|
KUSON
|
 |
« เมื่อ: 14 กันยายน 2557, 11:51:04 » |
|
ค่ายหนองหว้า พศ.2516
เดิมผมไม่รู้หรอกว่าการไปค่ายคืออะไร เขาไปทำไม ไปทำอะไรกัน
บ้างก็บอกว่าการไปค่ายยากมาก บางแห่งมีการสอบคัดเลือก
แต่ค่ายชาวหอดีนะ ใครไปก็ได้ สนุกดีมีแต่ชาวหอ
นี่คือสิ่งที่เคยได้สัมผัสรับรู้คำว่า"ค่าย"จนเย็นวันหนึ่งกุศล ข้าจะชวนเอ็งไปค่ายด้วยกัน......พี่สิงห์พูดขึ้นในขณะกินข้าวด้วยกัน ผมต้องกลับไปปักษ์ใต้พร้อมพี่ๆ.....กุศลปฏิเสธ น่า เอ็งจะได้เตรียมกับข้าวให้พวกเรากินกัน....พี่สิงห์คะยั้นคะยอ ใช่ ดูสิอาหารที่กุศลสั่งพวกเรากินเกลี้ยงทุกจานเลย....พี่สมนึก กิจวรรณ แสร้งชมเสริม เออ พี่กูเองเลี้ยงมื้อนี้ ไอ้นึก สอบเสร็จมึงต้องเดินทางตามไปนะ....พี่สิงห์พูดแกมบังคับ เออ ๆยกเว้นกูต้องสอบผ่านด้วยนะ ฮิๆๆ....พี่สมนึกพูดทีเล่นทีจริง
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 14 กันยายน 2557, 11:51:53 » |
|
ตอนที่สอง วันเดินทางเร็วๆพวกเอ็งรีบหิ้วกระเป๋าไปขึ้นรถจิ๊บที่หน้าหอตึก.....พี่สิงห์โหวกเหวก จอบพร้อม เสียมพร้อม ปุ้งกี๋พร้อมทุกคนขึ้นรถ...พี่สมศักดิ์สั่งการ พี่พยุห์ พี่สิงห์ พี่สมศักดิ์ พี่แม้ว กุศล ลิขิต บวร พอก้าวขึ้นรถก็เกือบเต็มคัน ไอ้วรกับเพื่อน พวกเอ็งไปนั่งข้างหน้า....พี่พยุห์ออกคำสั่ง บวรและเพื่อนอีกคนเดินไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับ รถจิ๊บเครื่อนออกจากหอมุ่งตรงไปเส้นทางนครราชสีมาหรือโคราช พอรถออกวิ่งกลุ่มชาวหอรุ่น15 คุยกันสนุกสนานหัวเราะตลอดทาง พวกมึงเกรงใจหน่อยพวกกูจะหลับเอาแรง เมื่อคืนมัวแดก ไม่ได้นอนมาทั้งคืน....หนุ่มรุ่น13ออกคำสั่ง เท่านั้นแหละ มีแต่เสียงรถจิ๊บวิ่งปุเลงๆตลอดเส้นทาง
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 14 กันยายน 2557, 11:52:57 » |
|
ตอนที่สาม ประสบอุบัติเหตุรถจิ๊บคณะที่ไปเตรียมเกือบสิบชีวิตค่อยเงียบเสียงลงจนได้ยินแต่เสียงรถวิ่ง พอเข้าเขตโคราชพวกเรารู้สึกรถที่เรานั่งจอดนิ่ง สงสัยมีคนขอเยี่ยวข้างทาง.....พวกเราคาดเดา เฮ้ยมีใครอยากนั่งด้านหน้าบ้าง พวกเราเมารถ.....พี่สิงห์ถาม ผมอาสา......วิบูลย์ตอบ ดังนั้น บวรจึงถูกย้ายมานั่งด้านหลังซึ่งมีที่นั่งอยู่เพียงสองด้าน ด้านซ้ายมือของรถจิ๊บ พวกรุ่น13 เช่นพี่ยุห์ พี่สมศักดิ์ พี่สิงห์ พี่เชียรยังนั่งสัปหงก(ไม่สร่างจากเมื่อคืน) ส่วนด้านขวามือจะเป็นรุ่นน้องๆเช่นลิขิต ไพทูรย์ กุศลและบวรเป็นต้นนั่งแหกปากร้องเพลงไปตามเรื่อง ส่วนตรงกลางจะมีสัมภาระเช่นกระเป๋าสัมภาระรวมทั้งจอบเสียมอัดแน่นเต็มคันรถ เฮ้ย ร้องเพลงเบาๆ พวกกูหนวกหู จะนอน .......พี่ศักดิ์ขยับขา ตาเขียวปัก พุทโธ ธัมโม สังโฆ ....บวรร้องเพลงเสียงกร่อยลง ทันใดนั้น โครมมมมม พวกเรารู้สึกเหมือนรถถูกกระแทก พวกเรารู้สึกว่ารถหมุนลอยคว้าง ไม่รู้ว่ากี่รอบ รถจอดสนิทสักครู่รู้สึกร่างของเราตีลังกาขาชี้ฟ้า ทุกคนเงียบกริบไม่มีเสียงร้องสักแอะ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 15 กันยายน 2557, 01:34:26 » |
|
ตอนที่4 น้ำใจชาวจุฬาขณะรถพลิกตีลังกาอยู่นั้น ชาวบ้านช่วยกันเปิดประตูหลังของรถจิ๊บ ผมค่อยๆคลานออกจากรถอย่างงงๆ คุณๆ แขนคุณหลุดอยู่ข้างใน........ชาวบ้านผู้อารีกล่าวตกใจ ก็แขนผมยังอยู่ทั้งคู่ นี่ไง........กุศลยื่นแขนสองข้างให้ชาวบ้านดู โอ๊ย ป้าดึงแขนผมเบาๆ.....บวรถูกป้า สาวชาวบ้านช่วยดึงแขนออกมา อ้าว แขนคนละคนกันเหร้อ.....ป้าถามอย่างแปลกใจ แล้วพวกเราค่อยๆคลานออกจากรถจนครบทุกคน มีใครเป็นอะไรบ้างไหมครับ.....จราจรวิ่งเข้ามาถาม วิบูรย์ปาดเหงื่อที่เหนือคิ้วพลางอุทาน คิ้วผมแตกครับ......วิบูลย์รายงาน คนอืนๆละ......จราจรถามต่อ พวกเราต่างสำรวจตัวเองในขณะชาวบ้านเริ่มออกมามุงดู ผมขับตรงไปข้างหน้า พอถึงสี่แยกจู่ๆรถอีแต๋นเลี้ยวขวาตัดหน้าจนเบกไม่ทันครับ....คนขับรถจิ๊บรายงานจราจร พวกผมเป็นนิสิตจุฬา จะไปเตรียมค่ายที่กุมพวาปี แต่รถมาประสบอุบัติเหตูครับ......พี่สิงห์เล่าต่อ อ้าว ผมเป็นชาวจุฬาเหมือนกันเป็นร.พ.ช.อยู่ที่โคราชครับ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า.....หนุ่มรพช.เสนอตัว เอางี้ โชเฟอร์รถจิ๊บพวกเราปลอดภัยทุกคน คุณช่วยไปคุยกับตำรวจที่โรงพัก ส่วนพวกเราเดินทางต่อไป....พี่สิงห์สรุป งั้นพวกคุณเก็บเข้าของขึ้นรถผมจะไปส่งที่ค่ายวันพรุ่งนี้.....พี่รพช.ชาวจุฬาเสนอ พวกเราช่วยกันเก็บเข้าของอย่างรวดเร็วขึ้นรถจิ๊บของรพช.จำได้ว่าท่านให้ไปนอนพักที่บ้านพักหมอแห่งหนึ่งในโคราช ตลอดเส้นทางที่เรานั่งในรถของรพช. พอมีรถวิ่งสวนมาพวกเราเกิดความกลัวเสียวสันหลังตลอดเส้นทาง
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 15 กันยายน 2557, 01:35:15 » |
|
ตอนที่5 กาแฟเขาช่องบ้านพักที่เราอาศัยคืนนั้นเป็นบ้านทรงไทยสองชั้นเหมือนบ้านพักราชการทั่วไป ผู้ต้อนรับให้ที่พักอาศัยก็เป็นคุณหมอรุ่นพี่ชาวจุฬาอีกเช่นเคย เช้ารุ่งขึ้น อาบน้ำเสร็จออกมากินกาแฟกับปาท่องโก๋นะวางอยู่ที่ระเบียง....คุณหมอผู้อารีกล่าว พวกเราจะไปเตรียมค่ายที่บ้านหนองหว้าแต่ประสบอุบัติเหตุเสียก่อน....พี่สิงห์รายงาน ทราบว่าเป็นรถจิ๊บของโรงเรียนสาธิตรึ.....คุณหมอถามยิ้มๆ ครับ.....พวกเราตอบสั้นๆ มองหน้ากันอย่างกังวล ไม่เป็นไร คนขับอีแต๋นเขายอมรับผิดแล้ว เดี๋ยวพวกเราเดินทางต่อ ทางนี้พวกผมจัดการให้...คุณหมอผู้อารีย์กล่าว พวกเรายิ้มออก แต่ไม่วายมีคำถาม กาแฟคุณหมออร่อยนะครับ ยี่หออะไร...พี่สมศักดิ์ชม อ๋อ เขาช่อง ของไทย เพิ่งออกใหม่...คุณหมอตอบพลางเดินออกไปทำธุระ ฮิๆๆ คุณหมอยังกินเขาช่อง.....พี่พยุห์ทำเป็นกระซิบพลางยิ้ม อ้อ รถมารับพอดี พวกเราไปขอบคุณคุณหมอแล้วเดินทางต่อ...พี่สิงห์สรุป (หมายเหตุ สมัยนั้น กาแฟเขาช่องเพิ่งออกใหม่ พวกเรายังไม่ค่อยรู้จักจึงตื่นเต้นเป็นธรรมดา)
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 15 กันยายน 2557, 01:35:54 » |
|
ตอนที่6 ถึงค่ายบ้านหนองหว้าพอตอนสาย รถจิ๊บของรพช.ก็ไปส่งพวกเราที่โรงเรียนบ้านหนองหว้า ครูใหญ่ ผู้ใหญ่บ้าน และชาวบ้านอีกสามสี่คนคอยต้อนรับเราที่โรงเรียน สภาพของโรงเรียนที่พบเห็นคือเป็นอาคารชั้นเดียวพื้นเป็นดินลูกรัง ที่สำคัญมีส่วนที่ยกพื้นเตี้ยๆเพียงเล็กน้อยอยู่ด้านหนึ่งของอาคาร ที่เหลืออีกสามด้านเปิดโล่งไม่มีผนังกั้นใดๆทั้งสิ้น พัสดุกับชาวค่ายจะมาถึงวันมะรืนนี้ วันนี้พวกผมมาเรียมค่ายกัน....พี่สิงห์รายงานครูใหญ่และผู้ใหญ่บ้าน งั้นผมเตรียมชาวบ้านใว้แล้ว เชิญพวกคุณไปดูสถานที่ได้เลย....ครูใหญ่กล่าวนอบน้อม ไปพวกเราเตรียมสร้างห้องน้ำ กับส้วมชั่วคราว.....พี่สิงห์บอกเพื่อนๆ เออ กู ไอ้ยุ ไอ้สิงห์และคนอื่นๆไปช่วยกันลุย ให้เสร็จก่อนค่ำ....พี่สมศักดิ์สั่งการต่อ กุศล ลิขิต บวรพวกเอ็งเฝ้าของอยู่นี่อย่าไปใหน....พี่พยุห์สั่งมั่ง แล้วพวกผมทำไรมั่ง....กศลสงสัย นอนเฝ้าของสิวะ......พี่พยุห์พูดทีเล่นทีจริง พอพวกพี่ๆเดินเดินลับตา บวรเดินตามไปอีกคน ทิ้งไว้แต่กุศลกับลิขิต เราทำอะไรดีวะ เฝ้าของเบื่อชิบเป๋ง....ลิขิตถาม ก็เขาสั่งให้นอนเฝ้าของ เราก็นอนสิวะ....กุศลสรุป ต่อจากนั้นกุศลกับลิขิตต่างนอนกระดิกเท้าคุยกันจนเย็นและเผลอหลับจริงๆทั้งคู่
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 16 กันยายน 2557, 02:16:16 » |
|
ตอนที่7 โดนล้างหม้อโพล้เพล้เย็นวันนั้น ไอ้กุโว้ย ไอ้วรโว้ย พวกกูกลับมาแล้ว มีอะไรกินมั่งวะ...เสียงพี่ศักดิ์โหวกเหวกมาแต่ไกล เร็วๆ ลุกขึ้นกุศล พวกนั้นกลับมาแล้ว.....ลิขิตปลุกกุศล เฮ้ย เมื่อย......กุศลบิดขี้เกียจพลางลุกออกไปต้อนรับพวกพี่ๆ มากันแล้วเหรอครับ มีอะไรมาฝากกันบ้าง หิวพอดี.....กุศลเสนอหน้า อ้าว ไอ้ห่า กูนึกว่ามึงทำกับข้าวเตรียมไว้แล้ว อย่าล้อเล่นนะโว้ยกูหิวใส้กิ่ว....พี่พยุห์ว่า ก็พี่สั่งให้นอนเฝ้าของ ไม่ได้สั่งหุงข้าวสักหน่อย....กุศลเถียง ไอ้ห่าพวกกูเหนื่อยแทบตาย กูให้พวกมึงทำงานโว้ย ไม่ได้ให้มานอน ......พี่ศักดิ์ตาเขียวปัด อ้าวมึงเอาข้าวไปชาว กูจะก่อฟืน....พี่สิงห์ส่งหม้อข้าวให้กุศลไปล้าง เพราะพึ่งเคยซาวข้าวเป็นครั้งแรกในชีวิตพอเทน้ำออกข้าวสารจึงทะลักตามไปด้วย ดูมันไอ้สิงห์ ว่าเข้าหน่อยมันแกล้งเทข้าวสารทิ้ง......พี่ศักดิ์หันไปฟ้องพี่สิงห์ มากูซาวข้าวเอง มึงหั่นผัก.....พี่สิงห์สั่ง ไอ้สิงห์โว้ย มันหั่นชินเท่าหัวแม่ตีนใครจะกินลง....พี่ศักดิ์ฟ้องพี่สิงห์ต่อ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 16 กันยายน 2557, 02:18:05 » |
