระเบียบ ไม่ต้องรอเจ้เบียบแกมาร้องเป่า อ้าปาก ( แหกปาก )ให้เหมื่อยชวนหมั่นใส้แบบที่เป็นอยู่ตอนนี้นะครับ ออกมานอกอาคารร้านค้า มาเจอร้าน ไอติมครับ มีให้เลือกเยอะเลยครับ เอาแบบไหน อันไหนเลือกเอาเลยครับ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd05q-27c7db.jpg) ขอย้ำนะครับ ที่เห็นนั้น มันคือ ไอติม ครับ ไม่ใช่ อุนจิ  หวังว่า ท่านผู้อ่านคงรู้จัก นะครับ เจ้า อุนจิ เนี่ย จากร้าน ไอติมก็ไปร้านบะหมี่ นะครับ รสชาตเป็นอย่างไรนะหรือ  ฮะ จืดสนิท แถมเค็มอีกต่างหาก ตอนแรกเป็นอย่างนี้ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd0e9-d75300.jpg) ตอนหลังเป็นอย่างนี้ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd0sy-cd89db.jpg) เดินกลับออกมากันอย่างเร่งรีบ  เพราะนึกขึ้นได้ว่ามันจะเที่ยงแล้ว บอกว่า ไปกินปูดีกว่า

อืมม อุนจิ นี่คุ้นๆมาจากการ์ตูนหนูน้อยอาราเร่นะคะ emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 24 ธันวาคม 2551, 09:42:47
	จากร้าน ไอติมก็ไปร้านบะหมี่ นะครับ รสชาตเป็นอย่างไรนะหรือ  ฮะ จืดสนิท แถมเค็มอีกต่างหาก ตอนแรกเป็นอย่างนี้ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd0e9-d75300.jpg) ตอนหลังเป็นอย่างนี้ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcd0sy-cd89db.jpg) เดินกลับออกมากันอย่างเร่งรีบ  เพราะนึกขึ้นได้ว่ามันจะเที่ยงแล้ว บอกว่า ไปกินปูดีกว่า

 emo47 ลุง..ลุง... ตกลงบะหมี่ร้านนี้ มันจืด หรือ มันเค็มกันแน่คระ...
อิฉันจะได้เตรียมเครื่องปรุงให้ถูก

ท่านหนุ่ม..ท่านเก๊า...หมูพจน์...ผมมาอวยพร

]Break ด้วยกลอนสีข้างแด่ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ Zmadongese!!![/b][/size][/color]

  สวัสดี      ปีฉลู    "ปูฉลี"
  สวัสดี     ปีหน้า    ห้าสิบสอง
   สวัสดี      ปีใหม่   ให้พี่น้อง
   สวัสดี      ปีทอง   ผองพวกเรา........

  สวัสดี      "พี่เก๊า"          จ้าวพฤกษ์ศาสตร์
   สวัสดี       ศรีปราชญ์    "พะ-ทู" ท่าน
   สวัสดี       สาวหัวไว      "ป้าแจง" พลัน
   สวัสดี       สีสรร           "ป้าจิ้ง" งาม


  สวัสดี    "พี่จุ๋ม"         ของน้องๆ
   สวัสดี   ดาวแสงทอง  ผ่องจรัส
   สวัสดี   "พี่อ๋า"          พ่อ "วิศว์", "วัจน์"
  สวัสดี   "แม่เลี้ยงพัช"  รูมเมท ใคร


  สวัสดี    พี่"หนุ่ม"            ผู้ลุ่มลึก
 สวัสดี    "ณะ" นอนดึก  ที่เพื่อนรัก
 สวัสดี    "มุมสบาย"     ไม่ใหญ่นัก
 สวัสดี    แม่น่ารัก          คุณ "เอ๋" งัย


  สวัสดี   คุณ"ใจ....  พเนจร"
  สวัสดี  "เกษร.....  มูลเล่อร์"จ๋า
  สวัสดี   น้อง"ยัส"   นัดหนิงมา
  สวัสดี   ผู้ใหญ่มา    ป๋า "ป๋อง"งัย


  สวัสดี  "บักสน"     เด็กซนหนอ
  สวัสดี  "ชัยหลอ"   ไม้เอกหาย
  สวัสดี   ชายชื่อ      "ชมพู่"งัย
  สวัสดี   ชายไทย    "ส้มโอ" งาม

  สวัสดี  "น้าตี้"       ฝีมือศิลป์
  สวัสดี  ศิลปิน        "พี่บอย"ขรา
  สวัสดี  น้องหลิน     "เพ-ลิน" มา
  สวัสดี  น้อง"หมี"จ๋า  ผะหมีเรา


