Cmadong Chula

เริ่มคนแรก

นายห้างเทียม โชควัฒนา

"แค่หยุดอยู่กับที่ ก็กลายเป็นผู้ล้าหลัง"

อธิบาย :

คนที่ประสบความสำเร็จไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่มีการศึกษาสูง คนที่การศึกษาสูง เรียนสูงๆ ปริญญาโท. ปริญญาเอก, เรียนหลังปริญญาเอก (Post Doctor) ไม่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จ แต่โอกาสของเขาก็จะมี…
คนที่ไม่ได้เรียนสูงๆ ก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้เป็นคนที่ไม่มีสติปัญญา ความรู้
…นางห้างเทียม โชควัฒนา เป็นตัวอย่างหนึ่ง
คุณเทียม โชควัฒนา มอบคำคมไว้ให้กับสังคมมากมาย
“ปรัชญาของนักธุรกิจผู้ประสบความสำเร็จมักจะกล่าวกันว่า นักธุรกิจนั้นต้องเป็นคนของวันพรุ่งนี้ เพราะเพียงแต่เขาเป็นคนของวันนี้ อะไรๆ มันก็สายไปเสียแล้ว”
คนของพรุ่งนี้เป็นคนอย่างไร?
คุณเทียม บอกว่า คนของพรุ่งนี้ต้องเป็นคนทันสมัย
คำว่าทันสมัยนั้นคือ ท่านจะต้องรู้จักอินเตอร์เน็ต เล่นคอมพิวเตอร์เป็น เข้าเว็บไซต์เป็น ฯลฯ
คุณเทียมเคยเล่าว่า ช่วงนั้น หนังกลางแปลงเป็นที่นิยม ลูกน้องที่ทำการตลาดบอกว่าจะทำการตลาดผ่านหนังกลางแปลง คุณเทียมพูดออกมาประโยคหนึ่งว่า “คิดดี ตอนนี้เริ่มกระจายแล้ว คนออกจากบ้านน้อยลง หนังกลางแปลงอาจจะไม่สำเร็จเหมือนปีก่อนๆ ที่เราเคยทำ”
คนทันสมัยไม่พอ…ต้องเป็นคนทันโลก

คัดลอกจาก FM 96.5

วันจันทร์ จะคัดลอก วิธี คิด ของ คุณ อดิเรก  ศรีปทุมรักษ์ ประธานบริหาร CPF หัวหน้าใครหว่า??

ป้อม

ขอเลื่อนของคุณ อดิเรก มา Post ข้อคิดเรื่องกาแฟ

ที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แห่งหนึ่งของสยามประเทศ บรรดาศิษย์เก่าที่จบจากสถาบันนี้ แยกย้ายกันไปประกอบอาชีพมีชื่อเสียงในวงสังคมตามวงการต่างๆ มากมาย มีทั้งที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี และที่กระท่อนกระแท่นยังดิ้นรนอยู่ในหน้าที่การงานก็เยอะ
 
เนื่องในวาระที่อาจารย์พ่อซึ่งเป็นที่เคารพของศิษย์เก่าทุกคน เกษียณอายุ บรรดาศิษย์เก่าจึงถือเป็นโอกาสดีที่จะกลับไปเยี่ยมสถาบัน เพื่อเลี้ยงสังสรรค์และรำลึกถึงอาจารย์พ่อ
 
หลังจากกินเลี้ยงกันมาได้พักใหญ่ วงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยน ไปเป็นการบ่นพร่ำเกี่ยวกับความเครียด ในการทำงานและปัญหาชีวิต แต่ละคน มีปัญหาแตกต่างกันออกไปมากบ้างน้อยบ้าง อาจารย์พ่อฟังปัญหาของลูกศิษย์ทุกคนอย่างตั้งใจ รับฟังโดยไม่มีคำวิจารณ์ หรือนำเสนอความเห็นของอาจารย์เลยแม้แต่น้อย
 
เมื่อฟังปัญหาของลูกศิษย์จบทุกคน อาจารย์พ่อเสนอเลี้ยงกาแฟกลุ่มลูกศิษย์เก่า ท่านเดินเข้าไปในครัว และออกมาพร้อมกับกาแฟเหยือกโตและถ้วยกาแฟ แบบต่างๆ บ้างเป็นถ้วยกระเบื้องบ้าง เป็นถ้วยพลาสติก และบ้างทำด้วยแก้ว มีถ้วยกาแฟหลายใบที่เป็นแบบพื้นๆ ธรรมดา บางใบ สวยวิจิตรสูงค่า
 
" อาจารย์ ชงกาแฟใส่เหยือกมาให้แล้ว พวกเธอจัดการรินใส่แก้วดื่มกันเองนะ" บรรดาลูกศิษย์ มองถ้วยกาแฟหลากหลาย ด้วยความสนใจ แล้วพากันเลือกถ้วยกาแฟพร้อมๆ กับรินกาแฟออกมาจากเหยือกใส่ถ้วยต่างกันออกไปเอามือไว้
 
เมื่อลูกศิษย์ทุกคนต่างมีถ้วยกาแฟในมือกันทุกคน แล้วอาจารย์พ่อ กล่าวว่า
" ลองดูถ้วยกาแฟในมือของพวกเธอ กับถ้วยกาแฟที่เหลืออยู่ในถาดซึ่งไม่มีคนเลือกสิ "
" สังเกตกันรึเปล่า.... ถ้วยสวย ๆ แพง ๆ ถูกเลือกไปหมด เหลือไว้แต่ถ้วยแบบธรรมดาราคาถูก "
" เป็นเรื่องปกติ...ที่พวกเรามักจะเลือก สิ่งที่ดีที่สุดโดยลืมคิดถึงความต้องการที่แท้จริงของเราและ นี่คือที่มาของความเครียดและปัญหาทั้งหลายในชีวิต "
 
" ความจริงวันนี้สิ่ง ที่พวกเราต้องการแท้จริงคือกาแฟ ไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่จิตสำนึกกลับ นำพาเราไปเลือกที่ถ้วย มิหนำซ้ำยังคอยชำเลืองมองถ้วยของคนอื่นๆ อีกด้วย
 
หากชีวิตคือกาแฟ หน้าที่การงาน ตำแหน่งต่างๆ ในสังคม ก็คือ ถ้วยกาแฟ มันเป็นเพียงเครื่องมือ อุปกรณ์ช่วยหยิบจับหรือประคองชีวิตของเรา มันไม่ได้ทำให้เนื้อหาจริงๆ ของชีวิต เปลี่ยนไป บางครั้ง....การมัวเพ่งที่ถ้วยใส่กาแฟ มันก็จะทำให้เราลืมใส่ใจกับรสชาติของตัวกาแฟ "
 
" ถ้ารู้จักชีวิตที่แท้จริง....ของหรือตำแหน่งหน้าที่ มันก็แค่ส่วนเคลือบ ไม่ใช่เนื้อหาหรือแก่นแท้ที่สำคัญของชีวิต"

Nong,
this text was too late...I used to read it from room 43!!
nice to read it again...
visit room 43 you'll see what a professional means!
they are a sien nian folk...
p.head of

เมื่อนักการเงิน ร่ำสุราก็เอ่ยคำว่า

"ให้มีเงินพอซื้อเบียร์กินได้ ก็อย่าเป็นหนี้เพื่อซื้อแชมเปญ"

คุณบัณฑูรตั้งชื่อเรื่องว่า “ใจ..เอ๋ย..ใจ” โดยขึ้นต้นว่า “จิตของมนุษย์เป็นองค์ประกอบ ที่สำคัญที่สุดที่จะนำพาชีวิตของมนุษย์นั้นไปสู่ความเจริญก้าวหน้า หรือไปสู่ความเสื่อม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตส่วนตัวหรือเรื่องธุรกิจการงาน...”

คุณบัณฑูรเขียนเตือนว่า “สิ่งที่มนุษย์ทุกคนไม่ควรละเลยที่จะทำคือ การจัดการกับจิต ของตนเอง เพราะคุณลักษณะของจิตนั้นเอง จะกำกับให้มนุษย์ทำอะไร ออกไปหรือลงไป ซึ่งจะทำให้เกิดผลดีบ้างและผลเลวบ้าง

มนุษย์ทั้งหลายล้วนอยากจะทำให้ได้ผลดีด้วยกันทั้งนั้น แต่ในความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นทุกครั้งไปไม่ ก็เพราะจิตของตนเองนั้น ยิ่งกว่าปัจจัยอื่นใด...”

คุณบัณฑูรแนะนำว่า “การจัดการกับจิตใจให้ได้ประสิทธิผลนั้น มีข้อสังเกตพึงคำนึง 2 ข้อคือ

1. จิตที่ไม่เข้มแข็งนั้น ไม่สามารถนำพามนุษย์ไปสู่การกระทำที่เป็นผลสำเร็จได้เลย จิตที่เข้มแข็งนั้นจะต้องมีความแน่วแน่ชัดเจน มีความเพียร ไม่ย่อท้อ และมี ความมั่นใจ แทนที่จะวอกแวก อยู่ในความโลเล ความกังขา หรือความกลัว กันไม่จบสิ้น

กิจอันมีความหมายทั้งหลายของมนุษย์นั้น ล้วนยากเย็น การที่จะฟันฝ่าไปให้บรรลุถึงเป้าหมาย นั้น ย่อมจะต้องได้รับการผลักดันอย่างต่อเนื่อง จากจิตที่ได้พัฒนาให้เข้มแข็งแล้วนั้น

2. อย่างไรก็ดี จิตที่เข้มแข็งนั้น ก็อาจจะเป็นอันตรายมหันต์ต่อจิต และผู้เป็นเจ้าของจิตเอง หากจิตนั้นถูกครอบงำด้วย โทสะจริต (ความโกรธ) โลภะจริต (ความอยากได้) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โมหะจริต (ความหลง) และครอบงำในดีกรีที่เลยเถิดเกินไป (เพราะจริงๆแล้ว จิตของทุกคนก็ถูกครอบงำด้วยจริต ทั้งสามนี้ในบางดีกรีด้วยกันทั้งนั้น)

จากคุณบันฑูร ล่ำซำ

^
ฮิฮิ ขำหมีตอบจัง สรุปได้เยี่ยมไปเลยไอ้น้เอง ไม่กี่คำเอง

ป้อม ขออนุญาตแก้ไขนามสกุลของ คุณอดิเรก แห่ง CPF ครับ นามสกุล ศรีประทักษ์ ไม่ใช่ ศรีปทุมรักษ์ ครับ

พอดีวางยาไว้รอให้ อดิเรก การีโรจน์ มาแก้ แต่มันไม่มาสงสัยมันฝากเพื่อนมา

พี่หนิงเคยถาม มาแล้วคุณใหญ่ตอบ ป้อมเสริม


การใช้สื่อของวิกรมนั้น ผมไม่ได้พูดถึงประเด็นสำคัญ นั่นคือหนังสือประวัติชีวิตเล่มแรกของเขา หนังสือเล่มนั้นคือ “ผมจะเป็นคนดี”

ครั้งแรกที่ผมได้สัมภาษณ์วิกรมเมื่อประมาณกลางปี 2547 นั้น ผมไม่ได้เคยพบเขามาก่อน ความรู้เกี่ยวกับตัวเขาค่อนข้างน้อย ตอนนั้นเขายังไม่โด่งดังเป็นพลุแตกเฉกเช่นทุกวันนี้

เขาเพิ่งสึกไม่นาน หลังจากบวชอยู่กี่เดือนผมก็จำไม่ได้เหมือนกัน

ก่อนวันที่สัมภาษณ์ ผมได้อ่านหนังสืออัตชีวประวัติฉบับแรกของเขาที่ชื่อ “ผมจะเป็นคนดี”

หนังสือเล่มนี้เป็น autobiography ที่แปลกที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา เพราะเปิดฉากมาก็เป็นบทที่ว่าด้ายเขาบึ่งรถกลับบ้านที่เมืองกาญจน์เพื่อเปิดศึกกับพ่อ ถึงขนาดเอาเป็นเอาตายทีเดียว

เรื่องราวแบบนี้ ฝรั่งเรียกว่า “โครงกระดูกในตู้” หมายความว่าเป็นเรื่องลับในครอบครัวที่เก็บเอาไว้ไม่เล่าให้ฟัง

ผมใช้คำว่า “เล่า” หมายถึงการพูดโดยผ่านปากให้บุคคลที่ 3 ฟัง ซึ่งขนาดเล่าก็ไม่ทำกันแล้ว อย่าว่าจะเขียนให้คนทั้งประเทศอ่าน

หนังสือเล่มนี้เกือบครึ่งเล่ม เขียนถึงความขัดแย้งและปมในใจที่เขามีต่อพ่อ ซึ่งผมคิดว่าน้อยคนจะกล้าเขียนออกมาแบบถึงกึ๋นขนาดนี้ เพราะในสังคมไทยจะถือกัน ทำให้ผมแปลกใจมากๆ เพราะวิกรม ในสายตาของผมเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์เอามากๆ ข่าวไม่ดีของเขาไม่ค่อยหลุดออกมา แล้วทำไม จู่ๆถึงได้เขียนหนังสือออกมาได้ เรื่องนี้สร้างความประหลาดใจให้หลายคนเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซียนพีอาร์ทั้งหลายที่เอาคงร้องเสียงหลง

“ผมจะเป็นคนดี” สร้างปรากฏการณ์การเขียนประวัติชีวิตตนเอง ที่เอาความจริงมาตีแผ่ ไม่ใช่เขียนเอง เออเอง มีแต่ความดีทุกกระเบียดนิ้ว เพราะมนุษย์ทุกผู้นาม ไม่ดีใครดีหมดและชั่วหมดอยู่แล้ว

“ผมจะเป็นคนดี” ได้ Branding วิกรมว่าเขาเป็นผู้ประกอบการที่กล้าพูดความจริง เพราะขนาดเรื่องที่คนทั่วๆไปไม่กล้าพูดถึงมากที่สุด เขายังนำมาเปิดฉากหนังสือหน้าแรกของเขานั้น ทำให้ผู้อ่านต้องคิดว่าเขาเป็นคนเปิดเผย มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ คนที่เคยคุยกับเขา “นอกรอบ” จะรู้ดีว่าเขาเป็นคน “ตรงมาก”

ประวัติชีวิตเล่มแรกของเขาเรียบเรียงโดย ประภัสสร เสวิกุล นักเขียนรางวัลซีไรท์ ซึ่งคุ้นเคยกับชีวิตเจ้าสัวไทยเป็นอย่างดี เพราะเขาคือผู้เขียนนิยายเรื่อง “ลอดลายมังกร” ซึ่งว่ากันว่าเป็นการนำเอาชีวิตของนายห้างเทียมกับนายห้างชินมาผสมกัน

ดังนั้นต้องถือว่าวิกรมพิถีพิถันและเลือกถูกคน

“ผมจะเป็นคนดี” เล่มแรกทำเป็นพ็อกเก็ตบุ้กส์ขนาดมาตรฐาน ขาย 200 กว่าบาท ขายดีมาก วิกรมกันไว้แจกหลายพันเล่ม แจกให้คนหนุ่มๆที่ผิดพลาดในชีวิตจนต้องติดคุกติดตะราง

“ผมอยากจะสร้างลายแทงชีวิตให้กับคนที่กำลังเดินอยู่ พวกหนุ่มๆ ทั้งหลาย อยากให้เซฟเวลา ในการที่พวกเขาต้องเดินให้มันเซฟ ลดต้นทุนชีวิต เมื่อลดต้นทุนชีวิตได้ สังคมก็จะเข้มแข็ง เพราะว่าไม่ไปเสียโดยใช่เหตุ

อันที่สอง ผมอยากให้ความผิดพลาดของเขาน้อย เพราะการที่เขาผิดพลาดยิ่งน้อย ปัญหาของสังคมก็ยิ่งต่ำ อันนั้นคือประเด็นที่ผมนั้นตอนเด็กๆ เราอยากจะได้ในสิ่งที่เรากำลังจะให้ เพราะตอนนั้นเราไม่มี ตอนที่ไม่มีเราโหยหา เราต้องการ เรารู้คุณค่าของมัน แต่เมื่อเรามี เราต้องมาผลิต เราต้องมาถ่ายทอด เราต้องมาส่งต่อ เพราะเราถือว่านี่คือหน้าที่”

“ผมจะเป็นคนดี” ฉบับสมบูรณ์ยังไม่พิมพ์ แต่ทยอยตีพิมพ์ตามหนังสือพิมพ์และนิตยสารบางเล่ม

วิกรมวางแผนจะออกหนังสือปีละ 3 เล่ม ตอนนี้ออกได้ 4-5 เล่มได้แล้ว

เล่มสุดท้ายของเขาวางพล็อตเอาไว้แล้ว

“ ผมก็ตั้งชื่อเรื่องไว้แล้ว “เมื่อวันนั้นมาถึง” ผมจะเขียนต่อเมื่อผมนั่งอยู่บนเตียงแล้ว ผมจะหยิบปากกาเขียน ปากกาเล่มนั้นจะเขียนหมึกหยดสุดท้ายจะไปหยดจนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย

ผมอยากจะบอกคนในโลกนี้ที่ยังหายใจอยู่ให้รู้ว่านี่คือวันของมัน และก่อนที่จะไปถึงวันของมันในช่วงนั้น ตาแก่คนหนึ่งจะเจออะไร มีความนึกคิดอะไรที่กำลังจะเดินไปข้างหน้า ผมรู้สึกอะไรตอนนั้น ผมมองเห็นอะไรตอนนั้น และคิดอะไรตอนนั้น
และอยากจะบอกอะไรตอนนั้น ผมจะบอกออกมาเป็นหนังสือเล่มนั้นให้หมดเลย เล่มสุดท้าย”

คัดลอกจาก FM 96.5
หาอ่านเพิ่มได้ใน http://thaicoon.wordpress.com/

ป้อม

รออ่านสรุปจากหมีดีกั่ว

นุ้ย แก่แล้วใช้ศัพท์ วัยรุ่น น๊ะคุณ

ไม่ใช่วะ ผมถึงงง ตอนที่เป้เขียนว่าผมจะเป็นคนดีหรือเปล่า
นึกว่าแซว
เล่มที่ผมอ่านมันเล่มละ 100 บาท
แต่จำชื่อไม่ได้ชัด ประมาณว่า ชีวิตวัยเยาว์ อะไรประมาณนั้น
ประภัสสร   เสวิกุล ช่วยเรียบเรียงให้
แล้วมีใครมาเขียนคำนำให้อีกคน
เดี๋ยวกลับไปอ่านแล้วมาโพสต์ใหม่

จะพยายามทำ...จิตที่เข้มแข็ง บางทีมีอะไรนิดหน่อยมากวนใจ จิตก็อ่อนแอลง...สู้เว้ย! ขอบคุณนะคะที่นำข้อคิดดีๆ มาแชร์   :D

ความรักหรือเปล่า
ตกลง ความรักดีไหมเนี่ยะ

เคล็ดลับของผู้ยิ่งใหญ่

จงอยู่เบื้องหลังและเก็บเนื้อเก็บตัว


มนุษย์ในโลกตะวันตกเชื่อเรื่องการสร้างชื่อ การสร้างแบรนด์ การทำตัวให้โดดเด่น
ส่งผลให้ฝรั่งชอบทำตัวเป็นคนดัง เปิดเผยตัวเอง ไม่ว่าจะอยู่ในสาขาวิชาชีพใดก็ตาม ในระยะหลังซีอีโอและเจ้าของกิจการก็เกือบจะกลายเป็นดาราไปแล้ว เพียงแต่เวทีของพวกเขาก็คือหนังสือพิมพ์ นิตยสารและทีวี ที่นำเสนอเรื่องราวทางธุรกิจ
ขณะที่นักธุรกิจจีนรุ่นลายครามจะมีแนวความคิดตรงกันข้าม นั่นคือจะเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่โชว์ออฟ ปฏิเสธการให้สัมภาษณ์สื่อทุกชนิดทั้งที่ธุรกิจของพวกเขาต้องเกี่ยวข้องกับมวลชนส่วนใหญ่ของประเทศ
Tycoon ระดับมังกรยิ่งไม่ต้องพูดถึง พวกเขาทำตัวราวกับมังกรจำศีล น้อยครั้งนักจะให้สัมภาษณ์
ธนินท์ เจียรวนนท์ มังกรในมังกร นานๆครั้งจะให้สัมภาษณ์สักครั้ง หลังวิกฤตพบสื่อถี่หน่อย ทว่าให้สัมภาษณ์อย่างเป็นทางการเพียงปีละครั้ง
พวกเขาถือคติตามคัมภีร์เต๋าเต็กเก็ง(บทที่ 56) ว่า
ผู้รู้ ไม่พูด…
ผู้พูด ไม่รู้…
สะกดความรู้สึก…
ปิดใจ…
ซ่อนคม…
งำประกาย…
คลุกดิน…
เจริญ เจริญรอยตามคำภีร์เต๋า เต็ก เก็ง ซึ่งถือเป็นคัมภีร์มังกร ด้วยเช่นกัน
อย่าว่าแต่จะการนัดสัมภาษณ์ กระทั่งการปรากฏตัวต่อสาธารณชนก็นับครั้งได้
เขาบำเพ็ญตนเป็นมังกรซ่อนกาย
ดำเนินการอยู่เบื้องหลัง
เน้นประสิทธิผลและประสิทธิภาพมากกว่าอยากดัง
อย่างไรก็ตามระยะหลังเขาปรากฏกายบนเวทีเสวนามากขึ้นพร้อมๆกับธนินท์และบุณยสิทธิ์ โชควัฒนา ซึ่งอาจเป็นเพราะได้รับการร้องขอจากผู้ใหญ่
เจริญถึงกับควงลูกและภรรยามางานซีอีโอที่ตลาดหลักทรัพย์จัดขึ้น
เมื่อธุรกิจบริษัทเบียร์ช้างของเขากำลังจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ เขาต้องโปร่งใสและเปิดกับสาธารณชนมากยิ่งขึ้น
ทว่าเจริญก็ยังเป็นเจริญคนเดิม
มังกรซ่อนกาย

รบกวนถามพี่ๆหน่อยครับตอนนี้สับสนระหว่างคำว่าประสิทธิผลกับประสิทธิภาพว่าต่างกันยังไงครับ...