|
ตอนที่8 ไก่หลงพอตะวันตกดิน อากาศเย็นเริ่มโชยมาบรรยากาศต่างกับกลางวันที่ร้อนอบอ้าว พวกเรารีบทำอาหารเพราะไฟฟ้าจะเปิดเป็นเวลา ตกเย็นหลายบ้านที่อยู่หางออกไปเริ่มจุดตะเกียง มองออกไปเห็นคนเดินตะคุ่มๆมาแต่ไกล อ้าว ไอ้วร หายหัวไปไหนมาวะกลับมามืดค่ำ.....พี่ศักดิ์ถาม ผมไปธุระในเมือง พอขากลับลงรถที่ถนนใหญ่แล้วหลงไปหมู่บ้านอื่นครับพี่....บวรตอบอ้อมแอ้ม แล้วเอ็งหิ้วอะไรมาเยอะแยะ.....พี่สิงห์ถาม ของใช้ส่วนตัวครับ.....บวรรีบเอาของไปเก็บพลางคว้าจอบได้รีบไปขุดต้นไม้บริเวรเสาธงชาติหน้าโรงเรียน กระต๊ากๆๆ......ไก่กระทงตัวหนึ่งวิ่งหนีจากพุ่มไม้ที่บวรขุด เฮ้ย ไก่หลง เย็นนี้เรามีอะไรกินบ้างวะไอ้สิงห์......พี่ศักดิ์ถามพลางมองไก่ตาเป็นประกายด้วยความหิว มีผัดผักกาดกับใข่เจียว.....พี่สิงห์ตอบ เฮ้ย กูอยากกินไก่ทอด กลางวันชาวบ้านให้กินใข่เจียวแล้วกูเบื่อ.....พี่ศักดิ์เลียปาก เออ กูก็เบื่อ อะไรวะมาค่ายทั้งทีอดๆอยากๆ.....พี่ยุว่าตามพี่ศักดิ์ ไอ้ศักดิ์ ไอ้ยุ มึงไปจัดการ เดี๋ยวกูทำไก่อบฟางให้มึงกิน.......พี่สิงห์สั่งการ ป๊อก......ไม่ถึงสิบนาทีที่รับคำสั่งพี่ศักดิ์หิ้วไก่หัวห้อยกลับมา เฮ้ยมึงทำไงวะไอ้ศักดิ์ได้ไก่รวดเร็วจริงๆ.....พี่สิงห์ถาม ด้ามจอบสิวะ กู ไอ้ยุ ไอ้วร ช่วยกันล้อมคนละมุม ป๊อกเดียวจอด.....พี่ศักดิ์เล่าอย่างภูมใจ บวรวิ่งไปเก็บกองฟางข้างโรงเรียน พี่สิงควักใส้ไก่แล้วยัดด้วยเกลือกับตะไคล้ ลิขิตโหมไฟ เอาเหล็กมาเสียบตูดไก่ สักครู่ไก่อบฟางหอมฉุยถูกนำมาวางตรงกลางวงกินข้าวที่มีสมาชิกเจ็ดแปดคน ไม่ถึงสิบนาทีทั้งข้าว ทั้งกับทุกอย่างถูกกินเกลี้ยงยกเว้นไก่อบฟาง เนื้อไก่ถูกเล็มเกลี้ยงแต่ข้างในยังพอเหลือเพราะทุกคนสรุปว่ากรอบนอก ดิบใน จึงไม่มีใครกล้าแตะบริเวรไก่ดิบๆ พอถึงตอนล้างจาน พี่ๆสรุปว่า กุศล และลิขิตต้องออกไปล้างจานเพราะวันนี้สบายมาทั้งวัน ให้ลิขิตกับบวรเป็นคนยกออกไปล้างริมสระ ส่วนกุศลมึงมีหน้าที่กางมุ้ง.....พี่ศักด์ว่า อ้าว ทำไมกุศลได้รับสิทธ์พิเศษวะ.....บวรแย้ง มึงไม่รู้อะไร ขืนให้ไอ้กุศลไป มันแกล้งโยนจานลงสระแล้วพรุ่งนี้มึงจะเอาอะไรแดก....พี่ศักดิ์กล่าวอย่างรู้ทัน
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 16 กันยายน 2557, 02:18:48 » |
|
ตอนที่9 สาวไร่อ้อยหลังกินข้าว ทุกคนเริ่มอารมย์ดีขึ้น พวกเราทยอยกันไปอาบน้ำในสระ(ที่เดียวกับที่ล้างจาน) พอตกค่ำ พี่สิงห์ บวร ลิขิต และพี่วิเชียรต่างหลบยุงเข้าไปนอนในมุ้ง เสียงพี่สิงห์เป่าขลุ่ยก้องกังวานเข้ากับบรรยากาศบ้านนอก ส่วนกุศล พี่ยุห์และพี่ศักดิ์ยังนั่งคุยกันอยู่ กุศล พวกเราสามคนนอนมุ้งเล็ก เอ็งกางมุ้งกับพื้นนอกระเบียงนะ ลมโกรกดี....พี่ศักดิ์พูดเบาๆ ได้ครับ....กุศลรับคำอย่างนอบน้อม กูกลนดังนะโว้ย มีงทนไหวเหรอ.....พี่พยุแกล้งแซวกุศล ผมก็ถองเข้าให้.....กุศลได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกมา เอ๊ะใครมา แสงตะเกียงวับๆแวมๆพวกเรา.ออกไปดูซิ.......พี่ศักดิ์สั่ง พวกเราออกไปตัดอ้อยกันครับ คุณนักศักษายังไม่นอนอีกหรือ....ผู้ใหญ่ถามพวกเรา พวกคุณไปตัดอ้อยกันทั้งคืนเลยเหรอ.....กุศลถาม ครับ พวกลูกบ้านจะรวมตัวกันลงแขกตัดอ้อยกลางคืนเพราะอากาศสบายกว่ากลางวัน.....ผู้ใหญ่บ้านว่าต่อ อ้าว สาวคนนั้น ที่เอาอาหารมาให้วันนี้ใช่ใหม......พี่พยุห์ตาใวมองเห็นสาวๆ พวกพี่ๆไปกับพวกหนูไหมคะ.....สาวๆเอ่ยกล่าวชวน ไปๆ.....พี่ศักดิ์กับพี่พยุห์กล่าวพร้อมกันรวมกุศลด้วย แต่เอ็งต้องไปนอน ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่มีคนหุงข้าว.....พี่ศักดิ์สั่ง ก็ผมหุงข้าวเป็นซะที่ใหน ไปด้วยนะ ๆ....กุศลขอร้อง เอ็งไปนอนรอในมุ้ง เดี๋ยวคืนนี้กูจะเอาอ้อยควั่นมาฝาก......พี่ศักดิ์ขอร้องแกมบังคับ กุศลไปนอนรอจนดึก หวังจะได้กินอ้อยควั่น พอรู้ว่าถูกหลอกจัดการเก็บมุ้งเอาไปซ่อนแล้ววิ่งไปมุดมุ้งหลังใหญ่แทน
|
|
|
|
|
|
สมชาย17
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 16 กันยายน 2557, 15:42:47 » |
|
สวัสดีครับ พี่ป๋อง
ขอบคุณครับที่นำเรื่อง ค่ายหอปี 2516 มาลงให้อ่านกันใหม่
พี่กุศล ท่านเขียนเก่ง เนอะ. รายละเอียดครบ อ่านแล้ว เห็นภาพเลย เหมือนไปด้วยตัวเอง
ขอให้พ่ป๋อง ลงต่อ วันละตอนก็ยังดี นะครับ
|
|
|
|
|
|
เริง2520
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 16 กันยายน 2557, 20:29:54 » |
|
หลังจากนั้นจะไปเยี่ยมค่ายนี้กันเหรอครับ พี่ป๋อง
|
|
|
|
|
|
suriya2513
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 16 กันยายน 2557, 20:48:49 » |
|
คงไม่ไหวกระมังครับครูเริง
|
[โบราณคดี]จุดกำเนิดเริ่มต้นของ cmadong.com by : มานพ กลับดี คลิ๊ก->  |
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 17 กันยายน 2557, 01:26:54 » |
|
ตอนที่10เห็นอะไรเช้ารุ่งขึ้นอากาศค่อนข้างเย็นสบาย พอกุศลลืมตาก็เห็นว่าทุกคนลุกออกไปหมดแล้วคงเหลือตัวเองนอนอยู่คนเดียว รีบเก็บที่นอนหมอนมุ้ง ล้างหน้า แปลงฟัน เป็นไง หลับสบายดีไหม.....พี่สิงห์ถามพลางเอาไก่ที่เหลือจากเมื่อคืนมาทอดลงกะทะ กุศลไม่ตอบพลางเดินไปยกกับข้าวซึงปรุงเสร็จแล้วเอามาวาง กับข้าวเช้านี้มีไก่ทอด(เหลือจากเมื่อคืนเอามาทอดไหม่) กับผัดฟักทองใส่ใข่ ชาวบ้านเอาผักสดๆมาขายพวกเอ็งเอามาผัดกินตอนกลางวันนะ......พี่สิงห์สั่งพลางคดข้าวใส่จาน หกชีวิตนั่งกินอาหารกันอย่างอะเร็ดอร่อยพอกินได้สักพัก เออ ไอ้ยุห์กับไอ้ศักดิ์มันหายหัวไปไหนวะ......พี่สิงห์เพิ่งนึกได้ ผมเห็นนอนคลุมโปงอยู่หลังโรงเรียนโน้นแนะ.....บวรบอก ไอ้กุศล เอ็งไปตามมันมากินข้าว.......พี่สิงห์สั่ง กุศลทำเป็นไม่ได้ยิน เร็ว มึงไปตามมันมากินข้าว.....พี่สิงห์ทำเสียงดุ กุศลวางจานข้าวจำใจลุกออกไปตาม ชิ หลอกกู บอกจะให้กินอ้อยแล้วหายไปทั้งคืน.....กุศลยังแค้นไม่หาย ลุกๆๆๆ พี่สิงเรียกไปกินข้าว.....กุศลกระชากผ้าห่มพลางแกล้งเอาขาเขี่ยทั้งคู่ กรี๊ด ว๊ากๆๆ .....กุศลร้องลั่นในภาพที่เห็น
|
|
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 18 กันยายน 2557, 01:21:28 » |
|
ตอนที่11 ความลับของพี่ๆกุศลวิ่งหน้าตื่นกลับมานั่งหอบที่ในวงกินข้าว ใหนละไอ้ยุห์กับไอ้ศักดิ์ที่กูให้มึงไปตาม.....พี่สิงห์ถาม ไม่อยากพูด จะอ๊วก......กุศลทำหน้าสะอิดสะเอียน ไอ้ห่า แค่ไปตามคนแค่นี้เสียเวลาเดี๋ยวเตรียมค่ายไม่ทันนะโว้ย เขาจะมาวันพรุ่งนี้แล้ว....พี่สิงห์โมโห ไอ้วรมึงไปดูซิ ไอ้กศล มันเจออะไรมา....พี่สิงห์สั่งอีก พอบวรลุกออกไปหลายคนสงสัยวิ่งตามไปดู คิกๆๆ ผมก็จะอ๊วก....บวรว่า ทำไมเหรอ....พี่วิเชียรปกติจะเงียบแต่อดสงสัยไม่ได้ ก็พี่พยุห์กับพี่ศักดิ์เขานอนหันหลังพิงกันพอแยกจากกันก็มีหนูนานอนตายแบนแต๊ดแต๋อยู่ตรงกลาง.ระหว่างสองคน....บวรเฉลย อ๊วกๆๆ....ลิขิตคอตื้นทำท่าจะอ๊วก สักครู่พี่ยุห์กับพี่ศักดิ์เดินงัวเงียตรงมาที่พวกเรากินข้าว คนอื่นๆรีบเอาจานไปล้างเตรียมเดินทางเพราะครูใหญ่และลูกบ้านมารออยู่ เหลือเพียงกุศลนั่งกินต่อ พี่พยุห์กับพี่ศักดิ์เข้ามานั่งประกบซ้ายขวาเสื้อแสงก็ไม่ใส่ พอพี่พยุห์เอื้อมตัวไปตักกับข้าวกุศลเห็นขนหนูสองสามเส้นยังติดอยู่กลางหลัง ยิ่งพอพี่ศักดิ์เอื้อมมือไปตักไก่ทอดแถมเอาหลังมาเบียดจานข้าวของกุศล ขนหนูที่อยู่กลางหลังพี่สักดิ์ร่วงลงไปในจานข้าวพอดี เท่านั้นแหละกุศลลุกออกไปอ๊วกแทบหมดใส้หมดพุง สงสัยเมื่อคืนมันกินเหล้าจัดไปหน่อย.....พี่พยุห์กับพี่สมศักดิ์แอบนินทากุศลพลางหัวเราะชอบใจ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #15 เมื่อ: 19 กันยายน 2557, 05:24:18 » |