  สวัสดี  "พี่นิตตี้"      ที่น่ารัก
  สวัสดี  "ต๋อย" น่าฮัก ของลูกหนอ
  สวัสดี  ครู"ตี๋"        ที่เอกซอ
  สวัสดี  "บะช่อ"      คนคุ้นเคย[/[/color]b][/size][/color] ท่านนั่นล่ะหมูพจน์


  สวัสดี  "น้องยน"    คน ค้น ข่าว
  สวัสดี  ยามเช้า       เพื่อนชาวหอ
  สวัสดี  "ราสเบอร์รี่" ที่เฝ้ารอ
  สวัสดี  ปอ."ปุ๊กี้"    พี่ชื่นชม


  ขออภัย    ถ้าไม่      ได้เอ่ยนาม
 พยายาม   สวัสดี       ทุกพี่เพื่อน
 ถ้ากระทู้   "โดนใคร" ให้ลืมเลือน
 ก็ยังเตือน  "ตนนี้"     ทุกวี่วัน


ขอให้ท่าน  โชคดี     และมีสุข
 เที่ยวสนุก  ไกลโศก  โรคห่างหัน
 เข้าเส้นชัย  ได้โชค   โภคอนันต์
 ให้สุขสันต์  สุขขี      "ปีใหม่เทอญ"

กลอนสีข้าง ปน เมตริกซ์

 รศ.112

(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcdy2d-9c1049.gif)
 
[/quote]

ติดตามอ่านเรื่อยๆอย่าขาดตอนนะคะ emo48:)

Happy New Year สุพจน์

(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kcfk70-0b81d5.jpg)

[(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kchb3s-f261bd.jpg)
อันนี้เป็นตุ๊กตา ร้องเพลงอยุ่ที่ซุ้มประตูทางเข้า สู่โรงงานทำขนมครับ ข้างในเป็นอย่างไร และเค้าทำอะไรกันบ้างโปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ[/size][/b]
[/quote]
ที่เล่ามาน่ารักดีว่ะ หมูพจน์...เอาอีก emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ jingjok ۩ 2524 เมื่อ 27 ธันวาคม 2551, 22:26:20
	อ้างถึง ข้อความของ suphot เมื่อ 27 ธันวาคม 2551, 19:57:11 อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 26 ธันวาคม 2551, 21:50:47 จำได้ว่า "หมูสับ" ต้องไปตรวจ "ตับหมู" วันหยุดนี้มิใช่หรือ... แล้วจะไปตีกอล์ฟวันอาทิตย์ได้หรือเนี่ย ??? 555 สบายมากครับ ไม่มีปัญหา ก่อนขึ้นเขียง ต้องไปเอาไขมันออกบ้างจะได้เจ็บน้อยหน่อย สบายสบาย ชิว ชิว คุณหมูพจน์เริงร่าได้--กำลังใจยังดี อาการก็คงดี ไม่เสียประสาทเหมือนJJ ตอนรู้อาการของตัวเอง แบบว่าโลกถล่มทะลายอ่ะ อิอิ

นั่นสิ..เมื่อวันศุกร์ คุยกันเรื่องออกรอบ...ซีเรียสกว่าเรื่องผ่าตัด
ท่านหมูคุยเหมือนจะไปผ่าหูด  ดูดสิว ประมาณนั้น.......

ที่บอกว่าไม่ไปไม่ได้เพราะออกรอบครั้งนี้ท่านชาติชาย  เลี้ยงดู
ปูเสื่อเป็นอย่างดี...เหตุผล..ต้องถามหมูพจน์เอาเอง

ส่วนที่ผมไปไม่ได้เพราะติดเรื่องลูกๆ...อาจจะต้องไปดูคอนเสริต์
เอเอฟ ที่โรงเรียนลูก   เพราะท่านแม่จะไป....สนามหลวง.... emo7:(:

หมูพจน์ สู้ๆๆๆๆ

คนไทยชอบเชียร์มวยรองอ่ะ emo20:)):) emo20:)):)

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 28 ธันวาคม 2551, 16:06:02
	อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 27 ธันวาคม 2551, 19:59:26 แปลว่าไปตรวจมาเรียบร้อยแล้ว... หมอว่าไงบ้างจ๊ะหมู หมอจะว่าได้ไงละหนูแจง เพราะหมอเลื่อนนัด ให้ไปเจาะเลือดวันที่ 6 มกราคม 2552 แถมบอกว่า เจาะเนื้อตับเดี๋ยวเดียว เอาเป็นวันที่ 9 เลยแล้วกัน นั่นประไร เราก็เลย ส่งสานส์ ท้ารบไปยังคุณ Jacky คุณ ดิ๊ก คุณเชียง และคุณชาติชาย ในวันอาทิตย์ที่ 4 มกราคม เวลา 11.50 น tee off ณ สนามบางไซร อยุธยาโน้น ทุกคนตกปาก รับคำ เรียบร้อย งานนี้ คอนเฟิร์ม ไม่พลาด ฮา ฮา  ได้เอาไขมันออกอีกรอบ ส่วนผลงานวันนี้ ที่ไปออกรอบ ปรากฏว่า โดนชาติชาย สวาปาม กินมูมมาม เละแต่เพียงผู้เดียว เป็นเหตุให้ นาย Jacky รับปาก ทันที เมื่อรู้ว่า มีหมูรออยู่ในวันที่ 4  แต่ เราบ่หยั่น ดอก ขอให้มาแล้วกัน  emo20:)):)

