Cmadong Chula

ผัวเมียคู่หนึ่ง รักใคร่หลงใหลในกันและกันมาก จึงได้อธิษฐานขอให้เบื้องบนเป็นพยาน สัญญาต่อกันว่าชาติหน้าขอเป็นผัวเมียกันอีก...

ครั้นพอผัวตาย นางเมียจึงได้ใช้แป้งเขียนรูปศรไว้บนร่างที่ไร้วิญญาณของผัวตรงกลางร่องอก...


 emo40::


[ นั่นเป็นภาพในบุพชาติ ]

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 05 กรกฎาคม 2552, 20:24:14
	ผัวเมียคู่หนึ่ง รักใคร่หลงใหลในกันและกันมาก จึงได้อธิษฐานขอให้เบื้องบนเป็นพยาน สัญญาต่อกันว่าชาติหน้าขอเป็นผัวเมียกันอีก... ครั้นพอผัวตาย นางเมียจึงได้ใช้แป้งเขียนเครื่องหมายไว้ที่กลางอกร่างไร้วิญญาณของผัว...  emo40:: [ นั่นเป็นภาพในบุพชาติ เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร ลองแต่งกันดู ]

เพี่อหวังว่าหากเกิดชาติใดภพใดจะได้มีเครื่องเตือนใจ

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 05 กรกฎาคม 2552, 22:42:57
	เพี่อหวังว่าหากเกิดชาติใดภพใดจะได้มีเครื่องเตือนใจ

ผมเคยเห็นปานดำตามร่างกายคนที่ว่ากันว่า " มาเกิดใหม่  " หลายคน ล้วนมีลักษณะเป็นรอยนิ้วมือ บางคนเห็นลายก้นหอยชัดเจน คาดว่าจะใช้วัตถุสีดำป้าย

แต่ที่ผมยังคงไม่เข้าใจคือว่า เป็น " วิญญาณ " ที่มาเกิดใหม่ เครื่องหมายทำไว้บน " ร่างอันไร้วิญญาณ  "  แต่เหตุใดรอยจึงมาปรากฏบน " ร่างที่เกิดใหม่  " ได้ ป่านนี้ยังหาคำตอบไม่ได้ ช่างน่าอัศจรรย์เหลือเกิน

 emo47

หนิงถามแฟนหนิง"ชาติหน้าเราจะเจอกันอีกมั้ยจ้ะ"
he บอก"ชาตินี้ยังไม่พออีกเรอะ..ที่รัก"
หนิงบอก" ม่าย,ไม่พอ ชาตินี้ I เป็นผู้หญิง,ชาติหน้า I จาเป็นผู้ชายล่ะ"
he ตาเหลือก"เฮ้ย,มีด้วย...แล้ว I ไม่ uglyตายชัก,youจาจีบเหรอ?"
หนิงตบท้าย"ก็คู่กันไง ไปโบสถ์ทีไร youก็ส่งเงินมาให้ I หยอดทุกที"

2ความเชื่อน่ะพี่ก้าน...ไม่มีใครขัดใคร ...ก็อยู่กันได้
แต่ต้อง...work out!

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 07 กรกฎาคม 2552, 19:42:43
	หนิงถามแฟนหนิง"ชาติหน้าเราจะเจอกันอีกมั้ยจ้ะ" he บอก"ชาตินี้ยังไม่พออีกเรอะ..ที่รัก" หนิงบอก" ม่าย,ไม่พอ ชาตินี้ I เป็นผู้หญิง,ชาติหน้า I จาเป็นผู้ชายล่ะ" he ตาเหลือก"เฮ้ย,มีด้วย...แล้ว I ไม่ uglyตายชัก,youจาจีบเหรอ?" หนิงตบท้าย"ก็คู่กันไง ไปโบสถ์ทีไร youก็ส่งเงินมาให้ I หยอดทุกที" 2ความเชื่อน่ะพี่ก้าน...ไม่มีใครขัดใคร ...ก็อยู่กันได้ แต่ต้อง...work out! nn.24+3

พี่ว่า เรื่องภพชาตินี่เป็นสากลนะ ไม่จำกัดด้วยศาสนา
ส่วนเรื่องศาสนาเป็นเรื่องของศรัทธา ความเชื่อ และการตีความ ให้เข้ากับกรอบทางความคิดของวัฒนธรรม ประเพณีของกลุ่มชนนั้นๆเอง อย่าง ยูดาห์ คริสต์ และ อิสลาม สถานที่ รวมทั้งลักษณะการแต่งกายแทบจะเหมือนกันเลยทีเดียว

 emo48:)

คริสต์-โปรเตสแตนท์ ไม่เชื่อเรื่องแบบนี้น่ะสิพี่!
เคยถกกะแฟนหนิงนานมาแล้ว heบอกว่าละสังขาร
ก็ไปอยู่อีกโลกนึง ที่ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่หิว ...อ้าว!
หนิงก็ถามว่า แล้วพลเมืองบนโน้นไม่ล้นทะลักกันมั่งเหรอ
สงสัยแค่ว่า...เมื่อ youไปเกิด แล้วจะนัดเจอกันยังไง?
I จะรู้ได้ไง ว่าyou are the one??

heบอก...แล้วชาตินี้ รู้ได้ยังไงล่ะ?  

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 07 กรกฎาคม 2552, 20:00:50
	คริสต์-โปรเตสแตนท์ ไม่เชื่อเรื่องแบบนี้น่ะสิพี่! เคยถกกะแฟนหนิงนานมาแล้ว heบอกว่าละสังขาร ก็ไปอยู่อีกโลกนึง ที่ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่หิว ...อ้าว! หนิงก็ถามว่า แล้วพลเมืองบนโน้นไม่ล้นทะลักกันมั่งเหรอ สงสัยแค่ว่า...เมื่อ youไปเกิด แล้วจะนัดเจอกันยังไง? I จะรู้ได้ไง ว่าyou are the one?? heบอก...แล้วชาตินี้ รู้ได้ยังไงล่ะ?   nn.24+3

ซิกมันด์ ฟรอยด์ (ถ้าเขียนไม่ถูกก็แก้ให้ด้วย) ได้ให้ทฤษฎีไว้ว่า จิตมนุษย์เรามี 2 ส่วน คือ จิตสำนึก และ จิตใต้สำนึก (ปัจจุบันบางสำนักจะใช้คำว่าจิตไร้สำนึก unconscious แทน subconscious) จากทฤษฎีดังกล่าว จิตสำนึกเป็นความทรงจำและความคิดในชาติภพปัจจุบัน แต่ จิตไร้สำนึกมีความทรงจำเมื่อภพชาติที่แล้ว เราจะระลึกชาติได้ถ้าเราเข้าถึงระดับจิตไร้สำนึกได้

the unconscious, Psychoanalysis. the part of the mind containing psychic material that is only rarely accessible to awareness but that has a pronounced influence on behavior.


 emo26:D

 

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 07 กรกฎาคม 2552, 22:00:24
	เพิ่งดูจบคะพี่ก้าน! เกือบชั่วโมง... เมื่อยขบไปทั้งตัว!

ดูอะไรจ๊ะ น้อง nn

 emo47

หวัดดียามดึกจ่ะก้าน
 emo4:)) emo4:)) emo4:))

 

		อ้างถึง
	กุหลาบแดง 7 ดอก : พ.ศ. 2530 เรื่องของผม เริ่มต้นเมื่อขณะที่ผมทำงานอยู่ที่ธนาคารกรุงศรีอยุธยาจำกัด สาขาสะพานเหลือง ช่วงมีนาคม 2529 - สิงหาคม 2530 ผมชอบน้องสาวลูกค้าคนหนึ่งและเธอก็เป็นลูกค้าของธนาคารด้วย เธอชื่อ จุ๋ม ผมได้ไปไหนกับเธอ 2-3 ครั้ง ดูเธอก็มีใจให้ผมอยู่เหมือนกัน จากการที่เธอได้พิงซบกับไหล่ผม ก่อนถึง 14 กุมภาพันธ์ 2530 วันวาเลนไทน์ เกิดมีภาพในอดีตผุดขึ้นมาในความทรงจำ เป็นภาพที่ผมพูดกับตัวเองในใจว่า " เรามาที่กรุงเทพฯนี่เพื่อมาตามหาคนๆหนึ่ง " ผมเลยเข้าใจว่า เธอคงใช่คนที่ผมตามหา นั่นหมายความว่าเธอเป็นเนื้อคู่ของผม วันวาเลนไทน์ปีนั้น ผมเลยให้ดอกกุหลาบเธอ 7 ดอก โดยบอกกับเธอว่า 1 ดอกหมายถึง 1 ปีที่กว่าจะได้พบเธอ นับตั้งแต่วันนั้น คือวันที่ผมเดินผ่านท้องสนามหลวงตอนที่เข้ามากรุงเทพฯครั้งแรกในปี 2523 และได้พูดกับตัวเองในใจ   แต่เธอมีแฟนอยู่ก่อนแล้ว และพี่สาวของเธอก็กีดกัน โทรไปก็ไม่ให้รับสาย ช่วงนั้นผมเคยคิดทำอะไรบ้าๆเหมือนกัน แต่สุดท้ายผมก็เลิกราไปด้วยเหตุผลใดผมก็จำไม่ได้ เพราะมันผ่านพ้นมานานถึง 22 ปีแล้ว...

 emo48:)

อ้าวพี่ก้าน,ไม่ไช่เหรอคะ?
หนิงมีคำถามคะ:เวลาของการได้พบ ได้คบหา
ยาวนานเท่าเวลาของการทำใจมั้ยคะ??
พี่ใช้เวลานานแค่ไหน??


พี่กดดู filmของ Sigmund Freudได้รึปล่าวคะ?
หนิงเห็นว่าเป็นระบบ archieveที่มีค่าได้เห็น
ภาพเมื่อปี 1900-ต้นๆ...น่าดู แม้ไม่เข้าใจภาษา
(เยอรมัน-ฝรั่งเศส)

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 19:17:52
	อ้าวพี่ก้าน,ไม่ไช่เหรอคะ? หนิงมีคำถามคะ:เวลาของการได้พบ ได้คบหา ยาวนานเท่าเวลาของการทำใจมั้ยคะ?? พี่ใช้เวลานานแค่ไหน?? พี่กดดู filmของ Sigmund Freudได้รึปล่าวคะ? หนิงเห็นว่าเป็นระบบ archieveที่มีค่าได้เห็น ภาพเมื่อปี 1900-ต้นๆ...น่าดู แม้ไม่เข้าใจภาษา (เยอรมัน-ฝรั่งเศส) nn.24+3

ก็ไม่นานนะ เพราะเมื่อรู้แล้วว่าไม่ใช่ ก็ไม่เสียใจ แต่ เสียดายมากกว่า น่าจะใช่คนนี้นะอะไรทำนองนี้
แต่คนเมื่อปี 2549 นี่นานหน่อย เป็นครั้งแรกที่เข้าใจคำว่า หลงไหลในรสสวาท  
เลยได้เข้าใจว่าไอ้ที่คนถึงกับฆ่าแกงกันก็เพราะอย่างนี้นี่เอง เจ็บปวดน่าดู ยิ่งได้ไปตามเขาที่บ้านแล้ว บ้านเขาอยู่ไกลมาก ถ้าไม่รักเขาคงไม่นั่งรถมาหา แต่พี่มันใช้ไม่ได้เอง เลยเสียใจนำตาไหลพราก เสียใจที่ตัวเองเป็นเหตุให้เขาต้องไป
เลยยกให้เธอเป็น 1 ใน 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจ และเธอก็เป็นคนที่ 6 ด้วย เปรมฤดีที่พี่ไม่มีวันลืม...

 emo2:)

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 19:17:52
	พี่กดดู filmของ Sigmund Freudได้รึปล่าวคะ? หนิงเห็นว่าเป็นระบบ archieveที่มีค่าได้เห็น ภาพเมื่อปี 1900-ต้นๆ...น่าดู แม้ไม่เข้าใจภาษา (เยอรมัน-ฝรั่งเศส) nn.24+3

ได้จ๊ะ แต่มันยาวอ่ะ เอาไว้ว่างๆจะดูจนจบ

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 19:50:04
	พี่ก้าน, หนิงไม่ลงลึกในรายละเอียด แต่สนใจในมุมมองของพี่. มุมมองของผู้ชายที่ว่า... จุดไหนคือ break pointที่เค้าจะ สู้ตาย ...ไม่ด้วยเล่ห์ก็ด้วยกล ที่จะเอาชนะ ช่วงชิง ผู้หญิงที่เค้า พึงใจเพื่อจะร่วมชีวิตด้วยมาให้ได้?  รึพี่ยังไม่ถึงจุดนี้? หนิงอ่านบทสำรวจแบบสอบถามสุ่ม ทางโทรศัพท์ของผู้ชายในเยอรมัน อะไรคือจุดดึงดูดที่เค้าเลือก"ภรรยา" น่าสนใจค่ะว่า ผู้ชายที่โน่นอาจชอบ มองผู้หญิงสวย เตะตา ผมทอง นมโต สะโพกบึ๊บ...แต่ถ้าเกี่ยวเนื่องกะการ วางรากฐาน มีครอบครัวแล้ว...น่าอัศจรรย์ใจ ว่ารูปร่างหน้าตากลับไม่ไช่ข้อแรก!! กลายเป็นcharacterเป็น"สมอง"ที่ผู้หญิงคิดเห็น ต่อเรื่องต่างๆ..processของการ"ทำความรู้จัก" ตรงนี้ จึงลึกและintensiveกว่าคะ

หนุงหนิง

พี่อาจจะไม่ได้มีมุมมองแบบนั้น คงไม่เหมือนใคร
อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่เกี่ยวกับจิตไร้สำนึก
จิตไร้สำนึกพี่มีอิทธิพลมากเกือบจะครอบงำพฤติกรรมทั้งชีวิต
มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อและพิลึกพิลั่น
ถ้าพี่จะบอกว่าพี่มี พันธะสัญญาจากภพที่แล้ว  หนิงจะเชื่อไหม?

 emo29:P:

ก้านหัวข้อกระทู้น่าสนใจดีนะ

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 20:20:27
	อ้างถึง ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 19:50:04 พี่ก้าน, หนิงไม่ลงลึกในรายละเอียด แต่สนใจในมุมมองของพี่. มุมมองของผู้ชายที่ว่า... จุดไหนคือ break pointที่เค้าจะ สู้ตาย ...ไม่ด้วยเล่ห์ก็ด้วยกล ที่จะเอาชนะ ช่วงชิง ผู้หญิงที่เค้า พึงใจเพื่อจะร่วมชีวิตด้วยมาให้ได้?  รึพี่ยังไม่ถึงจุดนี้? หนิงอ่านบทสำรวจแบบสอบถามสุ่ม ทางโทรศัพท์ของผู้ชายในเยอรมัน อะไรคือจุดดึงดูดที่เค้าเลือก"ภรรยา" น่าสนใจค่ะว่า ผู้ชายที่โน่นอาจชอบ มองผู้หญิงสวย เตะตา ผมทอง นมโต สะโพกบึ๊บ...แต่ถ้าเกี่ยวเนื่องกะการ วางรากฐาน มีครอบครัวแล้ว...น่าอัศจรรย์ใจ ว่ารูปร่างหน้าตากลับไม่ไช่ข้อแรก!! กลายเป็นcharacterเป็น"สมอง"ที่ผู้หญิงคิดเห็น ต่อเรื่องต่างๆ..processของการ"ทำความรู้จัก" ตรงนี้ จึงลึกและintensiveกว่าคะ หนุงหนิง พี่อาจจะไม่ได้มีมุมมองแบบนั้น คงไม่เหมือนใคร อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่เกี่ยวกับจิตไร้สำนึก จิตไร้สำนึกพี่มีอิทธิพลมากเกือบจะครอบงำพฤติกรรมทั้งชีวิต มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อและพิลึกพิลั่น ถ้าพี่จะบอกว่าพี่มี พันธะสัญญาจากภพที่แล้ว  หนิงจะเชื่อไหม?  emo29:P:

  พันธะสัญญาจากภพที่แล้วมันเป็นจะไดจะีก้าน (ไม่เข้าใจ)

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 20:20:27
	หนุงหนิง พี่อาจจะไม่ได้มีมุมมองแบบนั้น คงไม่เหมือนใคร อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่เกี่ยวกับจิตไร้สำนึก จิตไร้สำนึกพี่มีอิทธิพลมากเกือบจะครอบงำพฤติกรรมทั้งชีวิต มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อและพิลึกพิลั่น ถ้าพี่จะบอกว่าพี่มี พันธะสัญญาจากภพที่แล้ว  หนิงจะเชื่อไหม?  emo29:P:

เอิ่ม,แปลกๆอยู่ค่ะ
เพราะพันธะสัญญาอันนี้
อาจทำร้ายผู้หญิงได้!!
โดยเฉพาะในสังคมไทย
จะเป็นยังงัยถ้าพี่ก้านทำพันธะสัญญาไว้มากมาย....
พวกเค้าเหล่าโน้นต้องจ่ายเหรอ หรือพี่ต้องจ่าย?
ชีวิตพวกเค้าหลังพ้นพันธะจะเป็นอย่างไร...
ล้วนเป็นคำถามในจิตหนิงทั้งนั้นพี่!

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ เก๊า(24) เมื่อ 04 กรกฎาคม 2552, 20:05:27
	หวัดดี นายก้าน ทำไมเราจะจำไม่ได้  ตอนอยู่หอ นายทำเราตกใจหลายครั้ง  กินข้าวอยู่ดีๆนายก็ลงไปนอนดิ้นให้เพื่อนตกใจ ตอนนี้หายดีหรือยัง  ยินดีต้อนรับเข้าบ้านซีมะโด่ง64นะครับ

เมื่อคืนได้นึกย้อนไปถึงตอนครั้งแรกที่ผมเป็นลมชัก ตอนนั้นอยู่มศ. 5 ตอนเด็กไม่เป็นเพิ่งมาเป็นเอาตอนใกล้จบม.ศ. 5 และได้เข้ามากรุงเทพฯ ในปี 2523 แล้วผมก็พูดกับตัวเองในใจ น่าจะเป็นครั้งแรกเพราะไม่มีความทรงจำที่เก่ากว่านั้นผุดขึ้นมาเลย ถ้าจะว่าด้วยเรื่องจิตไร้สำนึกนั่นก็หมายถึงว่า จิตไร้สำนึกของผมได้ขึ้นมาบงการหรือครอบงำร่างกายแทนจิตสำนึก จากการบอกเล่าของเพื่อนๆที่เห็น ผมไม่ได้ลงไปชักในทันที แต่จะตาขวางๆเดินได้ หลบสิ่งกีดขวางได้ แต่ผมจะจำช่วงนั้นไม่ได้ แต่คล้ายความฝัน ผมกำลังพยายามจะทำอะไรอย่างหนึ่ง ทำซ้ำๆแต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าวิเคราะห์ตามความทรงจำนี้ ก็หมายถึงว่าจิตสำนึกของผมพยายามที่จะกลับมาบงการหรือครอบครองร่างกายอีกแต่ก็ทำไม่สำเร็จ จนกระทั่งผมลงไปนอนชัก นั่นก็คือการต่อสู้กันระหว่างจิตสำนึกและจิตไร้สำนึก พอจิตสำนึกชนะกลับมาครองร่างกายได้ ผมก็ได้สติ

แต่ก็ไม่เสมอไปที่ผมจะลงไปนอนชัก มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเดินข้ามถนนด้านหน้าคณะบัญชีฯ ผมเดินมาถึงเกาะกลางถนน...มารู้สึกตัวอีกทีเรายืนพิงประตูเหล็กดัดที่ฝั่งตรงข้าม ในกระเป๋าเสื้อมียาดมด้วย คงมีคนเอาใส่ให้ เสื้อผ้าก็เปื้อนอยู่เพราะพิงประตูร้านค้าที่ปิด ก็จำได้นะว่าเดินมาถึงเกาะกลางถนนแค่นั้น แสดงว่าผมเดินข้ามถนนมาได้ และมีอาการแปลกๆคนก็นึกว่าเป็นลม เลยเอายามดมมาให้ แต่ผมจำอะไรไม่ได้เลย

ทีนี้มาดูด้านกายภาพ จากการเอ็กเรย์สมองพบว่ามีก้อนเนื้ออยู่ประมาณเม็ดถั่วแดง หมอบอกว่าพอก้อนเนื้อนี้มันไปกดวงจรสมอง เลยทำให้สมองลัดวงจร