|
ตอนที่12 น้องนางบ้านนาพี่ๆและชาวบ้านออกไปทำห้องน้ำ ห้องส้วมชั่วคราวให้ชาวค่ายที่กำลังจะมาวันรุ่งขึ้น เหลือกุศลและลิขิตต้องเตรียมอาหารให้พี่ๆ มีฟักทอง ใข่เป็ดและผักอีกหลายอย่าง เราจะทำอะไรกินดี......ลิขิตถาม ฟักทองแกงบวช......กุศลเสนอ แล้วนายทำเป็นไม๊.......ลิขิตถามอีก ไม่เป็นสักอย่าง........กุศลสารภาพ เออ เราก็ไม่เป็นเหมือนนายนั่นแหละ.....ลิขิตสารภาพ กำลังนั่งปรับทุกข์ พลันมีสาวชาวบ้านสองคนเดินเข้ามาในโรงเรียน กำนันเขาบอกให้เราสองคนมาช่วยทำอาหารให้นักเสือกสา.....สาวคนแรกพูดไม่ชัดแต่ท่าทางดูดี หนูชื่อพี่นาง และนี่อีหล่า......พี่นางดูมีอายุกว่าอีหล่าเล็กน้อยแต่ขาวกว่า ดีๆช่วยทำเลย ของอยู่ในตะกล้า.....กุศลดีใจมีคนมาช่วย ต๊าย ครกก็มีหอมกระเทียมที่เตรียมมาเดี๋ยวพี่นางจะทำปลาร้าให้กิน......พี่นางเตรียมการกระฉับกระเฉง อีหล่าลวกผักก่อนหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ พอเริ่มสนิท สาวนางเอ่ยปากถาม คุณนักเสือกษาคะ พี่ศักดิ์เขาเรียนเป็นอะไร.....นางถามอย่างสงสัย อ๋อ เขาเรียนรัดสาด....ลิขิตตอบ เอ่อเขาเรียนไปทำไมกันจ๊ะ...นางถามต่อ อ๋อ เขาไปเป็นนายอำเภอนะสิ....กุศลรีบเฉลยตัดความรำคาญ นายอำเภอ.....นางยิ้มหวานทำตาโตเหมือนกับมีผัวเป็นนายอำเภอยังไงยังงั้น แล้วพี่ยุละจ๊ะ.....อีหล่าถามบ้าง พี่ยุเขาเรียนวิทยาศาสตร์ไปสร้างเครื่องบินจ้า......กุศลอธิบายยาวยืด สร้างเครื่องบิน.....อีหล่าดีใจหันไปจับมือกับสหายลิงโลด สองคนนี้ท่าจะบ้าผู้ชาย....ลิขิตแอบกระซิบบอกกุศล อ้าวพวกพี่ศักดิ์กลับมาพอดี เดี๋ยวก็รู้อะไรเป็นอะไร......กุศลแอบชำเลืองพลางหัวเราะ
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
 ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #16 เมื่อ: 19 กันยายน 2557, 13:24:42 » |
|
มันเป็นอดีตผ่านไปแล้ว ๔๐ ปี พอดี
จำผิดบ้าง ถูกบ้าง ก็ถือว่าเป็นเรื่องเล่าขำขัน ของ ดร.กุศล ก็แล้วกัน
ไม่มีใครจำได้ทั้งหมดหรอก ความสุขของคนวัยชราก็คือ เล่าในสิ่งที่เคยประทับใจในอดีต
โรงเรียนก็รื้อทิ้งไปแล้ว วิฑูรย์ ก็ตายจากไปแล้ว บวรก็ใหญ่เกินไปที่เขาจะมาติดต่อกับเรา มี ดร.กุศล ว่างอยู่คนเดียว ก็ดี เขียนออกมา เด็กรุ่นหลังมาอ่าน ก็จะมีคำถามตามมามากมายว่า พี่ ๆ เขาไปทำอะไรกันแบบนั้น !
เพิ่งเข้ามาอ่าน พยายามเป็นผู้ดู ไม่ให้เป็นผู้เป็น กลัวว่า ผู้ติดตามอ่าน และผู้เขียน จะเสียอารมณ์ เลยขออุเบกขา 555!
สวัสดี
|
|
|
|
|
|
สมชาย17
|
|
« ตอบ #17 เมื่อ: 19 กันยายน 2557, 14:40:48 » |
|
พี่ ดร กุศล ท่านเขียนได้ดี
ได้อรรถรส เชิงนิยาย อิงความจริงของชีวิตชาวค่ายหอจุฬา. อาจใส่ไข่บ้างพอเอามัน
ก็สนุกดีครับ อ่านแล้วไม่เบื่อครับ ปรบมือให้พี่กุศล อีกครั้งครับ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #18 เมื่อ: 20 กันยายน 2557, 01:01:47 » |
|
ตอนที่13 เธอชื่อสาวนาง และสาวอีหล่าพอพวกพี่ศักดิ์เดินเข้ามา สาวนางและสาวอีหล่าทำเป็นเขินอาย วิ่งไปยกกับข้าวออกมาวาง มีแกงส้มปลา ปลาร้า ผักจิ้มและแกงบวชฟักทอง บ๊ะ น้องกุศลทำกับข้าวเด็ดขาดจริงๆ....พี่สิงห์นั่งลงชิม เอ่ยปากชม กุศลมันทำกับข้าวเป็นที่ใหน หุงข้าวยังไม่เป็นเลย....พี่ยุห์พูดความจริง เออน่า มันกำกับเป็นก็ดีแล้ว เอ้าเชิญๆพวกเรา ครูใหญ่และสาวๆด้วย.....พี่สิงห์ขยิบตากับพี่ยุห์ให้รู้ว่าแกล้งชมกุศล ได้ผล ถูกลูกยอกุศลอารมย์ดีเรียกสาวๆมาแนะนำตัว สาวขาวอวบคนนี้ชื่อพี่นาง มาช่วยทำกับข้าว.....กุศลแนะนำพี่นางให้ชาวเตรียมค่ายรู้จัก พี่นางยกมือใหว้ออย่างนอบน้อมพลางชำเลืองพี่ศักดิ์เหมือนรู้จักกันดี ส่วนนี่คุณอีหล่า เป็นน้องสาว บ้านพักอยู่ปากทางเข้าโรงเรียนนี่เอง.....กุศลแนะนำต่อ อีหล่ายกมือใหว้อย่างเอียงอายพลางก้มหน้าหลบตาพี่ยุห์อย่างมีพิรุธ เอ่อ ไก่ของนางหลุดหายไปตัวนึง ออกมาตามหาก็เลยได้ทำกับที่นี่แทนคะ......นางพูดเขินๆ อ๋อ ไก่ที่เรากินเมื่อคืนของคุณนางเหรอครับ ผมนึกว่าเป็นไก่หลง.....บวรพลั้งปากสารภาพ ฮ่วย ไอ้วรปากพร่อย......พี่ศักดิ์หันมากระซิบ ไก่ตัวสีดำๆใช่ใหมคะ มันเชื่องคนจะตาย เด็กนักเรียนที่นี่ช่วยกันเลี้ยง....นางพุดตาแดงๆเหมือนกับจะร้องให้ มิน่า เดินช้าๆแต่แหม เนื้อนุ่มอร่อยจริงๆ......บวรยังไม่เลิกพูด ยังพูดมากไอ้วร เอ้อ ไอ้สิงห์จ่ายค่าไก่เขาไป แล้วคืนนี้พี่จะไปช่วยตัดอ้อยอีก.....พี่ศักดิ์พูดขึงขังเอาจริงเอาจัง เออ กูก็ไปด้วย ไอ้สิงห์เอ็งช่วยหาไก่ไปชดใช้เขาสองตัว.....พียุห์ทำตัวเป็นพระเอกขึ้นมาอีกคน โฮกๆๆ.....กุศลกับลิขิตซดน้ำแกงบวชฟักทองเหมือนคนอดอยาก ในขณะที่พี่นางและอีหล่าจัดเก็บสำรับไปล้างพลางเหลียวมองพี่ศักดิ์และพี่ยุห์เป็นระยะๆเหมือนจะบอกว่าอย่าลืมนะที่พูดไว้
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #19 เมื่อ: 20 กันยายน 2557, 15:28:46 » |
|
วันนี้ ดร.กุศล
ได้ line ข้อความมาให้ผม เขียนสรุปในการไปค่าย
แต่พี่สิงห์ ได้บอกไปว่าขอ อุเบกขา กลัว ไม่สนุก ปล่อยให้ ดร.กุศล ว่าไป เป็นเรื่องขำขัน ในยามที่พี่น้องซีมะโด่ง ไม่ค่อยแวะเวียนมาเวบ
สวัสดี
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #20 เมื่อ: 21 กันยายน 2557, 01:30:19 » |
|
ตอนที่14 ทำไมพี่ป๋องไม่มาพอถูกสาวและเพื่อนๆจ้องมองหลายครั้งอย่างมีพิรุธ และจับผิด พี่ศักดิ์ก็แก้เขินด้วยการเบี่ยงประเด็นแกล้งถามขึ้นมาว่า เออ ไอ้สิงห์ ไอ้ป็องหายหัวไปไหนวะ ไม่ยักกะมาด้วย....พี่ศักดิ์แสร้งถามพี่สิงห์ กูไม่รู้ แม่งงง อ้างว่าแก้ไอที่คณะ กูก็ติด ส่งเทอมหน้ายังทัน.....พี่สิงห์พูดงอนๆ แต่กุศลรู้นะเพราะเหตุไร......กุศลสู่รู้อีกแล้ว ทำไมวะ.....พี่พยุห์คาดคั้น ก็ผมไปรู้ความลับพี่ป๋องเข้า....กุศลเชิดหน้าภูมิใจ ความลับอะไรวะ อย่าบอกนะมึงไปเห็นไอ้นั่นของไอ้ป๋องเข้า คิกๆๆ....พี่ศักดิ์แกล้งแซว ก็เห็นจริงๆอย่างพี่ว่า ผมไม่เจตนาพี่เขานุ่งผ้าขาวม้ายืนซักผ้าอยู่ในห้องน้ำ....กุศลพยายามนึกเหตุการณ์ แล้วไงๆ.....คราวนี้พี่ศักดิ์ตังใจฟัง ซักไปด้วย ร้องเพลงด้วย ส่ายสะโพกด้วย จู่ๆผ้าขาวม้าหลุด.....กุศลหลักตานึก คิกๆๆๆ มึงเลยเห็นไอ้นั่นของไอ้ป๋อง คิกๆๆ......พี่ยุห์หัวเราะดังกว่าเพื่อน ไอ้ตอนเห็นนะพี่เขาไม่โกรธหลอก แต่เขามาโกรธทีหลังตอนมารู้เรื่องจากพวกหอหญิง.....กุศลเล่าพลางเช็ดเหงื่อ อ้าว เอ็งเสือกไปเล่าพวกหอหญิงทำไม....พี่ศักดิ์ลอยหน้าถามต่อ คือผมไปเห็นขนมแป้งทอดขายหน้าหอหญิง เขาเรียกขนมสะดือจุ่น ผมอุทานว่าเหมือนสะดือพี่ป๋องเลย เท่านั้นแหละ ดังไปทั้งหอหญิง พอชาวหอหญิงมาถาม พี่ป๋องเขาก็อับอายขายหน้า เมื่อรู้ว่าความลับมาจากกุศล และสาบานว่าจะไม่ขอพบชาวหอตลอดไป และที่สำคัญจะไม่มาค่ายด้วย.....กุศลเล่ายืดยาว
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #21 เมื่อ: 22 กันยายน 2557, 00:13:36 » |
|
ท่านผู้อ่านที่เคารพทุกประโยค ทุกบรรทัดของนิยายที่เขียนมา เป็นเรื่องจริงทั้งหมด พี่มานพยืนยันได้ มิฉนั้น พี่มานพและพี่ตู่คงจะไม่สนับสนุนให้ผมรำลึกเหตุการณ์ในอดีตขึ้นมาใหม่ แต่เรื่องที่ผมขุดคุ้ยชื่อพี่ป๋องขึ้นมา เพราะท่านยืนยันทางโทรศัพท์ว่าจะไม่อ่านนวนิยายของกุศลเด็ดขาด ที่สำคัญท่านสมัยนั้นท่านก็ไม่ได้เด่นดังอะไรนักหนา ตัวก็ดำ แถมเตี้ยแม็คแค็ก อีกต่างหาก ตรงกันข้ามกับพี่ศักดิ์ สูง สง่าคารมย์ดี สำหรับพี่พยุห์ ตัวขาว สันทัด ยิ้มมีเสน่ห์ชวนใหลหลง ยิ่งพี่ปุ๊ (เสียดายไม่ได้ออกค่าย)ทันตะ หล่อล่ำระดับมารอนแบลนโด ส่วนพี่สิงห์ เห็นในรูปสมัยนั้น เท่ห์ไม่หยอกแถมกิจกรรมเด่น คงมีแต่คนรูปชั่วตัวดำเป็นจรกานี่แหละ หลงตัวเอง ชื่ออะไรกุศลก็จำไม่ได้ ถ้าเก่งจริงโปรดมาทะเลาะกันที่นี่เท่านั้น