พิมพ์ไม่ผิด ...ไม่ใช่  หมูพจน์.."บางไทร" จ้าท่านหมู
ผมรับคำท้าอย่างเป็นทางการที่กรุฯ ที่ท่านดิ๊กแจ้งเรียบร้อย

อยากไปพรุ่งนี้เลย..หิวลาบ  หมู emo30:sorry:

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 28 ธันวาคม 2551, 20:04:21
	หวังจะกินลาบหมู....ระวังเจอ "ยำคากิ" นะ ลุงจักร

จ๊าก.....ที่ถามว่ามีเอทีเอ็ม หน้าคลับเฮ้าส์ บางไทร หรือไม่นั้น....นั่นล่ะ  จะเบิดเงินไปซื้อ
ยำเลี้ยงเพื่อนๆนะจ๊ะ
หมู่นี่ไม่ได้ ตี ไม่ได้ซ้อม......
ก็คงเป็นวันแดงเดือดล่ะ แจง......

ปล.ลงรูปนัททิวให้แล้ว 1 รูป นอกนั้น..ให้ทาย??? emo47

รักษาสุขภาพนะคะเพื่อน emo48:)

ตู้โชว์ถ้วยน้ำชาสวยมากเลยค่ะ emo48:)

(http://i305.photobucket.com/albums/nn223/jum2524/fa9d72cf.gif)

ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่2552...หลานสาวย่าโมคนโคราชขออัญเชิญอำนาจและบุญบารมีแห่งคุณย่าโม...โปรดอภิบาลบันดาลให้ลูกหลานชาวหอซีมะโด่งทุกท่าน...ประสบสุขและจำเริญรุ่งเรืองอีกทั้งมีสุขภาพกายและใจที่ดีมีสุขตลอดไปเทอญ...

สวัสดีปีใหม่ค่ะ emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 07 มกราคม 2552, 11:35:52
	อ้างถึง ข้อความของ Patooman24 เมื่อ 06 มกราคม 2552, 11:54:01 อ้างถึง ข้อความของ jum2524 เมื่อ 06 มกราคม 2552, 10:40:04 หลังจากเรื่องเล่าญี่ปุ่นแล้ว..อย่าลืมเล่าเรื่องสุขภาพคุณพ่อของหลานไมโลบ้างนะ...เป็นห่วงจ้ะ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kd19ls-ccd3a3.jpg) เด็กคนนี้หน้าตาคุ้นๆนะ ดูไปก็คล้าย....คล้ายรูปคนที่ส่งมาให้เราดู เหมือนจริงๆ เพียงแต่หนูยังไม่ได้ใส่แว่น เท่านั้น

(http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kd34a4-ab9287.jpg)

น่าจะใกล้เคียงนะครับ

		อ้างถึง			ข้อความของ ชัยหลอ30 เมื่อ 07 มกราคม 2552, 11:55:28
	อ้างถึง ข้อความของ suphot เมื่อ 07 มกราคม 2552, 11:35:52 อ้างถึง ข้อความของ Patooman24 เมื่อ 06 มกราคม 2552, 11:54:01 อ้างถึง ข้อความของ jum2524 เมื่อ 06 มกราคม 2552, 10:40:04 หลังจากเรื่องเล่าญี่ปุ่นแล้ว..อย่าลืมเล่าเรื่องสุขภาพคุณพ่อของหลานไมโลบ้างนะ...เป็นห่วงจ้ะ (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kd19ls-ccd3a3.jpg) เด็กคนนี้หน้าตาคุ้นๆนะ ดูไปก็คล้าย....คล้ายรูปคนที่ส่งมาให้เราดู เหมือนจริงๆ เพียงแต่หนูยังไม่ได้ใส่แว่น เท่านั้น (http://www.cmadong.com/imageupload/dec08/data/image/kd34a4-ab9287.jpg) น่าจะใกล้เคียงนะครับ

อ้าวบักหลอ  เริ่มทำหนังเป็นอีกคน...ยุ่งล่ะสิบ้าน 24 คราวนี้ emo4:))

สวัสดีเพื่อนๆทุกคนค่ะ emo48:)

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆและรูปสวยๆค่ะ emo48:)
ขอให้เพื่อนสดชื่นแข็งแรงในเร็ววัน