ถ้าพี่มั่วไม่ผิดน๊ะ

ประสิทธิผล เป็น Out come เน้นผลสำเร็จ
ประสิทธิภาพ เป็น Efficiency เน้นที่แต่ละกระบวนการ

ตอนนี้ พี่ อยู่ฝ่าย ขาย เลยห่างไปมาก น้องรอ พรุ่งนี้ พี่ใหญ่ ยัง อยู่โรงงาน จะบอกเขามาบอก

บู หมี เก่งจังเลย  พี่นุ้ยขอปรบมือให้ :idea:

เก่งอะไร งง งง  :shock:  :shock:  :shock:

อ้าว ลบ ทำไมอะ

ไม่รู้สิ คิดว่าไม่มีนะ มั่นใจ 95%

สองคนคุยอะไรกันครับ บอกหน่อยซิ



คนอยากรู้อยากเห็น

ใช่ งง...
อินโด มุง อยากรู้บ้าง

start with the money in your pocket??not a credit by the bank??
let me drink beer and think about that!!
p.nn

มาแก้ข่าว หนังสือชื่อ ผมจะเป็นคนดี ถูกแล้ว
เล่มละ 100 บาทถ้วน
ประภัสสร   เสวิกุล ช่วยเรียบเรียงและเขียนคำนำให้

น่าจะใกล้เคียงมากแล้ว
ขอเสริมนิดนึง เท่าที่อยู่ในหัว คือ ประสิทธิภาพต้องคิดที่ค่าหนึ่งของเวลา หรือ ค่าหนึ่งของresource ด้วย คือ outcome ที่ดี บางทีมันใช้เวลานาน หรือ resource มาก มันก็จะวัดอะไรมากไม่ได้

พี่ ๆ คนอื่นมีอะไรเพิ่มเติมได้นะครับ

น้องลองไปดูหนังสือ
Organizations Behavior structure &process อะไรนี้แหละค่ะ
ของ Gibson et al. (มีคนแต่ง 3 คนค่ะ) ที่หอกลางมี

จะอธิบาย สีแดง ได้ดีมาก

แล้วถ้าเป็นสีฟ้า ให้เพิ่มความคุ้มค่า คุ้มทุน ที่ลงทุนไปค่ะ

ขึ้นอยู่กับว่าจะมองในมิติไหน นะคะ

พอดีระลึกได้นะค่ะ อิ อิ

แล้วพี่ ๆ ท่านอื่นละคะ

เอาหน่อยช่วยเพิ่มยอด POST ค่ะ

เอ้าขอเสริมอีกนิดนะคะน้องรัก

พี่ขอเรียนถามคืนว่า

น้องแค่อยากทราบเล็ก ๆ

หรือว่ากำลังทำรายงานหรือ thesis อยู่คะ

..จาก พี่หมี ถ้ามีโอกาสจะซ่อกแซกเสมอ (ขอยืมสำนวนนะคะพรรคพวก อิ อิ)

น้องนุ้ย สงสัยนิดสส์ ครับพี่ๆ แล้วประสิทธิผลที่ดี ก็ ต้องมาจากประสิทธ์ภาพที่ดีใช่เปล่าครับ ทำไมใช้คำว่าประสิทธิผลคำเดียวไปเลยหล่ะ   :lol:  


ไปหอ้งน้ำ จัดการะระส่วนตัวก่อน เด๋ว 8 โมง จลงมาเอาคำตอบนะ ท่านกูรู(กูรู้) ทั้งหลาย
//เสือนุ้ย//

อืม เรารู้กันแค่สองคนพอเนาะ รับรองผมจะเหยียบไว้ที่นี่ :lol:  :lol:
หมี ได้นอนบ้างเปล่าเนี่ย ระวังตาโหล รอยตีนการถามหานะ

ทำไม่ถึงถามคำนี้ล่ะฮิ

ส่วนรอยตีนกาน่ะ  มันแอบอยู่

ยังไงก้อมองไม่เห็น 555

จาก ป้าหมี แอ๊บเด็ก :wink: ของจริงจ้า

ขอบคุณนะครับสำหรับคำตอบของพี่ๆทุกคน
ตอบพี่นุ้ยก่อนนะครับ...คือผมกำลังเรียนโทอยู่ครับแล้วไม่เคลียร์ในความหมายของคำ 2 คำนี้ครับ
ถ้าผมยกตัวอย่างว่ามีรถยนตร์ 2 คันคือรถbmwกับรถกระบะ  สามารถทำความเร็วได้ 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมงแต่ bmw มีอัตราเร่ง 0-140  เท่ากับ 1 นาที ส่วนรถกระบะมีอัตรเร่ง 0-140 เท่ากับ 2 นาที ผมอยากทราบว่าประสิทธิภาพกับประสิทธิผลของรถทั้ง 2 คันนี้เป็นอย่างไรครับ..
(เครียดไปมั๊ยครับเนี่ย) :oops:

ต่อนะคะ  จาก CASE ที่น้องตรีให้มานั้น เป็นดังนี้

1. รถยนตร์ 2 คันคือ  รถ bmw  กับ  รถกระบะ  

.........สามารถทำความเร็วได้ 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

2. แต่ bmw มีอัตราเร่ง 0-140  เท่ากับ 1 นาที

3. ส่วนรถกระบะมีอัตรเร่ง 0-140 เท่ากับ 2 นาที

ผมอยากทราบว่าประสิทธิภาพกับประสิทธิผลของรถทั้ง 2 คันนี้เป็นอย่างไร


น้องตรีลองเปรียบเทียบดูที่ป้าหมีคนงาม ม ม ม  เล่าแบบบ้าน ๆ ให้ทราบ

แล้วตอบป้าหมีได้ไหมคะ  แทนที่จะให้คนแก่ตอบ  อิ อิ :wink:  :wink:

แก่เลี้ยว ว ว ได้แค่นี้แหละ

เอาน่า  ยังไงก็ ขับรถให้ทันเวลานัดแล้วกันเนาะ

น้องเขามาเฝ้าดูคำตอบน่ะ

ก้อเลยลองระลึกดู

หรือลองเล่นเกม ในห้อง 2532 ดีไหม เถ้าแก่

เอาคำถามน้องตรีเรื่องรถน่ะ

แล้วมาโหวต ว่าใครตอบได้ แบบ โจ๋สุด สุด

เป็นการเพิ่มยอด  POST อีกทางนึงไงล่ะ อิ อิ

จาก ป้าหมี  แอ๊บเด็กสุดเลี้ยว ว ว   :wink:  :wink:

เล่นยังไง ไหนลองบอก กติกา ให้หนอ่ย

ก้อเอาง่าย ๆ ตอบแบบโจ๋ ถูกใจใครดี

เอาเป็น คุณณํฐ ไหมล่ะ นักเศรษฐศาสตร์

โจ๋ สุดๆ นี่ คือ แบบว่า กวนสุดๆ ได้เป่ลา

ส่วนของรางวัลก้อ

เอ...ต้องหา SPONSOR น่ะ

ได้สิเน๊อะ

แต่ต้องดูว่าเขาอยากเล่นกันไหม

เถ้าแก่คิดเองเน้อ

หมีทานอาหารกลางวันและแอบงีบสัก 10 นาที่ก่อน อิ อิ

เดี๋ยวขอเวลากลับไปคิดก่อน  พอดีติดลูกค้า โทร. มา

โห ป้าหมีเป็นมาเก็ตติ้งหรือเปล่าครับเล่นแบบนี้ไม่นานแซงรุ่นผมแน่เลย
ตอบคำถามป้าหมี่ก่อนนะครับ
1. ประสิทธิผล ผมคิดว่า รถทั้ง 2 แบบ มีประสิทธิผลที่เท่ากัน คือทำความเร็วได้ 140 กิโลเมตรต่อชั้วโมง

2. ประสิทธิภาพ รถ  BMW  มีมากกว่ารถกระบะเนื่องจากใช้เวลาในการทำความเร็วให้ถึง 140 กิโลเมตรต่อชั้วโมง ได้เร็วกว่า (แถมยังนั่งสบาย + ชวนสาวขึ้นรถง่ายกว่ารถกระบะครับ :oops: )

ถูกมั๊ยครับ :oops:

ชอบคิดอะไรกันยากๆ จัง
สมองผมมีไว้แต่แก้ตัว ฮี่ฮี่ฮี่

วันก่อนนอนดูทีวีอยู่ที่บ้าน ได้ดูเจ้า Kobi Bryan ดาราทีม LA Lakers
ออกมาให้สัมภาษณ์ touchy มาก (ไม่อยากใช้คำว่าจับใจ มันจั๊กจะจี้เกินไป)
มันออกมาพูดว่า การที่จะประสบความสำเร็จมีแค่สามอย่าง
1. sweat เหงื่อเยอะ น้ำตาน้อย
2. determination มุ่งมั่นพัฒนา
3. hard working ทำงานหนัก

แจ๋วจริง

วันนี้ผมขอเอาบทความของ “คุณโทนี่” ชาติศิริ โสภณพนิช กรรมการผู้จัดการ ใหญ่ ธนาคารกรุงเทพ ซึ่งจับปากกาเขียนคอลัมน์เป็นครั้งแรกในวารสาร “การเงินธนาคาร” ฉบับเดือนมกราคม ชี้ให้เห็นถึงความท้าทายของโอกาสที่รอ อยู่ข้างหน้าในโลกยุคโลกาภิวัตน์ เพื่อเตรียมตัวรับมือให้ถูกต้อง

มาอ่านแนวทางการรับมือกับกระแสโลกาภิวัตน์ของ “คุณโทนี่” กันดูครับ

คุณโทนี่ เริ่มต้นว่า “หลายคนอาจไม่ทันสังเกตว่า ประเทศไทยของเราในปัจจุบัน ได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของพลวัตแห่งการเปลี่ยน แปลงครั้งใหญ่ของภูมิภาคเอเชีย แล้ว จากการที่ประเทศไทยได้บรรลุข้อตกลงทวิภาคี ว่าด้วยเขตการค้าเสรีกับจีน อินเดีย ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์ แล้วอาเซียนกับจีนก็มีแนวโน้มว่าจะบรรลุ ุข้อตกลงดังกล่าวในอนาคตอันใกล้นี้ด้วย

ซึ่งจะส่งผลให้ ประเทศไทยกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขตการค้าเสรีที่ใหญ่ที่สุดในโลก ไปโดยปริยาย ความเปลี่ยนแปลงต่างๆดังกล่าว จะส่งผลกระทบอย่างกว้างขวางต่อประเทศไทย และวิถีชีวิตของคนไทย

คุณโทนี่ ชี้ให้เห็นว่า เส้นแบ่งพรมแดนประเทศต่างๆเริ่มเลือนรางตามลำดับ สิ่งแวดล้อมทางธุรกิจก็จะเปลี่ยนไปเช่นกัน ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ “เครือข่ายอินเตอร์เน็ต” มีการขยายตัวครอบคลุมแทบทุกตารางนิ้วบนโลก อีกทั้ง ยังมีประสิทธิภาพสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้เราสามารถติดต่อทำธุรกิจกับคู่ค้า ที่อยู่อีกซีกโลกหนึ่ง ผ่านทางอินเตอร์เน็ตได้ทันที โดยไม่จำเป็นต้องผ่านคนกลาง ให้เสียเวลา

เครือข่ายอินเตอร์เน็ตจะทำให้ภาคธุรกิจมีโอกาสขายสินค้าและบริการมากขึ้น ตลาดก็มีขนาด ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม บริษัทเล็กๆของคนไทยในจังหวัดห่างไกล อาจมีโอกาสขายสินค้าหรือบริการ ให้กับลูกค้าได้ทั่วโลก หากสินค้าหรือบริการนั้นมีความโดดเด่นเฉพาะตัว และมีคุณค่าตาม ที่ลูกค้าต้องการ

อย่างไรก็ตาม ผู้ประกอบการไทย ที่จะสามารถคว้าโอกาสที่เกิดขึ้นได้ ควรจะต้อง “มีดี” 2 ประการ คือ ความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน (Experts) ในสิ่งที่เป็นธุรกิจ ของตน และ ความสามารถในการคิดเชิงนวัตกรรม (Innovative Thinking) ที่สามารถต่อยอด นำเอาความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านของตนไปแสวงประโยชน์จาก โอกาสทางธุรกิจ ที่เปิดกว้างขึ้น

คุณโทนี่ชี้ให้เห็นว่า ประเทศไทยเราจำเป็นต้องมีการปรับตัวกันอย่างขนานใหญ่ เพื่อรับมือกับ การพัฒนาของประเทศเพื่อนบ้านอย่างจีน อินเดีย เวียดนาม เพราะไทยไม่อาจใช้แรงงานและ ทรัพยากรราคาถูก สร้างความสามารถในการแข่งขันได้ตลอดไป แต่ต้องอาศัยความรู้และทักษะ ทั้งของคนและภาคธุรกิจในระดับที่สูงขึ้น

จากการสำรวจครั้งล่าสุดของธนาคารโลกเรื่อง “องค์ความรอบรู้ โดยรวมของ ระบบเศรษฐกิจ” หรือ Knowledge Economy Index อันกอปรด้วยความ ชำนาญในงาน ความรู้ด้านวิชาการ ความสามารถของผู้ใช้แรงงาน และความ ตื่นตัวในเทคโนโลยีและวิทยาการสมัยใหม่ ประเทศไทยเราตกลงจากอันดับที่ 48 ของโลกในปี 2538 มาอยู่อันดับที่ 56 ในปี 2550 จากทั้งหมด 137 ประเทศ

ดังนั้น ภารกิจเร่งด่วนประการหนึ่งที่ไทยจะต้องทำโดยไม่ชักช้า ต้องเปลี่ยนวิธีคิด จากเดิม ที่ใช้ทรัพยากรราคาถูกเป็นตัวแข่งขัน มาเป็นการ เพิ่มความสามารถในการผลิต ด้วยการพัฒนา ความรู้และความเชี่ยวชาญ ของบุคลากรแทน

คุณโทนี่สรุปว่า อนาคตของประเทศไทยและคนไทย ล้วนขึ้นอยู่กับการก้าวให้ทัน ยุคแห่ง “เศรษฐกิจฐานความรู้” หรือ Knowledge Economy ในระดับ ประเทศ เราต้องลงทุนเพื่อพัฒนาการศึกษาสำหรับเยาวชน ภาคเอกชนก็ต้อง ลงทุนเพื่อพัฒนาความรู้และทักษะของบุคลากร รวมทั้งเพิ่มความเชี่ยวชาญทาง ธุรกิจขององค์กรด้วย จึงจะแข่งขันกับชาวโลกได้”

สูตรสำเร็จที่จีนใช้ก็คือ พัฒนา Skills เพื่อเพิ่ม Scale นั่นเอง.