นั่นคือเหตุที่ทำให้จิตไร้สำนึกมันขึ้นมาครองร่างกายได้ในขณะนั้น

และถ้าจะคิดว่าเพราะพันธะสัญญาในอดีตภพ ก็เป็นได้ เพราะผมก็โตเป็นหนุ่มแล้ว อย่างที่บอก เพิ่งเป็นเอาตอนใกล้จบม.ศ. 5 สิ่งที่ผมเป็นอาจจะเพิ่งถูกใส่ลงไป เพื่อปลุกสิ่งที่หลับไหลอยู่ให้ตื่นขึ้นมา มีสิ่งหนึ่งคือ จากการสอบเอ็นฯทั้งสองครั้ง ผมเลือกในกรุงเทพฯหมดทั้ง 2 ครั้ง โดยเฉพาะครั้งแรกผมจะเข้ามาในกรุงเทพฯให้ได้ แม่ให้ไปสอบที่มช. ก็ไม่ยอม และพอมากรุงเทพฯ ขณะที่เดินผ่านท้องสนามหลวง ก็พูดกับตัวเองในใจ

เรามาที่กรุงเทพฯนี่เพื่อมาหาคนๆหนึ่ง

 

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 10 กรกฎาคม 2552, 21:23:20
	ก้านหัวข้อกระทู้น่าสนใจดีนะ

ขอบคุณครับ ร่วมแจมได้นะครับพี่ ถ้ามีมาเล่าสู่กันฟัง

 emo48:)

 

		อ้างถึง
	อ้างถึง     หนุงหนิง พี่อาจจะไม่ได้มีมุมมองแบบนั้น คงไม่เหมือนใคร อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่เกี่ยวกับจิตไร้สำนึก จิตไร้สำนึกพี่มีอิทธิพลมากเกือบจะครอบงำพฤติกรรมทั้งชีวิต มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อและพิลึกพิลั่น ถ้าพี่จะบอกว่าพี่มี พันธะสัญญาจากภพที่แล้ว  หนิงจะเชื่อไหม?  emo29:P:   พันธะสัญญาจากภพที่แล้วมันเป็นจะไดจะีก้าน (ไม่เข้าใจ)

ก็ต้องได้มาเจอกัน เจอกันแล้วใครจะทำตามสัญญาได้หรือไม่ได้ เพราะคนเราเกือบจะทั้งหมดระลึกชาติไม่ได้ แล้วเขาจะรู้ได้อย่างไร?
ถ้าคนใดคนหนึ่งต้องตายไปก่อนที่จะได้เจอกันในภพนี้ ก็บอกไม่ได้ว่าใครกันที่ผิดสัญญา ก็เลยต้องได้รับความคุ้มครองปกป้องจากเบื้องบนให้มีชีวิตรอดมาจนถึงเวลาที่ต้องเจอกัน หากชีวิตรุ่งเรืองก่อนเวลานั้น ชีวิตอาจไปพ้นจากวิถีที่สัญญาไว้ เบื้องบนท่านก็เลยทุบซะล้มลุกคลุกคลาน เพื่อให้อยู่ในวิถีจนกว่าจะถึงเวลาที่ต้องได้เจอกัน เพื่อที่จะดูว่า พวกมึงจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้ต่อกันได้หรือไม่?

 emo29:P:

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 11 กรกฎาคม 2552, 15:47:27
	อ้างถึง ข้อความของ เก๊า(24) เมื่อ 04 กรกฎาคม 2552, 20:05:27 หวัดดี นายก้าน ทำไมเราจะจำไม่ได้  ตอนอยู่หอ นายทำเราตกใจหลายครั้ง  กินข้าวอยู่ดีๆนายก็ลงไปนอนดิ้นให้เพื่อนตกใจ ตอนนี้หายดีหรือยัง  ยินดีต้อนรับเข้าบ้านซีมะโด่ง64นะครับ เมื่อคืนได้นึกย้อนไปถึงตอนครั้งแรกที่ผมเป็นลมชัก ตอนนั้นอยู่มศ. 5 ตอนเด็กไม่เป็นเพิ่งมาเป็นเอาตอนใกล้จบม.ศ. 5 และได้เข้ามากรุงเทพฯ ในปี 2523 แล้วผมก็พูดกับตัวเองในใจ น่าจะเป็นครั้งแรกเพราะไม่มีความทรงจำที่เก่ากว่านั้นผุดขึ้นมาเลย ถ้าจะว่าด้วยเรื่องจิตไร้สำนึกนั่นก็หมายถึงว่า จิตไร้สำนึกของผมได้ขึ้นมาบงการหรือครอบงำร่างกายแทนจิตสำนึก จากการบอกเล่าของเพื่อนๆที่เห็น ผมไม่ได้ลงไปชักในทันที แต่จะตาขวางๆเดินได้ หลบสิ่งกีดขวางได้ แต่ผมจะจำช่วงนั้นไม่ได้ แต่คล้ายความฝัน ผมกำลังพยายามจะทำอะไรอย่างหนึ่ง ทำซ้ำๆแต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าวิเคราะห์ตามความทรงจำนี้ ก็หมายถึงว่าจิตสำนึกของผมพยายามที่จะกลับมาบงการหรือครอบครองร่างกายอีกแต่ก็ทำไม่สำเร็จ จนกระทั่งผมลงไปนอนชัก นั่นก็คือการต่อสู้กันระหว่างจิตสำนึกและจิตไร้สำนึก พอจิตสำนึกชนะกลับมาครองร่างกายได้ ผมก็ได้สติ แต่ก็ไม่เสมอไปที่ผมจะลงไปนอนชัก มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเดินข้ามถนนด้านหน้าคณะบัญชีฯ ผมเดินมาถึงเกาะกลางถนน...มารู้สึกตัวอีกทีเรายืนพิงประตูเหล็กดัดที่ฝั่งตรงข้าม ในกระเป๋าเสื้อมียาดมด้วย คงมีคนเอาใส่ให้ เสื้อผ้าก็เปื้อนอยู่เพราะพิงประตูร้านค้าที่ปิด ก็จำได้นะว่าเดินมาถึงเกาะกลางถนนแค่นั้น แสดงว่าผมเดินข้ามถนนมาได้ และมีอาการแปลกๆคนก็นึกว่าเป็นลม เลยเอายามดมมาให้ แต่ผมจำอะไรไม่ได้เลย ทีนี้มาดูด้านกายภาพ จากการเอ็กเรย์สมองพบว่ามีก้อนเนื้ออยู่ประมาณเม็ดถั่วแดง หมอบอกว่าพอก้อนเนื้อนี้มันไปกดวงจรสมอง เลยทำให้สมองลัดวงจร นั่นคือเหตุที่ทำให้จิตไร้สำนึกมันขึ้นมาครองร่างกายได้ในขณะนั้น และถ้าจะคิดว่าเพราะพันธะสัญญาในอดีตภพ ก็เป็นได้ เพราะผมก็โตเป็นหนุ่มแล้ว อย่างที่บอก เพิ่งเป็นเอาตอนใกล้จบม.ศ. 5 สิ่งที่ผมเป็นอาจจะเพิ่งถูกใส่ลงไป เพื่อปลุกสิ่งที่หลับไหลอยู่ให้ตื่นขึ้นมา มีสิ่งหนึ่งคือ จากการสอบเอ็นฯทั้งสองครั้ง ผมเลือกในกรุงเทพฯหมดทั้ง 2 ครั้ง โดยเฉพาะครั้งแรกผมจะเข้ามาในกรุงเทพฯให้ได้ แม่ให้ไปสอบที่มช. ก็ไม่ยอม และพอมากรุงเทพฯ ขณะที่เดินผ่านท้องสนามหลวง ก็พูดกับตัวเองในใจ เรามาที่กรุงเทพฯนี่เพื่อมาหาคนๆหนึ่ง

เจอรึยังวะ ก้าน?
ดอกกุหลาบ เจ็ดดอก นายก็ให้ไปแล้ว
........
ปล.ในทางการแพทย์ การเป็นลมชักมีหลายรูปแบบ
เช่น ชักจริงๆ น้ำลายฟูมปาก เหม่อลอยตาขวาง
นั่งนิ่งๆเหมือนไร้วิญญาณ เป็นต้น emo7:(: emo29:P: emo47

 

		อ้างถึง
	เบื้องบน! : มิถุนายน 2550 - 9 มีนาคม 2551 วันหนึ่งผมได้ดูภาพยนต์ที่นำมาฉายทางทีวีเรื่อง The Mummy Returns 2  ฉากตอนที่หัวหน้าเผ่านักรบทะเลทรายสนทนากับพระเอก   หัวหน้าเผ่าฯบอกกับพระเอกว่า " ท่านคือผู้ที่เบื้องบนเลือกให้เป็นผู้สังหาร Scorpion King  " พระเอกถาม " ท่านรู้ได้อย่างไร? " หัวหน้าเผ่าฯตอบว่า " จากสัญลักษณ์ที่ข้อมือของท่าน  " พระเอกตอบว่า " บังเอิญมากกว่ามั๊ง  " หัวหน้าเผ่าฯจึงตอบว่า " เบื้องบนกับบังเอิญมันแนบแน่นมาด้วยกันเหมือนฝาแฝด จนแยกไม่ออก แต่เมื่อถึงเวลาท่านจะรู้ได้เอง  "   เมื่อถึงฉากที่พระเอกสู้กับ Scorpion King วินาทีที่พระเอกใช้ หอกแห่ง Orisis แทงทะลุหัวใจ Scorpion King พระเอกหันไปเห็นภาพวาดในผนังถ้ำ แสดงถึงชายผู้หนึ่งที่มีสัญลักษณ์ที่ข้อมือข้างเดียวกันกับพระเอกใช้หอกแห่ง Orisis แทงทะลุหัวใจ Scorpion King พระเอกก็เข้าใจว่า ตนเองคือผู้ที่เบื้องบนเลือกจริงๆ

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่คำว่า " เบื้องบน " เริ่มมีในสำนึกของผม  

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 11 กรกฎาคม 2552, 21:47:22
	เจอรึยังวะ ก้าน? ดอกกุหลาบ เจ็ดดอก นายก็ให้ไปแล้ว ........ ปล.ในทางการแพทย์ การเป็นลมชักมีหลายรูปแบบ เช่น ชักจริงๆ น้ำลายฟูมปาก เหม่อลอยตาขวาง นั่งนิ่งๆเหมือนไร้วิญญาณ เป็นต้น emo7:(: emo29:P: emo47

เมื่อเล่าก็ต้องเจอแล้วสิ แต่ยังไม่รู้ผลว่าจะลงเอยอย่างไร? Happy Ending หรือ โศกนาฏกรรม!

 emo47

 

		อ้างถึง
	เหตุการณ์รถแก๊สระเบิด : สิงหาคม 2532 - สิงหาคม 2533   ช่วงนั้นผมทำงานเป็นเชลส์ขายนิตยสารภาษาอังกฤษ อาทิ TIME, FORTUNE ฯลฯ ที่ทำงานอยู่ตึกชินวัตรไหมไทย ซอยสุขุมวิท 23 ทุกวันถ้าไม่ได้ออกไปพบลูกค้าข้างนอก พวกผมจะโทรศัพท์หาลูกค้าอยู่ในสำนักงานจนถึง 6 โมงเย็น และจะมานั่งทานข้าวมื้อเย็นคุยกันแถวๆที่ทำงาน แล้วต่างแยกย้ายกันกลับ ผมจะมารอขึ้นรถเมล์สาย 38 ที่ซอยสุขุมวิท 21 อโศกก็ประมาณทุ่ม และรถก็จะมาติดแถวๆทางรถไฟตรงมักกะสันประมาณทุ่มครึ่ง   วันเกิดเหตุนั้น พอถึงช่วงบ่ายตอนประมาณบ่าย 3 โมงผมเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายเหมือนมีใครมากวน มันไม่อยากจะทำงาน ไม่มีสมาธิโทรหาลูกค้า ทนไม่ไหวผมเลยออกจากสำนักงานตอนบ่าย 4 โมงเย็น มาดูหนังที่โรงแม็คเคนน่าตรงข้ามโรงแรมเอเซีย แต่มาไม่ทันรอบ 5 โมงเย็น เลยได้ดูรอบทุ่มครึ่ง ดูหนังเสร็จออกจากโรงหนังผมเดินมาทางสี่แยกราชเทวี เดินเลี้ยวขวาไปขึ้นรถเมล์ป้ายตรงข้ามดรงแรมเฟิร์สในปัจจุบันเพื่อที่จะกลับที่พักตรงข้ามสนามม้านางเลิ้ง ขณะเดินไปที่ป้ายรถเมล์ผมก็เห็นไฟลุกแดงๆ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร กลับถึงหอก็ยังไม่รู้เรื่องอีก จนกระทั่งตื่นมาตอนเช้าอีกวัน ก็ได้ยินคนที่หอพักคุยกัน ผมก็ร่วมคุยด้วยแบบไม่รู้เรื่อง ก็มีคนหนึ่งพูดว่า " เมื่อคืนรถแก๊สระเบิด คนถูกเผาตายเป็นร้อย มึงไม่รู้เรื่องเหรอ มึงกลับเส้นทางนั้นทุกวันไม่ใช่เหรอ? " ผม " หา..."   ถ้าผมไม่หนีออกจากสำนักงานตั้งแต่บ่าย 4 โมง ไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร แต่ผมรอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้

 emo48:)

โชคดีไปก้าน  ไม่งั้นหนังหลุดหมด  ตอนนั้นนึกแล้วผมไม่กินปลาดุกย่างไปตั้งนาน

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 19:30:33
	โชคดีไปก้าน  ไม่งั้นหนังหลุดหมด  ตอนนั้นนึกแล้วผมไม่กินปลาดุกย่างไปตั้งนาน

ครับพี่ตุ๋ย เมื่อนึกย้อนไปจากเมื่อเริ่มมีสำนึกเกี่ยวกับเบื้องบน นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับการเตือนจาก Supernatural Power ที่เป็น เบื้องบน  ของผม


 emo48:)

 emo4:))

เข้ามาตามอ่านเรื่องของน้องก้านแล้ว
น่าติดตามครับ
เรื่องบางเรื่อง หลายเรื่อง
ก็ยากที่จะหาคำอธิบาย
แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วอย่างเหลือเชื่อ

มาตามอ่านด้วยคนครับ
 emo42

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 17:21:23
	อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 11 กรกฎาคม 2552, 21:47:22 เจอรึยังวะ ก้าน? ดอกกุหลาบ เจ็ดดอก นายก็ให้ไปแล้ว ........ ปล.ในทางการแพทย์ การเป็นลมชักมีหลายรูปแบบ เช่น ชักจริงๆ น้ำลายฟูมปาก เหม่อลอยตาขวาง นั่งนิ่งๆเหมือนไร้วิญญาณ เป็นต้น emo7:(: emo29:P: emo47 เมื่อเล่าก็ต้องเจอแล้วสิ แต่ยังไม่รู้ผลว่าจะลงเอยอย่างไร? Happy Ending หรือ โศกนาฏกรรม!  emo47

ขอให้เลือกหนทางแห่ง Happy ending นะจ๊ะก้าน อย่าเลือก
โศกนาฎกรรมเลยจ่ะ(มันเจี๋ยว)

หวัดดีจ่ะก้าน emo4:))

พี่ก้านไปไหนวันนี้.
ไหนเล่าอีก...อยากฟังพันธะสัญญาอีก  

nn.24+3

 

		อ้างถึง
	ถูกเตือนจึงล้มเลิก : เมษายน 2535 - พฤษภาคม 2536   ช่วงเวลานั้นผมทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่บริหารโครงการอาวุโส ในเครือวังทองกรุ๊ป นอกจากงานในสำนักงานขายโครงการแล้วผมมีหน้าที่ดูแลหมู่บ้านวังทอง-ริเวอร์ปาร์ค ก็มีเรื่องที่ลูกบ้านมาร้องเรียนเรื่องหมา 50 กว่าตัวที่คนงานก่อสร้างนำมาเลี้ยง แล้วปล่อยทิ้งไว้ไม่นำไปด้วย ซึ่งทำความเดือดร้อนรำคาญให้กับลูกบ้าน ทางโครงการได้ติดต่อไปทางกทม.ให้มาจับก็ไม่มา เพราะเป็นพื้นที่ของสุขาภิบาลคูคต ทางสุขาภิบาลฯเองก็ไม่รับจัดการให้เพราะไม่มีหน่วยงานด้านนี้ ผู้จัดการโครงการเลยมอบหน้าที่ให้ผมดำเนินการ จะตัดสินใจทำอะไรก็ทำได้เลย ผมจึงตัดสินใจฆ่ายกฝูงโดยให้ยาเบื่อ   ผมสั่งให้โฟร์แมนไปดำเนินการ ทางโฟร์แมนก็เกี่ยงและพูดทำนองท้าทายว่า "คุณ...ไปซื้อยาเบื่อมาสิ แล้วผมจะเบื่อให้ " ผมก็ตอบว่า " ท้าใช่ไหม? ได้ " แล้วผมก็เดินไปซื้อยาเบื่อที่เซียร์เล็ก ตอนนั้นเซียร์ รังสิต กำลังก่อสร้าง จึงเปิดเซียร์ขนาดเล็กขึ้นมาทำการ ซึ่งปัจจุบันก็ยังใช้ทำการอยู่ ระยะทางก็ประมาณ 500 เมตร ผมไปตอนประมาณบ่ายโมงกว่าๆเดินไปกลับท่ามกลางแดดเปรี้ยง   พอกลับมาถึงสำนักงานขายผมก็เรียกให้โฟร์แมนมารับยาเบื่อไปดำเนินการ พอโฟร์แมนรับยาและออกจากสำนักงานขายไปแล้ว หลังจากนั้นผมก็รู้สึงเวียนศีรษะเหมือนคนเมายา ท้องใส้ปั่นป่วนแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเลยขอกลับไปนอนที่บ้านพักห่างจากสำนักงานขายประมาณ 200 เมตร ผมหลับไปตั้งแต่เวลาบ่าย 2 โมง ตื่นขึ้นมาเห็นมืดๆดูนาฬิกาก็เป็นเวลา 2 ทุ่มแล้ว ผมหลับยาวไปนานถึง 6 ชั่วโมงเต็มๆ    ผมก็มาคิดว่า อาการแบบนี้ผมไม่เคยเป็นมาก่อน เรื่องตากแดดแค่นั้นเรื่องเล็ก เพราะนั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เดินท่ามกลางแดดเปรี้ยงตอนทำงานที่นั่น ผมพูดกับตัวเองในใจว่า " ถูกเตือนไม่ให้ทำอะไรหรือเปล่า? " ผมเลยพยายามนึกว่าตอนนี้ผมกำลังทำอะไร พอนึกได้ถึงเรื่องเบื่อหมา ผมเลยโทรศัพท์ไปถามโฟร์แมนว่าได้ทำการเบื่อหมาแล้วหรือยัง? โฟร์แมนก็ตอบแบบทำนองท้าทายอีกว่า " คุณ...มาผสมยาเบื่อกับข้าวสิ ถ้าคุณ...มาผสม ผมจะยกไปให้มันกินเอง " ผมก็เลยสั่งยกเลิกไม่ต้องเบื่อแล้ว หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจัดการเรื่องหมาอีกเลย

 emo24:(

 

		อ้างถึง
	อ้างถึง ข้อความของ Kaimook เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 21:55:51 เมื่อเล่าก็ต้องเจอแล้วสิ แต่ยังไม่รู้ผลว่าจะลงเอยอย่างไร? Happy Ending หรือ โศกนาฏกรรม!  emo47 ขอให้เลือกหนทางแห่ง Happy ending นะจ๊ะก้าน อย่าเลือก โศกนาฎกรรมเลยจ่ะ(มันเจี๋ยว)

อันนี้ก็คงขึ้นกับอีกฝ่ายแล้วละอ้อย เราไม่ได้เลือก เพราะเรานะทำตามสัญญาแล้ว อีกไม่นานหรอกคงได้รู้กัน

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ หนุน'21 เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 21:27:47
	emo4:)) เข้ามาตามอ่านเรื่องของน้องก้านแล้ว น่าติดตามครับ เรื่องบางเรื่อง หลายเรื่อง ก็ยากที่จะหาคำอธิบาย แต่มันก็เกิดขึ้นแล้วอย่างเหลือเชื่อ มาตามอ่านด้วยคนครับ  emo42

ขอบคุณพี่หนุนครับที่เข้าใจ

 emo41::

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 21:36:41
	"เบื้องบน" ของก้าน  เกี่ยวพันกับรูปศรกลางอกไหมคะ ?? ถ่ายภาพให้ดูด้วยจิ .. อยากเห็น

คงไม่ครับพี่หยี ตอนแรกก็คิดว่าใช่ แต่พอมี x ก็แสดงว่ามันไม่เกี่ยวพัน ส่วน " X " ขออุบไว้ก่อนเพราะมันเป็นตัวไขปริศนา