แต่ส่วนตัวน้องกุศลขอคารวะเพราะจำไม่ได้ว่าเคยเขียนอะไรใว้บ้าง คิกๆๆๆแล้วไง หลงกลเข้าจนได้ ก๊ากๆๆๆๆ ตอนที่14 โอ้จำใจลา น้ำตารินล่วงพรุ่งนี้แล้วสินะชาวค่ายใหญ่เขาจะมากัน พวกคุณๆจะไปพักกันที่ใหนครับ....ครูใหญ่เอ่ยถาม ทางรพช.เขาจะมากางเต้นใหญ่ที่สนามฟุตบอล เป็นของผู้ชาย1เต๊นและของผู้หญิง1เต้น....พี่สิงห์เฉลย แล้วคุณจะขอยืมหมอนทางวัดเท่าไรครับ....ครูใหญ่ถามต่อ ราวๆ70ใบ เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราบางคนต้องกลับกรุงเทพ โดยเฉพาะไอ้ยุห์กับไอ้ศักดิ์....พี่สิงห์สรุป เท่านั้นแหละ สาวนางและอี่หล่าทำท่าจะร้องให้ พี่เขาจะกลับแล้วหรือ.....สาวนางเข้ามาถามกุศลเสียงเศร้า ถามพี่เขาเอง.....กุศลตอบสั้นๆ สาวนางได้แต่ทำตาแดงๆแต่ไม่กล้าถาม เดี๋ยวคืนนี้พี่สองคนจะไปช่วยตัดอ้อย....พี่ศักดิ์กระซิบเบาๆให้สาวนางได้รับรู้ ตอนที่15คนที่บ้านหนองหว้า ใจจะขาดพอตกเย็น พี่ศักดิ์กับพี่ยุห์รีบไปอาบน้ำใส่ชุดชาวสวนมองดูทมัดทะแมงทั้งคู่ พี่จะไปช่วยชาวบ้านตัดอ้อย กุศลเตรียมที่นอนใว้ เดี๋ยวพี่จะแบกอ้อยมาฝาก.....พี่ศักดิ์พูด จริงนะ ที่ว่าจะเอาอ้อยมาฝาก.....กุศลขอคำยืนยันเพราะเห็นแก่กิน เออ คราวนี้กูไม่หลอกมึงเด็ดขาด สาบานได้.....พี่พยุห์สำทับขึ้นอีกคน สักครู่แสงตะวันลับ มีชาวบ้านถือตะเกียงเดินผ่านหน้าโรงเรียน มีใครจะไปตัดอ้อยกับพวกเราใหมครับ...ผู้ใหญ่บ้านตะโกนถาม มีๆ....พี่ศักดิ์และพี่ยุห์ตะโกนตอบพลางเดินหายเข้าไปในกลุ่มชาวบ้าน พวกเราชาวค่ายที่เหลือก็เตรียมการต้อนรับชาวค่ายใหญ่ที่จะมาถึงราวๆเที่ยงของวันรุ่งขึ้น เกือบสี่ทุ่มพวกเราแยกย้ายกันไปนอน พี่สิงห์ พี่เชียร วิบูรย์ ลิขิตและบวร ห้าคนนอนมุ้งใหญ่ ส่วนกุศล พี่ศักดิ์ และพี่ยุห์ต้องนอนมุ้งเล็ก ประมาณสี่ทุ่มเศษ กุศลสดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนคุยกันข้าง พี่ยุห์กับพี่ศักดิ์นั่นเอง บ๊ะวันนี้กลับเร็วกว่าที่คิด....กุศลคิดในใจ มึงว่าเขาจะโวยวายใหมถ้ารู้ว่าเราจะกลับกรุงเทพวันพรุ่งนี้...พี่ยุห์ถามพี่ศักดิ์ เราก็หนีกลับเงียบอย่าให้เขารู้สิวะ....พี่ศักดิ์ว่าพลางถอนใจ เกิดพวกสาวๆตามไปกรุงเทพเราจะทำยังไง....พี่ยุห์ถามต่อ ถึงตอนนั้นตัวใครตัวมันวะ คิกๆๆ....พี่ศักดิ์ทำเป็นขำแต่เสียงแหบแห้ง
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #22 เมื่อ: 23 กันยายน 2557, 00:58:12 » |
|
ตอนที่16 พากันหนีกลับกรุงเทพเช้าวันรุ่งขึ้น อากาศเย็นสบาย กุศลนอนห่อตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม พี่ศักดิ์ลุกขึ้นเก็บมุ้งก่อนใคร พี่ยุห์ดึงผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมร่างทั้งสามคนเมื่อคืนนี้ออกมาพับพลางเรียก ลุกๆๆ ไอ้กุศลนอนกินบ้านกินเมือง....พี่ยุห์เรียกพลางพับผ้าห่มไปเก็บ อื้อ คนจะนอน....กุศลคู้ตัวเพราะเย็น ตายังหลับ ปากขมุบขมิบ กุศลตื่น ดูอะไรนี่เร็ว......พี่ศักดิ์นั่งข้างพลางสกิด ไร พี่ศักดิ์.....กุศลหลี่ตามองยังงัวเงีย เอ็งเห็นกองกระสอบนั่นไม๊ ใต้กระสอบมีอ้อยแยะเลย กูเอามาให้มึง.....พี่ศักดิ์ชี้ไปที่กองกระสอบข้างๆที่กุศลนอนอยู่ ขอบจายยย......กุศลว่าพลางล้มตัวลงนอนจะหลับต่อ เดี๋ยวสิอย่าเพิ่งนอน พี่ศักดิ์มีงานให้ทำ.....พี่ศักดิ์ไม่พูดเปล่าดึงร่างกุศลขึ้นมาพูดเป็นงานเป็นการ กุศลฟังดีๆนะ ใต้กระสอบมีกระเป๋าของพี่ศักดิ์กับของพี่ยุห์ วันนี้พอรถมหาลัยมาส่งพวกเรา กุศลรีบนำกระเป๋าทั้งสองใบไปไห้พี่ที่บ้านกำนันทันที และห้ามบอกให้ใครรู้เด็ดขาดเข้าใจไหม.....พี่ศักดิ์พูดเป็นงานเป็นการ เอากระเป๋าไปให้พี่ที่บ้านกำนัน....กุศลทวนคำ เออๆ......พี่ศักดิ์กับพี่ยุห์รับคำพร้อมกันอย่างยินดี
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #23 เมื่อ: 24 กันยายน 2557, 00:52:01 » |
|
ตอนที่17ค่ายใหญ่มาแล้วบ่ายแก่ๆวันนั้นรถบัสคันใหญ่พานิสิตชาวค่ายมาจอดข้างสนามฟุตบอลห่างจากโรงเรียนพอประมาณ พี่สิงห์กับคณะเตรียมค่ายรวมทั้งครูใหญ่และนักเรียนตัวเล็กๆต่างพากันออกไปเข้าแถวต้อนรับคณะชาวค่าย พอรถจอดสนิท พวกนิสิตชายสี่ห้าคนในชุดกางเกงยีน สวมเสื้อยืดออกมาพร้อมของพะรุงพะลังเป็นกลุ่มแรก พวกเตรียมค่ายและนักเรียนต่างวิ่งไปช่วยกันขนของไปเก็บที่โรงเรียนบ้าง ที่เต๊นชายบ้าง พอพวกผู้ชายออกมาหมด สักครู่พวกสาวๆตามลงมา ซาหวัดดีค่า ......พวกนักเรียนตั้งแถวต้อนรับน่ารัก สาวบางแต่งกายแปลกประหลาด บางคนสวมม่อฮ่อมสีนำเงิน นุ่งกางเกงชาวเลสีเขียวแป๊ด สวมหมวกปีก และใส่แว่นตาสีดำเดินเชิดหน้า แถมบางคนยังหิ้วกีต้าร์ลงมาด้วยลีลาเหมือนนักร้องชั้นแนวหน้า พวกนักเรียนต่างกรูเข้าไปแย่งกระเป๋าและสิ่งของๆพวกสาวๆ ว้ายตายแล้ว โขมยจ้า ขโมย......พวกสาวๆร้องลั่น เด็กๆเขาจะมาช่วยคุณครูหิ้วกระเป๋าไปเก็บนะครับ.....ครูใหญ่อธิบาย ต๊าย น่ารัก เด็กที่นี่น่าร๊ากกกก....ครูอ้อยกล่าวชื่นชม
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #24 เมื่อ: 25 กันยายน 2557, 01:31:52 » |
|
ตอนที่18กุศลหนีตามพี่ศักดิ์ขณะทุกคนกำลังตื่นเต้นกับการมาของชาวค่าย กุศลคว้ากระเป๋าสามใบค่อยๆย่องไปที่ประตูรั้วโรงเรียนพอดีเจอชาวค่าย อ้าวกุศล มาเหมือนกันเหรอ นั่นจะหิ้วกระเป๋าไปใหน....พี่ตา(พนัส)ถาม เอ่อ ผมเอาไปซักครับ.....กุศลพูดไม่ทันจบรีบวิ่งไปบ้านกำนันตามคำสั่งพี่ศักดิ์ทันที จากประตูโรงเรียนเดินตรงไปประมาณร้อยเมตรเศษจะเห็นบ้านกำนันทางซ้ายมือ พี่ศักดิ์กับพี่พยุห์รออยู่ก่อนแล้ว พอเห็นกุศลแต่ไกลก็กวักมือเรียก เหนื่อยไหมวะ เอ้ากินน้ำกินท่า.....พี่สักดิ์รับน้ำจากเมียกำนันส่งให้กุศลดื่ม ไม่เหนื่อยครับ....กุศลยิ้มแป้นดีใจจะได้กลับกรุงเทพกับเขาด้วย เฮ้ยมึงหิ้วกระเป๋ามาทำไม กูบอกให้เอามาเฉพาะของกูกับไอ้ยุห์.....พี่ศักดิ์ถาม ผมจะไปกับพี่.....กุศลตอบสั้นๆพลางยิ้มมีความสุข ไอ้สิงห์มันรู้แล้วยังว่ามึงหนีกลับกรุงเทพ.....พี่ยุห์คาดคั้น รู้.....กุศลก้มหน้าตอบ ไอ้ห่า มึงกลับไปค่ายเดี๋ยวนี้ คนหายทั้งคนเดี๋ยวไอ้สิงห์เดือดร้อนตายห่า...พี่ศักดิ์ดุ โฮๆๆ ผมจะไปไต้ กลับไปบ้านที่ปักษ์ใต้....กุศลสารภาพความจริง โธ่กุศล มึงอยู่นี่เดือนเดียวเอง ทำเพื่อประเทศชาติก่อน เชื่อพี่เถอะนะ...พี่ศักดิ์เสียงอ่อนลง ใช่ๆแล้วพวกกูจะส่งขนมมาให้มึงแดกที่นี่....พี่พยุห์พูดหลอกล่อพลางยักคิ้ว เออ ก็ได้ แต่อย่าลืมนะพวกพี่ๆเป็นหนี้ค่ากลับแกล้มร้านเจ๊มะ กินก่อนมายังไม่ได้จ่ายตังค์....กุศลเตือนความจำ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #25 เมื่อ: 26 กันยายน 2557, 00:09:36 » |
|
ตอนที่ 19 ประชุมวันแรกกุศลเดินกลับเข้าค่ายอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ระหว่างทางเจอพี่นางกับอีหล่านั่งพิงเสาเรือนบ้านของตนเอง แม้เวลาจะโพล้เพล้ แต่บรรยากาศชวนเศร้ายิ่งนัก ฮือๆ พี่เขากลับไปแล้วใช่ใหม....พี่นางถามเสียงเศร้า ใช่ ขึ้นรถมหาลัยที่มาส่งพวกเรากลับไปแล้ว....กุศลตอบเศร้าๆพอกับพี่นาง แล้วเมื่อไหร่พี่เขาจะกลับมา....อีหล่าถามพลางทำท่าเหมือนจะร้องให้อีกคน คงอีกไม่นาน.....กุศลตอบส่งๆไปอย่างนั้น พี่นักศึกษากินข้าวกับพวกหนูก่อนนะ....พี่นางชวนกินข้าว ได้ๆ...... กุศลรับปากและนั่งกินข้าวพี่นางและหมู่ญาติทั้งๆที่มองเห็นแสงไฟจากค่ายชัดเจน อิ่มข้าวแล้วพี่นางและอีหล่าชวนกันไปส่งที่ค่ายหอทันที กุศลกลับมาแล้ว เอ๊ะมีสาวๆตามมาด้วย....บวรเริ่มแซว เอ็งหายหัวไปใหนมาวะ กูนึกว่ากลับไปกับพวกไอ้ยุห์.เสียอีก....พี่สิงห์ซัก กำลังทำอะไรกันพี่คนเยอะแยะ.....กุศลถามพี่สิงห์เพราะเห็นคนจำนวนมากทั้งชาวค่ายและชาวบ้านเต็มไปหมด เอ็งกินข้าวแล้วยัง เขาจะประชุมกัน.....พี่สิงห์ตอบ กินแล้วครับ ดีๆ พี่นางเราไปร่วมประชุมพร้อมกัน....กุศลตอบแล้วพาพี่นางไปแนะนำให้ชาวค่ายได้รู้จัก
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #26 เมื่อ: 27 กันยายน 2557, 01:11:44 » |
|