แล้วจีนก็กลายเป็นโรงงานอุตสาหกรรม และแรงงานทุกระดับของโลก

ผมว่านอกจากจีนจะพัฒนา Skills เพื่อเพิ่ม Scale แล้วจีนยังทำ Marketing Research  เพื่อหา Customer Need ด้วยวิธีที่ง่ายที่สุดในโลกนั่นก็คือการ  Copy นั่นเอง :roll: แต่ผมชอบนะครับของ Brandname อยากแพงดีนัก

"ผ่านทางอินเตอร์เน็ตได้ทันที โดยไม่จำเป็นต้องผ่านคนกลาง ให้เสียเวลา
"

ไม่เชื่อจนกว่าเราจะไม่ต้องเจรจากับห้างค้าปลีกขนาดยักษ์อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ หรือว่าชาวนาชาวสวนผู้ทุกข์ยากกำลังกวักมือเรียกให้ผู้กล้าเดินออกมาจากเงาของบรรษัท

ไม่สะสมบุญเป็นเบียงกันมั่งวะ  ชาติหน้ามีจริงนะเฟ้ย

จีนไม่ใช่แหล่ง Gopy เพียงอย่างเดียว

จีนยังเป็นแหล่งผลิต Brand

น้องตรีที่รัก

ป้าหมีไม่ได้เป็นแบบที่น้องคิดหรอกค่ะ

ป้าหมีเป็นเพียงแรงงาน น น น  ราคาถูกเท่านั้นเอง อิ อิ

แล้วที่น้องอ่านน่ะ  ผีสิงป้าค่ะ เหอ อ อ

หุ หุ

โห ... เล่น reference ข้ามรุ่นกันแบบนี้เลยเหรอครับป้าหมี... :oops:

มีการแข็งขันกันด้วยเหรอ
งี้ ก็มันส์...เด้

รอคุณมาช่วยขุดกระทู้มาปั่น กัน มัวแต่ขุดดินอยู่แหละ มรึงดู พี่ป๊อก ลูกหนึ่งเมียสวยยังมาเลย

ป้อม
คุณโพสต์ เป็นพันแล้วเหรอ
ทำได้ไงเนี้ยะ
พระเจ้าช่วย...กลัวยทอดไฟแดง

"รู้เขารู้เรา" จ่ะ

ด้วยรัก

จาก ป้าหมีคนงามแอบ

ไม่ใจนี่นา ...ถึงต้องแอบ

หุๆรุ่นผมแกล้งทำเป็นไม่รบเพื่อหลอกให้ตายใจตามที่ซุนวูว่าไว้อยู่ครับ หุหุ :oops:  :cry:

กรูก็ไม่รู้ มือมันพาไป

ขอตอบน้องตรีที่รักก่อน

เหอ อ อ ป้าหมีกลัว  เสือ สิงห์  แถวนี้หน่ะ  :cry:  :cry:

.......ห้องนี้เขาบอกว่ามีเครื่องยนต์อยู่สองประเภท

ป้าหมีก้อม่าย เข้าใจ

แต่คิดว่า ของที่แตกต่างกัน

ทำให้การตลาดแข่งขันได้เร็ว

...เข้ากันไหมเนี่ย หุ หุ

เสพติด

ก้อเพื่อนอยากมุดดินมา

หมีก้อแอบมามั่งสิฮิ

แล้วทำไมน้องถึงชอบมาเยี่ยมเยียนห้องนี้จังเลยล่ะ

พร้อมมีคำถามหนัก ๆ  เกินกว่าความรู้ของป้าจะอ่านเข้าใจ

ป้าหมีรีบ ซ่อนกายไปไหน จะเอารูปกล้วยไม้Post ให้อยู่เนี่ย

น้องตรีที่รัก

แล้วน้องไปเยี่ยมห้องอื่นมาบ้างหรือเปล่า

ตอบป้าหมีมาแก้เหงาครับพอดีวันนี้ค่อนข้างว่างงานไม่เยอะเลยมานั่งรอต้อนรับแขกแต่บ้านตัวเองไม่ค่อยมีคนเข้าเลยมาหาเพื่อนบ้านครับ... :P

น้องตริครับ
ตามเพื่อนๆ มาช่วยกันยำอีก..ได้เลยครับ

น้องตรีที่รัก

แล้วห้องของน้องคึกคักไหมคะ

สวัสดีค่ะเพือ่นแปลกหน้า

น้องตรีที่รัก

น้องไม่ทราบหรือไรว่า

ป้าหมีน่ะผีชอบสิง

พี่ป้าหมี ดูได้จากสถิติการโพสต์ครับ(ไม่อยากจะคุย :oops: )
พี่Pae ผมว่าถ้าเพื่อนๆได้มาอ่านเด๋วก็มาครับเพราะรุ่นพี่กระทุ้อ่านสนุกดีครับไม่ต้องเสียเงินซื้อขายหัวเราะมาอ่านอีกอย่างรุ่นพี่มีหัวหน้าเด็ก(พี่เจษ)อยู่ด้วยครับ...
พี่เจษ... ตั้งแต่เพื่อนๆเยอะทิ้งน้องเลยนะครับ :cry:

ดีจ้า
คุณป้าคนงาม

ชะแว๊บ....ขอตัวไปเคลียร์งานเตรียมตัวกลับบ้านแล้วครับ สวัสดีพี่ๆทุกคนครับ :P

หุ หุ เพื่อนเรามาแล้ว

มื่อกี้ เจอป้าหมี Post รูป น่ากลัว มาก ขนหัวลุก เลย

ลืมสวัสดี คุณป้ายามเย็น

สยอง ง ง ง ง ทุกทีน่ะ

ใช่ๆ คืนนี้ ผมต้องนอนคนเดียวด้วย

มันเรื่องเล่าว่ะเป้ ว่า ทุกโรงแรม ต้องมีห้องว่าง 1 ห้อง ต่อชั้น ให้วิญญาณ พเนจร ระวังนะโว้ย

 

		อ้างถึง
	ใช่ๆ คืนนี้ ผมต้องนอนคนเดียวด้วย

ที่สยองน่ะ  เพระต้องมาเจอกับหลานป้อม

ไม่เป็นไร ผึแขก หลอกเราชาวพุทธ บ่ได้ดอก

ส่วนป้านะ  กลัวเสือ สิงห์ กระทิง มากกว่า

ผีมีแบ่งศาสนาด้วย หรือ ว่ะ

เอาดอกไม้มาฝากค่ะ

จะได้พักสายตา

ขอทำงานต่อนะคะ

(http://img239.imageshack.us/img239/5918/92094710hc3.jpg)

ป้าหมีเป็นกล้วยไม้ที่บ้าน เพิ่งออก

ออกไปแล้ว

พอดีมาเจอดอกกล้วยไม้สวย

ก้เลยกลับเข้ามาใหม่

ขอบคุณนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยละกันค่ะ ป้าขอทำงานอีกนิด

ด้วยรักและคิดถึง

ตอนคุณ ป้า พัก ก็ขอเล่า ประการณ์ ทำงาน ให้ฟัง

ตอนเรียนจบ วิดยา มีไม่กี่คน ออกไปทำงาน เอกชน และส่วน ใหญ่เรียนต่อ

เริ่มแรกที่บริษัท ญี่ปุ่น ก็หนักมากเลย เพราะเขาจะเปลี่ยนนิสัย เปลี่ยนวิธีทำงาน และความรับผิดชอบ  คำว่า Efficiency /Good Pratise ผมเริ่มที่นี่ วิธีการ Appoachปัญหาและ Solve ปัญหาแบบเบ็ดเสร็จด้วยที่ชอบเรียก QCC กันน่ะ    คิด ดู จบใหม่ๆ เจอ ด่า Why why why why why โดยคนญี่ปุ่น ถึงกับร้องไห้น้ำตาซึมเลย แต่ปีนึงผ่านไป เรา แกร่งขึ้น ญี่ปุ่นเดิม ไม่เคยด่า เราซัก คำ เพราะ เราเปลี่ยนตัวเอง ไป แบบ อย่างที่เรียกว่า ไม่เชื่อตัวเองเหือนกัน สุดท้าย  ญี่ปุ่นคนนั้น ก็ชอบมานั่งกินสาเก กับ ผม ทุกเย็นเลย

จากนั้นผมลาออก มาอยู่บริษัทเดียวกับใหญ่ แต่ยังไม่มีอะไร โลดโผน เลยมาอยู่

บริษัทไต้หวัน เจอการ บริหารต้นทุน ด้วย ตัวเลข ที่ชอบเรียก กันว่า Cost management แต่ ทำจริงๆ เลย ต้องมีความรู้เรื่อง บัญชีต้นทุนจาก ทีนี่นิดหน่อย คิดดู แค่ทำสมการ บาทต่อกิโล ให้ลดลง โคตรยาก เลย แต่ผ่านไปด้วยดี

สุดท้ายฝ่ายผลิต มาทำกับพวก อเมริกัน ก็เหมือนเอาญี่ปุ่นผสมไต้หวันเลย วันแรกที่เจอ มัน พูดแค่ 3 ข้อ ก็เริ่มงานเลย
-No excuse
-No question = understood
-Performance

อยู่กับเขา 2 ปี ก็ สำเร็จ กับ Project เขา

ก่อนจากบริษัทเก่า ก็สอนลูกน้องเสมอ ว่า อย่าหวงวิชา ต้อง พัฒนาคนด้วย หลัก 2 K คือ

Knowledge, Know how คือ ต้องสอนบอกให้ลูกน้องเขารู้ จากนั้น เขาจะทำไม่ผิดพลาด(Do right at first หลัก ของ six sixma) แล้วเราจะได้เติบโตมาบริหาร คน ความรู้ และ นวัตกรรม  

แล้วสุดท้ายที่ทำ'งานอยู่ คือตลาดและ การขาย

จบข่าว แล้วไปกวนป้าหมีต่อดีกว่า

ขอเพิ่มเติม
คำตอบข้างบนมองในแง่ของคนขับรถ ซึ่งก็ยังไม่ครบนะพีว่า

ถ้ามองของคนผลิตรถ ข้อ 2 อาจจะต้องวิเคราะห์ลึกลงไปอีกเช่น อัตราการกินน้ำมัน , อัตราการสึกหรอ เพราะ มันจะลิงค์ ไปถึงราคา (ไม่นับราคาจากการตลาดนะ)

แล้วอีกอย่าง ถ้าโฆษณาว่ารถ BMW เร่ง 0-140 กม./ชม. ในเวลา 10 วินาที ขาย สองล้านบาท
กับรถกระบะ เร่ง 0-140 กม./ชม. ในเวลา 20 วินาที ขาย ห้าแสนบาท

สมมติน้องมีเงินจำกัด น้องจะซื้ออะไร ประสิทธิภาพ หรือประสิทธิผล

คิดลึกไหมเนี่ยะ

อืมมมมมม ใหญ่มีมุมมองอีกด้านที่น่าสนใจ

กูว่ามึงซื้อรถกระบะ (เพราะกูคิดอย่างนี้)

มึงคิดผิดว่ะ  กูมีเงินซื้อกะบะได้แต่กูไม่ซื้อ เพราะกูไม่ชอบกะบะ

อ้าว..อ๊าว...ชมกันไม่เท่าไหร่ กัดกันซะแ้ล้วเพื่อนเรา

เอ๊ย...ไอ้ป้อมเอาน้ำมา ๆ










อะ...ย้อเย่น...

คนนะโว้ย ไม่ใช่แมว  ทำเป็น คนดีอีกแล้วมึง จะดีได้กี่น้ำฟะ

why you don't like pick up??
p.limousine

ไม่หรอกค่ะ หมีว่าน้องเขาด่วนสรุปไป

ต้องวิเคราะห์ให้ลึกแบบนี้ค่ะ สำหรับ case ที่เขาให้มา

คุณใหญ่เป็นคนรอบคอบนะคะ

และท่าทางจะใจเย็นแบบคุณเป้อีกคน

...........

เวลาจะเสียตังค์ ใจเย็น
เวลาจะทวงตังค์ ใจร้อน
 :lol:

กูเฉลยให้ทำไมไอ้นุ้ยไม่ชอบกระบะ
จริง ๆ มันไม่ชอบรถใหม่หรอก ไม่ว่ากระบะหรือเก๋ง
เพราะมันชอบใช้รถจมน้ำ  แล้วมาจูนเครื่องใหม่ โดยเฉพาะนิสสันซันนี่
เขาเป็นคนรักเดียวใจเดียว

เวลาจะเสียตังค์ ใจเย็น ... ผมเรียก รอบคอบ  

เวลาจะทวงตังค์ ใจร้อน...ผมเรียก มองการณ์ไกล

อิ อิ

ไอ้ใหญ่มันเน้นค่าเสื่อม

เพราะมันเริ่มเสื่อมPerformance

ไอ้พวก(นุ้ย พร ใหญ่) นกกระจอก ไม่ยอมดื่มน้ำ

ป้อม ดื่มน้ำเป็นประจำ

วอนโดนยำซะงั้น ไอ้ปอ้ม

so you have to come at late night...
p.nn

ไม่คิดมากก็ตลกดี
หลัง ๆ เฝือไปหน่อย
ส่วนตัว เริ่มเบื่อแล้ว
บางที มันก็ไม่ต่างกับตลกเจ็บตัว
คือประชดตัวเอง (หรือคนอื่น) ให้ตลก  :)

ใหญ่ คนไม่ซีเรียส

สังเกตุ ไอ้ใหญ่นี่จะโพสต์ แบบเน้นคุณภาพนะ  อืมมมม

เออ ผมทำให้คนอื่นเครัยดไปหรือเปล่าครับ
ผมว่า เห็นยาว ๆ เขาก็ไม่อ่านกันแล้ว

จาก ใหญ่ นาน ๆ (มีสาระ) ที

13.อย่าทิ้งกระดาษชำระไว้ในชามก๋วยเตี๋ยว คนล้างจะเสียความรู้สึก
.
....จิรงเปล่าใหญ่  วันหน้ากูจะได้ไม่ทำ

หมู (อู๊ด ๆ) ก็ไม่ชอบ
(คือบ้านผมจะมีคนมาเอาเศษอาหารไปเลี้ยงหมู)

แต่กูว่าดีวะ คือมันจะซับน้ำก๊วยเตี๋ยวไว้ แล้วเวลาเก็บมันไม่หก (ความชอบส่วนตัว ห้ามเลียนแบบ)

หรอ  แต่มึงมีอคติกับ โน๊ตอุดมนี่หว่า... ตกลงกูทำต่อแล้วกัน  แต่กูเคยเห็นคนเชี้ยๆ ขากเสลดใส่ถ้วยด้วยว่ะ  เห้นแล้ว อยากลอยตัวซันแบ๊คหน้ามันชิบ..

ใจเย็นนุ้ย อายุอานามก็มากแล้ว

CPF ประสบความสำเร็จ ด้วยปัจจัย 3 อย่าง
1 วิสัยทัศน์ คุณ ธนินรทร์  ที่วางโครงสร้างการเติบโต
2 การพัฒนาเทคโนโลยีอย่างเหมาะสม
3 ค่านิยมของคนซึ่งแยกได้  6 แบบ

3.1)การยอมรับการการเปลี่ยนแปลง
3.2)เรียนรู้และไฝ่รู้
3.3)คิดสร้างสรรค์ หรือ นวัตกรรม
3.4)เน้นให้เป็นคนดี
3.5)มุ่งมั่น ทุ่มเทให้เกิดความสำเร็จ
3.6)เป็นคนรู้จักคุณแผ่นดิน

ทั้งหมด คือ CPF ways โดย อดิเรก ศรีประทักษ์

สรุปโดย ป้อม ชอบไก่ CPF

what??
lefting tissue in a noodle soup bowl??
next time take home!!(bowl and tissue!!)
p.kamoy

พี่หนุงหนิง  อะ แซวไม่ปล่อยเลยนะ :twisted:

แซวหรือ นึกว่าพี่ หนิง กัดหมายถึง แซว

jik ka nong...not กัด!!
p.nn

ครับบบบบ

good night ka...
I am  tired!
see you..
p.nn(zzzzzzzz)

รักษาสุขภาพด้วยครับ พี่หนิง

หลานป้อมคะ

ทำไมป้าหมีถึงบอกว่าดอกไม้นี้เหมือนป้าทั้งสีและกลิ่น

สีของช้างกระ....เรียบ ๆ ไม่ฉูดฉาด ไม่หวือหวา
ลักษณะของดอก...นิ่งสงบ เย็น ๆ  

สะท้อนบุคลิกภายนอกที่คนเห็นป้าหมีค่ะ
--------------------------------------------------------

สำหรับกลิ่น...
.....ป้าหมีอาจจะไม่ใช่คนดีมากนัก
แต่ป้าว่าสะท้อนบุคลิกภายในของป้าหมีค่ะ
...........POCKET MY PROUD

----------------------------------------------------

ที่ป้าหมีบอกได้ เพราะป้าเคยเข้าอบรม "นพลักษณ์"
วิทยากรเขาเน้นให้เรารู้จักตัวตนที่แท้จริงของเรา
โดยขุดแนวคิด อุปนิสัยใจคอ การอบรมเลี้ยงดูมาแต่เด็กจนถึง 30 ปี
...........แล้วสุดท้ายจะสรุปให้ว่า
 ...เราอยู่นพลักษณ์อะไร พร้อมคำวิพากษ์ ตัดสินจากผู้เข้าอบรมอีกหลายสิบคนค่ะ

.........ป้าหมีถึงบอกว่า...ดอกนี้เหมือนป้าหมีไง

ด้วยรักและคิดถึงหลานป้อม

ป้าหมีค่ะ

โหเสี่ยป้อม ...ยาวหว่ะ...ขี้เกียจอ่าน

แน่จริงชวนคุยเรื่องสถาบัน...ซิ...

55  ไอ้ใหญ่ชอบมากกก...ประเด็นนี้...

-----------นพลักษณ์-----------

นพลักษณ์ (the enneagram ) คือ  ศาสตร์ที่ช่วยให้ผู้เรียนได้รู้จักกับตนเองตามความเป็นจริง เพื่อให้เข้าใจและยอมรับตัวเอง เพื่อจะได้เป็นจุดเริ่มต้นของการฝึกฝนพัฒนาและเปลี่ยนแปลง ตนสืบต่อไป

คนทั้ง 9 ลักษณ์

คนลักษณ์ 1 : คนเนี้ยบ

วิพากษ์ตัวเองและผู้อื่นเสมอ จริงจังกับความรับผิดชอบ เป็นนักจัดการชั้นยอด
สามารถชี้จุดบกพร่องได้ทันทีและบอกว่าต้องแก้ไขอย่างไร

โลกทัศน์ของคน 1 คือ...โลกนี้ไม่สมบูรณ์แบบ ฉันต้องปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น ความใส่ใจคือต้องถูกต้อง แยกถูกผิด มองอะไรเป็นขาว-ดำ มีมาตรฐาน มีกฎเกณฑ์ มีศีลธรรม

ลักษณะทั่วไป...เป็นคนชอบตัดสินคนอื่น ไม่ยืดหยุ่น มีเพียงวิธีการเดียวที่ถูกต้อง

คนลักษณ์ 2 : ผู้ให้

เป็นคนกระตือรือร้น ชอบช่วยเหลือ มองโลกในแง่ดี
มีใจเมตตา อุทิศเวลา พลังกายและทรัพย์ แต่ยากที่จะรู้ความต้องการของตัวเองหรือร้องขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น
ความที่คุ้นเคยกับการให้มากกว่ารับ จึงทำให้บางครั้งเป็นหัวเรือใหญ่ จอมบงการ มีธรรมชาติเห็นใจเข้าใจผู้อื่น

โลกทัศน์ของคน 2 คือ...โลกต้องอาศัยความช่วยเหลือจากฉัน โดยการให้ก่อน ความใส่ใจของคน 2 คือ ...ความต้องการความรู้สึกของผู้อื่นที่ตนให้ความสำคัญ การแสวงหาการยอมรับ

ลักษณะทั่วไป...เป็นคนมุ่งเอาใจผู้อื่น และการมีได้หลายตัวตน



ที่มา: สมาคมนพลักษณ์ไทย

          http://newsite.enneagramthailand.com/

คนลักษณ์ 9 : ผู้ประสานไมตรี

เป็นคนใฝ่สันติ เข้าใจมุมมองของคนทั้งหลาย แต่ไม่เข้าใจความต้องการของตัวเองดีนัก
ชอบชีวิตราบรื่น สะดวกสบาย จึงเห็นคล้อยไปกับแผนการของทุกคนเพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้ง
แต่ในภาวะกดดัน คน 9 จะดื้อดึงดันทุรัง โกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรงได้ มักจัดลำดับความสำคัญไม่ถูก แต่สามารถเป็นผู้ไกล่เกลี่ย เป็นนักเจรจาต่อรองที่ดี ทำให้การทำงานเป็นทีมร่วมที่ดี

โลกทัศน์ของเขาคือ...โลกมองข้ามเรา คนอื่นสำคัญกว่า ความใส่ใจของเขาอยู่ที่การกลมกลืนกับสิ่งรอบตัว ความต้องการของคนอื่น

ลักษณะทั่วไป...เป็นคนที่มักละเลยกับความสำคัญของตนเอง การเลือกไม่ได้ ไม่รู้ความต้องการของตัวเอง การดื้อเงียบ รู้ลักษณ์ รับตัวตน

ที่มา: สมาคมนพลักษณ์ไทย

หวัดดียามดึก
เอาอีก ให้ครบเลยนะ

เออ สงสัยอย่าง
ป้าหมี ทำไมงานเยอะจัง
ทำตั้งแต่เช้า จรด ค่ำ
เสาร์ อาทิตย์ เหมือนจะไม่ได้ว่างเว้น

น่าสนใจ

ด้วยความรักและความปรารถนาดี

จาก  ป้าหมีค่ะ

แล้วใครล่ะเนี่ยโผล่มาอีกแล้ว...ก่อนเที่ยงคืน

งานเยอะเพราะมัวแต่เล่นเว็บไงล่ะ  มาน น น น น เลยดูเหมือนแยะ

อิ อิ  เด๋ว  คราย ย ย ย ย  มาจับได้  

ยังไง  ก็โปรดอภัยให้ผู้น้อยที่ต้องใช้แรงงาน น น น  นะคะ :wink:

คุณใหญ่

กรุณาตอบด้วยนะคะ

ว่างานแยะตรงไหน

ก็เจอกันหน้าเว็บตลอดฮิ :wink:

ก็เห็นโพสต์ว่าต้องทำงาน
ก็เลยทำให้นึกว่างานเยอะ

เป็นครูหรือ

ถ้าเป็นครู

นักเรียนเคารพธงชาติ 8.00 น.