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 15:43:26
	พี่ก้านไปไหนวันนี้. ไหนเล่าอีก...อยากฟังพันธะสัญญาอีก   nn.24+3

คอยติดตามละกันหนุงหนิง

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:20:12
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 19:14:55   อ้างถึง     เหตุการณ์รถแก๊สระเบิด : สิงหาคม 2532 - สิงหาคม 2533   ช่วงนั้นผมทำงานเป็นเชลส์ขายนิตยสารภาษาอังกฤษ อาทิ TIME, FORTUNE ฯลฯ ที่ทำงานอยู่ตึกชินวัตรไหมไทย ซอยสุขุมวิท 23 ทุกวันถ้าไม่ได้ออกไปพบลูกค้าข้างนอก พวกผมจะโทรศัพท์หาลูกค้าอยู่ในสำนักงานจนถึง 6 โมงเย็น และจะมานั่งทานข้าวมื้อเย็นคุยกันแถวๆที่ทำงาน แล้วต่างแยกย้ายกันกลับ ผมจะมารอขึ้นรถเมล์สาย 38 ที่ซอยสุขุมวิท 21 อโศกก็ประมาณทุ่ม และรถก็จะมาติดแถวๆทางรถไฟตรงมักกะสันประมาณทุ่มครึ่ง   วันเกิดเหตุนั้น พอถึงช่วงบ่ายตอนประมาณบ่าย 3 โมงผมเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายเหมือนมีใครมากวน มันไม่อยากจะทำงาน ไม่มีสมาธิโทรหาลูกค้า ทนไม่ไหวผมเลยออกจากสำนักงานตอนบ่าย 4 โมงเย็น มาดูหนังที่โรงแม็คเคนน่าตรงข้ามโรงแรมเอเซีย แต่มาไม่ทันรอบ 5 โมงเย็น เลยได้ดูรอบทุ่มครึ่ง ดูหนังเสร็จออกจากโรงหนังผมเดินมาทางสี่แยกราชเทวี เดินเลี้ยวขวาไปขึ้นรถเมล์ป้ายตรงข้ามดรงแรมเฟิร์สในปัจจุบันเพื่อที่จะกลับที่พักตรงข้ามสนามม้านางเลิ้ง ขณะเดินไปที่ป้ายรถเมล์ผมก็เห็นไฟลุกแดงๆ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร กลับถึงหอก็ยังไม่รู้เรื่องอีก จนกระทั่งตื่นมาตอนเช้าอีกวัน ก็ได้ยินคนที่หอพักคุยกัน ผมก็ร่วมคุยด้วยแบบไม่รู้เรื่อง ก็มีคนหนึ่งพูดว่า " เมื่อคืนรถแก๊สระเบิด คนถูกเผาตายเป็นร้อย มึงไม่รู้เรื่องเหรอ มึงกลับเส้นทางนั้นทุกวันไม่ใช่เหรอ? " ผม " หา..."   ถ้าผมไม่หนีออกจากสำนักงานตั้งแต่บ่าย 4 โมง ไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร แต่ผมรอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้  emo48:) คืนนั้น ข้าพเจ้าก็นึกยังงัยม่ายซาบ กลับมาทางประตูน้ำ เห็นๆเลย...... ใกล้มาก

เห็นคนถูกเผาทั้งเป็นนะเหรอ?

 emo47

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:18:17
	อ้างถึง ข้อความของ Kaimook เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 21:55:51 อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 17:21:23 อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 11 กรกฎาคม 2552, 21:47:22 เจอรึยังวะ ก้าน? ดอกกุหลาบ เจ็ดดอก นายก็ให้ไปแล้ว ........ ปล.ในทางการแพทย์ การเป็นลมชักมีหลายรูปแบบ เช่น ชักจริงๆ น้ำลายฟูมปาก เหม่อลอยตาขวาง นั่งนิ่งๆเหมือนไร้วิญญาณ เป็นต้น emo7:(: emo29:P: emo47 เมื่อเล่าก็ต้องเจอแล้วสิ แต่ยังไม่รู้ผลว่าจะลงเอยอย่างไร? Happy Ending หรือ โศกนาฏกรรม!  emo47 ขอให้เลือกหนทางแห่ง Happy ending นะจ๊ะก้าน อย่าเลือก โศกนาฎกรรมเลยจ่ะ(มันเจี๋ยว) ให้ไปอีกซักแปดดอก Happy เพื่อน

แปดดอกคงไม่พอนะนายจักร 29 ปีก็ต้อง 29 ดอก หุหุ...

 emo26:D

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:19:25
	คอยติดตามละกันหนุงหนิง  emo48:)

ตามอยู่ทุกวันเนี่ยพี่.


พูดถึงสุนัขไร้เจ้าของ 40-50ตัว
ว่าจะอันตรายขนาดไหนหากรับเชื้อสุนัขบ้า
(ทางการน่าจะจับตอน..castrated...ให้หมด
จะได้ไม่แพร่พันธุ์ต่อ...)หนิงห่วงเด็กๆที่อาจโดนกัด
น่ะพี่ก้าน

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:29:56
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:19:25 คอยติดตามละกันหนุงหนิง  emo48:) ตามอยู่ทุกวันเนี่ยพี่. พูดถึงสุนัขไร้เจ้าของ 40-50ตัว ว่าจะอันตรายขนาดไหนหากรับเชื้อสุนัขบ้า (ทางการน่าจะจับตอน..castrated...ให้หมด จะได้ไม่แพร่พันธุ์ต่อ...)หนิงห่วงเด็กๆที่อาจโดนกัด น่ะพี่ก้าน nn.24+3

นั่นแหล่ะ ถึงคิดเบื่อ แต่หลังจากนั้นไม่ทราบ

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:40:04
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:24:07 อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:20:12 อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 19:14:55   อ้างถึง     เหตุการณ์รถแก๊สระเบิด : สิงหาคม 2532 - สิงหาคม 2533   ช่วงนั้นผมทำงานเป็นเชลส์ขายนิตยสารภาษาอังกฤษ อาทิ TIME, FORTUNE ฯลฯ ที่ทำงานอยู่ตึกชินวัตรไหมไทย ซอยสุขุมวิท 23 ทุกวันถ้าไม่ได้ออกไปพบลูกค้าข้างนอก พวกผมจะโทรศัพท์หาลูกค้าอยู่ในสำนักงานจนถึง 6 โมงเย็น และจะมานั่งทานข้าวมื้อเย็นคุยกันแถวๆที่ทำงาน แล้วต่างแยกย้ายกันกลับ ผมจะมารอขึ้นรถเมล์สาย 38 ที่ซอยสุขุมวิท 21 อโศกก็ประมาณทุ่ม และรถก็จะมาติดแถวๆทางรถไฟตรงมักกะสันประมาณทุ่มครึ่ง   วันเกิดเหตุนั้น พอถึงช่วงบ่ายตอนประมาณบ่าย 3 โมงผมเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายเหมือนมีใครมากวน มันไม่อยากจะทำงาน ไม่มีสมาธิโทรหาลูกค้า ทนไม่ไหวผมเลยออกจากสำนักงานตอนบ่าย 4 โมงเย็น มาดูหนังที่โรงแม็คเคนน่าตรงข้ามโรงแรมเอเซีย แต่มาไม่ทันรอบ 5 โมงเย็น เลยได้ดูรอบทุ่มครึ่ง ดูหนังเสร็จออกจากโรงหนังผมเดินมาทางสี่แยกราชเทวี เดินเลี้ยวขวาไปขึ้นรถเมล์ป้ายตรงข้ามดรงแรมเฟิร์สในปัจจุบันเพื่อที่จะกลับที่พักตรงข้ามสนามม้านางเลิ้ง ขณะเดินไปที่ป้ายรถเมล์ผมก็เห็นไฟลุกแดงๆ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร กลับถึงหอก็ยังไม่รู้เรื่องอีก จนกระทั่งตื่นมาตอนเช้าอีกวัน ก็ได้ยินคนที่หอพักคุยกัน ผมก็ร่วมคุยด้วยแบบไม่รู้เรื่อง ก็มีคนหนึ่งพูดว่า " เมื่อคืนรถแก๊สระเบิด คนถูกเผาตายเป็นร้อย มึงไม่รู้เรื่องเหรอ มึงกลับเส้นทางนั้นทุกวันไม่ใช่เหรอ? " ผม " หา..."   ถ้าผมไม่หนีออกจากสำนักงานตั้งแต่บ่าย 4 โมง ไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไร แต่ผมรอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้  emo48:) คืนนั้น ข้าพเจ้าก็นึกยังงัยม่ายซาบ กลับมาทางประตูน้ำ เห็นๆเลย...... ใกล้มาก เห็นคนถูกเผาทั้งเป็นนะเหรอ?  emo47 เห็นลูกไฟ บึ้ม...กะตา.. แต่ก็นึกว่าไฟไหม้ธรรมดา ตอนนั้นพักที่ราชเทวีคอร์ท.. กลับมาเปิดทีวี..... เหอ....รอดมาได้งัย เพราะทุกครั้งขับรถไปส่งแฟนผมที่เซนต์หลุยส์ ต้องขับผ่านวิทยุ ผ่านโรงแรมนายเลิศ เข้าเพชรบุรี เข้ามักกะสัน แล้วก็ราชเทวี คืนนั้นชั่วแว่บเดียว อยากกินข้าวมันไก่ประตูน้ำ เข้าราชดำริ.....

อืมม แสดงว่าได้รับการดลใจ ถ้ามีอะไรทำนองนี้อีกก็มาเล่าสู่กันฟังนะ แต่ละคนอาจจะมีอำนาจเหนือธรรมชาติในแบบของตนเอง

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:41:43
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:25:54 อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:18:17 อ้างถึง ข้อความของ Kaimook เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 21:55:51 อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 13 กรกฎาคม 2552, 17:21:23 อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 11 กรกฎาคม 2552, 21:47:22 เจอรึยังวะ ก้าน? ดอกกุหลาบ เจ็ดดอก นายก็ให้ไปแล้ว ........ ปล.ในทางการแพทย์ การเป็นลมชักมีหลายรูปแบบ เช่น ชักจริงๆ น้ำลายฟูมปาก เหม่อลอยตาขวาง นั่งนิ่งๆเหมือนไร้วิญญาณ เป็นต้น emo7:(: emo29:P: emo47 เมื่อเล่าก็ต้องเจอแล้วสิ แต่ยังไม่รู้ผลว่าจะลงเอยอย่างไร? Happy Ending หรือ โศกนาฏกรรม!  emo47 ขอให้เลือกหนทางแห่ง Happy ending นะจ๊ะก้าน อย่าเลือก โศกนาฎกรรมเลยจ่ะ(มันเจี๋ยว) ให้ไปอีกซักแปดดอก Happy เพื่อน แปดดอกคงไม่พอนะนายจักร 29 ปีก็ต้อง 29 ดอก หุหุ...  emo26:D นับมาทุกปี... Happy Ending Sure""" Good Nite เน่อ

Good Night เช่นกัน

 emo31:bye:

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 14 กรกฎาคม 2552, 20:03:03
	อ้างถึง     ถูกเตือนจึงล้มเลิก : เมษายน 2535 - พฤษภาคม 2536   ช่วงเวลานั้นผมทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่บริหารโครงการอาวุโส ในเครือวังทองกรุ๊ป นอกจากงานในสำนักงานขายโครงการแล้วผมมีหน้าที่ดูแลหมู่บ้านวังทอง-ริเวอร์ปาร์ค ก็มีเรื่องที่ลูกบ้านมาร้องเรียนเรื่องหมา 50 กว่าตัวที่คนงานก่อสร้างนำมาเลี้ยง แล้วปล่อยทิ้งไว้ไม่นำไปด้วย ซึ่งทำความเดือดร้อนรำคาญให้กับลูกบ้าน ทางโครงการได้ติดต่อไปทางกทม.ให้มาจับก็ไม่มา เพราะเป็นพื้นที่ของสุขาภิบาลคูคต ทางสุขาภิบาลฯเองก็ไม่รับจัดการให้เพราะไม่มีหน่วยงานด้านนี้ ผู้จัดการโครงการเลยมอบหน้าที่ให้ผมดำเนินการ จะตัดสินใจทำอะไรก็ทำได้เลย ผมจึงตัดสินใจฆ่ายกฝูงโดยให้ยาเบื่อ   ผมสั่งให้โฟร์แมนไปดำเนินการ ทางโฟร์แมนก็เกี่ยงและพูดทำนองท้าทายว่า "คุณ...ไปซื้อยาเบื่อมาสิ แล้วผมจะเบื่อให้ " ผมก็ตอบว่า " ท้าใช่ไหม? ได้ " แล้วผมก็เดินไปซื้อยาเบื่อที่เซียร์เล็ก ตอนนั้นเซียร์ รังสิต กำลังก่อสร้าง จึงเปิดเซียร์ขนาดเล็กขึ้นมาทำการ ซึ่งปัจจุบันก็ยังใช้ทำการอยู่ ระยะทางก็ประมาณ 500 เมตร ผมไปตอนประมาณบ่ายโมงกว่าๆเดินไปกลับท่ามกลางแดดเปรี้ยง   พอกลับมาถึงสำนักงานขายผมก็เรียกให้โฟร์แมนมารับยาเบื่อไปดำเนินการ พอโฟร์แมนรับยาและออกจากสำนักงานขายไปแล้ว หลังจากนั้นผมก็รู้สึงเวียนศีรษะเหมือนคนเมายา ท้องใส้ปั่นป่วนแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเลยขอกลับไปนอนที่บ้านพักห่างจากสำนักงานขายประมาณ 200 เมตร ผมหลับไปตั้งแต่เวลาบ่าย 2 โมง ตื่นขึ้นมาเห็นมืดๆดูนาฬิกาก็เป็นเวลา 2 ทุ่มแล้ว ผมหลับยาวไปนานถึง 6 ชั่วโมงเต็มๆ    ผมก็มาคิดว่า อาการแบบนี้ผมไม่เคยเป็นมาก่อน เรื่องตากแดดแค่นั้นเรื่องเล็ก เพราะนั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เดินท่ามกลางแดดเปรี้ยงตอนทำงานที่นั่น ผมพูดกับตัวเองในใจว่า " ถูกเตือนไม่ให้ทำอะไรหรือเปล่า? " ผมเลยพยายามนึกว่าตอนนี้ผมกำลังทำอะไร พอนึกได้ถึงเรื่องเบื่อหมา ผมเลยโทรศัพท์ไปถามโฟร์แมนว่าได้ทำการเบื่อหมาแล้วหรือยัง? โฟร์แมนก็ตอบแบบทำนองท้าทายอีกว่า " คุณ...มาผสมยาเบื่อกับข้าวสิ ถ้าคุณ...มาผสม ผมจะยกไปให้มันกินเอง " ผมก็เลยสั่งยกเลิกไม่ต้องเบื่อแล้ว หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจัดการเรื่องหมาอีกเลย  emo24:(

ดีนะที่เบื้องบนเตือนก้านก่อนไม่งั้นเจ้า 40  ชีวิตเสร้จแน่ก้านก็จะเป็นกรรมกันต่อไป เฮ้ออออออออออออ

เล่าอีกสิก้านเรื่องของก้านแปลกดี
 emo7:(:

 

		อ้างถึง
	เหลือเชื่อ! : เมษายน 2535 - พฤษภาคม 2536   หน้าที่ของเจ้าหน้าที่บริหารโครงการอาวุโส นอกจากงานในสำนักงานขายแล้ว หลัง 5 โมงเย็นก็ตรวจตราดูแลภายในหมู่บ้าน ทุกวันผมจะขี่มอเตอร์ไซค์ตรวจ วันเกิดเหตุนั้นผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามทางในหมู่บ้านตามปกติเกือบครบรอบแล้ว พอผ่านจุดที่มีหมาชุมกันอยู่ หมามันเห่า ผมก็เลยเอาเท้าแหย่มัน ประกฎว่ามันเอาจริงไล่งับเอา ผมก็เลยบิดมอเตอร์ไซค์หนีเต็มที่ พอตาเหลือบเห็นทางโค้ง ผมก็หักเลี้ยว แต่พอหันหน้าตรงๆเห็นเสาไฟฟ้าเต็มหน้า วินาทีนั้นผมปลงใจยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ผมหลับตาปล่อยมือจากแฮนด์ฯ...   ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกว่าตัวเองนอนหลับตาอยู่ ผมไม่กล้าลืมตาในทันทีเพราะกลัวว่าจะเห็นกระดูกที่หักโผล่พ้นเนื้อออกมาอะไรทำนองนี้ ผมเลยค่อยๆลองขยับแขนขาดูก่อนเบาๆ พอไม่รู้สึกเจ็บก็เลยขยับเต็มที่รวมทั้งงอเข้าออกก็ไม่รู้สึกว่าเจ็บ ลองบิดตัวดูก็ไม่รู้สึกเจ็บ ผมเลยลืมตาดู ก็พบว่าตัวเองไม่เป็นอะไร เสื้อผ้าก็ไม่เปื้อนสีหญ้าแต่อย่างใด มองเห็นมอเตอร์ไซค์เกยเสาไม้ต้นหนึ่งพาดอยู่กับเสาไฟฟ้าอยู่ห่างออกไปข้างหน้าประมาณเกือบ 2 เมตร ผมเลยลุกขึ้นยืนก็ไม่รู้สึกว่าเคล็ดขัดยอกแต่ประการใด   ผมเลยเดินไปดูรถ เห็นรถเกยเสาไม้พาดอยู่กับเสาไฟฟ้าอยู่ ล้อหน้าเบี้ยว คาบูเรเตอร์แตก มีน้ำมันหยดติ๋งๆ เสาไม้ดังกล่าวขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 3 นิ้วครึ่งถึง 4 นิ้ว มีตะปู 5 นิ้วตอกอยู่หลายตัว และเห็นตอไม้อยู่ในแนวเดียวกันกับเสาไฟฟ้า รถมอร์เตอร์ไซค์คงจะชนเสาไม้จนหลุดจากตอ ผมเห็นดังนั้น ผมเลยเดินสำรวจรอบบริเวณนั้นซึ่งเดิมเป็นบ้านตัวอย่าง รอบนอกเป็นฟุตปาธข้างในเป็นสนามหญ้ารอบตัวบ้าน เสาไฟฟ้าอยู่ด้านใน บ้านตัวอย่างนี้จะทำการทุบเพื่อสร้างเป็นทาวน์เฮ้าส์ขาย จึงต้องทำการล้อมรั้วสังกะสีเพราะอยู่ในชุมชน และใกล้กับสโมสรของหมู่บ้าน ผมพบว่าเสาไม้ขนาดเดียวกันทุกต้นถูกกดตอกลงในดินหมด มีเพียงต้นนั้นต้นเดียวที่มันสั้น เลยใช้ตอตอกลงไปในดินแล้วตอกตะปู 5 นิ้วยึดไว้ และวางอยู่ในแนวตรงกับเสาไฟฟ้าพอดี เหมือนกับว่าได้จัดเตรียมไว้สำหรับรองรับมอเตอร์ไซค์ของผมโดยเฉพาะ   ผมก็เลยค่อยๆขี่มอเตอร์ไซค์อย่างทุลักทุเลมาไว้ที่จอดหลังสำนักงานขาย วันรุ่งขึ้นได้เล่าให้คนขับรถของโครงการฟัง เขาเห็นรถแล้วยังพูดกับผมเลยว่า " คุณ...ไม่เป็นอะไรเลย เป็นไปได้ไง รถเป็นขนาดนี้อย่างน้อยก็ต้องฟกช้ำดำเขียวหรือมีรอยห้อเลือดบ้าง " แล้วมอเตอร์ไซค์คันนั้นก็ถูกส่งไปซ่อมตามระเบียบ   ผมนะสงสัยมานานว่า ไฉนตัวผมจึงมานอนเยื้องไปทางข้างหลังรถ และไม่รู้สึกเจ็บตรงส่วนไหนเลย เหมือนกับถูกอุ้มมาวางยังไงยังงั้น มันขัดกับหลักฟิสิกส์ เมื่อตัวผมมีความเร็วเท่ากับรถ รถชนสิ่งกีดขวางหยุดกระทันหัน ตัวผมต้องเหินไปข้างหน้า ต่อให้ถือแฮนด์แน่นๆก็ไม่แน่ว่าจะเอาอยู่ นี่ผมยิ่งปล่อยมือด้วย ถ้าคิดว่าแรงสะเทินไปเนื่องจากชนเสาไม้แล้วตะปูหลุด ผมก็น่าจะตกลงข้างๆรถ ไม่น่าจะห่างได้ขนาดนี้ ถ้ากระเด็นตกลงมาก็น่าจะเคล็ดขัดยอกบ้าง อย่าว่าแต่ชนเลยขนาดนั่งบนเบาะรถจอดอยู่แล้วพลาดหงายหลังตกลงมายังรู้สึกเจ็บเลย