ตอนที่20 สาระการประชุมการประชุมในวันนั้น มีสาระที่สำคัญคือ ประธานโครงการณ์ได้สรุปผลการเตรียมค่ายที่ผ่านมา วาระต่อมามีการพูดถึงการดำเนินการค่าย ซึ่งมีการแบ่งกลุ่มการดำเนินงานดังนี้ 1.กองอำนวยการมีหน้าที่ประสานงานกรรมการแต่ละแผนก 2.ฝ่ายโครงงานมีหน้าที่สร้างอาคารเรียนตามงบประมาณที่มี 3.ฝ่ายประชาสัมพันธ์มีหน้าที่ออกเยี่ยมชาวบ้าน 4.ฝ่ายอาหารมีหน้าที่เตรียมซื้อและปรุงอาหารให้ชาวค่าย 5.ด้านอนามัยมีหน้าที่ให้การรักษาพยาบาลชาวบ้านและชาวค่าย 6.ฝ่ายสวัสดิการมีหน้าที่บริการชาวค่ายและแผนกอืนๆ 7.ฝ่ายโครงการสอนสอนนักเรียนป.1-ป.4ทุกวันเว้นวันอาทิตย์ 8.ฝ่ายศิลปกรรมช่วยทำป้ายโรงเรียน ป้ายชั้น ตกแต่งบอร์ด 9.ฝ่ายทันตอนามัยคอยดูแลรักษาฟันชาวบ้าน นักเรียน และชาวค่าย 10.ฝ่ายสัตวรักษ์ช่วยแนะนำ ดูแลรักษาสัตว์ของชาวบ้านรวมถึงหมู่บ้านใกล้เคียง ขอแนะนำแค่นี้ก่อน ความจริงมีอีกหลายฝ่ายเช่นฝ่ายพัสดุ ฝ่ายประเมินผล ฝ่ายถ่ายรูป ฝ่ายไปรษณีย์ ฝ่ายบรรณารักษ์และฝ่ายวิจัยชาวบ้านเป็นต้น คืนนั้นที่ประชุมตกลงกันว่าเราจะแบ่งเป็นฝ่ายๆโดยมีสมาชิกของแต่ละฝ่ายมากน้อยขึ้นอยู่กับจำนวนงานที่ทำ
ไชโย งานแรกพรุ่งนี้เช้ากุศลได้อยู่แผนกโครงงาน
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #27 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 01:26:48 » |
|
ตอนที่21 แผนกโครงงานกองอำนวยการเขาคัดใว้ ชาวค่ายมีฝ่ายหญิง5 คน ชาย5คนและชาวบ้านที่มาช่วยงาน7-8คน ฝ่ายชายมีคุณสิงห์เป็นหัวหน้า คุณพงษธร คุณธนา คุณสมชาย คุณเกรียงฤทธ์และชาวบ้าน ฝ่ายหญิงก็มีคุณหนิงหน่องหรือพันทิพย์ คุณรัชนี(อึง) คุณเพลินพิศ คุณอริศราหรือแอนและคุณวนิดาหรือเกี้ย ส่วนกุศลตกสำรวจจึงขอมาแจมกับฝ่ายนี้ เพราะพี่สิงห์กับชาวบ้านพากันไปแบกไม้มาวางกองหน้าโรงเรียน กุศลจึงชวนพวกสาวๆปีนขึ้นไปบนหลังคาโรงเรียน พอนั่งคร่อมหลังคาได้เรียบร้อยดีแล้ว ส่งตะปูไปให้คนละสิบตัว สั่งให้ตอกย้ำสังกะสีให้ดีจะได้กันลมพัดกระเด็น พวกหนุ่มๆกลับมาพอเห็นพวกเราทำงานอย่างขยันขันแข็ง แทนที่จะชื่นชมกลับตะเพิดให้ลงมาข้างล่าง กว่าจะปีนลงมาได้หมดไปเกือบครึ่งวัน สรุปผลฝ่ายโครงงานคืนนั้น หนิงหน่องตีตะปูงอไปสิบกว่าตัว....พันทิพย์ว่า กุศลตีงอไปยี่สิบกว่าตัว.....กุศลอวดมั่ง ของตู่ตีงอไปครึ่งโลเอง.....เพลินพิศกลัวน้องหน้า พรุ่งนี้โปรดย้ายไอ้กุศลกับพวกสาวๆไปอยู่เวรเลี้ยงให้หมด.....พี่สิงห์กล่าวอย่างมีอารมย์
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #28 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 14:19:40 » |
|
 โรงเรียนเดิม มีแต่เสากับหลังคา พื้นมีแต่ดิน สิ่งที่ทำคือ ยกพื้น ปูพื้น ทำผนังโดยรอบ กั้นห้อง ระเบียงทางด้านหน้า บรรไดทางขึ้นสองด้าน ดร.สุริยา โรงเรียนหลังคามุงสังกะสี สูงมาก ผมยังไม่สามรถปีนได้เลย บันไดก็ไม่มี รถเครนก็ไม่มีี เอพอจำได้แล้ว ดร.กุศล นั่งบริกรรมคาถา และให้สาว ๆ มานั่งล้อมวง หลับตาเดี๋ยวเดียว ทุกคนก็ขึ้นไปอยู่บนหลังคาโรงเรียนตอกตะปูสังกะสีกันลมกระพือหลังคาได้ตามที่เล่ามาทุกประการ(เห็นภาพนิมิต เกิดจิตนาการอยู่ในความคิด) สวัสดี
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #29 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 14:31:26 » |
|
 สวัสดีทุกท่านครับ  |
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #30 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 14:33:29 » |
|
 ดร.กุศล และสาว ๆ ชาวค่าย ปีนขึ้นไปตอกตะปูตรงไหน เอ่ย? แต่ที่เห็น คืิอ ชาวค่ายช่วยตอกตะปูฝาผนังโรงเรียน และพื้นโรงเรียน เสียตตะปูไปจำนวนมากเพราะตะปูมันงอ ไม่มันแข็ง !5555 |
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #31 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 14:35:01 » |
|
 รูปโรงเรียน ด้านหน้า เมื่อเสร็จแล้ว เราทำได้อย่างไร? ยังสงสัยตัวเองอยู่เลย(คงเป็นผลมาจาก การที่ได้ช่วยพ่อสร้างบ้าน พ่อสอนให้ใสไม้ เลื่อยไม้ ตีฝา ทำวงกบประตูหน้าต่าง ฯ การใช้เครื่องมือช่างไม้ทุกชนิด เช่น กบ สิ่ว เลื่อย ตะไบ ฆ้อน ขวาน เกี่ยวกับบ้าน เพราะวิศวฯ เขาไม่มีสอน) สงสัยผ้าถุง คุณตู่ |
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #32 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 14:36:18 » |
|
 รูปโรงเรียนด้านหลัง เมื่อเสร็จแล้ว พี่บุษบา เขียนในหนังสือว่า "สิงห์ โรงเรียนสวยจังเลย" บางคนเขัยนว่า "สำเร็จได้ เพราะความเพียร" |
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #33 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 14:38:17 » |
|
 ร้านอาหารเช้า สำหรับชาวค่าย คือปูเสื่อบนถนนหน้าโรงเรียน โดยมีร่มเงาของหลังคาโรงเรียน บังแดดให้ เย็นสบาย สำหรับการทำอาการ ทำขนมนั้น เนื่องจากแม่ใช้ตำน้ำพริก ปลอกมะพร้าว ขูดมะพร้าว เห็นการทำกับข้าวทุกวัน มันจึงทำเป็น ชาวค่ายทุกคนก็ทราบ วันไหนพี่สิงห์ เป็นพ่อครัว ต้องมีอาหารพิเศษแตกต่างออกไปจากเมนูธรรมดาที่มีแต่ผัดผัก ไข่เจียว แต่จะมีแกง ต้มยำ ฟักทองบวช ให้ลิ้มลองเสมอ |
|
|
|
|
|
suriya2513
|
|
« ตอบ #34 เมื่อ: 28 กันยายน 2557, 23:44:21 » |
|
ผศ.ดร.กุศลท่านเข้ามาอ่านบ้างหรือเปล่า
ผมโทร.ไปตามมันมารอบนึงแล้ว
|
[โบราณคดี]จุดกำเนิดเริ่มต้นของ cmadong.com by : มานพ กลับดี คลิ๊ก-> |
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #35 เมื่อ: 29 กันยายน 2557, 01:32:44 » |
|
ตอนที่22ฝ่ายสัตวรักษ์เช้าวันที่สอง ชาวค่ายเริ่มรู้หน้าที่ของตนเองดีขึ้น ต่างแยกย้ายกันไปปฎิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมาย ยกเว้นกุศล ต้องตกงานอีกเช่นเคย แทนที่จะสำนึกกลับชอบ เดินไปเดินมา ทักคนโน้นทีคนนี้ทีทำเหมือนว่ามีภาระกิจเยอะแยะ สวัสดีจะ น้องกุศล มาทำอะไรอยู่แถวนี้จ๊ะ.....พี่สำเริง กิมกุลสัตวแพทย์สุดหล่อแต่ผอมเข้ามาทักทาย จุ้น จะไปใหนก็ไป.....กุศลทำเป็นเล่นตัวได้อย่างน่าเหยียบ อ้าวกุศลมาด้วยเหรอเข้าหมู่บ้านกับพี่ไหม......สัตวแพทย์ดิเรก กิ่งเนตร คนรูปงามสูงใหญ่ถามต่อ ไปๆ มีอะไรให้ผมช่วย...... กุศลรีบรับคำไม่รอให้พี่ดิเรกถามซ้ำ แหม ทีกับพี่หน้าก็ไม่มอง.....พี่สำเริงกล่าวน้อยใจ มาๆ กุศลช่วยยกของให้พี่ดิเรกคนเดียว คนอื่นออกไปห่างๆ....กุศลประจบต่อ ก่อนถึงหมู่บ้าน กลางลานสนามฟุตบอล มีชาวบ้านต้อนวัวมาเข้าคอกหลายตัว บางตัวอยู่ในคอกถูกขึงใว้เรียบร้อยเตรียมการตอน พี่ดิเรกกับพี่สำเริงช่วยกันทายาชาที่อัณฑะของวัวลงมือตอน มีชาวบ้านช่วยกันยึดวัวไว้ น้องกุศลถือจานพี่จะส่งใข่วัวที่ตอนแล้วมาให้.....พี่ดิเรกว่า พอถูกเชือดทีไร เสียงวัวร้องลั่น สักครู่พี่ดิเรกส่งใข่วัวที่เปลอะเลือดมาลงในจานที่กุศลถือใว้ ส่งมาได้ไม่กี่ตัว กุศลทำท่าจะเป็นลม โอยเลือดสดๆทั้งนั้น พี่ครับผมกลับไปค่ายก่อนนะครับ.....กุศลบอกลาพี่ดิเรกกับพี่สำเริง หนึ่งชั่วโมงต่อมาได้เวลาอาหารเช้า พรุ่งนี้เช้าไปทำงานกับพี่อีกใหมจ๊ะน้องกุศล...พี่ดิเรกถาม ไม่.....กุศลตอบไม่ยอมมองคนถามเพราะยังกลัวไม่หาย ผัดผักใส่ใข่วัวมื่อเช้านี้อร่อยไม๊จะน้องกุศล....พี่สำเริงแซวต่อ ผัดใข่วัว....กุศลตะโกนลั่นจ้องหน้าพี่ทั้งสองคนเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
|
|
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #36 เมื่อ: 29 กันยายน 2557, 09:55:27 » |
|
...จำได้ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ...พี่สิงห์
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #37 เมื่อ: 29 กันยายน 2557, 12:41:38 » |
|
ดร.กุศล ยังจำได้เลย เธอสบายดีนะ ฝากดูแลพี่ประสิทธิ์ ด้วย ยังระลึกถึงเสมอ สวัสดี |
|
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #38 เมื่อ: 29 กันยายน 2557, 13:00:12 » |
|
...ขอบคุณพี่ป๋องค่ะ...ที่นำเรื่องค่ายหนองหว้าของ...ดร.กุศล...มาลง...