ส่งนักเรียนกลับบ้าน 15.30 น. (ถูกหรือเปล่า)

เสาร์-อาทิตย์  พักผ่อนกายา อิ อิ



จาก  ป้าหมี  แรงงาน ราคาถูกจ่ะ

เขาเรียกว่า  "สร้างภาพ"  จ้า  :wink:

รับราชการ หรือเปล่า

ตอบแบบเหวี่ยงแหแล้วนา

ทำไมถึงคิดเช่นนั้นน๊า  วานบอก :lol:

เรื่องอะไรรึ

พอดีป้าหมียัง งง งง ค่ะ


จาก  ป้าหมี คนไม่ทันเพื่อน

เรื่องอะไร งง งง พอดีดึกนะค่ะ

สถาบัน เอ่อ สีน้ำเงินนะ

พอเดาออกไหม

ก็นินทา ไปตามประสาแหละ

ไม่มีอะไร

ก้อ  ไม่เข้าใจ

แต่ไม่เป็นไรเน๊อะ ไม่รู้ก็ดี


แต่ก้อยัง งง ง ง  คุณ PIYAWAT โผล่มากลางคัน  

เรื่องไรไม่รู้

บอกว่าคุณใหญ่ต้องชอบ



หรือว่าค้างจาก google

อิ อิ

ก็มาน น น น  น น....ไม่ทันคนจริง  จริ๋ง  ยัยหมีนี่

เรื่องมันยาว เสียวด้วย เปลี่ยนเรื่องดีกว่า

ตกลงรับราชการ เนาะ

ดูจากที่ทำงานต้องส่งเอกสารเป็นชิ้น ๆ มีการประชุม ดูงานต่างประเทศ

เอ หรือทำงานเอกชนหว่า

ดึกแล้ว คิดไม่ออก

กู๊ดไนท์ค่ะ  :wink:

เหอ อ อ อ...
.........ตกลงจนป่านนี้  มาน น น น  ก็ยังเป็นยัยหมีคนเดิมฮิ

หลับฝันดีครับ

เจอกันใหม่ เมื่อชาติต้องการ เอ๊ย เมื่ออยากคุยกัน

เยอะจริงจริงแหละ
บางทีต้องปฏิเสธงานหลายชิ้น รู้สึกเสียดายเหมือนกัน

ที่ไม่ได้ว่างเว้น เพราะเป็นงานที่ต้องทำอย่างต่อเนื่องและผูกพัน  
เผลอแว๊บเดียวนะ  สิ่งที่คิดไว้ หรือทำไว้  ต้องกลับมาเริ่มนับศูนย์ใหม่เลยล่ะคะ

แต่ถ้าเสร็จนะคะ  คุณใหญ่เอ้ย  ได้เฮ...ฉลอง...พัก และอู้ยาว ว วว ว ว ว...เป็นเดือนยังได้เลย
แล้วกลับมาเริ่มใหม่ อิ อิ

เขาเรียกว่า ชีวิตมีกรรมค่ะ  กรรมคือผลจากการกระทำ  :wink:  :wink:

1. หมีไม่ได้เป็นข้าราชการ  และไม่ได้ทำงานภาคเอกชนค่ะ

2. หมียังไม่เคยได้ไปดูงาน ต่างประเทศเหมือนคนอื่นเขาเลยค่ะ

    ............. แต่หมีไปทำงานแบบให้เขาเชือดงานเราเพื่อให้สมบูรณ์ขึ้น และ present ว่างานเราใช้ได้ เป็นที่ยอมรับหรือไม่ค่ะ และไปฟังแนวคิดของคนชาติอื่นว่าเป็นอย่างไร

.........แล้วก่อนไปก็ต้องส่งงานไปให้ทางโน้นพิจารณาก่อนว่าจะยอมให้เราเข้าร่วมหรือไม่
โอกาสที่จะถูกปฏิเสธก็มีสูงมาก

..........หมีไม่ได้อยากไปหรอกค่ะ  ไม่ชอบการเดินทาง.......ที่ไปเพราะความจำเป็น

3. บางทีป้าหมีว่า.....???
...........อาจจะเป็นการดีกับป้าหมี..ในตอนนี้ และวันนี้ก็ได้นะคะ ป้าหมีอยากมีเพื่อน  และมีคนคุยด้วยแบบ เฮ ฮา บ้างค่ะ  :cry:  :cry:

(ถ้าเห็นตัวจริง อาจจะ โหด เลว ดี และชอบแอบหลบหนีเพื่อนฝูงอยู่เรื่อยเลย ย  ....ไม่เคยเปลี่ยน....)



หรือคุณใหญ่ว่ากระไรรึ...........
.
ยินดีรับฟังความเห็นด้วยความนับถือค่ะ
.
.
ยินดีเสมอสำหรับมิตรสหาย
.
.
.

Sunday Good Morning

สวัสดีค่ะ หลานป้อม

ดีใจที่สุดค่ะ ที่ได้เจอ :D

everyday should be a holliday!!!

สำหรับหมี

การทำงานคือการพักผ่อน ชิมิ  :wink:

เห็นด้วย
ไว้จะเดาใหม่นะ

but not when you are not fine,your wife is sick,your child is not well...
that is not a holliday but"helliday"!!
p.nn

ความเจ็บป่วยเป็น"ธรรมดา"ครับพี่ เป็นได้ก็หายได้ ไม่หายก็ตาย ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน ฮิฮิ

เล่าเรื่องเศร้าหน่อย (นิดเดียวจริง ๆ)

เรื่องก็คือ มีรุ่นน้องที่บริษัท มีงานที่ต้องทำแบบควบกะ (12+8 =20 ชั่วโมง)
ช่วงประมาณ ปลายปีที่แล้ว (ไม่ได้ทำทุกวัน) แล้ววันหนึ่งขับรถกลับบ้าน หลังเลิกงาน
จากระยองจะกลับบ้านที่ชลบุรี ก็ประสบอุบัติเหตุ เหมือนจะหลับใน ชนท้ายสิบล้อ
(ที่จอดไว้เฉย ๆ) เขาไม่ตาย แต่สมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก กลายเป็นมนุษย์ผัก
ตั้งแต่ ธค. ถึง มค. ก็สามเดือน สุดท้ายก็จากไป เมื่อวานนี้เอง
เพิ่งมีลูกด้วย สาม สี่เดือน ถ้าจำไม่ผิด

จะบอกว่า
หนึ่ง ขับรถให้ระวัง แค่เสี้ยววินาทีเดียว ชีวิตมันเปลี่ยนเลยนะ
สอง ใช้ชีวิตปัจจุบัน ให้คุ้มค่า อยากทำอะไรก็รีบทำ (สิ่งที่ดี ๆ นะจ๊ะ อย่าตีความหมายผิด ๆ)
สาม มีอุเบกขา ถือว่าชีวิตไม่เที่ยง (คือตอนได้ยินผมก็สงสารเขาอ่ะนะ นึกถึงถ้าเป็นญาติหรือคนสนิทเรา คงต้องมีจิตใจที่เข้มเข็งทีเดียวถึงจะผ่านไปได้)


เศร้าไหมเนี่ยะ

อืม ม มม ม   เราไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นเน๊อะ

วันนี้ไม่เห็นหลานป้อมที่น่ารัก

อดคิดถึงไม่ได้เหมือนกันค่ะ

ด้วยรักและคิดถึง

ป้าหมี

หอหญิงมีใครที่ผมยังไม่หลีบ้างครับ จะรีบไปหลีตามที่ใหญ่แนะนำ

พูดง่าย แต่ตายยาก

ที่ตายยากเพราะ ไปยื้อกันเองไม่ยอมตายที่บ้าน ไปใส่ท่อใส่อะไรให้มันตายช้า ถ้าไงรบกวนเพื่อนป้อมช่วยแอบมาถอดสายให้ผมด้วยนะถ้าผมเป็น"ผัก"ไปจริงๆ

เจษ คุณ ต้อง กับผม บ่อยๆ แล้ว โลก จะสดใส ทั้ง ชายหญิง

พิมพ์ ไม่ผิด ต้องการสื่อแบบกำกวมอย่างนี้แหละ

น้องอ่าน peter drucker ด้วยหรือเขา โคตรปรมาจารย์
พี่อ่าน ช่วงทำ Thesis ป.โท น่ะ

ผมอ่านแต่เฮียกังฟูว่ะป้อม พอได้ไหม

เขาไม่อยู่ แล้วใช่ไหม พึ่ง หมอป้อม นี่แหละ สุดยอด

ขอบคุณมากเลยค่ะ พี่ใหญ่...เรื่องแบบนี้เชื่อว่า หลายๆ คนก็คงจะรู้สึกแบบที่พี่ได้บอกไว้...ยิ่งเวลามีเหตุการณ์กับคนใกล้ชิดแล้วก็จะคิดได้เสมอๆ...แต่พอเวลาล่วงเลยมามักจะลืมกัน...

ยังไงก็จะพยายามย้ำเตือนตัวเองไว้...เสี้ยววินาทีทำให้ชีวิตเปลี่ยนได้เลย...เศร้าด้วยคนนะคะ ขอให้ดวงวิญญาณพี่เขาไปสู่สุขคติภพ

ใช่แล้น...อ่านหลายเล่มครับ...อีกคนที่ชอบ John C. Maxwell อิอิ

ใครอ่ะ maxwell ชื่อเหมือน ดิสเก็ต

หวัดดี ทุกคน
ไอ้ป้อมเมื่อเช้า ทำเวบ ล่มเปล่า ...มีแต่คนสงสัยมึงว่ะ

เรื่องทำล่ม ต้องพี่ป็อก ล่ม จนได้มา 1 คน

กลับมาจนได้นะ
ไอ้ป้อม ทีหลังอย่าถล่มนักเด่ะ อิ อิ

จะว่าไอ้ป้อม มัน หรือ จะปั่น หือ ใหญ่

ใช่ ฝากบอกน้องปุ๊กแล้ว

ว่าถึง Web จะล่ม
แต่หัวใจพี่มั่นคงเสมอ

ป้อม มึงจะเขียนรวมเป็นข้อความเดียวไม่ได้หรือวะ
เดี๋ยวเว็บล่มอีก

ไม่ได้หรอกใหญ่   มันมีฉายา ปั่นป้อม..นะ

ไม่ได้หรอก ใหญ่
เด๊ยวโดนข้อหากลัวเพื่อน
ตอนนี้ก็กลัวเมียอยู่แล้ว

เมื่อวานโทรมามีไรรึ

รอรู้ด้วยคนค่ะ
.
.
.
.
.
เก็บอีก 1 เนียน :lol:

เถ้าแก่โทรหาหลานป้อมรึ

งั้นป้าหมีไม่อยู่รับทราบนะ

เมื่อวานนุ้ย โทรมา
แล้วโทรกลับไป
ได้ยินเสียงผู้หญิงรับ
ไม่ใช่เสียงน้องปู

คุณใหญ่เคยถาม หมีไม่ลืมหรอกนะคะ

วันนี้มีคนทาบทามให้  หมีไปอยู่เมืองหลวง


แต่สำหรับหมีแล้ว

ที่นี่จะดีจะร้ายยังไง จะให้หมีเป็นผักดองแบบไหน

หมีก็ยังรักที่บ้านนอกนี้อยู่คะ


หมีคิดว่า  สำหรับตัวหมีเองจะไปอยู่เมืองหลวงเมื่อไหร่ก็ได้  ถ้ามีผลงาน

น้องสาวมันมั๊ง
ตอบแทนไอ้นุ้ย




อ่ะอ่ะอ่ะ แต่ถ้าไม่ใช่ก็อาจจะมีเฮ...

คุณใหญ่ถาม

หมียังไม่รู้เลยว่าชีวิตการงานหมีจะเป็นแบบไหนสำหรับที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

มีที่อื่นมาทาบทามไปเหมือนกัน

แต่หมียังไม่อยากไปไหนค่ะ


.....มีคนใหญ่คนโตที่นี่  บอกหมีว่า

"ที่นี่ไม่มีใครที่ไม่รู้จักชื่อนี้  อาจไม่รู้จักหน้า  แต่ทุกคนต้องรู้จัก"

คงเป็นอะไรที่แปลกประหลาดใช่ไหมคะ

อืมไม่รับราชการ ก็ รับใช่เอกชน
เช่นกระพ้ม

มิใช่ค่ะ

งั้น ต้องอยู่ต่างดาวแล้ว หล่ะ

ตามใจหลานรักค่ะ

งั้น ผมต้อง หนี ไป Order 1 ตู้ 20 FCL ก่อนน๊ะ

หมีต้องทำงานค่ะ

เพื่อนวัน่ข้างหน้า

ไม่ใช่สำหรับวันนี้

ท่าทางหลานจะงานยุ่ง

หมีต้องทำงานแบบนี้จริง ๆ ค่ะ

และมีงานอื่นอีกที่ต้องทำค่ะ

นิดหน่อย

วันนี้ทำไมหลานไม่รีบกลับบ้านล่ะคะ

Order ไม่เข้าเท่าทีควร
งานไม่เสร็จ
เงินบาทแข็ง
ต้องวางราคาใหม่
etc

ท่าทางงานจะยุ่ง

สำหรับป้า  ไม่ยุ่งแต่แยะมาก

ไม่ต้องเดาหรอกค่ะ

Season Change

ใจคนเปลี่ยน

ลูกค้ามันดันเปลี่ยนด้วย

หลานป้อมทำงานที่นครปฐม

เห็นหลานเคยบอกป้าว่า เป็นเกี่ยวกับการตลาดและการขาย

แสดงว่าเป็นคนพูดจาดี พูดเก่ง  น้ำเสียงไพเราะ

เป็นคนปากแข็ง
แต่รู้เขารู้เรา

ปากแข็งไม่เห็นเกี่ยวกับงานขายงานการตลาดเลยค่ะ

แต่รู้เขารู้เรานี่ใช่

เกี่ยวมาก ต้องบริหารข้อมูลและความลับด้วยด้วยการพูด

หลานป้อมคงเป็นคนเก่ง

มีความลับของสินค้าเราเอง

หรือความลับของลูกค้า

ทั้ง 2 อย่าง

แผล็บ ๆ คุยกับหมี

เลยได้อีก 2 x 40 FCL

เอ้า มากันหมดแล้ว

อยากถามไรถามได้ค่ะ

ยกประโยชน์ให้ค่ะ

ชื่อป้าหมีจ้าหลานรัก


FCL นี้คืออะไรคะ

ตู้คอนเทนเนอร์
FCL
มี  3 size

20 ฟุต
40 ฟุตธรรมดา
40 ฟุตแบบสูง

สติปัญญาอันน้อยนิดของป้าหมี

เข้าใจเรื่องพวกนี้ยากนะคะ

ไม่เป็นไร

เด๋ยววันหลังถ่ายรูปให้ดู

จะรอ  และจำได้ว่าจะให้ดูค่ะ

หึ หึ

Bye See you พรุ่งนี้

เออว่าจะถามพอดีว่าทำไมไม่รับสาย

โทรไปบอก ให้รู้ว่าผมตั้งกระ เล่าเรื่องด้วยภาพตั้งนานแล้ว ตามที่คุณสั่ง ไม่เห็นไปเล่าภาพด้วยเรื่องเลย

เอ๊ะ  ..แล้วทำไม บูหมี ต้องไม่อยู่ด้วยอะ ไม่เป็นไรหรอก เราคนเปิดเผย กะ เพื่อนๆ นะ

กับลูกค้า พยายามพูดให้น้อย แต่ตรงประเด็น  กะเพื่อน พูดมาก แต่ไร้สาระไปวันๆ

จะนอนแล้ว

กลับมาเจอ

เถ้าแก่ ไม่เข้าใจคำถามค่ะ

คุณใหญ่

อย่าลืมย้อนกลับอ่านหน้าถัดมานะคะ

ป้าหมี

ขอนอนก่อนไม่ไหวแล้วค่ะ คร๊อกฟี้ ฟี้

นอนแต่หัวค่ำเลยบูหมี  โหมีกรนด้วยเหมือนไอ้ใหญ่เลย
 นอนตะแคงนะจะได้ไม่กรน    หลับให้เต็มที่เลยนะ  จะได้หายไวไว :wink:


ไม่เข้าใจที่เราถามเหรอ  ...อืม สงสัยเราทิ้งช่วงนานไปหน่อย ...ช่างเหอะเนาะ

ขอบคุณครับที่ยังไม่ลืม

แต่ไอ้คำคนใหญ่คนโตเนี่ยะ ต้องไปนั่งนึกดูก่อนว่ามันจะเกี่ยวกับอะไรได้มั่งน้า

หลับฝันดีครับ

นุ้ย กับลูกค้า มันก็ต้องมีเจาะแจะบ้าง ให้เมียทำก็ได้ แล้วมึงตามปิดการขาย

ขอยืมคำคนอื่นเขามาใช้

"พวกแปลกประหลาด"  ไงคะคุณใหญ่

----------เอ้ก อี้ เอ๊ก เอ๊ก-------

ไก่ขันเลี้ยว ววว  ตื่น ๆ จ้า

-----เช้าวันนี้ สดใส ไร้หม่นหมอง ------

-----เดินเด็ดดอม ดมกลิ่น หอมบุบผา -----
.
.
.