แรกๆก็คิดแบบที่คนอื่นพูด ถ้าหมา 50 กว่าตัวตายเพราะยาเบื่อ วันนั้นผมอาจจะไม่รอด แต่แค่ไม่ได้ฆ่าหมามันจะมีอานิสงฆ์มากขนาดนั้นเลยเหรอ เอาแค่กระเด็นตกลงมาเคล็ดขัดยอกโดยที่แขนขาไม่หักก็น่าจะพอสมเหตุสมผลแล้ว

 emo47

 

อาจเป็นได้นะคะ ก้าน
การคิดดี ทำดี  ก็ย่อมได้รับการตอบสนองด้วยดี

การที่อานิสงฆ์แรงขนาดนั้น  ก็เป็นไปได้อีกว่า
บรรดา "the dogs" ทั้งหลายเหล่านั้น เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา


PS. เพียงแค่ "คิด" ดี   แม้จะยังไม่ได้ลงมือกระทำ ..
ใจเราก็สบายแล้ว .. จริงไหม ??    


emo4:))

อุ้ยพี่ก้าน...
น่ากลัวคะ..
อุบัติเหตุมักไม่คาดฝันเสมอ
ชีวิตพี่ทำไมถึงโลดโผนยังงี้

nn.24+3

 

		อ้างถึง
	ให้ออกจากบ้าน : กรกฎาคม - สิงหาคม 2551   ผมตัดสินใจกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดที่จังหวัดลำปางเพราะว่าแม่ท่านแก่มากแล้ว ตั้งแต่ 9 มีนาคม 2551 ด้วยหวังว่าจะไปทำอะไรเล็กๆน้อยๆที่ตนเองทำได้ กอปรกับเห็นว่าตัวเองก็อายุมากพอสมควร เรื่องเนื้อคู่ก็คิดว่าคงจะไม่มีแล้วเพราะดูดวงตนเองก็เห็นว่ามันผ่านพ้นไปแล้วและไม่ได้พบคนที่ตามหา และคิดว่าภาพที่จำได้นั้นคงจะเป็นเพราะตัวเองวิปลาศไปเอง รู้สึกเสียใจที่นำชีวิตไปผูกพันกับเรื่องภพชาติจนเป็นเหตุให้ชีวิตล้มลุกคลุกคลาน อายุสี่สิบห้าแล้วยังไม่เป็นโล้เป็นพาย   ระหว่างที่อยู่ที่บ้านที่ลำปาง เรื่องที่หวังว่าจะได้ก็ทำไม่ได้อีก เพราะติดขัดเรื่องการสื่อสารขอคู่สายโทรศัพท์แล้วไม่มีให้เพราะชุมสายเต็ม หางานทำก็ไม่ได้ สี่เดือนผ่านไป จึงโทรศัพท์หารุ่นน้องที่ทำงานกับนายจ้างเก่าที่เคยทำที่กรุงเทพฯและเป็นผู้จัดการฝ่ายเอ็ชอาร์ให้ช่วยหางานให้ และตั้งใจไว้ว่าจะไม่เข้ามาแบบเคว้งคว้างอีกได้งานแน่นอนค่อยกลับเข้ากรุงเทพฯใหม่   ช่วงปลายเดือนกรกฎาคมคาบเกี่ยวกับต้นเดือนสิงหาคม อยู่ดีๆฝ่าเท้าก็เป็นแผลเหมือนโดนกรดกัด แต่ก็ไม่เคยเห็นนะว่าแผลที่โดนกรดกัดเป็นยังไง คิดเอาเอง เพราะหนังมันหลุดไปเห็นเนื้อแดงๆ เหยียบพื้นที่บ้านไม่ได้ เหยียบมากก็เป็นมากเหยียบน้อยก็เป็นน้อย อยู่บ้านต้องเอาถุงพลาสติกใส่ของหรือถุงก็อบแก็บสวมเท้าไว้ ต้องใช้วาสลินเจลโปะเพื่อกันเสียดสีที่เนื้อแดงๆเพราะมันเจ็บ เป็นอยู่นานเกือบ 3 สัปดาห์ แรกๆผมคิดว่าพื้นบ้านคงมีสภาพเป็นกรด แต่ก็มาคิดได้ว่าพ่อกับแม่ไม่เป็นไร และถ้าพื้นบ้านมีสภาพเป็นกรดจริง ตั้งแต่เดือนที่หนึ่งถึงเดือนที่สี่ผมไม่เป็น ทำไมต้องมารอจนถึงเดือนที่ห้าถึงเป็น ไม่น่าเป็นไปได้ที่ผิวหนังคนเราจะทนทานได้นานขนาดนั้น และทุกวันก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่ได้ทำอะไรที่ผิดไปจากวันแรกที่กลับมาอยู่ แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า " หรือเบื้องบนท่านให้ออกจากบ้าน ไม่ให้อยู่ที่บ้านแล้ว  "   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีสำนึกถึงเบื้องบน ผมเลยตัดสินใจออกจากบ้าน โดยมีเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเดียวและกระเป๋าใส่เอกสารเท่านั้น ออกมาแบบผจญภัยกันเลย ผมนั่งรถมาลงที่กำแพงเพชรกะว่าจะหางานทำที่นั่น แต่พอลงแล้วดูเมืองเล็กๆคิดว่าไม่น่าจะหางานทำได้ จึงขึ้นรถเข้ากรุงเทพฯในคืนนั้นเอง... มาถึงกรุงเทพฯ แล้วอีกวันหลังจากนั้นแผลที่ฝ่าเท้าก็หายสนิท

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 09:27:37
	อาจเป็นได้นะคะ ก้าน การคิดดี ทำดี  ก็ย่อมได้รับการตอบสนองด้วยดี การที่อานิสงฆ์แรงขนาดนั้น  ก็เป็นไปได้อีกว่า บรรดา "the dogs" ทั้งหลายเหล่านั้น เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา PS. เพียงแค่ "คิด" ดี   แม้จะยังไม่ได้ลงมือกระทำ .. ใจเราก็สบายแล้ว .. จริงไหม ??     emo4:))

แต่พอหลังเหตุการณ์เมื่อปี 2551 แล้ว เมื่อนึกทบทวนดูตั้งแต่เหตุการณ์รถแก๊สระเบิด ผมคิดว่า เพราะ " เบื้องบน  " ท่าน ก็สมเหตุสมผลทุกเหตุการณ์ที่เล่ามา ครับพี่

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 13:30:14
	อุ้ยพี่ก้าน... น่ากลัวคะ.. อุบัติเหตุมักไม่คาดฝันเสมอ ชีวิตพี่ทำไมถึงโลดโผนยังงี้ nn.24+3

ทั้งโลดโผน ทั้งล้มลุกคลุกคลาน และยังมีอีก...

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ patooman24 เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:06:59
	(http://img217.imageshack.us/img217/1262/186581.jpg)

น่ารักจัง

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 18:47:31
	อ้างถึง     ให้ออกจากบ้าน : กรกฎาคม - สิงหาคม 2551   ผมตัดสินใจกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดที่จังหวัดลำปางเพราะว่าแม่ท่านแก่มากแล้ว ตั้งแต่ 9 มีนาคม 2551 ด้วยหวังว่าจะไปทำอะไรเล็กๆน้อยๆที่ตนเองทำได้ กอปรกับเห็นว่าตัวเองก็อายุมากพอสมควร เรื่องเนื้อคู่ก็คิดว่าคงจะไม่มีแล้วเพราะดูดวงตนเองก็เห็นว่ามันผ่านพ้นไปแล้วและไม่ได้พบคนที่ตามหา และคิดว่าภาพที่จำได้นั้นคงจะเป็นเพราะตัวเองวิปลาศไปเอง รู้สึกเสียใจที่นำชีวิตไปผูกพันกับเรื่องภพชาติจนเป็นเหตุให้ชีวิตล้มลุกคลุกคลาน อายุสี่สิบห้าแล้วยังไม่เป็นโล้เป็นพาย   ระหว่างที่อยู่ที่บ้านที่ลำปาง เรื่องที่หวังว่าจะได้ก็ทำไม่ได้อีก เพราะติดขัดเรื่องการสื่อสารขอคู่สายโทรศัพท์แล้วไม่มีให้เพราะชุมสายเต็ม หางานทำก็ไม่ได้ สี่เดือนผ่านไป จึงโทรศัพท์หารุ่นน้องที่ทำงานกับนายจ้างเก่าที่เคยทำที่กรุงเทพฯและเป็นผู้จัดการฝ่ายเอ็ชอาร์ให้ช่วยหางานให้ และตั้งใจไว้ว่าจะไม่เข้ามาแบบเคว้งคว้างอีกได้งานแน่นอนค่อยกลับเข้ากรุงเทพฯใหม่   ช่วงปลายเดือนกรกฎาคมคาบเกี่ยวกับต้นเดือนสิงหาคม อยู่ดีๆฝ่าเท้าก็เป็นแผลเหมือนโดนกรดกัด แต่ก็ไม่เคยเห็นนะว่าแผลที่โดนกรดกัดเป็นยังไง คิดเอาเอง เพราะหนังมันหลุดไปเห็นเนื้อแดงๆ เหยียบพื้นที่บ้านไม่ได้ เหยียบมากก็เป็นมากเหยียบน้อยก็เป็นน้อย อยู่บ้านต้องเอาถุงพลาสติกใส่ของหรือถุงก็อบแก็บสวมเท้าไว้ ต้องใช้วาสลินเจลโปะเพื่อกันเสียดสีที่เนื้อแดงๆเพราะมันเจ็บ เป็นอยู่นานเกือบ 3 สัปดาห์ แรกๆผมคิดว่าพื้นบ้านคงมีสภาพเป็นกรด แต่ก็มาคิดได้ว่าพ่อกับแม่ไม่เป็นไร และถ้าพื้นบ้านมีสภาพเป็นกรดจริง ตั้งแต่เดือนที่หนึ่งถึงเดือนที่สี่ผมไม่เป็น ทำไมต้องมารอจนถึงเดือนที่ห้าถึงเป็น ไม่น่าเป็นไปได้ที่ผิวหนังคนเราจะทนทานได้นานขนาดนั้น และทุกวันก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่ได้ทำอะไรที่ผิดไปจากวันแรกที่กลับมาอยู่ แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า " หรือเบื้องบนท่านให้ออกจากบ้าน ไม่ให้อยู่ที่บ้านแล้ว  "   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีสำนึกถึงเบื้องบน ผมเลยตัดสินใจออกจากบ้าน โดยมีเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเดียวและกระเป๋าใส่เอกสารเท่านั้น ออกมาแบบผจญภัยกันเลย ผมนั่งรถมาลงที่กำแพงเพชรกะว่าจะหางานทำที่นั่น แต่พอลงแล้วดูเมืองเล็กๆคิดว่าไม่น่าจะหางานทำได้ จึงขึ้นรถเข้ากรุงเทพฯในคืนนั้นเอง... มาถึงกรุงเทพฯ แล้วอีกวันหลังจากนั้นแผลที่ฝ่าเท้าก็หายสนิท  emo48:)

แปลกดีนะก้านเล่าอีกดิ  อย่าน้อยใจว่าชีวิตไม่เป็นโล๊เป็นพายยังมีอีกหลายชีวิตนะก้าน
ที่แย่กว่าที่ก้านเล่ามาอีกจ่ะ  อ้อยรู้จักชายคนหนึ่งหน้าที่การงานก็ดีรูปร่างหน้าตาก็ใช้ได้
ตอนนี้จะ50แล้วเขาก็ยังไม่มีคู่จ่ะบางทีการอยู่คนเดียวก็มีสุขอีกแบบนะก้าน
ไม่ต้องมีใครเป็นเจ้าชีวิตของเราหรือก้านไม่ชอบอย่างนี้แหละที่เขาเรียกคนในอยากออกคนนอกอยากเข้า
ก้านลองทำบุญด้วยข้าวต้มมัดซิ(ทำเป็นมัดๆเลยนะอย่าแกะไม้ที่พันออก)มีคนแนะนำอ้อยมาอีกที

ชื่อกระทู้ดูยิ่งใหญ่อลังการจังเลยค่ะก้าน emo4:)) emo4:))

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:41:14
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 18:47:31   อ้างถึง     ให้ออกจากบ้าน : กรกฎาคม - สิงหาคม 2551   ผมตัดสินใจกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดที่จังหวัดลำปางเพราะว่าแม่ท่านแก่มากแล้ว ตั้งแต่ 9 มีนาคม 2551 ด้วยหวังว่าจะไปทำอะไรเล็กๆน้อยๆที่ตนเองทำได้ กอปรกับเห็นว่าตัวเองก็อายุมากพอสมควร เรื่องเนื้อคู่ก็คิดว่าคงจะไม่มีแล้วเพราะดูดวงตนเองก็เห็นว่ามันผ่านพ้นไปแล้วและไม่ได้พบคนที่ตามหา และคิดว่าภาพที่จำได้นั้นคงจะเป็นเพราะตัวเองวิปลาศไปเอง รู้สึกเสียใจที่นำชีวิตไปผูกพันกับเรื่องภพชาติจนเป็นเหตุให้ชีวิตล้มลุกคลุกคลาน อายุสี่สิบห้าแล้วยังไม่เป็นโล้เป็นพาย   ระหว่างที่อยู่ที่บ้านที่ลำปาง เรื่องที่หวังว่าจะได้ก็ทำไม่ได้อีก เพราะติดขัดเรื่องการสื่อสารขอคู่สายโทรศัพท์แล้วไม่มีให้เพราะชุมสายเต็ม หางานทำก็ไม่ได้ สี่เดือนผ่านไป จึงโทรศัพท์หารุ่นน้องที่ทำงานกับนายจ้างเก่าที่เคยทำที่กรุงเทพฯและเป็นผู้จัดการฝ่ายเอ็ชอาร์ให้ช่วยหางานให้ และตั้งใจไว้ว่าจะไม่เข้ามาแบบเคว้งคว้างอีกได้งานแน่นอนค่อยกลับเข้ากรุงเทพฯใหม่   ช่วงปลายเดือนกรกฎาคมคาบเกี่ยวกับต้นเดือนสิงหาคม อยู่ดีๆฝ่าเท้าก็เป็นแผลเหมือนโดนกรดกัด แต่ก็ไม่เคยเห็นนะว่าแผลที่โดนกรดกัดเป็นยังไง คิดเอาเอง เพราะหนังมันหลุดไปเห็นเนื้อแดงๆ เหยียบพื้นที่บ้านไม่ได้ เหยียบมากก็เป็นมากเหยียบน้อยก็เป็นน้อย อยู่บ้านต้องเอาถุงพลาสติกใส่ของหรือถุงก็อบแก็บสวมเท้าไว้ ต้องใช้วาสลินเจลโปะเพื่อกันเสียดสีที่เนื้อแดงๆเพราะมันเจ็บ เป็นอยู่นานเกือบ 3 สัปดาห์ แรกๆผมคิดว่าพื้นบ้านคงมีสภาพเป็นกรด แต่ก็มาคิดได้ว่าพ่อกับแม่ไม่เป็นไร และถ้าพื้นบ้านมีสภาพเป็นกรดจริง ตั้งแต่เดือนที่หนึ่งถึงเดือนที่สี่ผมไม่เป็น ทำไมต้องมารอจนถึงเดือนที่ห้าถึงเป็น ไม่น่าเป็นไปได้ที่ผิวหนังคนเราจะทนทานได้นานขนาดนั้น และทุกวันก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่ได้ทำอะไรที่ผิดไปจากวันแรกที่กลับมาอยู่ แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า " หรือเบื้องบนท่านให้ออกจากบ้าน ไม่ให้อยู่ที่บ้านแล้ว  "   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีสำนึกถึงเบื้องบน ผมเลยตัดสินใจออกจากบ้าน โดยมีเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเดียวและกระเป๋าใส่เอกสารเท่านั้น ออกมาแบบผจญภัยกันเลย ผมนั่งรถมาลงที่กำแพงเพชรกะว่าจะหางานทำที่นั่น แต่พอลงแล้วดูเมืองเล็กๆคิดว่าไม่น่าจะหางานทำได้ จึงขึ้นรถเข้ากรุงเทพฯในคืนนั้นเอง... มาถึงกรุงเทพฯ แล้วอีกวันหลังจากนั้นแผลที่ฝ่าเท้าก็หายสนิท  emo48:) แปลกดีนะก้านเล่าอีกดิ  อย่าน้อยใจว่าชีวิตไม่เป็นโล๊เป็นพายยังมีอีกหลายชีวิตนะก้าน ที่แย่กว่าที่ก้านเล่ามาอีกจ่ะ  อ้อยรู้จักชายคนหนึ่งหน้าที่การงานก็ดีรูปร่างหน้าตาก็ใช้ได้ ตอนนี้จะ50แล้วเขาก็ยังไม่มีคู่จ่ะบางทีการอยู่คนเดียวก็มีสุขอีกแบบนะก้าน ไม่ต้องมีใครเป็นเจ้าชีวิตของเราหรือก้านไม่ชอบอย่างนี้แหละที่เขาเรียกคนในอยากออกคนนอกอยากเข้า ก้านลองทำบุญด้วยข้าวต้มมัดซิ(ทำเป็นมัดๆเลยนะอย่าแกะไม้ที่พันออก)มีคนแนะนำอ้อยมาอีกที

เราก็รู้จัก หน้าตาดีแต่ไม่มีเมีย  รุ้สึกจะรุ่น 12-13นี่เเหละ

พี่ก้าน,
ช่วงนั้นพี่มี contactกะเพื่อนๆหรือใครๆที่พี่สนิทมั้ยคะ?
การเป็นโสด ไม่ไช่สาเหตุของความเงียบเหงาเสมอไป
หากพี่มี social contactด้านอื่นๆมาเป็นสิ่งทดแทน.

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ patooman24 เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:52:16
	อ้างถึง ข้อความของ Kaimook เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:41:14 แปลกดีนะก้านเล่าอีกดิ  อย่าน้อยใจว่าชีวิตไม่เป็นโล๊เป็นพายยังมีอีกหลายชีวิตนะก้าน ที่แย่กว่าที่ก้านเล่ามาอีกจ่ะ  อ้อยรู้จักชายคนหนึ่งหน้าที่การงานก็ดีรูปร่างหน้าตาก็ใช้ได้ ตอนนี้จะ50แล้วเขาก็ยังไม่มีคู่จ่ะบางทีการอยู่คนเดียวก็มีสุขอีกแบบนะก้าน ไม่ต้องมีใครเป็นเจ้าชีวิตของเราหรือก้านไม่ชอบอย่างนี้แหละที่เขาเรียกคนในอยากออกคนนอกอยากเข้า ก้านลองทำบุญด้วยข้าวต้มมัดซิ (ทำเป็นมัด ๆ เลยนะอย่าแกะไม้ที่พันออก )มีคนแนะนำอ้อยมาอีกที เราก็รู้จัก หน้าตาดีแต่ไม่มีเมีย  รุ้สึกจะรุ่น 12-13 นี่เเหละ

พี่ป๋องขรา .. เชิญแวะมาอ่านห้องนี้ด้วยค่ะ
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากเลย ..

[บ่าง เริ่มทำหน้าที่ .. ทันที]  emo20:)):)

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:46:37
	ชื่อกระทู้ดูยิ่งใหญ่อลังการจังเลยค่ะก้าน emo4:)) emo4:))

อืม ก็มันยาวนานมากนี่ไม ตั้ง 18 ปีกว่าที่เราจะรู้สำนึกเกี่ยวกับเบื้องบน ครั้งแรกที่เหยียบกรุงเทพฯก็ปี 2523 นี่ก็ 29 ปีผ่านแล้วนะ หุหุ...