...ไม่เคยได้อ่านเลยค่ะ...ทำไมกุศลจำเรื่องราวต่างๆได้ดีจัง...
...แม้จะเสริมเติมแต่งบ้าง...แต่พี่ตู่ยังนึกถึงชื่อชาวค่ายบางคนไม่ได้เลยค่ะ...
...ได้รื้อฟื้นความจำอีกครั้งนึง...
...เมื่ออาทิตย์ก่อน...ทำความสะอาดบ้าน...ได้เจอไดอารี่ค่ายวางอยู่ที่ตู้หนังสือ...
...มันเก่ามากๆ...แทบจะมองไม่ออกว่าเป็นไดอารี่...
...แล้วจะถ่ายรูปมาให้ดูค่ะ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #39 เมื่อ: 29 กันยายน 2557, 20:12:23 » |
|
เพิ่งจะได้ระหัสวันนี้
ขอต้อนรับนางเอกค่ายหนองหว้าครับพี่ตู่
บางตอนผมก็จำไม่ได้เพราะเขียนมานานแล้ว
ยังสงสัยพี่ป๋องท่านแอบแต่งเองแล้วมาอ้างว่าผมเขียนรึเปล่า
|
|
|
|
|
|
suriya2513
|
|
« ตอบ #40 เมื่อ: 29 กันยายน 2557, 23:16:48 » |
|
|
[โบราณคดี]จุดกำเนิดเริ่มต้นของ cmadong.com by : มานพ กลับดี คลิ๊ก-> |
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #41 เมื่อ: 30 กันยายน 2557, 01:18:21 » |
|
ตอนที่23 นางร้ายพอเอ่ยชื่อนางร้าย หลายคนเสียวสันหลัง เอาเหอะเป็นนางร้ายนะเดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็อยากเป็นกันทั้งนั้น เป้ย(ปานวาด)เอย น้องแพนเค็กเอย ล้วนโด่งดังเพราะบทนางร้าย แล้วนางร้ายในค่ายชาวหอเป็นใคร เห็นมีแต่นางเอกทั้งนั้น เดี๋ยวจะสมมุติคัวละครให้ดูพอสังเขป ที่แผนกเวรเลี้ยงหน่อย นี ป้อม วันนี้มีอะไรกินบ้างจ๊ะ......กุศลเดินเข้าไปในครัวด้วยความหิว อยากกินก็ต้องช่วยงานก่อน แกจะโขรกน้ำพริกหรือขูดมะพร้าว....ไอ้หน่อย ดัมมี่ทำเป็นขู่ โอ๊ย สากกะเบืออันเบอเร่อเบอร่า ใครจะยกใหว.....กุศลรำพัน ยกไม่ใหวก็ต้องอด.....ยายนีว่าพลางค้อน ว่าแต่เมื่อวานนี้เห็นพี่ที่มาเยี่ยมค่ายเอาขนมปังกับชอกโกแล๊ตมาให้ตั้งแยะ พวกเราเอาไปซ่อนใว้ใหนหมด...กุศลไม่ลดละ หมดแล้วมีแต่ซองเปล่าๆกินไหม....ไอ้หน่อยยังกวนไม่เลิก ใช่เขาให้ตั้งแต่เมื่อวาน มาขออะไรกันตอนนี้....ยายป้อมเข้ามาสมทบ เออดี ทีใครทีมัน.....กุศลนางร้ายเจ้าเก่าไม่ลดละพลางเดินออกไป มีพริกขี้หนูสด กินไหมยะ.....ยายป้อมออกฤทธ์ แถมมะขามเปียกอีกต่างหาก กุ๊ยๆๆ หุยฮา....หน่อยนำพวกสาวๆโห่ไล่ กุศล หิวเหรอ เข้าไปตรวจคนใข้กับพี่และพี่ตู่ เดี๋ยวมีของกินเยอะแยะ....เสียงพี่ประสิทธ์แหบๆ ว้าย พี่ประสิทธ์ ป้อมไปด้วย.....ป้อมว่าพลางวิ่งไปจับมือพี่ประสิทธ์ พี่ว่าไปแค่สามคนพอแล้ว.....พี่ประสิทธ์พูดอย่างเกรงใจ ก็นี่ไงสามคน ป้อม พี่ประสิทธ์ และเอ่อ ใครก็ช่าง....ป้อมทำเป็นไม่เห็นพี่ตู๋ ไป สามคนพอคนที่พี่หมอไม่ได้ชวนอย่าสะเออะ....กุศลจำมาจากสำนวนโทรทัศน์ ต๊าย พี่ประสิทธ์ มันว่าป้อมเสียๆหายๆ.....ป้อมก็แสดงบทได้ไม่แพ้นังอิจฉาในโทรทัศน์
|
|
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #42 เมื่อ: 30 กันยายน 2557, 10:19:23 » |
|
...ชักนึกออกแล้วค่ะว่า...เคยอ่านเมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #43 เมื่อ: 01 ตุลาคม 2557, 01:10:51 » |
|
ตอนที่24 สมัครเป็นลูกเสือชาวบ้านที่ประชุมค่ายคืนวันนั้นพี่สิงห์ในฐานะประธานค่ายกล่าวอย่างเป็นงานเป็นการว่า ผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านข้างเคียงขอร้องให้พวกเราช่วยส่งตัวแทนไปเป็นลูกเสือชาวบ้านสัก3-4คนใครสนใจบ้าง....พี่สิงห์ถาม หนูสนใจคะ.....เสียดว่า ใครคัดค้านบ้าง....ประธานถาม เงียบแสดงว่ไม่มีใครคัดค้านนะครับ....ประธานสรุป ผมไป หนูไป......เสียงหน่อย กุศลและหนิงหน่องสมัครพร้อมกัน มีใครคัดค้านไหม....ประธานถามต่อ ผมขอคัดค้าน....บวรกล่าวเสียงดังฟังชัด คัดค้านเรื่องอะไร...ประธานถามต่อ เพราะกุศลไม่ใช่คนท้องถิ่น ไม่ควรไป....บวรแย้ง คนอื่นๆที่สมัครไม่ใช่คนอิสานทั้งนั้น อนุมัติกุศลไปได้....ประธานสรุป
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #44 เมื่อ: 01 ตุลาคม 2557, 20:43:30 » |
|
เสียด...........เรียนเภสัชรุ่น16
หน่อยหรือเทพฤทธิ์.....เรียนบัญชีรุ่น15ชอบจั่วเป็นชีวิตจิตใจ
หนิงหน่อง....เรียนนิเทศรุ่น15ไปไหนก็หิ้วกีต้าร์ติดตัวไปด้วย
กุศล.....ครุ15รู้ทุกเรื่องยกเว้นตัวเอง
บวร.....วิศวะ15ชอบเป็นผู้นำมีคติประจำคืออย่าเสือกแต่ชอบแส่ หมั่นใส้กุศลเพราะมักจะเอาพี่ๆมาข่มบ่อยๆ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #45 เมื่อ: 02 ตุลาคม 2557, 01:25:31 » |
|
ตอนที่25 ข้อดีของลูกเสือชาวบ้านรัฐบาลสมัยนั้นมองว่านักศึกษาเป็นนักประชาธิปไตยจนเกินเหตุ จึงพยายามละลายพฤติกรรมโดยให้ไปอยู่ไปกินนอนร่วมกับชาวบ้าน พวกเราทั้ง4คนถูกแยกให้อยู่กันคนละบ้าน แต่ละบ้านจะมีคนจากหมู่บ้านต่างๆ8-10คนมารวมกัน การฝึกเน้นความจงรักภักดีต่อชาติ ศาสน์และกษัตริย์ พวกเราทำหน้าที่เป็นตัวแทนชาวหอได้ดีกันทุกคน ฝึกอยู่5วัน พอวันสุดท้ายพวกลูกเสือชาวบ้านมีน้ำใจไปส่งพวกเราถึงค่าย สิ่งดีๆที่เรานำติดตัวมาคือเพลงลูกเสือที่พวกเรานำมาสลับกับเพลงชาวค่ายนั่นเอง เพลง ฝั่งโขงเมื่อยามค่ำแลง เพลงเดียมบงด๋าวได่ และเพลงอื่นๆที่นักเรียนร้องกันกระหึ่มค่าย ล้วนแล้วแต่มาจากเพลงลูกเสือชาวบ้านทั้งสิ้น
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #46 เมื่อ: 03 ตุลาคม 2557, 05:08:36 » |
|
ตอนที่26โครงการสอน1กลับจากการเป็นลูกเสือชาวบ้าน กุศลดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นแยะ เพราะถูกฝึกความเป็นผู้นำไปใหนพอร้องเพลงลูกเสือชาวบ้านก็มีเสียงตอบรับจากเด็กๆและชาวบ้านทั่วไป ตกเย็นวันนั้น กุศล พี่สิงห์ขอให้เอ็งไปเป็นประธานโครงการสอนแทนยายอ้อยได้ใหมเพราะเขาจะกลับกรุงเทพด่วน...พี่สิงห์ขอร้อง ได้ครับ...กุศลไม่ปฏิเสธเพราะเรียนครูมาโดยตรงแถมคุยได้อีกต่างหาก วันรุ่งขึ้น กุศลไปสำรวจโรงเรียนตั้งแต่เช้า เดินดูที่ศาลา มีนักเรียนยี่สิบกว่าคน สายหน่อยชาวค่าย4คนตามมาสอนโดยแบ่งเด็กเป็น4ห้อง สอนป.1-ป4 พอเพื่อนๆเข้าสอนกุศลเดินไปพบครูใหญ่ทันที มีนักเรียนแค่นี้หรือครับครู.....กุศลถามครูใหญ่ จริงๆแล้วเกือบร้อยแต่ต้องช่วยงานบ้านเพราะพ่อแม่เขาไปอยู่ที่โรงเรียนกันหมด......ครูใหญ่ตอบ ขณะนี้เหลือห้องละไม่ถึงสิบคน.....กุศลครุ่นคิดในใจ นักเรียน ออกมาทำโจทย์บนกระดานซิ....เสียงครูสมเดชสั่งการที่เหลือฟุบหลับหมด นักเรียนคะ ค-ควายเข้านา.....เสียงครูกัลยาดังลั่นโมโหที่เด็กออกเสียงเป็นค-ควย ไม่ได้การแล้ว เราต้องเอาเด็กในหมู่บ้านมารวมกันที่นี่ให้มากที่สุด.....กุศลคิดในใจ เก๊งๆๆๆๆ ครูใหญ่กุศลเคาะระฆังสั่งระดมพลนักเรียนทุกคน พี่กุศลจะสอนคนเดียวทุกชั้นหรือคะ....น้องกัลยาถามดีใจ เปล่า พี่จะระดมนักเรียนมารวมกันที่นี่.....กุศลตอบน้องกัลยา นักเรียนทุกคนฟังนะให้ไปตามเพื่อนๆมา เย็นนี้ครูจะแจกแปลงสีฟัน ยาสีฟันและของกินเยอะแยะ...กุศลประกาศ เย้ๆๆๆ.......เสียงนักเรียนแสดงความดีใจต่างกระจายกันกลับไปตามเพื่อนๆ วิธีนี้สำเร็จรึกุศล.....สมเดชไม่หายแครงใจ สำเร็จไม่สำเร็จบ่ายนี้รู้....กุศลกัดฟันตอบ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #47 เมื่อ: 03 ตุลาคม 2557, 09:00:33 » |
|
สมเดช...วิศวะรุ่น15สอนเด็กป4 เหมือนโรงเรียนกวดวิชา
กัลยา....น้องอักษรสอนอนุบาลมีปัญหาเด็กออกเสียง ค ควายไม่ชัด
ครูอ่อย....ครุ14 เคยได้รับถ่ายทอดควบคุมโครงการสอนจากค่ายก่อนๆ
การออกค่ายพวกเราไม่มีประสบการแต่อาศัยการเรียนแบบและประสบการณ์เดิมครับ
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #48 เมื่อ: 03 ตุลาคม 2557, 17:16:23 » |
|
คนแก่สติเลอะเลือน เสียด ทันตแพทย์16 |
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #49 เมื่อ: 04 ตุลาคม 2557, 00:26:39 » |
|