สวีดัด สวัสดี เช้าวันพฤหัสบดี  วันแห่งการเริ่มต้น  ขอให้เริ่มต้นด้วยดีนะครับ จบลงด้วย A :wink:

ตื่นเช้าจัง บูหมี เมื่อคืนนอนเต็มที่อ๊ะเปล่า

เป็นไงหรือ บุปผา

รอคำตอบ เด๋ยวกลับมา

ฝันถึงพี่ด้วยน๊ะ

ใครวะบุปผา

ชื่อต้นไม้ ไอ้ใหญ่

บุปผาราตรี

หนังผีแล้วเจษ

มาดูดร.นิเวศน์ ให้ข้อคิดนักบริหารและนักลงทุน อยู่ 5ข้อเพื่อนๆอ่านดูอยากเป็นนักบริหาร หรือนักลงทุน

1นักบริหารต้องมีความคิด Active กระตือรือร้น ถ้านั่งคิด โดยรอบคอบจะโดนมองว่าขี้เกียจหรือไร้ความสามารถ ส่วน
นักลงทุน นั้น ต้องใช้ความนิ่งอย่างรอบคอบโดยที่คนอื่นไม่สามารถเห็นได้ แล้วตัดสินใจ ซึ่งจะเป็นขั้นที่ต้องทำให้รวดเร็ว เพราะหลังจากนั้น จะต้องกลับมานิ่งสงบอีกครั้ง

2นักบริหารชอบสิ่งที่ท้าทาย ทำอะไรซับซ้อน ชอบต่อสู้  ทั้งคู่แข่ง หรือมาฟื้นฟูกิจการเพื่อแสดงว่ามีฝีมือ ส่วนนักลงทุนนั้น ต้องหนีอุปสรรค เช่นเจอหุ้นที่เลวร้าย ต้องขายทิ้ง ฉนั้น ต้องเลือกลงทุนในหุ้นหรือหลักทรัพย์ที่คาดว่าไม่มีปัญหาในอนาคต

3 นักบริหารทีประสบความสำเร็จต้องตามกระแสไม่ว่าจะมีเทคนิคการบริหาร จากกูรู เช่น In Search of Excellence ,Six Sigma, Balance Score Cardหรือล่าสุด Blue Ocean  แต่นักลงทุน มักยึดหลักเดียวคือ มองหาคุณค่าในราคาที่เหมาะสมในการลงทุน ไม่ตามแฟชั่นหรือหุ้นกลุ่มใหม่ๆที่กำลังมาแรง

4 นักบริหารที่ดี ต้อง เข้ากับคนอื่น กล่าวคือ ต้องบริหารคนได้ ในขณะที่ นักลงทุนต้องอิสระให้เป็นกลางที่ตัดสินคุณค่าธุรกิจต่างๆ อย่างยุติธรรมที่สุด

5 สุดท้ายมุมมองเรื่องความเสี่ยง นักบริหาร มัก ชอบเสี่ยง และนักลงมักเล็งผลเลิศ
ซึ่งถ้านักบริหารประสบความสำเร็จ จะได้ผลตอบแทนที่มากขึ้นตอบแทนแต่ถ้า ล้มเหลว ก็สามารถ หาเหตุอ้างได้ สารพัดแล้วผลเสียตกลงที่บริษัท ตรงกันข้าม นักลงทุนกลัวความเสี่ยง ถ้าเขาพลาด ความเสียหายจะลงกับนักลงทุนทั้งหมดโทษใครไม่ได้

วอร์เรน บัฟเฟตต์ ความสำเร็จของเขานั้น “ไม่ใช่การฆ่ามังกรแต่เป็นการหลบหลีกมันให้พ้น”

จบ

อ่านครบทุกข้อแล้วสรุปว่าผมเอง เป็น "แมงเม่า"ว่ะป้อม

งั้นผมขอเป็นกองไฟนะเจษ

เอ้า เข้าเรื่องกันหน่อย

ป้อมเขาอุตส่าห์หามาให้อ่าน

เดี๋ยวผมหาถ่านมาจุดให้  :D

ขอเป็นพัด

โห บัฟเฟต์ เล่นกับมังกรเลยหรือ หนังสือแปลมา หรือพยายามเปรียบเทียบวะ

 :shock:

คือ ผมความรู้น้อยหน่ะ

เขาอาจจะพูดจริง ๆก็ได้ ขอคอนเฟิร์มกับหลานป้อมหน่อย

เพิ่งอ่าน My life as a coach ของซิคเว่  บรัคเค่ จบ (CEO Dtac)

ชอบคำ quote ที่เอามาจากคนหลากหลายอาชีพ (อ่านเข้าใจง่าย ๆ)

และมีข้อเตือนใจที่เขาเอาไปใช้ในงาน

เนื้อหามีหลายอย่างน่าสนใจ เช่น เกี่ยวกับ การกล้าแสดงความคิดเห็น กล้าที่จะผิด

แล้วเรียนรู้ไปข้างหน้า กล้าที่จะทำสิ่งแปลกใหม่

มีคำพูดที่ผมชอบหลาย ๆ ประโยค , วลี เช่น

- Leaders don't create 'followers'. They create 'leaders'. - Tom Peter

- Fail sooner , succeed faster. - David Kelly

-Courage is what it takes to stand up and speak ; courage is also what it

takes to sit down and listen - Winston Churchill

-When written in Chinese , the word "crisis" is composed of two

characters - one represents danger and the other represents

opportunity. - John F. Kenedy

กำลังอ่านหนังสือ โดนัล  ทรัมป์ อยู่ แล้วจะเอามาฝาก

เป้ ผมอ่าน the world is flat เล่นหนึ่งจบแล้วนะ (หลังจากอ่านเล่มสองจบไปก่อนหน้านี้แล้ว)

เคยคุยกับคุย ที่ไหนในบอร์ดนี้สักแห่ง แต่ไม่เป็นไร

ไอ้เล่มสามเนี่ย ดูเหมือนคุณจะบอกว่ามันซ้ำไปซ้ำมาใช่ไหม

เดี๋ยวถ้าหนังสือมา จะลองชิมลางดูแล้ว จะมาถกด้วย

Yai don't forget to try "my life as a dog" use google for searching....

ผมใช้เวลาหลายวัน กว่าจะอ่านจบน่ะ เล่มสาม

ตอนนี้ อ่าน ไชน่าดอด อิงค์ ถึงบทสุดท้ายแล้ว
ให้มุมมองเกี่ยวกับจีนที่ต่างออกไปจากเล่มอื่นๆ

ทรัพป์ เคยอ่านแล้ว สรุปได้ว่า ลูกสาวแกสวยดี

ซีอีโด ดีแทค ยังไม่ได้อ่าน
กลับไปจะลองไปหามาอ่านบ้างดิ

น่าสนใจ

ของ ทรัมป์ มันมีหลายเล่ม

เล่มที่ผมอ่าน ยังไม่เห็นรูปลูกสาวเลยนะ

ของ "ระริน" สำนักพิมพ์ อิมเมจ ใช่ไหม

Ivanka Trumps

(http://i68.photobucket.com/albums/i31/amarit71/ivanka-trumps-purse2.jpg)

เอามะพร้าวห้าว มาขายสวน  :D

ไม่หรอก ใหญ่
พอดีรู้จัก เพราะเขาเป็นข่าวประมาณ ครึ่งปีได้แล้วมั้ง
ว่าเป็น ลูกเศรษฐี ที่มีความสามารถ ไม่แพ้พ่อ แล้ว สวยด้วยประมาณนั้น

ไม่แน่ใจว่า ดูจากช่อง E หรือ CNBC
ในข่าวเห็นว่าเริ่มทำธุรกิจเอง แล้วประสบความสำเร็จด้วย

พอดี สวยดี เลยจำได้ อิอิ

ทำความเข้าใจกันหน่อย เป้

ผมหมายถึง "มะพร้าว สองลูก" หนะ

ไม่ได้จะไปพาดพิงสุภาษิต หรอก

อ้าวเหรอ
ผมว่ามันมีพร้าวอ่อนหนา

กูว่าแล้ว

ป้อม ไม่ค่อยปั่นเลยนะช่วงนี้

มีแต่ปั่นตามน้ำ น่ะ ใหญ่

แถม ช่วงบ่ายแทบ ตาย

เข้า Web ไม่ได้

ต้องเพลงคาราบาวเลย

"คนจน จนแต่รวยน้ำใจ

คนจนผู้ยิ่งใหญ่"

จนเงินได้ อย่าจนน้ำใจนะจ๊ะ

เดี๋ยวกลับมาอ่าน  แต่ใหญ่ก็สรุปไปให้แล้วนิ 8)

ถูกต้องนะคร้าบบบบ :lol:

ป้าหมี คนจน

แต่อยากรวย  อิ อิ :wink:

ของฝากเนิ้อฝากตัวไว้ก่อน เด้อ

แค่ เดา น่ะเพื่อน

อยากเป็นจริง เหมือนกัน

สักครึ่งหนึ่ง ก็ยังดี


เอ.....แต่ว่า  ตอนนี้ เพื่อนเป้  จะให้ยืมเท่าไหร่ ล่ะ  :wink:

สีแดง น่ะ  เพื่อน เติม ให้หรือ


อืม   ขอบคุณมาก  ที่ทำนาย สิ่ง ล่วงหน้า ดี ดี ไว้ให้ค่ะ

อิ อิ


ป้าหมี

อ้อ  แล้ว เพื่อนเป้ อย่าลืม

หยวน หยวนล่ะ  ดอกร้อยละ สิบ ต่อ สอง ปี

ต้นไม่ต้องพูดถึง  :wink:

เฮ้ย ไม่ใช่ ไม่ได้สรุป

อยากรวยก็ต้องดูข้อแนะนำตามที่เป้โพสต์ไว้ (อ่านเอง)

แค่อยากบอกอย่างอื่น แค่นั้น

เออ ลืมอ่านไปแล้ว ว่ะ   ปริ้นท์มาอ่านดีกว่า

เดี๋ยวต้องไปแคะกระปุกนับก่อน ว่ามีเท่าไร :lol:

เอาแต่แบ็งค์ เศษสลึงไม่เอาค่ะ
p.bankier

เพิ่งรู้ ว่า Nike มี คำคม ด้วย คือ

JUST DO IT

จงทำซะ อย่ามัวแต่พูด

สรุปความ แบบง่าย ๆว่า

1. ทำงานหนัก ที่ทำให้เรามีรายได้เพิ่ม

2. รู้จัก เก็บเงินที่หามาได้   ...ใช้จ่ายให้น้อย  เก็บให้มาก

3. ลงทุน อย่างฉลาด

4. อดทน ที่จะ ออม และลงทุน

5. สำรวจกระเป่าเรา

6. วางแผน ทำอย่างไร จะอยู่ได้อย่างมีความสุข ในวัย เกษียณ


ถูกป่าว ไม่รู้

การออม เป็นวัฒนธรรม ของมนุษย์ชาติ

 และเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตของคนเรา

เงินออมนับว่าเป็นทรัพย์สินที่มีค่า

ทั้งเป็นหลักประกันอันมั่นคงสำหรับชีวิตในอนาคต

วัฒนธรรมการเก็บออมและรักษาไว้ให้ตลอดปลอดภัย

ขอบคุณครับ
ได้รู้วิธีแล้ว
ต่อไปต้องฝีกปฏิบัติ

ขอบคุณค่ะพี่หมี...พยายามทำให้ได้อยู่ค่ะ...สู้โว้ย!

งั้น ต้องเริ่ม กิน ข้าวให้ หมดจาน

อยากบอกว่าเห็นต่าง และวรากรณ์คิดแบบฝรั่งมากไป แต่มันอาจจะเป็นเช่นนั้นได้เพราะปฏิเสธไม่ได้ ว่าคุณค่าและวิถีแห่งความเอื้อเฟื้อแบบตะวันออก ได้ถูกทำลายให้เราโดดเดี่ยวมากขึ้นมีเวลาน้อยลง ในนามของการเติบโตของเศรษฐกิจ เรื่องนี้ทำให้ผมคิดถึงนิทานเรื่องหนึ่งที่มีคนจับปลามาได้ และคิดได้ว่าการจะทำให้ปลาที่หามาได้มีกินนานที่สุดคือการนำไปแบ่งปันเพื่อนบ้าน จริงหรือไม่ที่เราอยู่ในยุคสมัยที่อยู่ดีกินดี ข้าวปลาอาหารอุดมสมบูรณ์จนเทศกาลตรุษจีนที่เฝ้ารอเพราะมีหมูเห็ดเป็ดไก่กินนั้นหมดความหมายเพราะเรากินกันปรีดิ์เปรมอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอยู่แล้ว ยังนอนดึกอยู่ใช่ไหม เธออ้วนไปหรือเปล่า ท่อนนึงที่ล้อเลียนเพลงดัง แต่มันทำให้ได้คิด ว่าพวกเราอ้วนกันมากไปรึเปล่า ในนามของการเติบโตของทุน และเศรษฐกิจ บรรษัทและนักโฆษณาพร่ำบอกเราทุกวิถีทางว่า "You want more" จงวิ่งต่อไปจนกว่าจะตายพวกหนูถีบจักรที่ไร้สติ

เคยอ่านเจอ


เขาบอกว่า

เวลาที่บอกว่า เงินจะใช้ยังไม่พอเลย หรือไม่ก็  เหลือเก็บนะ แต่ไม่มาก


เพราะ ว่า  เรา มัวแต่ อันโน้นก็จำเป็น อันนี้ ก็อยากได้  เห็นอะไร ก็ต้องการไปหมด


จริง ๆ แล้ว ใช้ให้น้อยแหละดี   เพราะ เงิน ยัง มีที่ใช้อีกมาก  


.....ตนเตือนตน

ขอบคุณที่แชร์

^

^

มาแบบทางการ


นะคะ

ใหญ่มันก็งี้แหละ ประจำ

เจษ ใช่ท่าน วรากรณื สามโกเศษ เปล่า

ใช่จ่ะ ป้อม เจ้าของผลงานไตรภาค กับสำนักพิมพ์โอเพนบุ๊ค

ไม่ค่อยได้อ่านงานของท่านได้แต่ฟัง

ตื่นเช้างั้นเชียว ป้อม

แก่แล้ว ตื่นเช้า

ยังมี อ.จิระ หงส์ลดารมณ์

ตื่นมาซักผ้า

ทำการบ้านโว้ย

ทำไปฟังไป มิน่าไม่เสร็จสักที

พอดีการบ้าน ดุ ไป หน่อย

หน้าก็ดุ

(http://img81.imageshack.us/img81/2872/q81cy0.jpg)

หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ

หน้านอก ...บอก ความงาม

หน้าใน ...บอก ความดี

หน้าที่ ...บอก ความสามารถ

หน้านอก....แต่งให้พอดี

หน้าในและหน้าที่....แต่งให้มากๆ

คมกริบ

ขอบคุณ หมี

ด้วยความยินดีค่ะ  :wink:

บาดเจ็บ เด๋ยวข้อคิดความรักของ อ้อ ณหทัย  ทิวไผ่งาม มาฝาก

เงินเดือนใกล้ออก มาดูแนวคิดของอาจารย์วรากรณ์ สามโกเศศ สุดที่รักของป้าหมี  :lol:

"รู้จักใช้ เข้าใจเงิน"

โดย วรากรณ์ สามโกเศศ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์  มติชนรายวัน  วันที่ 04 มกราคม พ.ศ. 2550

สรุปความดังนี้

"...เมื่อพูดถึงเรื่องการหาเงินและการใช้เงิน คนจำนวนไม่น้อยเห็นว่าเป็นเรื่อง "หญ้าปากคอก" ที่ไม่ต้องเรียนรู้ก็ได้

อย่างไรก็ดี "หญ้าปากคอก" นี้ได้กลายเป็น "หนามยอกอก" ที่ทิ่มแทงคนหลายคน จนบางคนต้องล้มหายตายจากไปทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่ดังที่ได้เห็นกันอยู่เนืองๆ

การมีฐานะมั่นคงจากการใช้แรงงานของตนเองตลอดชีวิต ถึงแม้จะเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง แต่ก็เป็นศิลปะที่มีหลักการบางอย่างเป็นตัวกำกับ การเข้าใจหลักการดังกล่าว จะช่วยให้ไม่เกิดสภาวะที่ทุ่มเททำงานหารายได้อย่างหนัก แต่ในบั้นปลายชีวิตก็ยังหาความมั่นคงทางการเงินไม่ได้

"ชีวิตเป็นเรื่องของการเลือก และการยอมรับผลที่เกิดขึ้นตามมา" ข้อความนี้เตือนใจให้นึกถึงการตัดสินใจที่ทุกคนต้องเผชิญอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นการเลือกคนรัก เลือกสั่งอาหาร เลือกโรงเรียนลูก เลือกซื้อบ้าน รถยนต์ โทรทัศน์ เลือกที่จะใช้เงินตามใจชอบ หรือเลือกที่จะอดออม

มนุษย์มีแนวโน้มโดยธรรมชาติที่จะใช้จ่ายเงินที่หามาได้อย่างตามใจตนเอง เพราะถือว่าเป็นสิ่งตอบแทนการทำงานที่เหน็ดเหนื่อย จนละเลยที่จะเก็บเงินบางส่วนไว้เพื่อทำให้งอกเงยสำหรับอนาคตที่สุขสบายยิ่งขึ้น หลายคนลืมคิดไปว่าถ้าใช้เงินที่หามาได้ไปทั้งหมด ความสุขที่ได้รับก็จะจบอยู่เพียงแค่นั้น ไม่มีอนาคตที่ว่าทำงานเท่าเดิม แต่ได้รับผลตอบแทนมากขึ้น ไม่มีอนาคตของความมั่นคงทางการเงินซึ่งจะอำนวยให้เกิดความมั่นคงในชีวิตไปด้วย และไม่มีอนาคตที่จะมีชีวิตสุขสบายเมื่อพ้นวัยทำงานไปแล้ว

ถ้าใครเลือกเส้นทาง "สุขวันนี้และจบแค่นี้" ก็จำต้องยอมรับผลที่เกิดตามมา
แต่ถ้าใครเลือกเส้นทาง "ไม่สุขวันนี้เต็มที่ แต่จะสุขยาวกว่านี้ไปในอนาคต" ก็จำเป็นต้องมีเงินเหลือจากการใช้จ่ายเก็บไว้เป็นเงินออม หรือจะให้ดีกว่านั้นก็คือ กันส่วนหนึ่งของรายได้ไว้แต่แรกก่อนใช้จ่าย เป็นจำนวนไม่น้อยกว่าร้อยละ 15 ของรายได้ก่อนหักภาษี

.

ทองแท้ไม่กลัวไฟ   ทองชุบไซร้มักพรั่นพรึง

มโนทัศน์ควรคำนึง    อย่าหย่อน-ตึง เดินสายกลาง

(http://i269.photobucket.com/albums/jj59/wirat_2008/2.jpg)

พวกคนมือถือดาบ    และปากคาบคำภีร์พลาง

ปิดตา-จมูก บ้าง   แล้วให้ฟังแต่ผลงาน

(http://i269.photobucket.com/albums/jj59/wirat_2008/3.jpg)

ความดีที่จริงแท้     ประจักษ์แก่ทุกผู้นาม
คนล้มบ่ให้ข้าม    ไม้ล้มยามไม้สิ้นลม

(http://i269.photobucket.com/albums/jj59/wirat_2008/4.jpg)


จาก http://variety.teenee.com/foodforbrain/7087.html

สุดยอดค่ะ หนูจะเอาไปใช้บ้างจะได้มีเงินออมกับเขาบ้าง
คือที่ผ่านมาหนูใช้เงินแบบเต็มที่กับชีวิตน่ะค่ะ เพราะคิดว่า วันนี้มีความสุขที่สุด วันหน้าก็มีเงินที่จะได้อยู่แล้ว เลยไม่ได้คิดเรื่องเก็บเงินหรือให้เงินทำงานแทน
แต่อนาคตอยาก มีอิสระทางการเงินน่ะค่ะ เลยคิดว่าต้องเป็นเจ้าของกิจการ หรือเจ้าของผลิตภัณฑ์อะไรสักอย่าง จากที่ตอนนี้ถือว่าเป็นชนชั้นกรรมกร ต้องทำงานทุกวันเพื่อให้ได้เงิน  ส่วนเรื่องลงทุน อสังหาริมทรัพย์ เล่นหุ้นก็ไม่เป็น

พี่ ๆ มีอะไรแนะนำไหมคะ
ที่สำคัญหนูว่า ไม่ดูถูกเงินน้อย เลือกใช้จ่ายและรู้จักการให้ ก็ถือว่าเรารวยแบบพอเพียงแล้วค่ะ

ไม่หลง แล้ว ชิมิ
มาถูกแล้ว ใช่ ไหมเอ่ย  :lol:

แล้วมาอีกนะคะ พี่ ป้า น้า อา ห้อง 32 มีอะไรสนุก ๆ แยะเลย

อืมมม แต่วันนี้ ป้าหมีขอแว๊ป ทำงานก่อนนะคะ เด๋ว ไม่เสร็จค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ สำหรับวันนี้ นะคะ

ด้วยความยินดีอย่างยิ่งที่ได้รู้จัก น้องเปิ้ล คุณหมอคนสวยค่ะ

ป้าหมี  :lol:

วาทะ พี่ป้อม

ความสำเร็จ = ทำงานหนัก + ทำงานให้มาก

WORK HARD
WORK SMART

 :wink:

เข้ามาแล้วตกใจ
น้องคนสวยนี้คือไผ

น้องเปิ้ล รหัส 40 ค่ะ...ว่าที่คุณหมอเฉพาะทางด้านผิวหนังคนสวย.... ปุ๊กสมัครเป็นคนไข้ละค่ะ มีกระทู้น้องเปิ้ล "จำเราได้ปล่าว" ที่น้องคอยตอบปัญหาความงาม ความหล่อให้ด้วยนะคะ...