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:41:14
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 18:47:31   อ้างถึง     ให้ออกจากบ้าน : กรกฎาคม - สิงหาคม 2551   ผมตัดสินใจกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดที่จังหวัดลำปางเพราะว่าแม่ท่านแก่มากแล้ว ตั้งแต่ 9 มีนาคม 2551 ด้วยหวังว่าจะไปทำอะไรเล็กๆน้อยๆที่ตนเองทำได้ กอปรกับเห็นว่าตัวเองก็อายุมากพอสมควร เรื่องเนื้อคู่ก็คิดว่าคงจะไม่มีแล้วเพราะดูดวงตนเองก็เห็นว่ามันผ่านพ้นไปแล้วและไม่ได้พบคนที่ตามหา และคิดว่าภาพที่จำได้นั้นคงจะเป็นเพราะตัวเองวิปลาศไปเอง รู้สึกเสียใจที่นำชีวิตไปผูกพันกับเรื่องภพชาติจนเป็นเหตุให้ชีวิตล้มลุกคลุกคลาน อายุสี่สิบห้าแล้วยังไม่เป็นโล้เป็นพาย   ระหว่างที่อยู่ที่บ้านที่ลำปาง เรื่องที่หวังว่าจะได้ก็ทำไม่ได้อีก เพราะติดขัดเรื่องการสื่อสารขอคู่สายโทรศัพท์แล้วไม่มีให้เพราะชุมสายเต็ม หางานทำก็ไม่ได้ สี่เดือนผ่านไป จึงโทรศัพท์หารุ่นน้องที่ทำงานกับนายจ้างเก่าที่เคยทำที่กรุงเทพฯและเป็นผู้จัดการฝ่ายเอ็ชอาร์ให้ช่วยหางานให้ และตั้งใจไว้ว่าจะไม่เข้ามาแบบเคว้งคว้างอีกได้งานแน่นอนค่อยกลับเข้ากรุงเทพฯใหม่   ช่วงปลายเดือนกรกฎาคมคาบเกี่ยวกับต้นเดือนสิงหาคม อยู่ดีๆฝ่าเท้าก็เป็นแผลเหมือนโดนกรดกัด แต่ก็ไม่เคยเห็นนะว่าแผลที่โดนกรดกัดเป็นยังไง คิดเอาเอง เพราะหนังมันหลุดไปเห็นเนื้อแดงๆ เหยียบพื้นที่บ้านไม่ได้ เหยียบมากก็เป็นมากเหยียบน้อยก็เป็นน้อย อยู่บ้านต้องเอาถุงพลาสติกใส่ของหรือถุงก็อบแก็บสวมเท้าไว้ ต้องใช้วาสลินเจลโปะเพื่อกันเสียดสีที่เนื้อแดงๆเพราะมันเจ็บ เป็นอยู่นานเกือบ 3 สัปดาห์ แรกๆผมคิดว่าพื้นบ้านคงมีสภาพเป็นกรด แต่ก็มาคิดได้ว่าพ่อกับแม่ไม่เป็นไร และถ้าพื้นบ้านมีสภาพเป็นกรดจริง ตั้งแต่เดือนที่หนึ่งถึงเดือนที่สี่ผมไม่เป็น ทำไมต้องมารอจนถึงเดือนที่ห้าถึงเป็น ไม่น่าเป็นไปได้ที่ผิวหนังคนเราจะทนทานได้นานขนาดนั้น และทุกวันก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่ได้ทำอะไรที่ผิดไปจากวันแรกที่กลับมาอยู่ แล้วผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า " หรือเบื้องบนท่านให้ออกจากบ้าน ไม่ให้อยู่ที่บ้านแล้ว  "   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีสำนึกถึงเบื้องบน ผมเลยตัดสินใจออกจากบ้าน โดยมีเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเดียวและกระเป๋าใส่เอกสารเท่านั้น ออกมาแบบผจญภัยกันเลย ผมนั่งรถมาลงที่กำแพงเพชรกะว่าจะหางานทำที่นั่น แต่พอลงแล้วดูเมืองเล็กๆคิดว่าไม่น่าจะหางานทำได้ จึงขึ้นรถเข้ากรุงเทพฯในคืนนั้นเอง... มาถึงกรุงเทพฯ แล้วอีกวันหลังจากนั้นแผลที่ฝ่าเท้าก็หายสนิท  emo48:) แปลกดีนะก้านเล่าอีกดิ  อย่าน้อยใจว่าชีวิตไม่เป็นโล๊เป็นพายยังมีอีกหลายชีวิตนะก้าน ที่แย่กว่าที่ก้านเล่ามาอีกจ่ะ  อ้อยรู้จักชายคนหนึ่งหน้าที่การงานก็ดีรูปร่างหน้าตาก็ใช้ได้ ตอนนี้จะ50แล้วเขาก็ยังไม่มีคู่จ่ะบางทีการอยู่คนเดียวก็มีสุขอีกแบบนะก้าน ไม่ต้องมีใครเป็นเจ้าชีวิตของเราหรือก้านไม่ชอบอย่างนี้แหละที่เขาเรียกคนในอยากออกคนนอกอยากเข้า ก้านลองทำบุญด้วยข้าวต้มมัดซิ(ทำเป็นมัดๆเลยนะอย่าแกะไม้ที่พันออก)มีคนแนะนำอ้อยมาอีกที

ขอบใจมากจ๊ะอ้อย แต่มีคนบอกว่าเวลาทานข้าว ช้อมกับส้อมต้องถูกคู่กัน จะได้ไม่ร้างคู่

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:50:13
	รอฟังต่อค่ะก้าน ..

ครับพี่ อีกตอนก็จะจบเกี่ยวกับเบื้องบนแล้ว ที่จริงมีอีก 2 ตอนแต่อีกตอนไม่กล้าเล่าอาย

 emo2:)

 

		อ้างถึง
	ให้ตามที่พ้อ  : 1-2 พฤศจิกายน 2548   วันที่ 1 พฤศจิกายน 2548 วันออกสลากกินแบ่งรัฐบาล วันนั้นผมไม่ได้ลุ้นเพราะไม่มีเงินจะซื้อ ขณะที่เดินทางกลับที่พักผมลงรถเมล์ที่ป้ายหน้าตลาดสี่มุมเมืองเวลาประมาณเที่ยงคืน พอลงรถเสร็จก็เดินย้อนไปขึ้นสะพานลอยคนข้าม เห็นสลากกินแบ่งตกอยู่พับไว้ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ แต่สะอาดมากไม่มีรอยถูกเหยียบย่ำเลย เดินเลยไปประมาณ 3 - 4 ก้าว ไม่รู้นึกยังไงเลยย้อนไปเก็บขึ้นมาดู พอคลี่ดูเห็นมีอยู่ 2 คู่แต่เป็นงวดวันที่ 16 กันยายน 2548 ผมจะขยำทิ้งถังขยะแล้ว แต่ก็มาคิดตามประสาคนที่ศึกษาเพื่อเป็นนักลงทุนแต่โอกาสไม่อำนวย เพราะคนที่รู้จักผมดีที่สุดและเป็นผู้สนับสนุนผมได้เสียชีวิตลงขณะที่กำลังจะได้สัญญาบริหารเงิน (อยู่ระหว่างร่างสัญญา) ผมคิดว่าไหนๆก็เสียเวลาเดินย้อนกลับไปตั้ง 3 - 4 ก้าว เสียเวลาก้มลงเก็บ เอาไปตรวจดูคงไม่ลำบากมากนัก   วันรุ่งขึ้นผมก็เอาไปตรวจทางอินเตอร์เน็ท ก็พบว่าถูกรางวัลเลขท้าย 3 ตัว 124 ก็เป็นเงินแปดพันบาท ผมก็ลงจากสำนักงานเอามาขึ้นเงิน พอรับเงินเสร็จหลังจากนั้นความทรงจำของเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นก็ผุดขึ้นมา จำได้ว่า   ก่อนหน้านั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ วันหนึ่งขณะที่ผมเดินทางเข้าซอยบ้านพี่ชายที่คบหากัน ซึ่งผมอาศัยบ้านเขานอนอยู่ วันนั้นฝนตกแต่ขณะที่ผมกลับฝนหยุดแล้วทางยังเปียกๆอยู่เวลาก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ใกล้ถึงบ้านก็เห็นธนบัตรใบละยี่สิบบาทพับตกอยู่ ผมเก็บขึ้นมาคลี่ดูพบว่ามีอยู่ 4 ใบเป็นเงิน แปดสิบบาท ผมนึกในใจแบบไม่รู้ทำใมถึงได้พ้อว่า " น่าจะให้ซักแปดพัน  "   แล้วผมก็ได้ แปดพันจริงๆ

ผมคิดมาตลอดนะว่านี่ไม่ใช่เหตุบังเอิญเพราะมันมีเหตุการณ์นำหน้ามาก่อนที่จะเก็บสลากกินแบ่งที่ถูกรางวัลได้ และเหตุการณ์นำแบบนี้ผมมักจะจำมันไม่ได้จนกว่าจะเกิดเหตุการณ์ต่อเนื่อง ผมถึงจะจำมันได้ และจะจำมันได้แบบไม่ลืมอีกเลย

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 17 กรกฎาคม 2552, 17:52:00
	อ้างถึง     ให้ตามที่พ้อ  : 1-2 พฤศจิกายน 2548   วันที่ 1 พฤศจิกายน 2548 วันออกสลากกินแบ่งรัฐบาล วันนั้นผมไม่ได้ลุ้นเพราะไม่มีเงินจะซื้อ ขณะที่เดินทางกลับที่พักผมลงรถเมล์ที่ป้ายหน้าตลาดสี่มุมเมืองเวลาประมาณเที่ยงคืน พอลงรถเสร็จก็เดินย้อนไปขึ้นสะพานลอยคนข้าม เห็นสลากกินแบ่งตกอยู่พับไว้ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ แต่สะอาดมากไม่มีรอยถูกเหยียบย่ำเลย เดินเลยไปประมาณ 3 - 4 ก้าว ไม่รู้นึกยังไงเลยย้อนไปเก็บขึ้นมาดู พอคลี่ดูเห็นมีอยู่ 2 คู่แต่เป็นงวดวันที่ 16 กันยายน 2548 ผมจะขยำทิ้งถังขยะแล้ว แต่ก็มาคิดตามประสาคนที่ศึกษาเพื่อเป็นนักลงทุนแต่โอกาสไม่อำนวย เพราะคนที่รู้จักผมดีที่สุดและเป็นผู้สนับสนุนผมได้เสียชีวิตลงขณะที่กำลังจะได้สัญญาบริหารเงิน (อยู่ระหว่างร่างสัญญา) ผมคิดว่าไหนๆก็เสียเวลาเดินย้อนกลับไปตั้ง 3 - 4 ก้าว เสียเวลาก้มลงเก็บ เอาไปตรวจดูคงไม่ลำบากมากนัก   วันรุ่งขึ้นผมก็เอาไปตรวจทางอินเตอร์เน็ท ก็พบว่าถูกรางวัลเลขท้าย 3 ตัว 124 ก็เป็นเงินแปดพันบาท ผมก็ลงจากสำนักงานเอามาขึ้นเงิน พอรับเงินเสร็จหลังจากนั้นความทรงจำของเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นก็ผุดขึ้นมา จำได้ว่า   ก่อนหน้านั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ วันหนึ่งขณะที่ผมเดินทางเข้าซอยบ้านพี่ชายที่คบหากัน ซึ่งผมอาศัยบ้านเขานอนอยู่ วันนั้นฝนตกแต่ขณะที่ผมกลับฝนหยุดแล้วทางยังเปียกๆอยู่เวลาก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ใกล้ถึงบ้านก็เห็นธนบัตรใบละยี่สิบบาทพับตกอยู่ ผมเก็บขึ้นมาคลี่ดูพบว่ามีอยู่ 4 ใบเป็นเงิน แปดสิบบาท ผมนึกในใจแบบไม่รู้ทำใมถึงได้พ้อว่า " น่าจะให้ซักแปดพัน  "   แล้วผมก็ได้ แปดพันจริงๆ ผมคิดมาตลอดนะว่านี่ไม่ใช่เหตุบังเอิญเพราะมันมีเหตุการณ์นำหน้ามาก่อนที่จะเก็บสลากกินแบ่งที่ถูกรางวัลได้ และเหตุการณ์นำแบบนี้ผมมักจะจำมันไม่ได้จนกว่าจะเกิดเหตุการณ์ต่อเนื่อง ผมถึงจะจำมันได้ และจะจำมันได้แบบไม่ลืมอีกเลย  emo48:)

ก้านทำไมไม่นึกล่ะว่าน่าจะสัก2ล้าน(แหะๆๆก็เรามันงกนี่)

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 19 กรกฎาคม 2552, 17:05:45
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 17 กรกฎาคม 2552, 17:52:00   อ้างถึง     ให้ตามที่พ้อ  : 1-2 พฤศจิกายน 2548   วันที่ 1 พฤศจิกายน 2548 วันออกสลากกินแบ่งรัฐบาล วันนั้นผมไม่ได้ลุ้นเพราะไม่มีเงินจะซื้อ ขณะที่เดินทางกลับที่พักผมลงรถเมล์ที่ป้ายหน้าตลาดสี่มุมเมืองเวลาประมาณเที่ยงคืน พอลงรถเสร็จก็เดินย้อนไปขึ้นสะพานลอยคนข้าม เห็นสลากกินแบ่งตกอยู่พับไว้ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ แต่สะอาดมากไม่มีรอยถูกเหยียบย่ำเลย เดินเลยไปประมาณ 3 - 4 ก้าว ไม่รู้นึกยังไงเลยย้อนไปเก็บขึ้นมาดู พอคลี่ดูเห็นมีอยู่ 2 คู่แต่เป็นงวดวันที่ 16 กันยายน 2548 ผมจะขยำทิ้งถังขยะแล้ว แต่ก็มาคิดตามประสาคนที่ศึกษาเพื่อเป็นนักลงทุนแต่โอกาสไม่อำนวย เพราะคนที่รู้จักผมดีที่สุดและเป็นผู้สนับสนุนผมได้เสียชีวิตลงขณะที่กำลังจะได้สัญญาบริหารเงิน (อยู่ระหว่างร่างสัญญา) ผมคิดว่าไหนๆก็เสียเวลาเดินย้อนกลับไปตั้ง 3 - 4 ก้าว เสียเวลาก้มลงเก็บ เอาไปตรวจดูคงไม่ลำบากมากนัก   วันรุ่งขึ้นผมก็เอาไปตรวจทางอินเตอร์เน็ท ก็พบว่าถูกรางวัลเลขท้าย 3 ตัว 124 ก็เป็นเงินแปดพันบาท ผมก็ลงจากสำนักงานเอามาขึ้นเงิน พอรับเงินเสร็จหลังจากนั้นความทรงจำของเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นก็ผุดขึ้นมา จำได้ว่า   ก่อนหน้านั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ วันหนึ่งขณะที่ผมเดินทางเข้าซอยบ้านพี่ชายที่คบหากัน ซึ่งผมอาศัยบ้านเขานอนอยู่ วันนั้นฝนตกแต่ขณะที่ผมกลับฝนหยุดแล้วทางยังเปียกๆอยู่เวลาก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ใกล้ถึงบ้านก็เห็นธนบัตรใบละยี่สิบบาทพับตกอยู่ ผมเก็บขึ้นมาคลี่ดูพบว่ามีอยู่ 4 ใบเป็นเงิน แปดสิบบาท ผมนึกในใจแบบไม่รู้ทำใมถึงได้พ้อว่า " น่าจะให้ซักแปดพัน  "   แล้วผมก็ได้ แปดพันจริงๆ ผมคิดมาตลอดนะว่านี่ไม่ใช่เหตุบังเอิญเพราะมันมีเหตุการณ์นำหน้ามาก่อนที่จะเก็บสลากกินแบ่งที่ถูกรางวัลได้ และเหตุการณ์นำแบบนี้ผมมักจะจำมันไม่ได้จนกว่าจะเกิดเหตุการณ์ต่อเนื่อง ผมถึงจะจำมันได้ และจะจำมันได้แบบไม่ลืมอีกเลย  emo48:) ก้านทำไมไม่นึกล่ะว่าน่าจะสัก2ล้าน(แหะๆๆก็เรามันงกนี่)

คงจะได้หรอกนะ 2 ล้าน ที่ท่านให้นะเพราะมันไม่ทำให้รวยจนพ้นไปจากวิถีทางที่ต้องเป็น ท่านไม่ให้เราตาย แต่ท่านก็ไม่ให้เรารวย เพราะเราต้องได้พบกับคนๆหนึ่งที่เราหา เพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง เพราะมีหลายครั้งที่เราต้องล้มเหลวอย่างเหลือเชื่อ

 emo:(

 

		อ้างถึง
	7 ดาวเหนือ  : พฤษภาคม - 19 สิงหาคม 2551   ผมเข้ามาอยู่กรุงเทพฯตั้งแต่ 20 สิงหาคม 2551 จนกระทั่งวันหนึ่งในช่วงหลังสงกรานต์ถึงวันที่ 26 พฤษภาคม 2552 คืนวันนั้นเมื่อผมนึกถึง 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจในชีวิต ผมก็จำได้ถึงเหตุการณ์ย้อนหลังไปเมื่อปี 2551 ขณะที่ผมอยู่ที่บ้านแม่ที่ลำปาง   วันนั้นหลังจากอาบน้ำเสร็จประมาณ 5 ทุ่ม ผมเข้าห้องนอนปิดไฟมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นเป็นคืนเดือนมืดท้องฟ้าโปร่ง ผมนึกอยากจะมองดูดาว เพราะอยู่กรุงเทพฯไม่เคยได้ดู ผมเลยมุดหัวออกนอกหน้าต่างแหงนมองดูท้องฟ้า แล้วผมก็ต้องประหลาดใจมากที่ผมเห็นดาวเหนือเจ็ดดวง และมันลอยต่ำกว่าดวงดาวทั้งหมด ผมถึงกับพูดในใจ " เฮ้ย ทำไมดาวเหนือมันอยู่ต่ำขนาดนี้วะ  " ผมมองอยู่นานด้วยความฉงน มันก็ยังอยู่ที่เดิม จนผมเมื่อยคอเลยมุดหัวกลับเข้ามา ล้มตัวลงนอนแล้วผมก็ลืมมันไป   ตอนที่ผมนึกถึง 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจ ผมก็จำได้ว่า ตอนที่ผมเห็นดาวเหนือผมกำลังเขียนถึงเรื่องราวของพวกเธอทั้งหกทำเว็บไซต์บนโปรแกรม ช่วงที่นึกได้นั้น ผมคิดว่า ดาวเหนือมีทั้งหมด 6 ดวง หรือว่าผมจะมีหญิงที่สุดแสนประทับใจคนที่ 7 ผมเลยเรียก 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจเสียใหม่ว่า หกยอดหญิงดาวเหนือ   (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/yUah20090719212350.jpg) อย่างไรก็ตามผมก็อยากรู้ว่าดาวเหนือจริงนะมันเป็นยังไงก็เลยได้สืบค้นดู ก็เลยได้ความว่า ดาวเหนือ (Polaris) ซึ่งเป็นดาวฤกษ์ที่สว่างที่สุดในกลุ่มดาวหมีเล็ก (Ursa Minor) ซึ่งคือตำแหน่งหาง แต่การจะดูมันก็ต้องรู้องศา ไม่ใช่มุดหัวออกนอกหน้าต่างแล้วเห็นเลย แถมแต่ละดวงยังดูใหญ่กว่าดาวทุกดวง นั่นแสดงว่าดาวเหนือที่ผมเห็นไม่ใช่ดาวเหนือจริงๆ แต่เป็นนิมิต   แต่ถ้าเป็นนิมิต มันก็ไม่สมเหตุผลถ้านิมิตนั้นแสดงเพื่อบ่งบอกแค่ กาม (ในความหมายดังเดิม) มันน่าจะบ่งบอกอะไรมากกว่านั้น เคยพูดเล่นๆกับน้องคนหนึ่งว่า " พี่รู้แล้วว่าเบื้องบนพี่ท่านคือใคร " น้องคนนั้นก็รู้ทันมุกตอบกลับทันทีว่า " เทพเจ้าดาวเหนือหรือพี่  พีคงจะอ่านการ์ตูน ฤทธิ์หมัดเทพเจ้าดาวเหนือมากไป " นั่นนะสิ ไม่เคยได้ยินว่ามีเทพเจ้าดาวเหนือนี้มาก่อนเลยจริงๆ   นี่จึงยังเป็นปริศนาที่หาคำตอบไม่ได้ และผมก็ไม่รู้เลยว่าเบื้องบนท่านคือเทพเจ้าองค์ใด

พึงสังเกตว่า เรื่องที่ผมเล่าไม่สามารถอ้างอิงวันเดือนปีที่แน่นอนได้เลย เพราะผมไม่เคยคิดว่ามันจะสำคัญในอนาคต หรือมีเหตุการณ์ต่อเนื่องติดตามมา

 emo48:)

น่าติดตามจริงๆค่ะก้าน

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 19 กรกฎาคม 2552, 23:30:23
	ต่อค่ะ ก้าน .. สนุกดี

ครับผู้อ่านสนุก แต่เรื่องราวทั้งหมดมันรันทดครับพี่ 22 ปีที่ผ่านมาชีวิตของผมเป็นเหมือนดังคำทำนายไพ่ทาโรต์ใบที่ XII - The Hangman