- ตามเพื่อนสุพจน์ มาเที่ยวญี่ปุ่นด้วยความ ขอบคุณคับ

หายเร็วๆแล้วมาเล่าเรื่องสนุกๆให้เพื่อนๆมีความสุขต่อนะคะ emo48:)

ถนอมไขมันที่เหลือ
ขับรถดีๆ
อย่าสวิง เข่น เกินไป
เดี๋ยวไขมัน กระเด็น
......
รักษาสุขภาพนะเพื่อน emo26:D emo28:win:

หายเร็วๆค่ะเพื่อน emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 10 มกราคม 2552, 19:26:33
	อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 10 มกราคม 2552, 10:07:14 หมูพจน์...เจาะพุงแล้วเป็นไงมั่ง มาทานข้าวกับต๋อย ที่จันทร์เพ็ญ วันพุธที่ 14 ได้หรือเปล่า... ถ้าไปได้ ไปลงชื่อ ที่กระทู้ Down Under ด้วยเน้อ !!! หายเร็วๆนะจ๊ะ !!! ยังเจ็บๆ จุกๆ อยู่เลย เหมือนโดนเขาทราย เอาฆ้อนไล่ทุบ แต่ก็สบายชิวๆ รอดมาได้ รอให้หายดีจะไปซ่าส์ ที่จันทร์เพ็ญ แต่ตอนนี้ขอนอนเอาแรงก่อน หมอ บอก อย่านั่งนาน อย่ายกของหนัก ไม่ต้องขับรถ โอ้ ..... ยอด สเป็กคุณชายแท้ๆ emo20:)):)

อาการแบบนี้ไม่น่าเป็นอุปสรรคต่อการกินในวันพุธนะเพื่อน อิ อิ  

ขอให้สังสรรค์กันมีความสุขทุกคนนะคะ emo48:)

 หวัดดีจ่ะ ตอนนี้หมูพจน์คงหายดีแล้วใข่ไหมคะ
บอกตรงๆเลยไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าหมูพจน์เป็นอะไร
(ตกข่าวเชยระเบิด)  ขอให้เพื่อนแข็งแรง หายไวววนะจ๊ะ
 emo4:)) emo4:)) emo4:))

สวัสดีค่ะ emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ suphot เมื่อ 09 เมษายน 2552, 11:12:03
	สวัสดีครับ เพื่อนๆ วันนี้เข้าเว็ปมาตกกระใจ ทำไมมันหายไปเสียหลายหน้า รูปเล่าเรื่องจาก ฮ่องกงของผม มันหายไปไหนไม่รู้ ต้องกลับไปเล่าใหม่อีกไหมเนี่ย?  emo47         ใกล้สงการนต์แล้วครับ ใครมีโปรแกรมไปเที่ยวไหนกันบ้างครับ ถ้าไปเที่ยวกลับมาแล้วอย่าลืมเอารูปมาเล่าเรื่องให้ดูให้ฟังกันบ้างนะครับ ส่วนผม ปีนี้ไปไหนไม่ได้หรอกครับเพราะต้อง อยู่เป็นโยมพ่อที่ดี เนื่องจาก ท่านไมโล ไปบวชเป็นสามเณร ลูกแก้วอยู่ที่ ยุวพุทธสมาคมในพระบรมราชูปถัมท์ กว่าจะสึกก็ วันที่ 18 เมษา 2552 ก็เลยไปไหนไม่ได้ครับ แล้วจะเอาบุญมาฝากในภายหลังนะครับ

สาธุ

สวัสดีค่ะ emo48:)

คิดเหมือนป้าแจงเลยครับ มีบวชเข้าสู่ร่มแห่งพระธรรมทั้งสองรูป
ขออนุโมทนา

(http://farm3.static.flickr.com/2408/2081228827_545468587e.jpg)

 emo28:win:

เข้ามาอ่านเรื่องราวของ หมูพจน์
สุดท้าย จบที่งานบุญ....สาธุ  สาธุ  สาธุ
อนุโมทนาบุญด้วยกับสามเณร "ไมโล"
หน้าอิ่มบุญมาก ทั้งโยมพ่อ ทั้งเณร
มีความสุข...ช่วงสงกรานต์นะครับ
"หมูพจน์"

พี่หนุน

 emo26:D

อนุโมทนาบุญด้วยกับสามเณรไมโล สาธุ

Happy Songkran's Day Moo Phot.

ขออนุโทนาบุญกับสามเณรน้อยด้วยคนนะคะ สาธุ

สวัสดีค่ะ emo4:))

พักนี้รู้สึกวงสวิงขัดๆ  หลุดๆ ชอบกล

อากาศก็ร้อน  จะทำให้เหงื่อ+ มัน  ไหลออกมามาก

อาทิตย์นี้จะมีใครว่างไปออกรอบบ้างไหมครับ   emo42  emo42