น้องอยู่รพ.จุฬาฯ ด้วยหล่ะพี่เจษ....อิอิ  :lol:

เอาลิ้งค์มาฝากค่ะ http://www.cmadong.com/community/board/viewtopic.php?t=2202&postdays=0&postorder=asc&start=60

ยินดีต้อนรับ น้องเปิ้ลเด้อ
ถ้าพี่มีปัญหาเรื่องผิวหนังจะไปขอคำปรึกษาด้วยคนครับ

 :lol:  :lol:  :lol:
ยังไม่หายอีกเหรอ เป้ 5555

ถ้าเป้ เป็นโรคผิวด้าน แต่ผมหน้าหนา หัวใจบาง น้องเปิ้ลรักษาได้เปล่า

Oprah Winfrey ว่าไว้

ความสำเร็จนั้นคือสมการที่เกิดจากโอกาสบวกกับการเตรียมพร้อมที่ดี

อุอุ...พี่ป้อมตัวจริงเสียงจริง...ต้องอิงแบบนี้ อิอิ

แล้วโอกาสมาจากไหนอะ หรือ ไปหาที่ไหน
การเตรียมพร้อมที่ดี มีอะไรบ้าง ทำอย่างไร

ช่วยไปถามไอ้ โอเปร่า  วินนิ่ง ให้หน่อย ครับ

“Luck is when preparation meets opportunity” – Seneca (Roman Philosopher , 1st century AD)

ในที่นี่ luck คือนิยามของความสำเร็จ ที่ดูเหมือนโชคช่วย

ช่วยแปลเป็นไทย สวย ๆ หน่อยสิ

ดูของเพื่อนป้อมข้างบนได้เลย

เผอิญ วันนี้ มี ทำพิธีต่อบุญ ทั่ภาคเหนือ เลยอัญเชิญ ข้อเขียน สมเด็จพระสังฆราชมาให้อ่านกัน

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช เรื่อง วิธีสร้างบุญบารมี ท่านสอนไว้ว่า

บุญ คือ เครื่องชำระสันดาน ความดี กุศล ความสุข ความประพฤติชอบทางกาย วาจา ใจ และกุศลกรรม

ส่วน บารมี คือ คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงสุด

สมเด็จพระสังฆราช ได้ยกตัวอย่างเรื่อง การทำทานด้วยความโลภ ว่า “ทำทานเพราะอยากได้นั่นอยากได้นี่ อยากเป็นนั่นอยากเป็นนี่ เป็นการทำทาน เพื่อหวังสิ่งตอบแทน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสมบัติสวรรค์ หากชาติก่อนไม่เคย ได้ทำบุญใส่บาตรฝากสวรรค์เอาไว้ อยู่ๆก็มาขอเบิกใช้ในชาตินี้ จะมีที่ไหนให้เบิก การทำทานด้วยความโลภเช่นนี้ ย่อมไม่ได้บุญอะไรเลย สิ่งที่จะได้พอกพูน เพิ่มให้มากขึ้นและหนาขึ้น ก็คือ ความโลภ”

9 วิธี ทำดี ได้บุญโดยไม่ต้องใช้เงิน

จาก http://variety.teenee.com/foodforbrain/7221.html

คนไทยเรานั้น ได้ชื่อว่าเป็นพวกที่ชอบทำบุญสุนทานอยู่เสมอ


ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความเชื่อที่ว่า "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" ซึ่งแม้ปัจจุบัน หลายคนจะรู้สึกกังขาว่า ทำไม คนที่เรารู้สึกว่าชั่ว ยังคงได้ดิบได้ดี เช่น ยังมีเงินทองและใช้ชีวิตที่สุขสบายกว่าเรา แต่นั่นก็ยังอธิบายได้ว่า เขาทำกรรมเก่าดี หรือยังกินบุญเก่าอยู่ ซึ่งที่เราเห็นด้วยตาว่า เขาสุขสบายก็อาจไม่จริง บางทีเขาอาจกำลังทุกข์ใจ เพราะต้องคอยระแวง ปกปิดความผิดของตน กลัวคนไปล่วงรู้อยู่ก็ได้

อย่างไรก็ดี โดยพื้นฐานแล้ว คนส่วนใหญ่ก็มักจะชอบทำบุญ เพราะเชื่อว่าเป็นการทำความดี และเป็นการสะสมผลบุญ ที่จะสนองให้เราได้รับสิ่งที่ดีในอนาคต หรือในชาติหน้า ซึ่งโดยแท้จริงการทำบุญนั้น ทันทีที่ทำก็เป็นความสุขแล้ว เพราะ บุญ คือ การทำความดีด้วยวิธีการต่างๆ ที่ทำให้อิ่มเอิบเบิกบานใจ

โดยทั่วไป คนมักทำบุญกุศลด้วยการบริจาคทรัพย์ สิ่งของ หรือให้ทานเป็นโอกาสๆ เช่น บริจาคช่วยผู้ประสบภัยธรรมชาติ ร่วมสร้างศาสนสถาน ทอดกฐินผ้าป่า ช่วยเด็กกำพร้า หรือช่วยซื้อโลงศพ เป็นต้น ซึ่งนับว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่เชื่อไหมว่า ในชีวิตประจำวันของคนเรานั้น เรามีโอกาสทำความดี หรือทำบุญได้ตลอดเวลา โดยไม่ต้องใช้เงินทองหรือสิ่งของ

  9 วิธีทำดี ได้บุญ แบบไม่ต้องใช้เงิน เพื่อเป็นแนวทางให้ท่านได้สะสมกุศลให้เพิ่มพูนขึ้น ดังต่อไปนี้

1.ตื่นเช้าขึ้นมาก็คิดแต่สิ่งดีๆ ทันทีที่ตื่นนอน หากเราคิดถึงแต่สิ่งที่ดีที่งาม ก็จะทำให้จิตใจเราสดชื่น กระตือรือร้น พร้อมที่จะรับมือ กับชีวิตประจำวันด้วยความรื่นเริง ไม่หงุดหงิด โมโห แค่นี้ นอกจากเราจะมีความสุขแล้ว คนรอบข้างเราก็มีความสุขไปด้วย ถือว่าเป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง

2.ยิ้มแย้มแจ่มใส ในแต่ละวัน หากเราจะรู้จักยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่ว่าจะยิ้มกับคนรู้จักหรือไม่รู้จักก็ตาม หน้าตาของเราก็จะดูเป็นมิตร ทำให้คนอยากเข้าใกล้ ถ้าเราเป็นพ่อแม่ ยิ้มกับลูกก่อนไปทำงาน ลูกก็ดีใจ ลูกยิ้มกับพ่อแม่ๆ ก็สบายใจว่าต่างคนต่างไม่มีเรื่องเดือนร้อนใจแน่ หรือหากมีก็กล้าจะมาปรึกษาหารือ หรือหากเป็นเจ้านาย ยิ้มกับลูกน้องๆ ก็รู้ว่าวันนี้นายอารมณ์ดี ทำให้ทำงานด้วยความมั่นใจ ไม่ต้องระแวงว่าจะถูกเรียกไปต่อว่า และถ้าเรียกก็ดูน่าจะมีเมตตา กว่าเวลาที่นายทำหน้ายักษ์


3.ทักทาย โอปราศรัย คนบางคน นอกจากจะไม่ยิ้มกับใครแล้ว ยังชอบทำหน้าบึ้งตึง ไม่คิดจะพูดจาทักทายใครด้วย ซึ่งถ้าเกิดทำงานด้านบริการ คนมาติดต่อคงรู้สึกเกร็ง และกังวลตลอดว่าจะถูกเอ็ดตะโรเมื่อไรก็ไม่รู้ ดังนั้น นอกจากยิ้มแย้มแจ่มใสแล้ว เราก็ควรจะเอื้อนเอ่ยวาจาทักทายผู้มารับบริการก่อน การทักทายปราศรัยกับผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นผู้มาขอรับบริการ เพื่อนฝูงคนรู้จัก ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา หรือแม้แต่คนที่มาทำงานให้เรา เช่น แม่บ้าน ยาม ฯลฯ จะทำให้เขารู้สึกเป็นมิตร และอบอุ่นใจ ทำให้บรรยากาศในที่นั้นๆ ดีขึ้น

4.แบ่งปันน้ำใจไมตรี สามารถทำได้ทุกที่และทุกเวลา เช่น ช่วยพ่อแม่จัดโต๊ะอาหาร ล้างถ้วยชาม ลุกให้เด็ก ผู้หญิงท้อง หรือคนแก่นั่ง ช่วยถือของหนักให้คนในรถเมล์ หยุดรถให้คนข้ามถนน หรือรถอื่นไปก่อน ช่วยแบ่งเบาภาระงาน ให้เพื่อนในที่ทำงาน เป็นต้น การให้ความช่วยเหลือเช่นนี้ เป็นการทำบุญด้วยการลดความเห็นแก่ตัวของเราลง และทำให้เราได้รับมิตรไมตรีสนองตอบกลับมาด้วย
 


5.ปลุกปลอบให้กำลังใจ ช่วยแก้ไขปัญหา หลายๆครั้งที่เพื่อนฝูงญาติมิตรอาจประสบปัญหาชีวิต และเกิดความทุกข์ใจแสนสาหัส สิ่งที่ดีที่สุดคือ ความเป็นมิตรและถ้อยคำที่ปลุกปลอบให้กำลังใจ คำพูดดีๆ ที่มาจากใจ จะทำให้ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงทุกข์ รู้สึกดีขึ้นและมีพลังที่ต่อสู้ชีวิตต่อไปได้

6.ให้คำชมด้วยความนิยมยินดี การกล่าวคำชื่นชมต่อผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ ย่อมจะทำให้ผู้รับคำชมรู้สึกปลาบปลื้มยินดี และมีความสุขได้ โดยเฉพาะในเรื่องที่เขาทำสำเร็จ แต่ทั้งนี้ต้องอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง และจริงใจด้วย ดูอย่างตัวเราเองแค่วันไหน แต่งตัวสวย แล้วมีคนชม เราก็หน้าบานไปทั้งวันแล้ว เช่นเดียวกัน คนทุกคนล้วนอยากได้การยอมรับและคำชมทั้งนั้น เพราะคำชมจะเป็นการเสริมเพิ่มกำลังใจให้อยากทำดียิ่งๆ ขึ้นไป

7.แนะนำให้คำสอนที่ดี มีคุณค่า ไม่ว่าจะเราจะอยู่ในสถานภาพใด เช่น เป็นลูก เป็นพ่อแม่ ลูกน้อง เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมอาชีพ ฯลฯ หากเราจะมีเมตตา แนะนำในสิ่งที่ดี มีประโยชน์และคุณค่าต่อผู้อื่น หรือสอนในสิ่งที่เราชำนาญให้แก่ผู้อื่น ก็จะเป็นการช่วยเกื้อกูลสังคมให้ดียิ่งขึ้น และผลก็จะย้อนมาสู่ตัวเราผู้ทำด้วย เช่น สอนงานให้ลูกน้อง ต่อไป เมื่อเขาทำงานเป็น เราก็ไม่ต้องเหนื่อยมาก และเขาก็จะรู้สึกขอบคุณเรา แนะวิธีออกกำลังกายให้พ่อแม่ ท่านก็แข็งแรง ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยง่าย เราก็สบายใจ หรือแม้แต่การแนะนำให้ความรู้ที่เรามี หรือทราบมาแก่คนไม่รู้จัก อย่างแนะนำหมอ ยาดีๆ หรือธรรมะที่ดีแก่คนอื่น ทำให้เขาหายป่วยหรือรู้สึกดีขึ้น เขาก็จะอธิษฐานหรือให้พรเรา ทำให้เราพบแต่สิ่งดีๆ ในชีวิต

8.การให้อภัยในความผิดพลาดของผู้อื่น โดยทั่วไปคนเรามักจะให้อภัยตัวเองง่าย และมีข้อแก้ตัวให้ตนต่างๆ นานา แต่ถ้าผู้อื่นผิดพลาดแล้ว เรามักเห็นเป็นเรื่องใหญ่ และตำหนิติเตียนไม่รู้จักแล้วจบ ดังนั้น เราจะต้องหัดมีเมตตา รู้จักให้อภัยต่อผู้อื่นให้ง่าย เหมือนให้อภัยแก่ตัวเราเอง เพราะการให้อภัย จะทำให้เราไม่ผูกใจเจ็บ ไม่อาฆาตมาดร้าย ไม่ก่อศัตรู แต่ทำให้จิตใจเราสงบเย็น เป็นฝึกจิตพื้นฐานอย่างหนึ่ง ที่จะนำไปสู่กุศลขั้นสูงอื่นๆ ต่อไป

9.ฝึกจิตให้สงบและสบาย ด้วยการทำสมาธิหรือสวดมนต์ การทำสมาธิ ฟังดูเหมือนยาก แต่จริงๆ เราทำได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไรอยู่ เช่น กินข้าว อาบน้ำ ทำการบ้าน ทำงานบ้าน อ่านหนังสือ อยู่ที่ทำงาน หัวใจหลักคือให้เอาใจไปจดจ่อ ในสิ่งที่ทำเพียงอย่างเดียว จะทำให้เราทำทุกอย่างได้ดีขึ้น เพราะไม่พะวักพะวน คิดหรือทำหลายอย่างในเวลาเดียวกันอันทำให้ขาดสติ และทุกๆ คืนก่อนนอน ก็ควรสวดมนต์ไหว้พระที่เรานับถือ โดยอาจเลือกบทสวดสั้นๆ ที่เราชอบ เสร็จแล้วก็อย่าลืมแผ่เมตตาให้กับตัวเราเอง และผู้อื่นตามสมควร


ที่กล่าวมาทั้งหมด จะเห็นได้ว่าเป็นการทำความดีที่ไม่ต้องใช้เงินเลย


แต่สามารถปฏิบัติในชีวิตประจำวันของเราได้ โดยไม่ยากเย็นเข็ญใจจนเกินไป

อีกทั้งปฏิบัติแล้วก็เป็นบุญกุศลที่จะเกื้อหนุนให้เรา และคนรอบตัวมีความสุขเพราะ"บุญ" ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ เครื่องชำระกาย ใจให้บริสุทธิ์ เป็นการทำประโยชน์ให้แก่ตัวเราเอง และผู้อื่น และยังช่วยลดกิเลส ความเศร้าหมองต่างๆ ได้ เริ่มทำแต่วันนี้เลยนะ เพราะมีคนบอกว่า "ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง"[/color]

(http://i269.photobucket.com/albums/jj59/wirat_2008/1.jpg)

เยี่ยม กันทั้งป้า ทั้งหลานเลย ที่โพสต์สิ่งดีดีให้  :wink:

สุราเมรย มัช ฐน นาเวรมณี สิกขาปทังทิยามิ

ดื่ม เบียร์แล้วเมา นะนุ้ย

ชายคนหนึ่งนอนหลับอยู่ที่บ้านในเวลากลางคืน
มีนางฟ้าลงมาหาเขา ชวนให้ไปเที่ยวสวรรค์กับนรก
เขาก็ตกลงไปด้วย

นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่ง แล้วบอกว่า “ถึงนรกแล้ว”
ที่นั้นเป็นห้องใหญ่ ๆ มีโต๊ะยาวๆ
บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีตอร่อยมีคุณค่าทุกประเภท
มีคนนั่งอยู่หลายคนนางฟ้าก็บอกว่า “นี่สัตว์นรก”
คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลก
แต่ตัวเขาผอมเหลืองน่าสงสาร

นางฟ้าบอกว่าที่นี่อนุญาตให้กินอาหารดี ๆได้
แต่มีเงื่อนไขว่าห้ามใช้มือหยิบ
ต้องใช้ช้อนที่ยาวหนึ่งเมตรตักอาการกินเท่านั้น
เวลาจะใช้ช้อนตักอาหารเข้าปากตัวเอง คนที่นรกก็ตักไม่ถึงสักที

ชายคนนั้นพยายามบ้าง แต่อาหารที่อร่อยหกลงบนพื้นเกือบหมด
เขาเลยมีความวุ่นวายเดือดร้อนมาก พยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก
จึงผอมโซเพราะอดอาหาร
ทั้งที่อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการ
.แต่ไม่สามารถเอาเข้ามาถึงในปากของตนเองได้

นางฟ้าพาไปอีกห้องหนึ่งแล้ว บอกว่า “ถึงสวรรค์แล้ว”
ห้องที่สองนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการ
มีโต๊ะอาหารยาว ๆ อาหารประณีตหลาย ๆ อย่างเหมือนกันกับห้องนรก
มีเก้าอี้รอบ มีคนนั่งอยู่หลายคน ทุกคนต้องใช้ช้อนยาวหนึ่งเมตรเหมือนกับที่นรก
นางฟ้าบอกว่า “นี่เทวดาบนสวรรค์”
แต่แปลกที่คนบนสวรรค์นั้นยิ้มแย้มแจ่มใสอ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย
ดูว่าเขาอยู่ดีกินดีได้อย่างไร ทั้งๆที่ ทุกอย่างเหมือนที่นรก
 “เอ...ทำไมคนที่นี่ไม่เหมือนที่นรก?
ทำไมคนที่นี่สนุกสนานแจ่มใสร่าเริง แข็งแรง”

พอดูดี ๆ อ้อ! เห็นวิธีของชาวสวรรค์
สรุปว่คือคนข้างหนึ่งของโต๊ะ เขาตักอาหารด้วยช้อนยาว ๆ
เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม
คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้
ก็เลยได้กินกันทุกคน อยู่อย่างสุขสบาย
สรุปว่า ที่นรกนั้น..... คนคิดแต่จะได้อย่างเดียว
คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง
คิดแต่ว่าเราจะได้อาหาร ได้สิ่งที่เราชอบ โดยไม่คิดถึงคนอื่น

แต่ที่สวรรค์..... มีการช่วยเหลือกัน มีความรักสามัคคีกัน
คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วย
จึงก็ได้รับความสุขทั่วถึงกันทุกคน
ตื่นขึ้นมาแต่ละวันอย่าถามว่าจะได้อะไรจากสังคม
แต่จงถามให้มากว่าจะให้อะไรกับสังคมได้บ้าง

ยอดเลยเป้   หมายถึงชมนะ  ไม่ใช่ไอ้ยอด :lol:

มุขเยอะจังนะ

ดีครับดี ชอบจัง
แต่ที่ผมชอบที่สุดคือการเบียดเบียนสังคม

แบบนี้ มีพวกมากมาย
ชิมิ

สังคมที่มีสาวเซกซี่ เยอะๆ ป่าวววเพื่อนณัฐ

เป้ครับ
การที่เราเดิน กิน หายใจ
ก็เป็นการแย่งที่ เดิน กิน หายใจ ของสัตว์โลก อื่นๆ
ก็ถือว่าเป็นการเบียดเบียนสัตว์โลก

อันว่าการตดนั้น เป็นการเบียดเบียนสัตว์โลกอย่างหาที่เปรียบมิได้
(เคยเจอคนตดในลิฟท์วะ มีแต่สาวๆ หน้าตาดีๆ ตดเหม็นเป็นบ้า)


ดังนั้น ก็ต้องทำแต่พอประมาณ จะได้ไม่เบียดเบียนคนอื่น จนเกินไป

สาวหน้าตาดีสมัยนี้ ไม่ค่อยกินผัก
เลยไม่ค่อยถ่าย
ก็ต้องเหม็นมากเป็นธรรมดา

มีเวลาก็เข้าฟิตเนส เสริมสวย

ไม่ค่อยได้ไปขี้กัน

ตดเลย อื้อหืม ...