ตอนที่27 โครงการสอน2และทันตกรรมตอนทานอาหารกลางวันกุศลขอความร่วมมือพี่ดี(ประวิทย์ โยทีพิทักษ์และกรองแก้ว นิสิตทันตทั้งคู่ให้มาสอนเด็กแปลงฟัน ส่วนพวกครูทั้ง4คนก็ให้มาเป็นครูพี่เลี้ยง บ่ายเศษๆมีนักเรียนทะยอยมาที่โรงเรียนประมาณหกสิบคนได้ สามเท่าของตอนเช้า หลังจากแจกแปลงสีฟันกับยาสีฟันแก่นักเรียนทุกคนรวมคั้งครูด้วย เอ้านักเรียนทุกคนร้องเพลงและปฏิบัติตามครู...ครูดีสั่ง ฟันล่าง สลัดขึ้นบน.....ครูดีหยิบแปลงสีฟันมาสาธิตและร้องเพลงประกอบ ฟันล่างสลัดขึ้นบน.......นักเรียนปฏิบัติตาม ฟันบนสลัดลงล่าง....ครูดีร้องเพลงและสาธิตต่อ นักเรียนทุกคนปฎิบัติตามพร้อมกันอย่างสนุกสนาน เสร็จจากเปลงฟันพวกครูพาเด็กไปอาบน้ำที่สระน้ำในหมู่บ้าน วันนี้เราเรียนสุขอนามัย....กุศลออกคำสั่ง เย็นวันนั้น ทั้งครูและนักเรียนลอยคอในสระอย่างสนุกสนาน พรุ่งนี่ชวนกันมาแยะๆนะ ครูจะแจกชุดนักเรียนและกำจัดเหาด้วยกัน..... ครูกุศลสั่งอย่างปลื้มใจ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #50 เมื่อ: 05 ตุลาคม 2557, 00:17:54 » |
|
ตอนที่28 โคลงการสอน3และสวัสดิการขอเอ่ยเรื่องของโครงการสอนเป็นฉากสุดท้าย วันนี้กุศลและน้องๆพาเด็กไปริมสระเพื่อสางผมเอาเหาออกและสระผมพร้อมๆกัน แต่พอไปถึงริมสระ ก็พบว่ามีสาวนางหนึ่งนั่งคอตกอยู่ริมสระ เดินเข้าไปใกล้ๆพี่ตู่นั่นเอง อ้าวพี่ตู่มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ....กุศลถาม พี่อยูฝ่ายสวัสดิการเขาให้มาซักผ้ากองใหญ่.....พี่ตู่ชี้ไปที่ผ้ากองเพนิน อ้าวแล้วเพื่อนไปใหนมด ป้อมเอย หนิงเอย สี่ห้าคน....กุศลถาม ฮือๆเขาทิ้งพี่ไปหมดแล้ว ทิ้งให้ทำคนเดียว....พี่ตู่มองกุศลตาปริบๆ โถ นางซิน กุศลซํกผ้าไม่เป็นเสียด้วย จะทำไงดี....กุศลได้แต่สงสาร ผมซักเป็นครับ หนูวักเป็นคะ.....พวกเด็กๆแย่งกันซักคนละชิ้นสองชิ้น เพียงครู่เดียวทุกอย่างเสร็จสิ้น แล้วพี่ประสิทธืจะรู้ไหมนะว่านางซินถูกกลั่นแกล้ง
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #51 เมื่อ: 06 ตุลาคม 2557, 00:08:15 » |
|
ตอนที่29 ฝ่ายอนามัยผ้ากว่า90ชิ้นถูกนักเรียนและคณะครูชาวค่ายนำขึ้นราวตากอย่างเป็นระเบียบ ต่อจากนั้นเด็กๆและครูทั้งหลายลงเล่นในสระน้ำของหมู่บ้านอย่างสนุกสนานจนเย็นเริ่มทยอยแยกย้ายกลับบ้าน ตู่ กุศล ไปตรวจใข้ชาวบ้านกับพี่ใหม....พี่ประสิทธ์ คุณหมอผู้อารีนั่นเองตะโกนเรียก ไปครับพี่ ครูสมเดช ครูกัลยา ฝากเด็กๆด้วยนะ....กุศลและพี่ตู่ตอบพลางเดินตามพี่ประสิทธ์ พี่ตู่โดนแกล้งให้ซักผ้าคนเดียวกองพะเนิน.....กุศลฟ้องพี่ประสิทธ์ทั้งๆที่พี่ตู่ห้ามใว้ อ้าว เห็นยายป้อมกับเพื่อนๆไปชวนพี่เล่นเก้าเก เห็นคุยว่างานเสร็จเร็ว....พี่ประสิทธ์งุนงง หนีงานละไม่ว่า แถมยังชวนพี่ประสิทธ์เสียคนอีก....กุศลรำพัน คิกๆๆ พี่หนีมันออกมาข้างนอก ปล่อยให้ไอ้หน่อยเล่นแทน.....พี่ประสิทธ์พูดแบบเอาใจพี่ตู เชิญคุณหมอขึ้นไปดูคนใข้บนเรือนครับ....ชาวบ้านออกมาต้อนรับคุณหมอ ส่วนกุศลและพี่ตู่รออยู่ใต้ถุนบ้าน ขณะนั่งรอคุณหมอเยี่ยมคนใข้นั้น ชาวบ้านผู้เป็นสามีก็มีน้ำใจเอามะม่วงดิบมาให้เราจิ้มกะปิกินกัน กินยาแล้วนอนพัก อย่าเพิ่งออกไปทำงาน พรุ่งนีถ้าอาการยังไม่ดีต้องส่งโรงพยาบาล....พี่โอภาสสั่งและลาคนใข้ กว่าคณะเยี่ยมใข้จะกลับค่ายก็เย็นพอดี ชาวบ้านต้อนวัวควายผ่านมาฝูงใหญ่ คิกๆหมวกสีแดงที่ผมกับพี่ตู่สวม ชาวบ้านให้มา....กุศลอวดพี่ประสิทธ์ แหม เท่ย์น่าดู ทีพี่เขาไม่ยักให้....พี่ประสิทธ์แกล้งแซว กรี๊ด คุณๆระวัง ควายไล่ขวิด....เสียงชาวบ้านตะโกนมาจากด้านหลัง คิกๆๆ ควายยังอิจฉา....กุศลนึกขำคิดว่าโดนแซว ควา ควายจริงๆกุศล พี่สิทธ์ หนีเร็ว.....พี่ตู่ดะโกนตกใจ กุศลหันไปเห็นควายทะมึนควบตรงดิ่งมาที่เราทั้งสามคน..... พบกันวันพรุ่งนี้ต่อนะครับ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #52 เมื่อ: 07 ตุลาคม 2557, 06:12:29 » |
|
ตอนที่30ฝ่ายศิลปกรรมหนีการถูกไล่ล่าจากควายวันนั้น กุศล หมอประสิทธ์ และพี่ตู่ต้องหนีกระเจิงคนละทิศคนละทางเข้าไปในป่า พี่ดี หมอฟันคนงามเข้ามาแนะนำว่า วัวควายมันไม่ชอบสีแดงๆพอเห็นเข้ามันก็วิ่งไล่ทันที กุศล ใจยังสั่นไม่หายรีบเดินขึ้นไปบนโรงเรียนที่สร้างพื้นล่างเสร็จใหม่ๆเพราะคิดว่าที่นั่นปลอดภัยที่สุด นอนแผ่หลาหมดเรี่ยวแรงได้ไม่ทันไร ได้ยินเสียงป๊อกๆดังมาจากใต้ถุน จึงแอบมองผ่านร่องกระดานเห็นปี๊ด รองรัตน์รูมเมตเราเองนั่งแกะสลักไม้ทำป้ายโรงเรียน เลยใต้ถุนออกไปมีแสงสว่าง มองเห็นเจ้าน้อย ฉัตรชัยนั่งเขียนป้ายชั้นเรียนเหยงๆ แอบดูอะไรวะกุศล....เจ้าหน่อยจอมจั่วเพื่อนกุศลมายืนมองกุศลและถาม ดูหนุ่มสาวเขาจู๋จี๋กัน....กุศลทำกระซิบเจ้าหน่อยหูผึ่ง ใหนๆ เราแอบดูมั่ง โรแมนติกรึเปล่า....เจ้าหน่อยระรี้ระริก ดื่มน้ำไหมจะปิ๊ด น้ำแดงหวานชื่นใจ....เสียงพี่แอ นราพรอุตส่าห์เอาน้ำไปเสริบปี๊ด จ๊วบ.....ขอบใจนะจ๊ะ แอ......เสียงปี๊ดดูดน้ำพลางยิ้มหวานให้พี่แอ ชั้นว่าคู่นี้ ขืนแต่งกัน ลูกออกมาจะเป็นไง....เจ้าหน่อยปากมอมดูถูกเพื่อน ก็ดีกว่าแกแหละ ลูกเกิดในบ่อน เพราะพ่อแม่งนั่งจั่วทั้งวัน.....กุศลจี้ใจดำเจ้าหน่อย แกเสือกรู้ได้ไงว่าชั้นชอบจั่ว....เจ้าหน่อยทำกลบเกลื่อน รู้สิ แกเพิ่งโดนสาวๆหลอกเล่นไพ่จนหมดตูดเมื่อบ่ายใช่ไหมละ....กุศลพูดความจริง ทำเป็นรู้ดีเดี๋ยวปั๊ด เตะถวายเจ้าซะนี่....หน่อยโกรธเพราะถูกจี้ใจดำ กุศลไปอาบน้ำที่สระกันไป....พี่โอภาสเข้ามาขัดจังหวะชวนกุศลไปอาบน้ำ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #53 เมื่อ: 08 ตุลาคม 2557, 01:28:51 » |
|
ตอนที่31 ฝ่ายสวัสดิการการบริการชาวค่าย หรือการติดต่อราชการในหมู่บ้านเป็นหน้าที่ของฝ่ายสวัสดิการ ชาวค่ายเมื่อจากบ้านมานานๆก็มีการเขียนจดหมายส่งข่าวถึงทางบ้าน วันนี้พี่จะเข้าไปรับจดหมายในตำบล กุศลจะไปกับพี่ใหม.....พี่ตาหรือพนัสถามขึ้นเช้าวันหนึ่ง ไปครับผมมาอยู่นี่นานแล้วไม่เคยออกไปใหนเลย....กุศลรับปากพี่ตา ประมาณโมงเศษมีรถอีแต๋นจากหมู่บ้านเข้าตัวเมือง พี่ตาพากุศลไปดักขึ้นรถ ความจริงกุศลยังกลัวรถอีแต๋นไม่หาย แต่เพราะไม่มีทางเลือกจึงขึ้นไปนั่งดีกว่าต้องเดินตั้งครึ่งค่อนวัน นั่งรถอีแต๋นประมาณชั่วโมงเศษ พอถึงสถานีรถไฟ พีตาชวนลงจากรถ ไปใหว้แม่พี่ก่อนนะกุศลแล้วเดี๋ยวเราค่อยเดินทางต่อ....พี่ตาบอก บ้านพี่ตาเป็นห้องแถวเรือนไม้ชั้นเดียวแบบโบราณ แต่สะอาดสะอ้านน่าอยู่ ฝั้งตรงกันข้ามเป็นห้องแถวสองชั้นมีร้านกาแฟตรงหัวมุม พี่ตาบอกว่าเป็นบ้านของหมออี๊ด ไชวิทย์ ที่น่าแปลกใจคือลูกของคนบ้านนั้น เรียนหมอทุกคน....พี่ตาเล่าให้กุศลฟัง เจี๊ยะๆก่อนนะ อาตากะเพื่อนๆ....อาม้าของพี่ตาใจดีเรียกลูกหลานมากินข้าว ทำไมลื้อไม่กลับมานอนที่บ้านก่อนละอาตา...อาม้าถามพี่ตา เดี๋ยวพองานค่ายเสร็จแล้วจะกลับมานอนนี่ก่อนกลับกรุงเทพ....พี่ตาตอบอาม้า โสภาอีถามถึงลื้อทุกวันว่าเมื่อไหร่จะกลับ...อาม้ารายงาน ..........พี่ตาก้มหน้าพุ้ยข้าว แต่หูคอยฟังต่อ ระวังนา อั๊วได้ข่าวมีครูพละที่โรงเรียนมาสนใจอีอยู่....น้องชายพี่ตารายงาน แล้วเอ็งเคยเรียนกับครูโสภาไม๊...พี่ตาถามน้องชาย ไม่เคย อั๊วเรียนชั้นมัธยมแต่อีสอนเด็กเล็ก....อาตี๋น้องชายพี่ตารายงาน
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #54 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2557, 01:06:26 » |
|
ตอนที่32 ครูโสภาครูโสภาในดดีตเคยเรียนชั้นประถมและมัธยมมาพร้อมๆกับพี่ตา เพราะความที่เป็นดาวเด่นของโรงเรียน นางสาวโสภาจึงเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในละแวกนั้น แต่เพราะความใกล้ชิดสนิทสนมและบ้านพักก็อยู่ในละแวกเดียวกัน โสภาจึงมีความสนิทสนมกับนายพนัสมากกว่าคนอื่นๆ สร้างความอิจฉาให้กับเพื่อนๆในละแวกบ้านเป็นอย่างยิ่ง เหมือนพรหมลิขิต พนัสสอบติดคณะวิศวะจุฬา ส่วนโสภาไปเรียนปกศ.ที่วิทยาลัยครูใกล้บ้าน พอเรยนครบ1ปีก็มาสอบรรจุเป็นครูในหมูบ้านที่ตนอยู่ พวกนุ่มๆพอรู้ว่าพนัสต้องไปเรียต่อที่กรุงเทพต่างดีใจกันยกใหญ่ โดยเฉพาะเบิ้ม ครูพละซึ่งจบแค่ม.ศ.3ก็ได้เป็นครูอยู่ที่เดียวกับครูโสภา เดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงเรียนประจำตำบลก่อนไปรับจดหมายนะกุศล...พี่ตาบอก ครับ .....กุศลรับปากเพราะตัวเองก็ไปใหนไม่ถูก พอไปถึงโรงเรียน พี่ตาถามหาครูโสภาทันที อยู่ในห้องพักครูคะ...ครูที่นั่นบอก โชกดีเราไปในช่วงพักครูพอดี ตา มาได้ไง.....ครูโสภีดีใจทันทีที่เห็นพี่ตา พี่มาออกค่ายที่หนองหว้า จึงแวะมาเยี่ยม....พี่ตายิ้มสดใส กุศลขอออกไปรออยู่หน้าห้องนะ.....กุศลขอตัวตามมารยาท นักเรียนช่วยยกน้ำไปเสริบเพื่อนครูด้วย....โสภาบอกนักเรียนช่วยเสริบน้ำกุศล กุศลนั่งรอหน้าห้องพักครูสักครู่ได้ยินเสียงเอะอะเหมือนคนเถียงกันจึงชะโงกเข้าไปดู คุณไม่ควรเข้ามายุ่งกับคนของผมที่นี่...เบิ้มครูพละเสียงดังเหมือนคนเมา ผมจะมาหาเพื่อน คุณไม่มีสิทธิไล่.....พี่ตาไม่ละลด พอเถอะเบิ้ม คุณไม่ควรมาหาเรื่อง อายคนเปล่าๆ....ครูโสภาเตือนเบิ้ม อ้อ คุณเห็นคนอื่นดีกว่าผม.....ครูเบิ้มเสียงดังมากขึ้นพลางเข้าไปผลักอกพี่ตา เบิ้ม อยุดเดี๋ยวนี้ นี่เป็นสถานที่ราชการ ถ้าเมาไปเมาที่อื่น....เสียงครูใหญ่สาวใหญ่ดังลั่น ได้ผล พอเหตการณ์เงียบสงบพี่ตาจำได้ว่าครูใหญ่คือครูเก่าของพี่ตานั่นเองส่วนครูเบิ้มมองพี่ตา ตาเขียวปัด