(http://www.artofdivination.com/tarot/_lame/lama12.jpg)

 emo:(

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 19 กรกฎาคม 2552, 22:21:05
	น่าติดตามจริงๆค่ะก้าน

ขอบคุณ จ๊ะอ้อย

 emo48:)

 

		อ้างถึง
	บุรุษผู้มีรูปศรกลางอก 2547   ย้อนไปเมื่อปี 2526 - 2527 ตอนที่ยังเรียนอยู่ผมได้เล่นเพาะกาย แล้วพบว่ากล้ามเนื้ออกของผมมันไม่เบียดชิดเข้ามาเหมือนคนอื่น จากการตรวจตราดูจึงพบว่าเป็นเพราะกระดูกทรวงออกด้านล่างมันมีลักษณะเป็นเงี่ยงและข้างล่างลงมาก็เป็นร่องลึกลงไป เมื่อกล้ามเนื้อช่วงล่างไม่เบียดชิดเข้ามาในขณะที่ด้านบนจรดกัน จึงมองดูเป็นรูปลูกศร ผมเคยเรียกให้เพื่อนดูพร้อมกับทำท่าทางโพสต์กล้าม " เฮ้ยมึงเห็นอะไรหรือเปล่า? ดูซิดูนี่ " เพื่อนรูมเมทก็ยอมรับว่าเห็นเป็นรูปลูกศรจริง และยังเอาท่าทางของผมไปล้อเลียนกับเพื่อนอีกคนเป็นที่สนุกสนาน ผมก็ภูมใจบ้างลืมมันบ้าง ไม่ได้ถึงขั้นตระหนักถึงความสำคัญของมันจนกระทั่ง   ปี 2547 เมื่อผมตัดสินใจกลับไปใช้นามสกุลเดิมของพ่อ ผมต้องการให้ค่าตัวเลขเท่ากับที่พ่อแม่ตั้งให้ แต่ผมไม่อยากกลับไปใช้ชื่อเดิม ผมมีเวลาที่จะคิดชื่อนานพอสมควร ช่วงที่คิดหาชื่อใหม่นั้น ผมดูตัวเองในกระจกเห็นรูปลูกศรที่กลางอก ผมเลยได้ความคิดว่าชื่อผมต้องมีคำว่าศรนำหน้า เลยได้ชื่อที่มีค่าตัวเลขตรงตามที่ต้องการว่า " ศรแดง " ตั้งแต่นั้นมาเป็นช่วงเวลาที่ผมภาคภูมิใจกับลูกศรที่กลางอกของผมมาก แม้ผมจะไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ผมเลยใช้นามเรียกตัวเองว่า " บุรุษผู้มีรูปศรกลางอก  "   และผมก็ได้ความคิดว่า ผมจะใช้นามนี้ในการลงนามในท้ายบทบัญญัติ หรือข้อเตือนใจ เพราะผมไม่แน่ใจว่าต่อไปในอนาคตผมต้องเปลี่ยนชื่ออีกหรือไม่ และถึงแม้ชื่อจะเปลี่ยนไป แต่ " บุรุษผู้มีรูปศรกลางอก  " นี้เป็นความจริงของตัวผมนิรันดร (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/Qbp720090612170620.jpg)

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 17 กรกฎาคม 2552, 17:38:48
	อ้างถึง ข้อความของ Lamai เมื่อ 16 กรกฎาคม 2552, 21:46:37 ชื่อกระทู้ดูยิ่งใหญ่อลังการจังเลยค่ะก้าน emo4:)) emo4:)) อืม ก็มันยาวนานมากนี่ไม ตั้ง 18 ปีกว่าที่เราจะรู้สำนึกเกี่ยวกับเบื้องบน ครั้งแรกที่เหยียบกรุงเทพฯก็ปี 2523 นี่ก็ 29 ปีผ่านแล้วนะ หุหุ...  emo48:)

น้อยคนนักที่สามารถสัมผัสเรื่องแบบนี้ emo47

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 07 กรกฎาคม 2552, 19:26:01
	ผมเคยเห็นปานดำตามร่างกายคนที่ว่ากันว่า " มาเกิดใหม่  " หลายคน ล้วนมีลักษณะเป็นรอยนิ้วมือ บางคนเห็นลายก้นหอยชัดเจน คาดว่าจะใช้วัตถุสีดำป้าย แต่ที่ผมยังคงไม่เข้าใจคือว่า เป็น " วิญญาณ " ที่มาเกิดใหม่ เครื่องหมายที่ทำไว้บน " ร่างอันไร้วิญญาณ  "  แต่เหตุใดรอยจึงมาปรากฏบน " ร่างที่เกิดใหม่  " ได้ ป่านนี้ยังหาคำตอบไม่ได้ ช่างน่าอัศจรรย์เหลือเกิน  emo47

ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า ทำไมเครื่องหมายที่ทำไว้บน " ร่างอันไร้วิญญาณ  "  จึงมาปรากฏบน " ร่างที่เกิดใหม่  " ได้

ที่เป็นดังนั้นก็เพราะว่าธาตุเป็นของเขา ตาคนเรามองเห็นว่าร่างกายที่เป็นศพของเขาถูกไฟเผามอดไหม้ไป แต่ความจริงก็คือ ความร้อนทำให้พันธะระหว่างโมเลกุลของธาตุหลุดจากกันไป กระจายอยู่ในอากาศ ไม่ได้ถูกทำลาย ตามกฎวิทยาศาสตร์ที่ว่า สสารไม่สูญสลายไปไหน

เมื่อเขาไปเกิดใหม่ วิญญาณของเขาก็จะเรียกธาตุของเขาเข้าสู่ครรภ์ของแม่ผ่านอากาศที่แม่เขาหายใจเข้าไปและไปถึงเขาผ่านสายสะดือ

มีใครสามารถจำได้ถึงตอนที่ตัวเองอยู่ในครรภ์มารดาได้บ้าง? ไม่มีเลยใช่ไหม? นั่นเป็นเพราะว่า พอเราออกจากครรภ์มาดาสู่โลกภายนอก วิญญาณเราจะหลับไปเป็นจิตไร้สำนึก แล้วเราก็สั่งสมประสบการณ์จากโลกใหม่เป็นจิตสำนึกในภพปัจจุบัน ครั้นถึงเวลาที่เราตายไป วินาทีสุดท้ายจิตสำนึกและจิตไร้สำนึกจะรวมกันอีกครั้งกลายเป็นวิญญาณ และทิ้งร่างกายไป

ปัจจุบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีก้าวหน้าไปมากแต่ก็ยังไม่สามารถสร้างสิ่งมีชีวิตจากธาตุที่มีอยู่ได้ นั่นคือความเร้นลับของชีวิต

วิญญาณไม่ใช่ชีวิต สิ่งมีชีวิตไม่ใช่มีแค่วิญญาณ ถ้าวิญญาณคือชีวิต วิญญาณก็จะสามารถเข้าสิงศพคนตายใหม่ๆที่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ แล้วลุกขึ้นมามีชีวิตต่อได้ไม่ต้องรอไปเกิดใหม่ เชื้ออสุจิของผู้ชายเวลาหลั่งออกมาแต่ละทีมีมากกว่า 20 ล้านตัว เป็นสิ่งมีชีวิตสามารถเคลื่อนแหวกว่ายได้ ถ้าชีวิตคือวิญญาณ ก็คงมีวิญญาณมากกว่า 20 ล้านวิญญาณในผู้ชายคนหนึ่งๆ

ปราณต่างหากคือชีวิต และปราณต้องสืบทอดจากสิ่งมีชีวิตไปสู่สิ่งมีชีวิตเท่านั้น วิญญาณอาศัยปราณในการอยู่ในร่างใหม่ซึ่งสร้างจากธาตุของเขา เมื่อปราณวายวิญญาณก็ไม่สามารถอยู่ในร่างกายนั้นต่อไปได้ จึงเรียกว่าตาย

วิญญาณ ปราณ และธาตุ จึงเป็นองค์ประกอบสำคัญของชีวิต ไม่มีวิญญาณ มีแต่ปราณและธาตุ ก็เป็นชีวิตที่ไม่รับรู้เรื่องราวใดหรือโคม่า วิญญาณเร่ร่อนก็ไม่สามารถเข้าสิงร่างที่มีชีวิตที่เป็นโคม่าได้ เพราะไม่ใช่ธาตุของเขา ปราณในร่างกายก็ยิ่งไม่ใช่

เมื่อวิญญาณอาศัยปราณเรียกธาตุของเขามาสร้างเป็นร่างใหม่ สิ่งที่ปรากฎบนร่างกายที่ไร้วิญญาณของเขาก่อนที่จะถูกไฟเผา จึงติดมาด้วย และปรากฎให้เห็นบนร่างใหม่...

 emo48:)

 emo4:))

ตามอ่านอย่าง อยากรู้อยากเห็น
น้องก้าน เล่าเรื่อง ได้อย่างน่าสนใจ น่าติดตาม
มีเหตุและผล ตามที่อ้างอิง ในแต่ละเรื่อง
หลายคนคงคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ
...แต่...อะไรจะบังเอิญ...ขนาดนั้น
เล่าต่อ ๆ  คอยอยู่
ชอบ

 emo26:D

สวัสดีครับ พี่หนุน ก้าน
แวะเข้ามาอ่านครับ

พี่ก็ตามอ่านด้วยใจระทึก นะน้องก้าน  เป็นอะไรที่ชอบมากกับเรื่องแบบนี้..เล่าสู่กันฟังมากๆก็ดีนะ..

หวัดดียามดึกจ่ะก้านชอบนะแต่อ่านดึกๆอย่างนี้ก็หนาวๆเหมียนกันจ่ะ
 emo4:)) emo4:)) emo4:))

		อ้างถึง			ข้อความของ หนุน'21 เมื่อ 22 กรกฎาคม 2552, 07:41:21
	emo4:)) หวัดดี ครับ พี่อ้อย น้องไม น้องอ้อย น้องหนุ่ม น้องก้าน คราส คราวนี้ มีอะไรมาเล่ารึปล่าวครับ รออ่านอยู่ ครับ emo43

  หวัดดี น้องหนุน..
    เข้ามาตรวจเว็บแต่เช้าทุกวันเลยนะ..เหมือนครูตรวจการบ้านอ๊ะเปล่า..หนุน..

		อ้างถึง			ข้อความของ หนุน'21 เมื่อ 22 กรกฎาคม 2552, 07:41:21
	emo4:)) หวัดดี ครับ พี่อ้อย น้องไม น้องอ้อย น้องหนุ่ม น้องก้าน คราส คราวนี้ มีอะไรมาเล่ารึปล่าวครับ รออ่านอยู่ ครับ emo43

โธ่ พี่หนุนครับ ผมไม่ใช่ระดับเกจิฯนะครับ
ประสบการณ์ส่วนตัวบางเรื่องก็บังเอิญรู้ครับ
ก็ไม่รู้ทางปรมาจารย์ด้านโหราศาตร์จะว่ายังไงบ้าง
ผมรู้อยู่แต่ว่า จันทร์บังอาทิตย์ เพราะ
อาทิตย์ จันทร์ และ พุทธ อยู่ราศีกรกฎ พบวินาศน์ของกระผม
การงานก็ติดขัด การเงินก็ขัดสน จน ถึง 15 สิงหาคมโน่น


 emo29:P: emo:(

		อ้างถึง			ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 22 กรกฎาคม 2552, 11:59:30
	สวัสดีค่ะ คุณก้าน  พัช  อักษรค่ะ   ค่อนข้างมั่นใจว่าสมัยเป็นนิสิต  ไม่เคยได้คุยกันเลยค่ะ แต่เข้ามาติดตามอ่านเรื่อง  สะุดุดตรงชื่อกระทู้ค่ะ  อ่านแล้วเพลินดี แต่ก็มีข้อสงสัยหลายอย่าง เอาไว้จะเข้ามาถามนะคะ

สวัสดีครับ คุณพัชร ยินดีครับ ตอนโน้นไม่ได้คุย คุยตอนนี้ก็ได้ครับ เพราะตอนนี้มีแต่ความรู้สึกเป็นเพื่อนจริงๆ ไม่มีแอบ หุหุ

 emo48:)

 

		อ้างถึง
	บุรุษผู้มีรูปศรกลางอก 2552   ผมออกจากบ้านมาทำงานเป็นรปภ.ได้เกือบ 8 เดือน นับจากที่เบื้องบนให้ออกจากบ้าน ผมก็ตระหนักในเบื้องบนเสมอมา และเฝ้าแต่ครุ่นคิดว่า " เบื้องบนท่านให้ผมออกจากบ้านมาเพื่ออะไร? " ถ้าเบื้องบนให้ผมออกจากบ้านมาเพื่อเป็นแค่รปภ. มันก็ไม่สมเหตุผล มันน่าจะมีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น นับตั้งแต่ผมตระหนักในเบื่องบน ผมก็ภูมิใจในรูปศรของผมมากขึ้น ด้วยความเข้าใจว่ามันเป็นสัญญลักษณ์จากเบื้องบน แต่แล้ว   ล่วงเข้าวันใหม่ของวันที่ 23 พฤษภาคม 2552 หลังจากที่ผมบังเกิดความรักกับสาวแถวที่ผมพักได้ไม่ถึงอาทิตย์ ผมปิดไฟเข้านอนแล้ว แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเคลิ้มหลับไปแล้วตื่นหรือว่ายังไม่หลับ จำได้แต่ว่าเกิดอยากถ่ายรูปลูกศรที่หน้าอกตัวเองมาดู เลยลุกขึ้นมาเปิดไฟแล้วใช้กล้องมือถือถ่าย แล้วผมก็ถึงกับอึ้งเมื่อพบว่า มีรูปลูกศรถูกเขียนทับลงไปบนรูปลูกศรร่องอก (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/1gi720090527215719.jpg) (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/zUAJ20090527215924.jpg)   ช่วงแรกผมดีใจมาก และเข้าใจว่า ผมได้พบคนที่ผมหามานานแล้ว สิ่งที่ซ่อนเร้นถึงได้ปรากฎออกมา แต่ต่อมาผมก็คิดได้ว่า ถ้ารูปศรร่องอกนั้นเป็นสัญญลักษณ์จากเบื้องบน มันก็ไม่น่าที่จะถูกใครเขียนทับลงไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้น่าจะเป็นว่า เบื้องบนของผมไม่น่าจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด เรื่องราวที่เกี่ยวพันกับรูปลูกศรที่ถูกเขียนลงไปต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุด และการที่เบื้องบนท่านปกป้องคุ้มครองผมช่วงปี 2532 - 2536 นั้นก็เพื่อให้ผมได้พบกับคนเขียนรูปศร เพราะถ้าผมตายไปก่อนที่ผมจะได้พบกับคนๆนี้ มันก็จะไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้เลย ผมนึกย้อนไปช่วงมีนาคม 2549 - กุมภาพันธ์ 2550 ซึ่งผมได้ถ่ายรูปมาดูครั้งหนึ่ง เคยให้เพื่อนดู เพื่อนก็เห็นพ้องว่าร่องกระดูกเป็นรูปลูกศร แต่ทั้งผมและเพื่อนก็ไม่มีใครเห็นรูปลูกศรที่เขียนทับลงไป ช่วงเวลาแห่งการทบทวนความจำ ผมก็จำได้ว่า วันหนึ่งก่อนหน้าวันที่ผมจะถ่ายรูปนั้นนานเท่าไหร่จำไม่ได้ ผมรู้สึกเจ็บที่รูปศร มันเจ็บเป็นรูปศรเลย ผมถึงกับรำพึงด้วยความประหลาดใจว่า " ฮึ่ย วันนี้ทำไมเจ็บ  " เพราะว่ามันไม่เคยเจ็บแบบนั้นมาก่อนเลย นั่นแสดงว่า รูปศรที่เขียนทับนั้น มันเพิ่งปรากฎเมื่อผมได้มีปฏิสัมพันธ์กับเธอคนนั้น!

 emo24:(

		อ้างถึง			ข้อความของ อ้อย17 เมื่อ 21 กรกฎาคม 2552, 20:43:17
	พี่ก็ตามอ่านด้วยใจระทึก นะน้องก้าน  เป็นอะไรที่ชอบมากกับเรื่องแบบนี้..เล่าสู่กันฟังมากๆก็ดีนะ..

ขอบคุณครับพี่ ที่ให้กำลังใจ

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 22 กรกฎาคม 2552, 17:20:38
	อ้างถึง     บุรุษผู้มีรูปศรกลางอก 2552   ผมออกจากบ้านมาทำงานเป็นรปภ.ได้เกือบ 8 เดือน นับจากที่เบื้องบนให้ออกจากบ้าน ผมก็ตระหนักในเบื้องบนเสมอมา และเฝ้าแต่ครุ่นคิดว่า " เบื้องบนท่านให้ผมออกจากบ้านมาเพื่ออะไร? " ถ้าเบื้องบนให้ผมออกจากบ้านมาเพื่อเป็นแค่รปภ. มันก็ไม่สมเหตุผล มันน่าจะมีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น นับตั้งแต่ผมตระหนักในเบื่องบน ผมก็ภูมิใจในรูปศรของผมมากขึ้น ด้วยความเข้าใจว่ามันเป็นสัญญลักษณ์จากเบื้องบน แต่แล้ว   ล่วงเข้าวันใหม่ของวันที่ 23 พฤษภาคม 2552 หลังจากที่ผมบังเกิดความรักกับสาวแถวที่ผมพักได้ไม่ถึงอาทิตย์ ผมปิดไฟเข้านอนแล้ว แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเคลิ้มหลับไปแล้วตื่นหรือว่ายังไม่หลับ จำได้แต่ว่าเกิดอยากถ่ายรูปลูกศรที่หน้าอกตัวเองมาดู เลยลุกขึ้นมาเปิดไฟแล้วใช้กล้องมือถือถ่าย แล้วผมก็ถึงกับอึ้งเมื่อพบว่า มีรูปลูกศรถูกเขียนทับลงไปบนรูปลูกศรร่องอก (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/1gi720090527215719.jpg) (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/zUAJ20090527215924.jpg)   ช่วงแรกผมดีใจมาก และเข้าใจว่า ผมได้พบคนที่ผมหามานานแล้ว สิ่งที่ซ่อนเร้นถึงได้ปรากฎออกมา แต่ต่อมาผมก็คิดได้ว่า ถ้ารูปศรร่องอกนั้นเป็นสัญญลักษณ์จากเบื้องบน มันก็ไม่น่าที่จะถูกใครเขียนทับลงไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้น่าจะเป็นว่า เบื้องบนของผมไม่น่าจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด เรื่องราวที่เกี่ยวพันกับรูปลูกศรที่ถูกเขียนลงไปต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุด และการที่เบื้องบนท่านปกป้องคุ้มครองผมช่วงปี 2532 - 2536 นั้นก็เพื่อให้ผมได้พบกับคนเขียนรูปศร เพราะถ้าผมตายไปก่อนที่ผมจะได้พบกับคนๆนี้ มันก็จะไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้เลย ผมนึกย้อนไปช่วงมีนาคม 2549 - กุมภาพันธ์ 2550 ซึ่งผมได้ถ่ายรูปมาดูครั้งหนึ่ง เคยให้เพื่อนดู เพื่อนก็เห็นพ้องว่าร่องกระดูกเป็นรูปลูกศร แต่ทั้งผมและเพื่อนก็ไม่มีใครเห็นรูปลูกศรที่เขียนทับลงไป ช่วงเวลาแห่งการทบทวนความจำ ผมก็จำได้ว่า วันหนึ่งก่อนหน้าวันที่ผมจะถ่ายรูปนั้นนานเท่าไหร่จำไม่ได้ ผมรู้สึกเจ็บที่รูปศร มันเจ็บเป็นรูปศรเลย ผมถึงกับรำพึงด้วยความประหลาดใจว่า " ฮึ่ย วันนี้ทำไมเจ็บ  " เพราะว่ามันไม่เคยเจ็บแบบนั้นมาก่อนเลย นั่นแสดงว่า รูปศรที่เขียนทับนั้น มันเพิ่งปรากฎเมื่อผมได้มีปฏิสัมพันธ์กับเธอคนนั้น!  emo24:(

แปลกดีนะก้านเป็นได้ไหมที่เขาบอกเป็นโหว้งเฮ้งอย่างหนนึ่งอะไรทำนองนั้น
ที่จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามชีวิตของเรา(น่าติดตามไปเรื่อยๆนะคะ)

หวัดดียามดึกจ่ะก้าน emo4:)) emo4:)) emo4:))

		อ้างถึง			ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 23 กรกฎาคม 2552, 14:42:12
	งั้น ขอเริ่มที่คำถามข้างท้ายนี้ค่ะ ชาติ คือ อะไร ภพ คือ อะไร และ  เบื้องบนคืออะไรคะ ถามมากไปอย่าแอบเคืองนะ