เฮ้ย  กระทู้นี้ ข้อคิดคนดังนะ  เกี่ยวกันได้หว่ะ

ขนาดผม อึ วันล่ะสองเวลา ยังเหม็นเลย
แล้วจะเอาอะไร กะคนที่อึ สัปดาห์ล่ะสองครั้ง :lol:

เหม็นโครตๆ :?  :?

เป้ วัดยังไงว่าเหม็นโคตร

ผมว่า เหม็นเกินระดับนึง ก็จะเปลี่ยนเป็นเหม็นโคตร

ไรว๊ะ เหม็นว่ะ

น่าจะใช้เครื่องกรองอากาศ วัดได้นะ
ที่ห้องนอนผม ถ้าไม่ค่อยมีกลิ่น มันจะตอบสนองช้า
แต่ถ้ามีกลิ่นรุนแรง มันจะตอบสนองเร็ว :wink:

โอยยยยยยยยยยย  เหนือ่ย  แล้ว ยังเหม็นอีก

ไปละ ทนความเหม็น ม่ายยยย หวายยยยยยยยยย

ยังคิดไม่ออก ว่าจะเอา ของ หลวงวิจิตรวาทการมาลงดี หรือเปล่าค่ะ

เอาเลยหมี อยากอ่าน

อยากอ่านด้วยยยยย....

อยากอ่านด้วย

(http://img229.imageshack.us/img229/5428/52626190tl2.jpg)

เยี่ยม ครับเหมียว
ไม่สั้น ไม่ยาว  เข้าใจง่าย  เตือนสติดี :wink:

ความสำคัญและการให้พรอย่างถูกวิธี

(พระภาวนาวิริยคุณ http://www.kalyanamitra.org/u-ni-boon/main/index.php?option=com_content&task=view&id=72&Itemid=4)

คำว่า “ พร” แปลว่า ประเสริฐ เพราะฉะนั้นการให้พรก็คือการให้ความประเสริฐ

             ความประเสริฐของมนุษย์อยู่ที่ใด

             ตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ถ้าอยากจะรู้ว่าความประเสริฐของมนุษย์อยู่ตรงไหน ท่านให้มองเข้าไปที่ใจ อย่าไปมองที่รูปร่างหน้าตา เพราะความประเสริฐทางร่างกาย เช่น หล่อ สวย หรือว่าแข็งแรงนั้น แม้เป็นสิ่งที่ดี แต่ว่ายังดีไม่จริง ถ้าดีจริงละก็ต้องดีเข้าไป

--------------------
ความสำคัญของการให้พร

             ในทางโลกเขาสมมุติกันว่า ผู้ใหญ่ คือ ผู้ที่ผ่านวัยมามาก
 เนื่องจากอยู่ในโลกนี้มานาน จึงสมควรที่จะมีหลักธรรมประจำใจ ไว้สำหรับปราบความโลภ ความโกรธ ความหลงที่อยู่ในตัว เพราะได้ฝึกการปราบความโลภ ความโกรธ ความหลงมาตลอดชีวิตแล้ว ผู้ใหญ่จึงสมควรที่จะมีความประเสริฐอยู่ในตัว มากกว่าผู้น้อย

              เมื่อถึงวันสำคัญต่างๆ หรือว่ากาลเทศะใดที่เหมาะสม ผู้น้อยควรจะไปกราบ ขอพรจากผู้ใหญ่ เพื่อจะได้เอามาสร้างความประเสริฐ ให้เกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง เพราะกว่าที่ผู้ใหญ่เหล่านั้น จะมีความประเสริฐเกิดขึ้นในตัว ท่านต้องใช้เวลาที่ยาวนานมาก และท่านจะอยู่กับเราไปอีกนานเท่าไรไม่รู้ ถ้าท่านละโลกไปแล้ว เราจะไปขอความรู้และความดีเหล่านั้นจากที่ใด

             เพราะฉะนั้น พอถึงวันขึ้นปีใหม่ หรือวันมงคลต่างๆ ผู้น้อยจึงพากันไปกราบผู้ใหญ่ เพื่อขอพร หรือว่าขอความประเสริฐ ซึ่งก็คือขอวิธีละความโลภ ความโกรธ ความหลง นั่นเอง

 
-----------------------------------------

หลักการให้พรที่ถูกต้อง

เมื่อผู้น้อยเข้ามากราบขอพร ผู้ใหญ่ท่านก็จะมีวิธีให้พรดังนี้
             ๑ . อ้างสัจจะในการทำความดี

             ๒ . อธิษฐานให้บุญคุ้มครอง

             ๓ . สอนวิธีทำความดี

             ๔ . ใช้วาจาที่ไพเราะ

             ๕ . ให้พรที่เหมาะสมกับกาละเทศะ

             ยกตัวอย่าง ท่านจะอ้างสัจจะ คือ ความจริงใจในการทำความดี แม้ข้อใดข้อหนึ่งขึ้นมาก่อนเช่น “ ตลอดชีวิตในการทำงาน ข้าพเจ้า ไม่เคยมีความลำเอียงเลย” จากนั้นก็อธิษฐานจิตว่า
             “ด้วยบุญที่ข้าพเจ้าทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ไม่มีความลำเอียง ขอให้บุญนี้จงคุ้มครอง ให้ท่านทั้งหลาย จงมีแต่ความสุข ความเจริญ มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงานตามข้าพเจ้ามา” ท่านให้พรเพียงสั้นๆ แค่นี้เราก็ชื่นใจแล้ว

             ผู้ใหญ่ที่ย่ำโลกมามาก แค่มองหน้าเราท่านก็พอจะรู้ว่า ตลอดเวลาที่ทำงานร่วมกันมา ๑ ปี เรามีความขุ่นข้องหมองใจต่อท่านในเรื่องใดบ้าง เพราะฉะนั้นนอกจากอธิษฐานให้บุญคุ้มครองเราแล้ว ท่านยังยกเรื่องที่ทำให้เราเกิดความขุ่นใจขึ้นมากล่าวอีกด้วย

             “ ด้วยบุญที่ข้าพเจ้าเคยแก้ไขความขัดแย้ง เรื่องนั้น เรื่องนี้ ในที่ทำงาน ด้วยความจริงใจ ขอให้บุญนั้น จงคุ้มครองให้เขากลับเนื้อกลับตัวเสียใหม่” อย่างนี้เป็นต้น

             ผู้ใหญ่บางท่าน เมื่อรู้ว่าผู้น้อยจะไปกราบขอพร ท่านก็จะเตรียมถ้อยคำที่ไพเราะ สละสลวย โดยสรุปสั้นๆ แต่ว่าประทับใจผู้ฟัง หรือบางทีท่านก็เตรียมถ้อยคำที่เป็นโคลงกลอน เพื่อผู้ฟังจะได้จำได้ง่าย เตรียมไว้เป็นพรสำหรับให้กับเราเสร็จเรียบร้อยเลย

             เพราะฉะนั้น ถึงคราวที่พวกเราจะต้องให้พรใคร จำหลักการเหล่านี้ไว้ให้ดีก็แล้ว[/size]

"ฝึกพลังจิตตามแนวทางของ พระภิกษุ พระยานรรัตน์ราชมานิต"(เจ้าคุณนรฯ)

     
การสร้างพลังจิตนั้น จะก่อให้เกิดเป็นผลในการกระทำสิ่งอืนใดได้บรรลุผลดังใจปราถนา


จิตที่มีอำนาจจะต้องประกอบด้วย

ความเข้มแข็ง เชื่อมั่นในตนเอง
มีความมานะพยายามไตรีตรองอย่างรอบคอบ
เมื่อตกลงใจแล้วต้องกระทำตามที่มุ่งหวังไว้ให้สำเร็จ
สามารถบังคับตนเองได้ ไม่ประมาทหวาดกลัว ยอมรับฟังความคิดของคนอื่น มีกำลังใจ



วิธีเสริมสร้างพลังจิต

วางความคิดในจุดที่จะคิดเท่านั้นไม่ฟุ้งซ่านสับสน
ต้องกล้าหาญอยู่เสมอ แต่ไม่กระด้างกระเดื่องถือดี อวดดี
เพิ่มความเข้มแข้งแก่ร่างกาย ลมหายใจ ทำจิตให้เกิดเป็นสมาธิ
พยายามอย่าตกใจกลัว ตื่นเจ้น เสียใจ รักษาระดับประสาทให้กล้าแข็ง
ให้ใช้ความคิดประกอบสายตา
นิสัยคนเรานั้นอาจเปลี่ยนแปลงแก้ไข้ได้ จากคนขลาดหวาดกลัวให้เป็นคนกล้าหาญได้

........จากสิ่งดังกล่าวที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น หากปฏิบัติสม่ำเสมอดังต่อไปนี้ มิใช่เรื่องยากลำบากเลยหากตั้งใจกระทำเสียตั้งแต่ยังเริ่มต้น พลังจิตนี้หากเข้มเเข็งย่อมทำให้การงานทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี
.......การกระทำอะไรที่ต้องอาศัยพลังจิตประกอบกับสมาธิย่อมเกิดผลทั้งสิ้น



วิธีปฏิบัติตนเพื่อเริ่มสร้างพลังจิต

คือเราจะต้องทำจิตใจให้สงบ ไม่ว่าจะมีเหตุการร์ใด ๆ เกิดขึ้น ต้องย่อมข่มความรู้สึกหวาดกลัว จิตใจต้องผ่องใส ไม่เคร่งเครียด มีสมาธิ มีธรรมะอยู่ในใจ มีมานะ

การเริ่มสร้างพลังจิต จนเป็นจิตตานุภาพจะสามารถบังคับบุคคลหรือควบคุมเหตุการณืทั้งหลายได้ จิตตานุภาพหากสามารถสร้างขึ้นได้จะปรากฎออกมาทางสายตา การพูด การวางตนเหล่านี้จะทำให้ผู้พบเห็นยำเกรง


จิตตานุภาพนั้นมิใช่จะนำออกใช้อย่างพร่ำเพรื่อ ควรนำมาใช้เมื่อจำเป้น ดังนั้นจิตตานุภาพจึงต้องเก็บสงวนเอาไว้ให้อยู่กับตัว ซึ่งมีอยู่ 4 ประการ

พยายามข่มความโกรธดัวยปัญญา พิจารณาที่มาของความโกรธ และผลสุดท้ายแห่งความโกรธนั้น หากปฏิบัติตาม อารมณ์โกรธนั้นจะเกิดผลเป็นอย่างไร
ให้พูดน้อย การพูดน้อยทำให้เราผิดพลาดน้อยลงด้วย
ให้พยายามรักษาความสงบกาย เยือกเย็น
ทำความวิเวกด้วยสมาธิ



พึงระลึกเสมอว่า
ตราบใดที่คนเรายังบังคับตัวเองไม่ได้ จะไปบังคับคนอื่นหาได้ไม่ จิตมีพลังอันยิ่งใหญ่ ผู้มีพลังจิตสูงย่อมมีคุณธรรมสูง ผู้มีพลังจิตมาก ย่อมปกครองคนได้มาก จงสร้างพลังจิตของเราไว้ให้เข้มเเข็ง

จาก http://www.narkaronline.com/palungjit/palungjit1.html

"สร้างพลังจิตของตนเอง
ทำจิตของตนเองให้มีพลังงาน"


พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)
วัดป่าสาลวัน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

เริ่มอ่านหนังสือของหลวงวิจิตรวาทการ ครั้งแรก  ตอน ม ปลาย  ..ที่บ้าน
ทั้งข้อคิด นิยาย รัก ใคร่  
เป็นหนังสือที่แถมมากับ นสพ รายสัปดาห์ ฉบับหนึ่ง

จากนั้น ก็ ทุกวันที่ นสพ ฉบับนั้นออก  ..ก็จะซื้อ เพื่อจะได้ของแถม เป็นหนังสือของหลวงวิจิตรวาทการ

สะสมมาเรื่อย ๆ  
ขาดไปบ้างบางช่วง
และเลิกสะสม เมื่อ นสพ ฉบับนั้น  บ่  ได้แถม อีกต่อไป


รวมแล้วมีกี่ เล่ม ไม่รู้ นับ บ่ ถ้วน

หลวงวิจิตรวาทการได้ให้หลักในการฝึกฝนตัวเองเพื่อที่จะเป็นนักพูดที่ดีอยู่ 4 ประการใหญ่ๆดังนี้

1.       ทำตัวของเราให้รู้ทันเหตุการณ์และทันสมัยอยู่เสมอ การที่จะทำให้ทราบเหตุการณ์ทัน

สมัยอยู่เสมอนั้น เราจะต้องอ่านหนังสือพิมพ์รายวันฉบับที่ดี ๆอย่างน้อยวันละฉบับ ให้ทราบเหตุการณ์ ต่างๆไว้อย่าให้เหตุการณ์สำคัญของบ้านเมืองหรือของโลกผ่านพ้นเราไปโดยที่เราไม่รู้ ข้อนี้เป็นอุปกรณ์สำคัญที่ทำให้เราเป็นคนทันสมัยอยู่เสมอ

2.       เราควรพยายามท่องจำสุภาษิตหรือคำพังเพยไว้ให้มาก เพราะสุภาษิตนั้นกว่าจะเป็น

สุภาษิตขึ้นมาได้ ผู้ตั้งต้องคิดแล้วคิดอีกและพยายามเอาข้อความที่กว้างที่สุดมารวมไว้เป้นประโยคที่มีถ้อยคำที่น้อยที่สุด ฉะนั้นสุภาษิตต่างๆจึงมีถ้อยคำไพเราะสละสลวยอยู่เสมอ ผู้ที่จำสุภาษิตได้มากย่อมจะมีคำพูดที่สละสลวยดี และมีหลักความคิดอยู่ในใจมากพอที่จะยกเอามาใช้ช่วยคำพูดได้เสมอ

3.       เวลาอ่านหนังสือต่างๆที่แต่งดีๆนั้น ถ้าพบถ้อยคำที่คมคายเข้าในที่ใดควรจดจำไว้หรือ

จดในสมุดหรือขีดเข้าไว้ในเล่มหนังสือที่อ่านนั้นเองถ้าหนังสือนั้นเป็นหนังสือที่แต่งดีจริงๆแล้วย่อมมีถ้อยคำที่คมคายอยู่มากมายและถ้าเราจำได้มากๆก็จะเป็นประโยชน์ที่สุด ไม่ใช่ว่าเราจะเอาคำพูดเหล่านั้นมาพูดตามอย่างเขาไปที่จริงการจำคำพูดคมคายไว้ได้ย่อมทำให้เราเกิดมีความคิด หาคำพูดที่คมคายของเราใหม่

4.       สำคัญที่สุดคือ " สมาธิ " คือความคิดแน่วแน่อยู่ในถ้อยคำที่เราพูด และให้เรารู้สึกว่า

เป็นนายตัวเองอยู่เสมอ อย่าปล่อยให้มีอะไรมารบกวนใจได้ เมื่อใดที่ไม่ได้รับการตอบสนองจากผู้ฟังอย่างที่ตั้งใจไว้เมื่อรู้สึกท้อใจรู้สึกเก้อ ให้รวบรวมกำลังใจให้ดี กำหนดดวงจิตให้แน่วแน่ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งของนักพูด

                และนอกเหนือจากหลัก 4 ประการแล้ว

เรายังต้องพยายามให้ น้ำหนักคำพูดของเรามีอยู่เสมอ การพูดให้มีน้ำหนักนั้นคือจะต้องพูดให้ชัดถ้อยชัดคำ และรู้จักเน้นคำตรงที่ควรจะเน้น

เสียงไม่เป็นของสำคัญเพราะคนที่มีเสียงไม่ดีเลย แต่เป็นนักพูดอย่างดีก็มีถมไป ข้อสำคัญอยู่ตรงที่ว่าจะต้องพูดให้กระจ่างแจ้งทุกบทพยัญชนะอยู่เสมอและควรพูดช้าๆให้เป็นจังหวะสม่ำเสมอกันไป

มีอยู่บ้างบางแห่งที่ควรจะเร็วกว่าธรรมดาหรือควรจะช้ากว่าธรรมดา

ข้อความที่ควรจะพูดให้เร็วกว่าธรรมดานั้น ได้แก่ ข้อความที่เป็นประโยคยาวและต้องพูดจนจบประโยคผู้ฟังจึงจะเข้าใจถูกต้อง ประโยคเช่นนี้เราควรพูดให้เร็วกว่าธรรมดาได้ เพราะถ้าพูดช้าไว้ ผู้ฟังอาจเข้าใจผิดหรืออีกอย่างหนึ่ง

ข้อความที่เราต้องการให้ผู้ฟังรู้สึกตื่นเต้นนั้นควรพูดให้เร็ว เพราะถ้าพูดช้าความตื่นเต้นก็จะไม่บังเกิด

ส่วนคำพูดที่ควรพูดให้ช้ากว่าธรรมดานั้นคือ ตอนที่เป็นคำสั้น ๆ แต่เกิดความลึกซึ้ง เช่น สุภาษิต หรือถ้อยคำที่คมคายอย่างใดอย่างหนึ่งที่เราจะต้องกล่าวให้ผู้ฟังของเราเอาใจใส่จริงๆ
   
และอีกประการที่สำคัญไม่แพ้กันนั้นก็คือ การมีท่าทาง

มีคนโดยมากเข้าใจผิดไปว่า การออกท่าทางประกอบการพูดให้มากๆนั้นเป็นการดี แท้จริงการออกท่าทางมาก ๆ นั้น กลับจะทำให้คำพูดเสียไป

จากประสบการณ์ของหลวงวิจิตรวาทการบอกไว้ว่า คนที่พูดเก่งที่สุดจะออกท่าทางน้อยที่สุด เขาจะระวังตัวไม่โยกโคลงจะมีการเคลื่อนไหวบ้างก็แต่น้อย และการเคลื่อนไหวเหล่านั้น ก็มีอาการหนักแน่นอยู่ในตัวเสมอ

ด้วยหลักการเป็นนักพูดที่ดีของหลวงวิจิตรวาทการน่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆที่คิดจะเป็นนักพูดที่ดีเป็นนักพูดที่มี การพูดที่เพราะและเก่งอย่างท่าน ขอเพียงแต่...มีความพยายามที่จะฝึกฝนหรือกระทำสิ่งต่าง ๆ ก็สามารถที่จะกระทำมันให้สำเร็จได้ทุกเรื่อง ความสำเร็จไม่มีวันไกลเกินเอื้อม หากเราตั้งใจแล้วพยายามที่จะเอื้อมให้ถึง. :lol:

You are what you think you are.


You Can if You Think You Can.



 คนที่ชนะคือคนที่คิดว่าเขาทำได้!!


.

วันนี้ เงียบเหงาจังเลย :?

ช่วงนี้ตอบถี่นะเป้

เหงาหรือ

ไม่รู้ทำไร
มีคอมพ์ อยู่ข้างหน้าทั้งวัน
กลับถึงห้อง ก็ยังนั่งหน้าคอมพ์ อีก
ท่องเวป พร้อมกับดูทีวี รอเวลาโทรศัพท์กลับบ้าน  :wink:

ช่วงนี้ ใช้เวลากับมันบ่อย

เหมือนกันเลยวะ

ไม่เล่นคอมพ์ ซักอาทิตย์ จะเป็นไงน้า

(เมื่อไรจะได้ทำไม่รู้)

เป็นโรคติดเน็ต กันตอนแก่  :lol:

เป็นเหมือนกัน เมื่อก่อนดูแค่หนังกะเพลงผ่าน you tube ตอนนี้เข้ามาที่นี่มากกว่าอีก...