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #55 เมื่อ: 10 ตุลาคม 2557, 01:12:05 » |
|
ตอนที่33รับจดหมายตอนไปรับจดหมายที่ไปรษณีย์ พี่ตาแอบเขียนจดหมาย1ฉบับส่งถึงครูโสภา ขณะที่เขียนจดหมายพี่ตาลุกไปห้องน้ำปล่อยจดหมายเขียนค้างใว้ว่า "เรียนจบผมจะรีบกลับมาขอครูโสภาแต่งานโดยเร็ว" อยากอ่านต่อแต่เกรงใจเพราะพี่ตากลับมาพอดี พอรับจดหมายของชาวค่ายเสร็จแล้วพี่ตาพากุศลไปหาของทานและซื้อกับข้าวในตลาด ขณะที่นั่งรถอีแต๋นกลับเข้าค่ายกุศลรู้สึกพี่ตามีสีหน้าหม่นหมองใจลอยชอบกล อาจเป็นลางความผิดหวังหรือไม่ในขณะนั้นไม่มีใครสามารถเดาได้
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #56 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2557, 01:39:24 » |
|
ตอนที่34 อำลาพอถึงปลายเดือนค่ายใกล้ปิดฉากลง โครงงานสร้างโรงเรียนเกือบเสร็จสมบูรณ์ ภายในโรงเรียนสร้างเกือบเสร็จ เหลือแค่ติดป้ายห้องเรียนเป็นอันเสร็จสมบูณ์....ครูใหญ่รายงาน คณธกรรมการทุกฝ่ายทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว...กองอำนวยการรายงาน คืนนี้เราจะมีกิจกรรมสังสรรค์ก่อนอำลา....ฝ่ายประชาสัมพันรายงาน ยัง ยังไม่สมบูรณ์ ......ฝ่ายวิจัยรายงาน ยังมีอะไรอีกละ.....ชาวค่ายถามขึ้น พวกเราต้องไปวิดน้ำลอกสระให้ชาวบ้าน มิฉนั้นแล้งนี้ชาวบ้านไม่มีน้ำใช้.....ฝ่ายวิจัยยืนยัน เอ้าพวกเราทุกคน ไปช่วยกันลอกสระเดี๋ยวนี้ก่อนค่ำเป็นงานสุดท้าย....ประธานมานพสรุป ได้เลยพวกเรา ลุย....พี่ตาเสริม พวกสาวๆไม่รอช้ากระโดดลงสระกันเป็นแถว ไม่ถึงชั่วโมง น้ำในสระเริ่มแห้งขอดชาวค่ายถือโอกาศจับปลาเป็นผลพ่วง กรี๊ด ฉวีวรรณ จับได้ปลาหมอ....ฉวีวรรณจับปลาหมอลงข้องพวกเราเฮ กรี๊ด วรรณีจับได้ปลาช่อน.....วรรณีจับปลาช่อนลงข้องพวกเราเฮ กรี๊ด เกี้ยวนิดาจับได้ปลาชะโด......วนิดาตะครุบปลาชะโดสุดแรงดึงเท่าไรไม่ขึ้น ใกล้ๆเกี้ย คุณมานพประธานค่ายยืนจุกหน้าเขียว เหมือนมีใครมากระชากของรักของหวงไปอย่างนั้น
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #57 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2557, 10:13:13 » |
|
กำลังเคลิมเลยเรา ไหลไปกับความคิดที่ได้อ่านเพลิน
แหม ! ถ้าคุณน้องเกี้ย จับได้จริง พี่สิงห์ คงต้องไปขอเธอแต่งงานแล้วละ
สุดท้าย คุณน้องเกี้ย ก็เป็น น้องสาว ชาวซีมะโด่ง ของพี่สิงห์ อยู่ดี 5555
แต่มันก็ เป็นเรื่องจริง ที่คุณน้องเกี้ย จับปลาอยู่ใกล้ ๆ พี่สิงห์ (คุณน้องเกี้ย นี่ พี่สิงห์ ไม่กล้าสบตาเลย เพราะตาเธอคม เป็นประกาย อันตรายมาก)
เย็นนั้น ทุกท่านเลยได้รับประทาน ปลาช่อน ต้มยำแบบไทยภาคกลางจากพี่สิงห์ คือใส่ พริก-หอมเผา แทนน้ำพริกเผาที่เขาใส่กันในปัจจุบัน สำหรับต้มยำปลาช่อนที่คุณน้องเกี้ยจับนั่นแหละ
สวัสดี
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #58 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2557, 01:08:23 » |
|
ตอนที่35 ปิดค่ายที่หนองหว้าคืนวันสุดท้ายก่อนอำลาจากกัน หน้าเวทีการแสดงของเด็กนักเรียน เสียงเพลงค่ายและเพลงลูกเสือชาวบ้านก้องกังวานไปทั้งหมู่บ้าน พรุ่งนี้แล้วสินะ พวกนักศึกษาเขาจะกลับกรุงเทพ...ชาวบ้านต่างอาลัยอาวรณ์ พรุ่งนี้แล้วสินะ เราจะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเราเสียที...นี่คือมุมคิดของชาวค่าย เวทีการแสดงของนักเรียนปิดฉากลง พรุ่งนี้รถจะมารับนักศึกษากลับกรุงเทพแต่เช้า พวกเรามีแต่ความรู้สึกอำลาและอาลัย แม้เหตการณืจะผ่านไปกว่าสามสิบปี แต่ความรู้สึกดีๆระหว่างชาวค่ายและชาวบ้านยังผูกพันไม่มีวันลืม จริงอยู่ งานค่ายเป็นงานที่หนักมากสำหรับคนที่มีแค่มันสมอง และสองมืออย่างพวกเรา ผู้เขียนอาจแต่งต่อเติมเลอะเทอะไปบ้าง แต่นี่คืองานของพวกเรา ชาวค่ายทุกคนที่ไม่มีวันลืม.......... อวสาน
|
|
|
|
|
|
สมชาย17
|
|
« ตอบ #59 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2557, 09:14:06 » |
|
พี่กุศล ท่านเก่งจริงๆ เรื่องเกิดตั้งนานยังจำได้. ชีวิตชาวค่ายหอ
เขียนดี ปรุงรส ด้วย ทำให้คนอ่านไม่เบื่อ
ขอปรบมือให้พี่กุศล ผู้เขียน. และพี่ป๋อง ผู้เผยแผ่ครับ
|
|
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #60 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2557, 10:13:18 » |
|
ขอบใจน้องสมชายที่ให้กำลังใจมาตลอด จุดประสงค์อยากเล่าว่าเราไปค่ายมีกิจกรรม
อะไรบ้าง จึงผูกเรื่องโดยนำเหตการณ์ที่ค่ายหนองหว้า และค่ายหนองจิกมาใส่ เพราะ
ทั้งสองแห่งมีกิจกรรมเหมือนกัน และปีถัดมากิจกรรมของค่ายก็เปลี่ยนไปจำได้ว่าเราไปนอน
ที่บ้านของชาวบ้านแทน ปัจจุบันงานค่ายเป็นอย่างไรอยากให้น้องๆเล่าให้พี่ๆได้ฟังบ้างครับ
สวัสดี
|
|
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #61 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2557, 10:58:58 » |
|
กุศล...แล้วเต้นท์หญิงพังเพราะฝนถล่มนี่อยู่ค่ายไหนเหรอ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
KUSON
|
|
« ตอบ #62 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2557, 17:08:01 » |
|
ค่ายหนองหว้าครับพี่ตู่
เพราะเมื่อผมกลับจากลูกเสือชาวบ้านได้ข่าวเต้นท์หอหญิงโดนพายุถล่ม
และมีวีรสตรีนางหนึ่งไม่ยอมหนีออกจากเต้นฝ่าพายุเกาะเสาเต้นท์อยู่คนเดียว
ขณะที่คนอื่นหนีไปอยู่บนโรงเรียนกันหมดแล้ว
ผลคือมีพระเอกขี่ม้าขาววิ่งออกไปลากตัวฟันฝ่าหนีพายุด้วยกัน
และได้แต่งงานอยู่ร่วมกันจนทุกวันนี้ ติกๆๆๆ
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #63 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2557, 18:03:42 » |
|
โรงเรียนมันเกือบเสร็จ
แล้วธรรมชาติ ท่านอยากให้นอนบนพื้นไม้โรงเรียน ดีกว่านอนพื้นดิน เพราะฝนตก น้ำมันก็ไหลเข้ามานอนไม่ได้ ลมมันจึงทำลายเต้นเสีย จะได้ย้ายมานอนบนโรงเรียน 555
สวัสดี
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #64 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2557, 15:11:15 » |
|
 เมื่อวาน วิศวกร ที่โรงงานบ้านแพ้ว ได้บอกพี่สิงห์ ภายหลังจากเขาได้ดูประวัติพี่สิงห์ ที่มีการไปค่าย ไปสร้างโรงเรียนที่บ้านหนองหว้า เขาบอกว่า เขาอยู่ห้วยเกิ้ง โรงเรียนที่อาจารย์มานพ และชาวค่ายไปสร้างนั้น คุณปู่ เขาเป็นครูใหญ่ สมัยนั้น เลยได้เล่าให้เขาฟัง เรื่องการไปค่าย ไปสร้างโรงเรียนบ้านหนองหว้า และครูใหญ่-ผู้ใหญ่บ้าน-ชาวบ้าน คิดถึงพวกเรา ได้มาเยี่ยมเราที่หอพัก จุฬาฯ เพราะคิดถึงชาวค่าย และพสกเราได้พาไปชมวัดพระแก้ว-พระราชวังบางปะอิน ในสมัยนั้น เขาบอกว่่า อาจารย์สร้างโรงเรียยรได้อย่างไร ในเวลาเพียง ๒๐ วัน และอาจารย์เดินกลับโรงเรียนจากห้วยเกิ้ง-บ้านหนองหว้าในเวลากลางคืนได้อย่างไร ตั้ง ๑๐ กิโลเมตร ในพื้นที่สีชมพู สมัยนั้น อาจารย์มานพ ก็ตอบว่า ด้วยความตั้งใจจริง และจิตเป็นกุศล ไง จึงทำได้ตามอัติภาพขณะนั้น โลกมันกลม สวัสดี |
|
|
|
|
|
suriya2513
|
|
« ตอบ #65 เมื่อ: 28 ตุลาคม 2558, 16:57:44 » |
|
ขอเอากระทู้ขึ้นอีกที ให้บางท่านหาเจอ
ยินดีต้อนรับ sak2513
|
[โบราณคดี]จุดกำเนิดเริ่มต้นของ cmadong.com by : มานพ กลับดี คลิ๊ก-> |
|
|
|