ตั้งแต่ออกจาครรภ์มารดา จนกระทั่งตาย เรียกว่า " ชาติ "
ภพ คือ โลก เช่น โลกสวรรค์ โลกมนุษย์

คนเรามีชาติเดียวหลายภพไม่ได้ แต่มีหลายชาติในภพเดียวได้ แต่เนื่องจากคนเราระลึกชาติไม่ได้ จึงไม่มีความแตกต่างกันระหว่างภพกับชาติ แต่ถ้าระลึกชาติได้ ก็จะเห็นความแตกต่างระหว่าง ชาติ และ ภพ

ส่วน " เบื้องบน " เป็นคำเรียกที่ไม่เจาะจงถึงเทพองค์ใดองค์หนึ่ง อาจเป็นเพราะว่าไม่รู้แน่ชัด สัมผัส จับต้องไม่ได้ แต่มีอิทธิพล หรือดลบันดาลให้เรากระทำ หรือละเว้นการกระทำบางอย่างได้ อย่างกรณีของผม

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 23 กรกฎาคม 2552, 00:00:17
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 22 กรกฎาคม 2552, 17:20:38   อ้างถึง     บุรุษผู้มีรูปศรกลางอก 2552   ผมออกจากบ้านมาทำงานเป็นรปภ.ได้เกือบ 8 เดือน นับจากที่เบื้องบนให้ออกจากบ้าน ผมก็ตระหนักในเบื้องบนเสมอมา และเฝ้าแต่ครุ่นคิดว่า " เบื้องบนท่านให้ผมออกจากบ้านมาเพื่ออะไร? " ถ้าเบื้องบนให้ผมออกจากบ้านมาเพื่อเป็นแค่รปภ. มันก็ไม่สมเหตุผล มันน่าจะมีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น นับตั้งแต่ผมตระหนักในเบื่องบน ผมก็ภูมิใจในรูปศรของผมมากขึ้น ด้วยความเข้าใจว่ามันเป็นสัญญลักษณ์จากเบื้องบน แต่แล้ว   ล่วงเข้าวันใหม่ของวันที่ 23 พฤษภาคม 2552 หลังจากที่ผมบังเกิดความรักกับสาวแถวที่ผมพักได้ไม่ถึงอาทิตย์ ผมปิดไฟเข้านอนแล้ว แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเคลิ้มหลับไปแล้วตื่นหรือว่ายังไม่หลับ จำได้แต่ว่าเกิดอยากถ่ายรูปลูกศรที่หน้าอกตัวเองมาดู เลยลุกขึ้นมาเปิดไฟแล้วใช้กล้องมือถือถ่าย แล้วผมก็ถึงกับอึ้งเมื่อพบว่า มีรูปลูกศรถูกเขียนทับลงไปบนรูปลูกศรร่องอก (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/1gi720090527215719.jpg) (http://bbznet.pukpik.com/images/upload2/lover/zUAJ20090527215924.jpg)   ช่วงแรกผมดีใจมาก และเข้าใจว่า ผมได้พบคนที่ผมหามานานแล้ว สิ่งที่ซ่อนเร้นถึงได้ปรากฎออกมา แต่ต่อมาผมก็คิดได้ว่า ถ้ารูปศรร่องอกนั้นเป็นสัญญลักษณ์จากเบื้องบน มันก็ไม่น่าที่จะถูกใครเขียนทับลงไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้น่าจะเป็นว่า เบื้องบนของผมไม่น่าจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด เรื่องราวที่เกี่ยวพันกับรูปลูกศรที่ถูกเขียนลงไปต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุด และการที่เบื้องบนท่านปกป้องคุ้มครองผมช่วงปี 2532 - 2536 นั้นก็เพื่อให้ผมได้พบกับคนเขียนรูปศร เพราะถ้าผมตายไปก่อนที่ผมจะได้พบกับคนๆนี้ มันก็จะไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้เลย ผมนึกย้อนไปช่วงมีนาคม 2549 - กุมภาพันธ์ 2550 ซึ่งผมได้ถ่ายรูปมาดูครั้งหนึ่ง เคยให้เพื่อนดู เพื่อนก็เห็นพ้องว่าร่องกระดูกเป็นรูปลูกศร แต่ทั้งผมและเพื่อนก็ไม่มีใครเห็นรูปลูกศรที่เขียนทับลงไป ช่วงเวลาแห่งการทบทวนความจำ ผมก็จำได้ว่า วันหนึ่งก่อนหน้าวันที่ผมจะถ่ายรูปนั้นนานเท่าไหร่จำไม่ได้ ผมรู้สึกเจ็บที่รูปศร มันเจ็บเป็นรูปศรเลย ผมถึงกับรำพึงด้วยความประหลาดใจว่า " ฮึ่ย วันนี้ทำไมเจ็บ  " เพราะว่ามันไม่เคยเจ็บแบบนั้นมาก่อนเลย นั่นแสดงว่า รูปศรที่เขียนทับนั้น มันเพิ่งปรากฎเมื่อผมได้มีปฏิสัมพันธ์กับเธอคนนั้น!  emo24:( แปลกดีนะก้านเป็นได้ไหมที่เขาบอกเป็นโหว้งเฮ้งอย่างหนึ่งอะไรทำนองนั้น ที่จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามชีวิตของเรา(น่าติดตามไปเรื่อยๆนะคะ)

ไม่ใช่หรอกจ๊ะอ้อย เราต้องใช้ประสบการณ์ 22 ปีในการปะติดปะต่อเรื่องราว แต่ขอบอกว่าไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดี ขอไม่มีแล้วตอนนี้รวย เป็นหลักเป็นฐานดีกว่า ที่ต้องมีชีวิตที่เหมือนถูกแขวน ตามไพ่ทาโรต์ที่เราจับได้บ่อยที่สุดไพ่ใบที่ XIII - The Hangman
(http://www.artofdivination.com/tarot/_lame/lama12.jpg)

  emo29:P: emo:(

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 17 กรกฎาคม 2552, 17:44:38
	ครับพี่ อีกตอนก็จะจบเกี่ยวกับเบื้องบนแล้ว ที่จริงมีอีก 2 ตอนแต่อีกตอนไม่กล้าเล่าอาย  emo2:)

จาเฝ้า...ตอนนี้ตอนเดียวคะ
เล่าเหอะพี่ ไม่ต้องอาย
คนอ่านล้วนผ่านสมรภูมิ officially
มาแล้วทั้งสิ้น

nn.24+3

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 24 กรกฎาคม 2552, 20:34:16
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 17 กรกฎาคม 2552, 17:44:38 ครับพี่ อีกตอนก็จะจบเกี่ยวกับเบื้องบนแล้ว ที่จริงมีอีก 2 ตอนแต่อีกตอนไม่กล้าเล่าอาย  emo2:) จาเฝ้า...ตอนนี้ตอนเดียวคะ เล่าเหอะพี่ ไม่ต้องอาย คนอ่านล้วนผ่านสมรภูมิ officially มาแล้วทั้งสิ้น nn.24+3

ไม่จ๊ะ หนุงหนิง

 emo21:):): emo21:):): emo21:):): emo21:):):

ดีแฮะ..
ยุไม่ขึ้น!

ม่ายงั้น เป็นได้เสียคน
ดีค่ะพี่...เรื่องบางเรื่อง
ควร"discretion"ก็ต้อง...ด้วยชีวิต!

nn.(น้องsecret service)

หวัดดีจ่ะก้าน emo4:)) emo4:)) emo4:))

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 20 กรกฎาคม 2552, 19:08:12
	อ้างถึง ข้อความของ swsm เมื่อ 19 กรกฎาคม 2552, 23:30:23 ต่อค่ะ ก้าน .. สนุกดี ครับผู้อ่านสนุก แต่เรื่องราวทั้งหมดมันรันทดครับพี่ 22 ปีที่ผ่านมาชีวิตของผมเป็นเหมือนดังคำทำนายไพ่ทาโรต์ใบที่ XII - The Hangman (http://www.artofdivination.com/tarot/_lame/lama12.jpg)  emo:(

แว๊ก .. ใช้คำผิดค่ะ
ต้องบอกว่า .. น่าติดตาม .. จึงจะตรงกับความหมายที่ต้องการสื่อมากที่สุดค่ะ


emo29:P:

เบื้องบน หรือ บังเอิญ?
 
ปี 2544 มีเหตุให้ผมต้องไปทำงานเป็นเซลส์ขายสินเชื่อเพื่อที่อยู่อาศัย ธนาคารดีบีเอส ไทยทนุ ในขณะนั้น ที่ทำงานอยู่มักกะสัน ทำให้ผมได้รู้จักสาวที่เข้าทำงานพร้อมกันแต่อายุอ่อนกว่า 15 ปี เธอชื่อ ปุ๊ก เธอคนนี้มีอะไรหลายอย่างรวมทั้งพฤติกรรมที่แสดงออกในบางครั้ง จนทำให้ผมปักใจว่าเธอใช่คนที่ผมตามหา จนกระทั่งบัดนี้ผมก็ยังไม่เคยเจอใครเหมือนกับเธอ ผมเลยยกให้เธอเป็น 1 ใน 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจ ปุ๊ก ศิริลักษณ์ ที่พี่ยังคาใจ

(http://www.geocities.com/saunloveyou/wof01.jpg)
 
ปุ๊กเธอเป็นสาวมังกร ตามนักษัตรจีน หรือเกิดปีมะโรงตามนักษัครไทย ซึ่งเป็นที่ปรารถนาอยากได้เป็นคู่ครองของผมมาก เพราะซินแสจีนว่าไว้ว่า ถ้าคนปีเสือกับปีมังกรเป็นคู่กัน พวกเขาสามารถพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน แต่จะดีมากถ้าเป็น ชายเสือหญิงมังกร และผมก็เกิดปีขาล เป็นชายเสือ จะว่าไปแล้ว ปุ๊ก ก็ดูจะมีใจให้ผมอยู่บ้างเหมือนกัน จากพฤติกรรมที่เธอแสดงออก เมื่อผมมีแฟนตอนปี 2549 ได้เล่าให้แฟนฟังและถามแฟนดู แฟนตอบว่า " ในฐานะที่เขาเป็นผู้หญิงเหมือนกัน บอกได้เลยว่า หึง " แต่ปุ๊กเธอก็มีแฟนที่คบกันอยู่แล้ว
 
ผมพยายามถีบตัวเองขึ้นมาเพื่อให้ปุ๊กยอมรับ ปี 2545 ผมได้ก่อตั้งบริษัทกับลูกค้าเก่าที่เคยใช้บริการที่ปรึกษาของผม โดยลูกค้าเก่าคนนี้เป็นนายทุน ถือหุ้นใหญ่ ต่อมาลูกค้าเก่าคนนี้ก็ให้ผมเรียกเขาว่า " พี่หมอ " พี่หมอเป็นผู้สนับสนุนผมมาตลอดที่ทำบริษัท หลังจากผ่านกาลเวลาที่ไม่ง่ายนักสำหรับกิจการงานที่ทำ จนกระทั่งล่วงเข้ากลางปี 2546 ก็สามารถหาผู้ใช้บริการได้จากการแนะนำผ่านอีกที เราประชุมกันหลายครั้งจนได้ข้อตกลง แต่ต้องร่างสัญญาให้ตรงตามเห็นชอบของทั้งสองฝ่าย ระหว่างรอร่างสัญญา พี่หมอก็เสียชีวิตกระทันหันด้วยโรคหัวใจวายตายฉับพลัน ล้มทั้งยืนตอนใกล้รุ่ง...
 
และทุกอย่างก็จบสิ้นลง เพราะพี่หมอเป็นคนโสด หย่ากับเมีย มีลูกสาวคนเดียวอายุ 11 - 12 ปี ไม่มีใครสานต่อ ทำให้ความหวังของผมต้องพังทลายลงไป พร้อมกับความสูญเสีย คนที่รู้ความสามารถของผมดีที่สุด เพราะผมกับพี่หมอเคยนั่งอยู่ด้วยกันทั้งวัน วิเคราะห์ความเป็นไปของตลาดฯนานพอที่จะสะสมความเชื่อถือ จนพี่หมอยินดีสนับสนุนโดยเป็นนายทุนให้
 
เมื่อมองย้อนไปจากปัจจุบัน ถ้าพี่หมอไม่ตาย ผมประสบความสำเร็จ ถีบตัวเองขึ้นมาได้ มันก็คงจะไม่มีวันนี้ วันที่มีรูปศรปรากฏที่กลางอกผม!

 emo24:(

หวัดดีจ่ะก้านเป็นกำลังใจให้นะคะสู้สู้ค่ะ emo4:)) emo4:)) emo4:))

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 25 กรกฎาคม 2552, 19:17:13
	หวัดดีจ่ะก้านเป็นกำลังใจให้นะคะสู้สู้ค่ะ emo4:)) emo4:)) emo4:))

ขอบใจจ๊ะอ้อย

 emo48:)

Psycho-Cybernetics VS พันธะสัญญา
 
ผมได้ซื้อหนังสือเกี่ยวกับการรักษาผมร่วงมาอ่านเมื่อหลายปีมาแล้ว ในหนังสือนั้นได้เกริ่นนำด้วยเรื่อง Psycho-Cybernetics ในหนังสือนั้นอธิบายว่า Cybernetics เป็นระบบล็อคเป้าหมายของขืปนาวุธนำวิถี เช่นเดียวกัน จิตคนเราก็สามารถล็อคเป้าหมายได้ด้วยเรียกว่า Psycho-Cybernetics บางครั้งจิตไร้สำนึกของคนเรามีการล็อคเป้าหมายโดยที่ตัวเราเองไม่รู้ตัว ผลลัพท์ก็คือ เราจะประสบความล้มเหลวในอาการเดิมซ้ำๆ
 
ผมมาคิดทบทวนดู ก็พบว่าใช่ ความล้มเหลวที่เกิดขึ้นมักจะมีอาการแบบเดิมๆ ผมก็พยายามคิดว่าผมได้ตั้งเป้าหมายอะไรไว้ จนจิตไร้สำนึกของผมล็อคเป้าหมายนั้นไว้ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก จนกระทั่งเมื่อผมเขียนเรื่อง 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจเสร็จแล้ว ผมก็คิดว่า หรือ เป้าหมายในจิตไร้สำนึกของผมที่ล็อคไว้ คือ " เป็นนักรัก " แบบ ดอน ฮวน อะไรประมาณนั้น ผมยังเคยคุยกับน้องคนหนึ่งเลยว่า พี่อาจจะไม่ประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน แต่พี่ก็ประสบความสำเร็จในกลกามความรัก เพราะ พี่ได้ผ่านประสบการณ์ระดับเทพ ซึ่งน้อยคนนักที่จะบรรลุถึงขั้นนั้น...
 
แต่เมื่อมองจากปัจจุบัน ผมก็เข้าใจแล้วว่า จิตไร้สำนึกของผมได้ล็อคเป้าหมายไว้โดยที่ผมไม่รู้ตัว นั่นคือ " ตามหาคนๆหนึ่ง  " เป็นเป้าหมายที่ถูกล็อคไว้ในจิตไร้สำนึก แต่ไม่ใช่เพราะว่าผมไปตั้งมันไว้โดยที่ผมไม่รู้ตัว แต่เป็นเพราะ พันธะสัญญา  ตั้งแต่ชาติภพที่แล้ว!  

  emo29:P:

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 26 กรกฎาคม 2552, 18:32:44
	ต่อเลยค่ะ  .. น้องก้าน

สวัสดีครับพี่หยี ทานข้าวมื้อเย็นเรียบร้อยหรือยังครับ?


 emo48:)

 emo47

สวัสดี
ตามอ่านด้วย น้องก้าน
อิ อิ อ่านบางตอน เขินแทนเหมือนกันนะนี่

อิตอนที่ไปมองหน้าอก...ใครคนนั้นอ่ะ
มาต่อเลย
พี่รออ่านอยู่

 emo42

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 24 กรกฎาคม 2552, 19:57:29
	อ้างถึง ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 23 กรกฎาคม 2552, 14:42:12 งั้น ขอเริ่มที่คำถามข้างท้ายนี้ค่ะ ชาติ คือ อะไร ภพ คือ อะไร และ  เบื้องบนคืออะไรคะ ถามมากไปอย่าแอบเคืองนะ ตั้งแต่ออกจาครรภ์มารดา จนกระทั่งตาย เรียกว่า " ชาติ " ภพ คือ โลก เช่น โลกสวรรค์ โลกมนุษย์ คนเรามีชาติเดียวหลายภพไม่ได้ แต่มีหลายชาติในภพเดียวได้ แต่เนื่องจากคนเราระลึกชาติไม่ได้ จึงไม่มีความแตกต่างกันระหว่างภพกับชาติ แต่ถ้าระลึกชาติได้ ก็จะเห็นความแตกต่างระหว่าง ชาติ และ ภพ ส่วน " เบื้องบน " เป็นคำเรียกที่ไม่เจาะจงถึงเทพองค์ใดองค์หนึ่ง อาจเป็นเพราะว่าไม่รู้แน่ชัด สัมผัส จับต้องไม่ได้ แต่มีอิทธิพล หรือดลบันดาลให้เรากระทำ หรือละเว้นการกระทำบางอย่างได้ อย่างกรณีของผม  emo48:)

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ คุณก้าน
1.  คำตอบของคุณก้านพัชเข้าใจว่า  ชาติแบ่งตามเกิดขึ้นของร่างกายเมื่อเริ่มมีลมหายใจ  ไปสิ้นสุดที่เมื่อร่างกายนี้หมดลมหายใจ  ุ เป็น  หนึ่งชาติ   ถูกต้องไหมคะ
2.  นอกจากชาติตามที่คุณก้านว่านี้แล้ว ยังแบ่งแบบอื่นได้อีกไหมคะ  (ห้ามบอกว่าชาติไทย ชาติจีน ....อะไรอย่างนี้นะ)
3.  คำตอบเรื่อง เบื้องบน  พัชเข้าใจคำอธิบายว่าหมายถึงเทพ   และนอกจากเทพ  ที่คุณก้านพบว่ามีอิทธิพลหรือดลบันดาลให้ทำหรือไม่ทำบางอย่างได้นั้น ยังมีสิ่งอื่นอีกหรือไม่ที่คุณก้านถือว่ามีอิทธิพลต่อคุณก้านที่จะทำหรือไม่ทำบางอย่าง  ถ้ามีขอทราบว่ามีอะไรบ้างค่ะ

ยังมีคำถามอยู่อีกหลายคำถาม  ถ้าไม่เบื่อตอบเสียก่อน จะมาถามอีก  แต่ตอนนี้รบกวนคำถามข้างต้นค่ะ  ขอบคุณค่ะ




4. กลับมา เพิ่มเติมคำถาม   ที่ว่า  ภพ คือ โลก   โลกสวรรค์  โลกมนุษย์  ถ้าจะสรุปว่า   คือ  ที่อยู่ของกายและใจได้ไหม
และขอถามว่า   กายอยู่โลกมนุษย์ ใจอยู่โลกมนุษย์ด้วยเสมอไปมั้ย  อะไรทำให้ได้มาอยู่โลกมนุษย์และอะไรทำให้อยู่โลกสวรรค์คะ

		อ้างถึง			ข้อความของ Q??? เมื่อ 26 กรกฎาคม 2552, 18:34:25
	Psycho-Cybernetics VS พันธะสัญญา   ผมได้ซื้อหนังสือเกี่ยวกับการรักษาผมร่วงมาอ่านเมื่อหลายปีมาแล้ว ในหนังสือนั้นได้เกริ่นนำด้วยเรื่อง Psycho-Cybernetics ในหนังสือนั้นอธิบายว่า Cybernetics เป็นระบบล็อคเป้าหมายของขืปนาวุธนำวิถี เช่นเดียวกัน จิตคนเราก็สามารถล็อคเป้าหมายได้ด้วยเรียกว่า Psycho-Cybernetics บางครั้งจิตไร้สำนึกของคนเรามีการล็อคเป้าหมายโดยที่ตัวเราเองไม่รู้ตัว ผลลัพท์ก็คือ เราจะประสบความล้มเหลวในอาการเดิมซ้ำๆ   ผมมาคิดทบทวนดู ก็พบว่าใช่ ความล้มเหลวที่เกิดขึ้นมักจะมีอาการแบบเดิมๆ ผมก็พยายามคิดว่าผมได้ตั้งเป้าหมายอะไรไว้ จนจิตไร้สำนึกของผมล็อคเป้าหมายนั้นไว้ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก จนกระทั่งเมื่อผมเขียนเรื่อง 6 หญิงที่สุดแสนประทับใจเสร็จแล้ว ผมก็คิดว่า หรือ เป้าหมายในจิตไร้สำนึกของผมที่ล็อคไว้ คือ " เป็นนักรัก " แบบ ดอน ฮวน อะไรประมาณนั้น ผมยังเคยคุยกับน้องคนหนึ่งเลยว่า พี่อาจจะไม่ประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน แต่พี่ก็ประสบความสำเร็จในกลกามความรัก เพราะ พี่ได้ผ่านประสบการณ์ระดับเทพ ซึ่งน้อยคนนักที่จะบรรลุถึงขั้นนั้น...   แต่เมื่อมองจากปัจจุบัน ผมก็เข้าใจแล้วว่า จิตไร้สำนึกของผมได้ล็อคเป้าหมายไว้โดยที่ผมไม่รู้ตัว นั่นคือ " ตามหาคนๆหนึ่ง " เป็นเป้าหมายที่ถูกล็อคไว้ในจิตไร้สำนึก แต่ไม่ใช่เพราะว่าผมไปตั้งมันไว้โดยที่ผมไม่รู้ตัว แต่เป็นเพราะ พันธะสัญญา  ตั้งแต่ชาติภพที่แล้ว!     emo29:P:

ขอถามอีกค่ะ  ตกลงเป้าหมายเหล่านี้   เป็นประโยชน์หรือไม่เป็นประโยชน์ กับคุณก้านคะ   ถ้าเป็น  เป็นอย่างไรบ้าง   ถ้าไม่เป็น  ไม่เป็นอย่างไรบ้างคะ 

สวัสดีจ้ะก้าน emo48:)

สวัสดียามดึกค่ะก้าน
 emo4:)) emo4:)) emo4:))

แถม

(http://img89.imageshack.us/img89/9954/59438.jpg)

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 27 กรกฎาคม 2552, 23:01:38
	แถม (http://img89.imageshack.us/img89/9954/59438.jpg)

ชอบมากเลยค่ะ  พี่ Jacky ของน้อง ๆ
ขอแอบนำไปใช้ประโยชน์ต่อในงานและในชีวิตด้วยนะคะ ..