:lol:  :lol:  :lol:

อยู่ที่ทำงาน กะ ที่บ้าน  บ่ ได้คุย แบบนี้ น๊า :lol:  :lol:

"ตั้งแต่เข้ายูม่าแล้ว อายุ (ยุวดี ไทยหิรัญ) ยังบอกเลย ว่าไม่เคยเห็นผมหล่อเลย และบอกด้วย ว่าถ้าแกเล่นดีเมื่อไร แกจะหล่อขึ้นมาทันที เขาบอกว่าบทบาทจะทำให้เราดูดีเอง คนเราเป็นนักแสดงก็ต้องดูดีในระดับหนึ่ง แต่คงไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟกท์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้าเพอร์เฟกท์ร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วไม่มีความสามารถ มันก็ไม่มีประโยชน์ เราเก็บประสบการณ์ ฝึกฝีมือไป ถ้าวันหนึ่งเราเล่นดี คนก็จะคิดว่าเราหล่อเอง"


เคน..........ธีรเดช วงศ์พัวพันธ์

เขาว่ากันว่า

การเมืองเป็นเรื่องรับจ้าง

เศรษฐกิจ ป็นเรื่องความเห็นแก่ตัวระดับโลก

และ สังคมเป็นเรื่อง มือใครยาวสาวได้สาวเอา

อันนี้ ใช้ได้กับ วงการฟุตบอลด้วยนะครีบบบบบบบ

พยายาม พยายาม


อย่าให้ "รายจ่าย" เพิ่ม ตาม "รายได้" ที่เพิ่มขึ้น


.

(http://img221.imageshack.us/img221/7272/436821cr1.jpg)

 วิธีสลัดเรื่องไร้สาระออกจากใจ 
 
 
ผู้แต่งเชื่อว่านิสัยเกิดจากการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งครั้งแล้วครั้งเล่า

นิสัยเหล่านี้จะเกิดขึ้นเองตามสภาวะธรรมชาติและเกิดขึ้นบ่อยครั้ง เสียจนเราไม่รู้สึกว่าเป็นสิ่งผิดปกติหรือเป็นสิ่งที่ต้องแก้ไข แต่หารู้ไม่ว่านิสัยที่ไม่ดีของเราเหล่านี้จะเป็นตัวบั่นทอนพลังชีวิต ทำให้เราหมดกำลังใจ และทำให้เราเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย ดังนั้น ผู้แต่งจึงชี้ให้เห็นถึงนิสัยที่ไม่ดีและมิจฉาทิฏฐิที่ควรแก้ไข ดังนี้

1. ความคิดที่ว่าเมื่อประสบปัญหาต้องรีบแก้ไขทันที

ในช่วงที่ประสบปัญหาจิตใจจะวกวนสับสน เครียด อึดอัด มึนงง เศร้าสลดหดหู่ไม่ควรที่จะขบคิดแก้ไขปัญหาใด ๆ เพราะยิ่งคิดยิ่งมึนงง มองไม่เห็นทางออก หรือถ้าคิดออกความคิดที่ได้ก็ไม่เฉียบคม

วิธีแก้ หยุดคิด ทำใจให้สบาย ๆ ปล่อยวาง เมื่อจิตใจสงบจึงค่อยเริ่มแก้ไขปัญหา แก้ไขปัญหาที่พอจะแก้ไขได้ก่อน ปัญหาที่รุนแรงและเรื้อรังยากที่จะแก้ไขได้โดยทันที ก็ให้ค่อย ๆ แก้ไขไปทีละเปลาะสองเปลาะ เมื่อปัญหาลดน้อยลงจะทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น ปัญหาที่ยากย่อมต้องใช้เวลา ความพยายาม ความอดทน และความต่อเนื่องเป็นธรรมดา

จงยอมรับความเป็นจริงทั้งหมดที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าเรา

คิดถึงเหตุการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดที่อาจจะเกิดขึ้น(Worst case scenario) แล้วทำใจยอมรับให้ได้ เมื่อนั้นจิตใจจะสงบ
และในความเป็นจริงมันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่เราคิดไว้ก็ได้ จะทำให้เรายิ่งมีกำลังใจที่จะขบคิดแก้ไขปัญหาต่อไป

2. หงุดหงิดรำคาญใจ ทุกสิ่งทุกอย่างขัดหูขัดตาไปหมด ไม่ได้ดั่งใจเอาเสียเลย

บุคคลที่มีความคิดประเภทนี้จะมีจิตใจคับแคบ ไม่รู้จักให้อภัยผู้อื่น เอาตนเองเป็นที่ตั้ง ชี้ถูกชี้ผิดอยู่ตลอดเวลา
นิดหนึ่งก็ไม่ได้นิดหนึ่งก็ไม่ยอม จิตใจร้อนรุ่ม หาความสุขไม่ได้ ไม่มีใครอยากเข้าใกล้หรืออยากทำงานด้วย มีศัตรูเต็มไปหมด สุขภาพเสื่อมโทรมโรคภัยรุมเร้าเพราะมีความเครียดอยู่ตลอดเวลา

วิธีแก้รู้จักปล่อยวางเสียบ้าง ในโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ไม่มีใครสามารถทำตามใจเราได้ทุกอย่าง ทำอะไรก็ตามให้อยู่ในระดับกลาง ๆ พอดี ๆ ไม่ต้องสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง พูดจาให้นุ่มนวลอ่อนหวาน สบาย ๆ ไม่ต้องเอาเป็นเอาตาย เอาจริงเอาจังไปเสียทุกเรื่อง

3. บ้างาน คิดว่าตนเองมีงานล้นมือ

ทุกอย่างมีแต่ความรีบเร่งจนไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง คนที่รีบเร่งทำงานหลาย ๆ อย่างแต่ทำไม่เสร็จซักอย่าง งานส่วนใหญ่มักจะไม่มีสาระ ไม่สำคัญ ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นเพราะการรีบเร่งทำงานอยู่ตลอดเวลาจิตจะไม่ว่าง กิริยาจะร้อนรน ขาดสติสัมปชัญญะ ขาดความระมัดระวังทำให้ไม่รู้ตัวว่าตนกำลังทำสิ่งที่ไร้สาระอยู่ เมื่อพลังงานส่วนใหญ่สูญเสียไปกับการทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ งานที่ออกมาก็ไม่มีประสิทธิภาพ เมื่อโดนตำหนิก็เกิดความเครียดทำให้ต้องรีบสร้างผลงานมากขึ้นเพื่อชดเชยความผิด แต่ยิ่งรีบก็ยิ่งผิด วนเวียนเป็นวงจรอุบาทว์ไม่มีที่สิ้นสุด

วิธีแก้เลือกทำในสิ่งที่สอดคล้องกับเป้าหมายในชีวิตถามตนเองว่าสิ่งที่กำลังทำ

กำลังพูด และกำลังคิดอยู่นี้จะทำให้เรามีความสุขขึ้น เป็นคนดีมากขึ้น มีสติปัญญามากขึ้น และมีเงินทองมากขึ้นหรือไม่ ถ้าไม่ก็ให้ตัดทิ้งเสียเช่น การนินทาว่าร้ายเจ้านาย เป็นต้น ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะสิ่งต่าง ๆ ที่ทำในปัจจุบันจะส่งผลไปยังอนาคตอย่างแน่นอน ให้บอกตนเองเสมอว่า ในโลกนี้มีงานต่าง ๆ อีกมากมายทำเท่าไรก็ทำไม่หมดหรอก ทำแต่สิ่งที่สำคัญเท่านั้นก็พอ ให้ตระหนักถึงสัจธรรมที่ว่า ถึงแม้ว่าเราจะจากโลกนี้ไป โลกมันก็ยังคงดำเนินต่อไปได้โดยไม่ต้องมีตัวเรา อย่าสำคัญตัวเองมากนัก หยุดทำงานทุกอย่าง นั่งสงบนิ่งดูลมหายใจ (อาณาปาณสติ) สัก 15 นาที เจริญมรณานุสติโดยการคิดว่าถ้าจะต้องตายในอีก 7 วันข้างหน้า เราอยากทำสิ่งใดมากที่สุด (แต่วิธีนี้ไม่เหมาะกับบุคคลที่เป็นโทสะจริตเพราะมีมรณานุสติเป็นอารมณ์อยู่แล้ว)

4. คิดเอาตนเองเป็นใหญ่และคิดอาฆาตแค้นพยาบาทคนอยู่ตลอดเวลา

ความคิดนี้เป็นความคิดในแง่ลบ (Negative thinking) ซึ่งเป็นตัวบั่นทอนพลังชีวิต ทำให้เราเป็นคนย้ำคิดย้ำทำและเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายโดยที่เราไม่รู้ตัว การกระทำ คำพูดและแววตาจะแสดงออกมาด้วยความก้าวร้าวรุนแรง
 
วิธีแก้ให้ระมัดระวังความคิดในแง่ลบ เมื่อมีความคิดเหล่านี้โผล่ขึ้นมาเองไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องคิดต่อ ให้เปลี่ยนเรื่องคิดทันที ให้หันมาคิดในแง่บวกแทนซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เกิดเองตามธรรมชาติจะต้องสร้างขึ้นมา ทำใจยอมรับว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมกับความคิดที่เป็นอกุศลเช่น ความอิจฉาริษยา ความอาฆาตพยาบาท ความมีอัตตาตัวตน และความยึดมั่นถือมั่น เป็นต้น ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้รวมทั้งตัวเราเอง ทุกคนเท่าเทียมกันหมด เราจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปตัดสินผู้อื่นว่าถูกหรือผิด หากเรายอมรับความเป็นจริงในข้อนี้ได้ เราจะรู้จักให้อภัยผู้อื่นและให้อภัยตัวเอง รู้จักสำรวมคำพูดและการกระทำมากขึ้น พยายามประคับประคองความคิดที่ดีให้อยู่นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

5. คิดดูถูกผู้อื่น และชี้ถูกชี้ผิดอยู่ตลอดเวลา

ความคิดเหล่านี้จะทำให้เรามีจิตใจคับแคบ ไม่มีเมตตาต่อผู้อื่น มีความเครียดเป็นอาจิณ

วิธีแก้เอาใจเขามาใส่ใจเรา เลิกเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง หัดเข้าใจความคิดและอารมณ์ของผู้อื่นว่าทำไมเขาถึงพูดหรือทำเช่นนั้น และถ้าเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา เราอาจจะทำแบบเดียวกับเขาก็ได้ เป็นต้น ยอมรับว่าในโลกนี้ไม่มีใครที่คิดเหมือนกับเรา ดังนั้น การมีความคิดที่ขัดแย้งกันย่อมเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครถูกใครผิดหัดฟังมากกว่าพูด สักแต่รู้สักแต่เห็น รับรู้ทุกอย่างแต่อย่าคิดต่อไม่ต้องหาเหตุหาผลไปซะทุกเรื่องพิจารณาอารมณ์ของตนเอง ว่าในขณะนี้เราสุข ทุกข์ หรือเฉย ๆ เพื่อหยุดความคิดซึ่งป็นบ่อเกิดแห่งอัตตาตัวกูของกู

6. คิดเอาชนะผู้อื่น
การโต้เถียงเอาชนะผู้อื่นเพียงเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่เราคิดนั้นถูก ต้องเป็นการสิ้นเปลืองพลังงานโดยใช้เหตุ และยังเป็นการสร้างศัตรูโดยที่เราไม่รู้ตัว

วิธีแก้พูดเท่าที่จำเป็นพูดแต่สิ่งที่สร้างสรรค์และเป็นประโยชน์ รู้จักปล่อยวางเสียบ้าง หัดฟังมากกว่าพูด และเอาใจเขามาใส่ใจเรา พยายามประคับประคองจิตใจให้ผ่องใสอยู่เสมอ หลีกเลี่ยงการโต้เถียงให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

7. คิดทวงบุญคุณจากผู้อื่น
การทวงบุญคุณจะทำให้จิตใจคับแคบ เต็มไปด้วยความอึดอัด ไม่พอใจ ลังเลสงสัย จิตใจสกปรกขุ่นมัวเพราะเป็นการทำดีเพื่อหวังผลตอบแทน

วิธีแก้ ช่วยเหลือโดยไม่ต้องคำนึงถึงผู้ให้ในที่นี้คือตัวเรานั่นเอง ควรให้เพราะอยากช่วยเหลือไม่ต้องมีตัวเขาเราท่าน
ช่วยเหลือโดยไม่ต้องคำนึงถึงผู้รับ คนไหนพอช่วยได้ให้ช่วยไปเลยไม่ต้องจำกัดว่าช่วยเพราะเป็นญาติเรา หรือช่วยเพราะเขาทำดีกับเรา เป็นต้น ช่วยแล้วหันหลังกลับ ไม่หวังผลตอบแทน

8. คิดกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
การคิดวิตกกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจะทำให้จิตใจว้าวุ่น สับสนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว จิตใจล่องลอยไม่อยู่กับปัจจุบัน
วิธีแก้ รู้เนื้อรู้ตัวว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่ ทำแล้วเกิดผลอะไร ทำวันนี้ให้ดีที่สุด คิดโกรธเกลียดหมั่นไส้ผู้อื่น ความโกรธ เกลียด รำคาญ และไม่ชอบหน้าบุคคลที่เคยทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจเป็นนิสัยที่เกิดได้กับมนุษย์ทุกคน แต่เมื่อมีความคิดเหล่านี้ผุดขึ้นในจิตใจเราควรระมัดระวังไม่ให้แสดงออกมาทางสีหน้า แววตา น้ำเสียง และการกระทำ นอกจากนั้น เราควรมองบุคคลเหล่านั้นในแง่บวกเช่น คนที่ตำหนิติเตียนเรานั้นอาจจะกำลังสอนให้เรารู้จักทำงานให้เป็นระเบียบมากขึ้น หรือคนนินทาว่าร้ายเรานั้นอาจจะกำลังสอนให้เรารู้จักวางตัว พูดเท่าที่จำเป็น เพราะเขารู้เรื่องของเราหมดจึงเอาไปคุยกันจนสนุกปาก เป็นต้น

9. คิดน้อยใจในโชคชะตาของตนเอง
การคิดน้อยใจในชะตากรรมของตัวเองเช่น เกิดมายากจน รูปร่างไม่ดี หน้าตาไม่สวย เรียนหนังสือไม่เก่ง หรือทำอะไรก็สู้เขาไม่ได้ เป็นต้น การคิดเช่นนี้นอกจากจะเป็นการบั่นทอนกำลังใจตัวเองแล้วยังทำให้ชีวิตจมปลักไม่ก้าวหน้าไปไหน
เพราะมัวแต่ย้ำคิดย้ำทำแต่สิ่งเดิม ๆ

วิธีแก้ จงพอใจในสิ่งที่ตนมี และอย่าคิดเปรียบเทียบกับคนอื่น
ระลึกและจดจำในสิ่งดี ๆ ที่เราได้รับจากคนรอบข้าง รู้จักและยอมรับตนเองทั้งจุดเด่นและจุดด้อย พัฒนาและใช้จุดเด่นของเราให้เป็นประโยชน์และปรับ ปรุงจุดด้อยหรือหาสิ่งอื่นมาทดแทน เรียนรู้จากประสบการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต
ลืมอดีตที่ขมขื่นเพื่อทำปัจจุบันให้ดีที่สุด คิดในแง่บวก และพยายามประคับประคองจิตใจให้ผ่องใสอยู่ตลอดเวลา

10. นิสัยมองโลกในแง่ร้ายและคิดว่ามนุษย์ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัว

การคิดเช่นนี้จะยิ่งเป็นการตอกย้ำความคิดในแง่ลบให้มากขึ้นเป็นทวีคูณ มองความจริงไม่ตรงตามความเป็นจริง ปัญหาเล็ก ๆ ก็ตีโพยตีพายจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โต จิตใจคับแคบ หาความสุขไม่ได้เพราะจะคอยจับผิดผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา

วิธีแก้คิดถึงประสบการณ์ดี ๆ ที่เราได้รับจากคนรอบข้างเช่น คิดถึงบุคคลที่มีบุญคุณหรือมีน้ำใจกับเรา เป็นต้นพยายามมองโลกในแง่บวก อย่าปล่อยให้จิตมันคิดเอง

11. คิดว่าโลกนี้มีแต่ปัญหาเต็มไปหมด แก้เท่าไรก็ไม่หมดเสียที

การคิดเช่นนี้นอกจากจะไม่ช่วยแก้ปัญหาแล้วรังแต่จะเป็นตัวบ่อนทำลายกำลังใจของเราเองเสียอีก
 
วิธีแก้ ให้มองปัญหาเสมือนด่านทดสอบความอดทน ตัวฝึกฝนทักษะในการแก้ปัญหา และเป็นแหล่งปัญญาที่หาไม่ได้จากในหนังสือ มองปัญหาในแง่บวกว่ามันอาจจะเป็นสัญญาณเตือนภัยล่วงหน้าก่อนที่ความหายนะจะเกิดขึ้นก็ได้ ปัญหาทำให้เราเห็นข้อบกพร่องที่เราอาจจะมองข้ามไป มองปัญหาเป็นเรื่องธรรมชาติที่มนุษย์ทุกคนต้องประสบ อันไหนพอแก้ได้ก็ทำไปก่อน คิดในแง่บวกและตั้งจิตว่าจะประคับประคองจิตใจให้ผ่องใสอยู่ตลอดเวลา

12. คิดว่าเราเก่งกว่าผู้อื่น ฉลาดกว่าผู้อื่น หรือร่ำรวยกว่าผู้อื่น

ความคิดเช่นนี้จะส่งผลให้พฤติกรรมที่แสดงออกมาเต็มไปด้วยความหยิ่งยะโสโอหัง อวดดี ถือตัว มองผู้อื่นด้วยสายตาดูถูกดูแคลน วาจาจะรุนแรงและสามหาว บุคคลรอบข้างจะรังเกียจ หมั่นไส้ และอิจฉาริษยา ซึ่งเป็นการสร้างศัตรูโดยไม่รู้ตัว

วิธีแก้ ระมัดระวังคำพูด ความคิด และการกระทำ ต้องมีสติรู้เนื้อรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา หัดมองตัวเอง เลิกเปรียบเทียบกับผู้อื่น
อยากวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น

13. การด่าทอ เหน็บแนม ประชดประชัน และวิพากษ์วิจารณ์

เป็นอกุศลวาจาที่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับผู้อื่น ซึ่งเป็นการสร้างศัตรูโดยไม่ได้ตั้งใจ นอกจากนั้น ความคิดเหล่านี้ยังเป็นที่มาของความโกรธ ความเกลียด และความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจมนุษย์อีกด้วย

วิธีแก้ คิดก่อนพูดและไม่ต้องพูดทุกอย่างที่เราคิด
ถ้าพูดแล้วไม่สร้างสรรค์นิ่งเสียจะดีกว่า เอาใจเขามาใส่ใจเรา ในโลกนี้ไม่มีใครชอบถูกวิพากษ์วิจารณ์แม้แต่ตัวเราเอง

บทความที่นำมาเสนอจากหนังสือเรื่อง
Don't Sweat the Small Stuff แต่งโดย
Richard Carlson
 
 
ที่มา: มิสเกรนเจอร์
  [/size]