เพราะรู้ว่าน้อง Jacky ของพี่ ไม่ขัดอยู่แล้ว  พี่จึงขอบคุณล่วงหน้าคร่ะ

emo9:huhu:

Good morning ค่ะพี่น้อง

ทานอาหารเช้ากันหรือยัง ??
หะยีมีแพนเค้ก (ที่ไม่ใช่ดารา) และกาแฟสดมาฝากค่ะ

(http://img187.imageshack.us/img187/9652/brunchandbreakfasttips7.jpg)  (http://img291.imageshack.us/img291/4712/coffee0022.jpg)

		อ้างถึง			ข้อความของ หนุน'21 เมื่อ 28 กรกฎาคม 2552, 07:50:03
	อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 27 กรกฎาคม 2552, 23:01:38 แถม (http://img89.imageshack.us/img89/9954/59438.jpg) ขอบคุณมากน้องจักร "บุรุษผู้ที่ยังไม่เคยทักทายกันเลย" ชอบอันนี้ ขออนุญาต แฮฟ ไปเก็บไว้ทบทวนชีวิตของตัวเองครับ ความจริงชีวิตเราไม่มีอะไรมากเลย เพียงแต่ถ้าเราไม่วางเงื่อนไขให้กับตัวเรามากเกินไป คิดว่าสุข ก็สุข คิดว่าทุกข์ ก็ทุกข์ เอ้า...สาธุ....  emo48:)

ขอบพระคุณครับพี่หนุน
ผมก็ "แฮพ" เค้ามาอีกที
เห็นว่าใช้ดีเลย บอกต่อ
สาธุด้วยคนครับ
 emo30:sorry:

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 28 กรกฎาคม 2552, 09:01:37
	อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 27 กรกฎาคม 2552, 23:01:38 แถม (http://img89.imageshack.us/img89/9954/59438.jpg) ชอบมากเลยค่ะ  พี่ Jacky ของน้อง ๆ ขอแอบนำไปใช้ประโยชน์ต่อในงานและในชีวิตด้วยนะคะ .. เพราะรู้ว่าน้อง Jacky ของพี่ ไม่ขัดอยู่แล้ว  พี่จึงขอบคุณล่วงหน้าคร่ะ emo9:huhu:

สวัสดีครับพี่ หยี..
แฮพ ได้ตามสบายเลยครับ
ขออภัยย้อนหลังเป็นอย่างสูง
ที่ผมยังจำพี่ๆไม่ได้มากเท่าคนอื่นๆ
ในรุ่น
 เพราะตอนเรียนก็มัวแต่
หมกตัวอยู่ในห้องทำโปรเจค
โผล่มาอีกทีก็ส่งงานอาจารย์
ส่งเสร็จ สลบอีกสองวัน
เรียนบ้าง โดดบ้าง
สังสรรค์ น้อยมากครับ
 emo30:sorry: emo24:(

		อ้างถึง			ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 27 กรกฎาคม 2552, 12:21:12
	อ้างถึง ข้อความของ Q??? เมื่อ 24 กรกฎาคม 2552, 19:57:29 อ้างถึง ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 23 กรกฎาคม 2552, 14:42:12 งั้น ขอเริ่มที่คำถามข้างท้ายนี้ค่ะ ชาติ คือ อะไร ภพ คือ อะไร และ  เบื้องบนคืออะไรคะ ถามมากไปอย่าแอบเคืองนะ ตั้งแต่ออกจาครรภ์มารดา จนกระทั่งตาย เรียกว่า " ชาติ " ภพ คือ โลก เช่น โลกสวรรค์ โลกมนุษย์ คนเรามีชาติเดียวหลายภพไม่ได้ แต่มีหลายชาติในภพเดียวได้ แต่เนื่องจากคนเราระลึกชาติไม่ได้ จึงไม่มีความแตกต่างกันระหว่างภพกับชาติ แต่ถ้าระลึกชาติได้ ก็จะเห็นความแตกต่างระหว่าง ชาติ และ ภพ ส่วน " เบื้องบน " เป็นคำเรียกที่ไม่เจาะจงถึงเทพองค์ใดองค์หนึ่ง อาจเป็นเพราะว่าไม่รู้แน่ชัด สัมผัส จับต้องไม่ได้ แต่มีอิทธิพล หรือดลบันดาลให้เรากระทำ หรือละเว้นการกระทำบางอย่างได้ อย่างกรณีของผม  emo48:) ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ คุณก้าน 1.  คำตอบของคุณก้านพัชเข้าใจว่า  ชาติแบ่งตามเกิดขึ้นของร่างกายเมื่อเริ่มมีลมหายใจ  ไปสิ้นสุดที่เมื่อร่างกายนี้หมดลมหายใจ  ุ เป็น  หนึ่งชาติ   ถูกต้องไหมคะ 2.  นอกจากชาติตามที่คุณก้านว่านี้แล้ว ยังแบ่งแบบอื่นได้อีกไหมคะ  (ห้ามบอกว่าชาติไทย ชาติจีน ....อะไรอย่างนี้นะ) 3.  คำตอบเรื่อง เบื้องบน  พัชเข้าใจคำอธิบายว่าหมายถึงเทพ   และนอกจากเทพ  ที่คุณก้านพบว่ามีอิทธิพลหรือดลบันดาลให้ทำหรือไม่ทำบางอย่างได้นั้น ยังมีสิ่งอื่นอีกหรือไม่ที่คุณก้านถือว่ามีอิทธิพลต่อคุณก้านที่จะทำหรือไม่ทำบางอย่าง  ถ้ามีขอทราบว่ามีอะไรบ้างค่ะ ยังมีคำถามอยู่อีกหลายคำถาม  ถ้าไม่เบื่อตอบเสียก่อน จะมาถามอีก  แต่ตอนนี้รบกวนคำถามข้างต้นค่ะ  ขอบคุณค่ะ 4. กลับมา เพิ่มเติมคำถาม   ที่ว่า  ภพ คือ โลก   โลกสวรรค์  โลกมนุษย์  ถ้าจะสรุปว่า   คือ  ที่อยู่ของกายและใจได้ไหม และขอถามว่า   กายอยู่โลกมนุษย์ ใจอยู่โลกมนุษย์ด้วยเสมอไปมั้ย  อะไรทำให้ได้มาอยู่โลกมนุษย์และอะไรทำให้อยู่โลกสวรรค์คะ

ดูภาพประกอบ

(http://img216.imageshack.us/img216/664/pagejjj.jpg)

 emo43

		อ้างถึง			ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 28 กรกฎาคม 2552, 13:51:45
	อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 28 กรกฎาคม 2552, 09:53:12 เรื่องของ "มาร" สรุปรวมความว่า มาร ๕ มีครบถ้วนอยู่ในกายในใจของเรานี้ทั้งหมด พอเกิดมาได้รูปได้นามแล้วก็ได้มาร ๕ มาพร้อมเลย เราจะรู้จะเห็นตัวของมันหรือไม่รู้ไม่เห็นก็ตาม ขันธมารและมัจจุมารมันก็ทำหน้าที่ของมันอยู่อย่างนั้น ส่วนกิเลสมาร เทวบุตรมาร และอภิสังขารมารนั้น เมื่อรู้เท่าเข้าใจตามเป็นจริงของมันแล้ว จะไม่สามารถหลอกลวงให้ไปติดบ่วงมันได้เลย         มาสนับสนุนหลวงพี่จักร  ด้วยการให้ความหมายของมารทั้งห้า มาร คือสิ่งที่ฆ่าเราจากความดี  หรือเป็นสิ่งขวางไม่ให้ได้พัฒนาตนยิ่ง ๆ ขึ้นไป ขันธมาร    ขันธ์=กอง  พระพุทธเจ้าท่านว่าไม่มีคนในเรา บางทีท่านว่า เป็นทีธาตุมาประชุม  บางที่ท่านก็ว่า เป็นขันธ์ห้า(ห้ากอง)  คือ รูป  เวทนา สัญญา สังขาร และ วิญญาณ (หรือแบ่งเป็นสองกองใหญ่ก็คือ รูปกับนาม) ขันธมาร ก็คือสิ่งกีดขวางจาก "เรา" เอง เช่นว่า จะไปวัดทำบุญ  ก็ให้ปวดหัวตัวร้อน ท้องไส้ปั่นป่วน(อันนี้ในอดีตเคยเป็นกับตัวเอง) ปวดแข้งปวดขาไปไหนไม่ได้  ประมาณนี้  ดูเผิน ๆ ก็เหมือนมันเป็นจริงนะ  แต่ถ้าเราลุกมาสู้มารตัวนี้มันก็แพ้เราได้ค่ะ  แต่ต้องแน่วแน่ก่อนว่าสิ่งที่เราจะทำนี้เป็นสิ่งที่ถูกที่ควร จะต้องทำให้สำเร็จ  ผู้ที่เขามีความแน่วแน่จริง ๆ เขายอมตายกันเลยค่ะ มัจจุมาร   พระท่านว่าอย่ามัวประมาท  หายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตายแล้ว  ดังนั้นจะทำความมดี จะพัฒนาตนต้องอย่าผลัดผ่อนค่ะ  เดี๋ยว ความตายมาพรากเราไปเสียก่อน กิเลสมาร  อันนี้คงพอคุ้น วันนี้ขอเอ่ยถึงกิเลสใหญ่ คือ  ราคะ  โทสะ โมหะ เทวบุตรมาร อธิบายสั้น ๆ ถ้าเป็นคนแบบเรา ๆ ก็คือ พวกอันธพาล มีมิจฉาทิฎฐิ แต่ในกามาวจรภูิมินอกจากมนุษย์แล้วก็ยังมีเทวดาเป็นต้น  ดังนั้นในที่นี้ก็คือเทวดาเกเรชอบมีอิทธิพลเหนือมนุษย์และชักจูงไปในทางเสีย (วันหลังจะมาเล่าให้ฟังว่าชาวพุทธควรเป็นอย่างไรกับเทวดาตามที่ครูบาอาจารย์ท่านสอน) อภิสังขารมาร เป็นเจตนากรรมของเราแต่ในอดีตค่ะ  เคยได้ยินมาว่าพระคุณเจ้าองค์หนึ่งติดขัดไม่สามารถบรรลุธรรมขั้นสุดได้  เพราะติดเจตนาที่เคยปรารถนาพุทธภูมิ  ในที่สุดก็ต้องถอนเจตนานั้นจึงบรรลุธรรมขั้นสุด  ไม่ทราบมีใครเคยได้ยินมาบ้าง คงพอทราบว่าเป็นพระคุณเจ้าองค์ใด

งั้นป้าขอ "แฮพ" ต่ออีกที
เว็บนี้ทำให้พวกเราได้มี Knowledge Sharing ที่เยี่ยมมากเลยอ่ะ .. ว่าแมะ  

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 28 กรกฎาคม 2552, 15:57:57
	งั้นป้าขอ "แฮพ" ต่ออีกที เว็บนี้ทำให้พวกเราได้มี Knowledge Sharing ที่เยี่ยมมากเลยอ่ะ .. ว่าแมะ

variety 24 square
นะพี่หยี emo31:bye:

ถูกต้องคร่ะ ..

ไม่ว่าจะเป็น theme ของกระทู้หรือของพี่เอง..
พี่ย่อมไม่ยอมหลุด (theme) อยู่แล๊นนนนน !!

emo20:)):)

ศรัทธา เกิดจากความประทับใจในประสบการณ์ที่ได้รับ คนเราส่วนใหญ่มีจิตวิทยาที่คล้ายๆกัน หากเชื่อมั่นในสิ่งใด ทำตามแล้วได้ดี (ก็อยู่ที่ความต้องการของแต่ละบุคคลอีกว่าอย่างไรเรียกว่าดีในความรู้สึกของตน) คนเราก็จะเชื่อในสิ่งนั้น เรียกว่า การเสริมแรง มากครั้งเข้าก็กลายเป็นศรัทธา

ผมขอไม่ตอบคำถามที่นำไปสู่การทะเลาะในเรื่องศรัทธาความเชื่อ ผมไม่มองทุกคนเป็นแบบ Monotonous ประสบการณ์ของผมบอกให้ผมรู้ว่าไม่มีวิถีทางเดียวในจักรวาลนี้ วิถี่ทางที่ดีที่สุดในโลกใบนี้ ก็ไม่ใช่ทางของผม   

เอาไว้ เมื่อถึงเรื่อง " ตาที่สาม  " ก็อาจจะเห็นชัดขึ้นว่า " คนเราทำได้ดีในหนทางหนึ่ง แต่อาจทำไม่ได้เลย ในหนทางอีกสายหนึ่ง  

 emo48:)

 

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 28 กรกฎาคม 2552, 10:32:36
	ก้าน ผมยังมีบทความดีๆ แปะไว้ที่บ้านผม และบ้านแม่เลี้ยงพัชนะ

ขอบคุณมั่กๆ
แต่ชีวิตเราจะเข้ากับบัญญัติแห่งความสำเร็จ 10 ประการดังนี้

 

		อ้างถึง
	บัญญัติประการแรกแห่งความสำเร็จ - -จงหมั่นทำงานในแต่ละวัน ประหนึ่งชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย   บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่สอง - - จงเรียนรู้ว่า ด้วยความอดทนจะสามารถควบคุมชะตากรรมของตนเองได้   บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่สาม - - ต้องกำหนดเส้นทางให้ดี หรือมิฉะนั้นก็ถูกพัดพาล่องลอยไปตลอดกาล   บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่สี่ - - จงเตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับความมืดมิด แม้ในขณะเดินทางอยู่ท่ามกลางแสงตะวัน บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่ห้า - - จงยิ้มใส่หน้าความทุกข์ยาก จนกระทั่งมันยอมพ่ายแพ้   บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่หก - - จงตระหนักว่าแผนการเป็นแต่เพียงความฝัน หากขาดการปฏิบัติ บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่เจ็ด - -จงกวาดใยแมงมุมออกจากจิตใจ ก่อนที่มันจะจองจำท่านเป็นนักโทษ   บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่แปด - - จงแบ่งเบาสัมภาระ หากปรารถนาจะถึงจุดหมายปลายทาง   บัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่เก้า - - จงอย่าลืมว่า สรรพสิ่งมักจะสายกว่าที่คิดเสมอ   บทบัญญัติแห่งความสำเร็จประการที่สิบ---จงอย่าดิ้นรนที่จะเป็นอะไรอื่น นอกจากตัวของท่านเอง

ที่เราโดนคือ บทบัญญัติประการที่สี่ - - จงเตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับความมืดมิด แม้ในขณะเดินทางอยู่ท่ามกลางแสงตะวัน หลังจากการเจรจาต่อรองเสร็จสิ้น เราก็เหมือนเดินทางอยู่ท่ามกลางแสงตะวัน ดูโลกมันสว่างไสว พอพี่หมอตายมันคือความมืดมิด ที่เราไม่ได้เตรียมตัวที่จะเผชิญกับมัน

 emo48:)

		อ้างถึง			ข้อความของ หนุน'21 เมื่อ 26 กรกฎาคม 2552, 19:20:14
	emo47 สวัสดี ตามอ่านด้วย น้องก้าน อิ อิ อ่านบางตอน เขินแทนเหมือนกันนะนี่ อิตอนที่ไปมองหน้าอก...ใครคนนั้นอ่ะ มาต่อเลย พี่รออ่านอยู่  emo42

สวัสดีครับ พี่หนุน

วันนั้นคาใจ
วันนี้ก็ยังคาใจ
ไม่มีคำตอบ

 emo24:(

ดีขึ้นทันตา ร่วงลงมาทันใด

ปลายปี 2526 หลังจากที่พี่หมอเสียชีวิตได้ประมาณ 5 เดือนผมได้ไปหางานทำกับพรรคการเมืองแถวๆการ์เด้นโฮม เห็นมีพรรคการเมืองใหม่เลยชะเง้อดู ก็เห็นมีชาย 2 คนอายุประมาณ 55-60 ปี เขาก็กวักมือเรียกให้เข้าไป หลังจากพูดคุยเรื่องงานเสร็จ 1 ใน 2 นั้นก็พูดว่า " มะ เดี๋ยวดูดวงให้ " พอดูเสร็จอาจารย์ก็ให้กำมือ แล้วรูดจากไต้ตาลงมา บอกว่า " มีไฝบ้างไหม? " ก็ปรากฏว่า มีจริงๆ อาจารย์เลยบอก " ให้ไปตัดออก ใช้มีดหมอโรงพยาบาลนี่แหล่ะ แต่ก่อนตัดให้ไปทำสังฆทานก่อน " แล้วอาจารย์ก็บอกว่า " วันนี้วันสุดท้ายพอดี ต้องทำให้เสร็จก่อน 2 ทุ่มคืนนี้นะ ก่อนออกจากที่พักให้จุดธูปไว้หน้าห้อง..."
 
ตกลงคืนวันนั้นก่อน 2 ทุ่มผมก็ได้ทำตามที่อาจารย์บอกทุกอย่าง อาทิตย์ต่อมาผมก็ได้ไปตัดไฝ พอออกจากโรงพยาบาล ผมก็โทรหาพี่ที่คบหากัน เขาก็บอกว่า " แกไปไหนมา นี่คนที่เคยทำตลาดด้วยกันเขาถูกหวยตั้ง 4 ล้าน...  " ตกลงหลังจากนั้นไม่นานผมก็มีงานเข้า และคิดว่าคงไปได้โลด
 
ทุกอย่างเริ่มดำเนินการตอนต้นปีใหม่ หลังจากนั้นประมาณเดือน ที่คิดว่าจะโลดก็กลับพังคลืนลงอย่างไม่เป็นท่า เหตุเกิดจากผมเองที่ไว้ใจเพื่อนมากเกินเหตุ แล้วเหตุการณ์ก็กลับไปเหมือนเดิม ไม่เคยเข็ดในความใจกว้างของตนเอง
 
ถ้าครั้งนั้นผมขึ้นมาได้ ผมก็จะเชื่ออย่างปักใจในหญิงที่ชื่อปุ๊ก แล้วอะไรจะเกิดขึ้น? เพราะกว่าที่ผมจะรู้ว่าปุ๊กไม่ใช่คนที่ผมตามหา ก็เมื่อล่วงเลยมาจนถึงเดือนมิถุนายน - กรกฎาคม 2548 แล้ว
 
จากเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ผมตัดสินใจกลับไปใช้นามสกุลเดิมของพ่อ และ การตระหนักในรูปศรกลางอกของตนเอง และชื่อมีคำว่า " ศร " นำหน้าตั้งแต่ 21 พฤษภาคม 2547 เป็นต้นมา...

 emo48:)

หวัดดีจ่ะก้าน emo4:)) emo4:)) emo4:))