คุยกันเรื่อง ซิกเซ้นต์ และผีๆ

[Leam]

[ตุ๋ย 22]

โอ้ย................วังเวงจังนายแหลม

[Leam]

มีอีก.......

[ตุ๋ย 22]

ไม่ดุดีกว่าเสียวสันหลังว่ะ

[Leam]

[Leam]

[ตุ๋ย 22]

ดุกลางคืนนะว้อยอาการยิ่งเย็นยะเยือกอยู่

[khesorn mueller]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 03 ธันวาคม 2552, 20:51:38

ภาพนี้ฤดูนี้แหละพี่
autumnคะ
ใบไม้ร่วงหมดแล้ว

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ khesorn mueller เมื่อ 05 ธันวาคม 2552, 22:37:47
	อ้างถึง ข้อความของ Leam เมื่อ 03 ธันวาคม 2552, 20:51:38 ภาพนี้ฤดูนี้แหละพี่ autumnคะ ใบไม้ร่วงหมดแล้ว

ดูเหงาๆ......วังเวง

[ตุ๋ย 22]

ง่างเหง่งย่ำค่ำระฆังขาน  บรู้วววววววว

[khesorn mueller]

winterพี่
เค้าฤดูแห่งความตาย

[หนุน'21]

 

น่ากลัว.....

 ..............................................................................

[ตุ๋ย 22]

นึกว่าผมกลัวผีคนเดียว  มีคนร่วมกลัวด้วย

[Leam]

เที่ยงคืนแล้ว......ขอลงสักรูปเหอะ.

[เป๋ครับ!!]

เหอ เหอ เหอ กัว

[Leam]

งั้นแถมอีกรูปหนึ่ง......น้องเป๋

[หนุน'21]

ผมก็กลัว
แล้วเข้ามาทำไมเนี่ย
บรื้นนนนนนส์..............................................................

[ตุ๋ย 22]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 13 ธันวาคม 2552, 00:00:57
	งั้นแถมอีกรูปหนึ่ง......น้องเป๋

รูปนี้ยามค่ำคืนจะกลั้นใจไม่ให้กลัว   เหอๆๆๆๆๆๆ

[พธู ๒๕๒๔]

ลุง โตเป็นสามีของป้าบัว ป้าแท้ๆ ของผมเองครับ ผมไม่ค่อยชอบแกนักเพราะลุงโตเป็นคนโผงผาง เสียงดัง ชอบหยอกผมเจ็บๆ ตัวแกโตสมชื่อเลยละครับ ตาก็โตแบบที่เราเรียกว่า "ตาพอง" ไม่รู้ว่าป้าบัวไปหลงรักได้ไงซิ?

ลำพังตาพองหรือขี้ริ้ว ขี้เหร่น่ะผมไม่ว่าหรอก แต่นี่ชอบเรียกผมว่าไอ้เตี้ยหมาตื่นบ้างละ! ลูกลิงบ้างละ! ไม่นึกถึงจิตใจผมเลย จนผมแอบว่าแกในใจว่า...แกเองก็ปากไม่ดี!

เวลา ผมบ่นกับแม่น่ะ แม่จะบอกว่าอย่าถือสาอะไรเลย "ลุงเขาเป็นผู้ใหญ่ เขาก็หยอกล้อลูกหลานไปยังงั้นเอง จริงๆ แล้วลุงโตใจดีมากนะ ทำกับข้าวก็อร่อย รู้ว่าบอลชอบกินขาหมูเยอรมันแกก็ทำมาให้กินบ่อยๆ ยังไปว่าแกอีกเหรอ?"

เออ...จริงด้วย! แต่ผมก็ยังไม่ชอบแกอยู่นั่นแหละ จำได้ว่าตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยกจนอายุสิบหกนี่ เจอกันทีไรลุงโตชอบขยี้หัวผมแรงๆ ผมยุ่งหมดเลย!

ปีที่แล้ว ได้ข่าวว่าลุงโตเป็นมะเร็งตับ ฟังแล้วใจหายเหมือนกัน ป้าบัวบอกว่าไม่เป็นไรเพราะเจอตั้งแต่เริ่มเป็น ก็รักษาไปเรื่อยๆ กับคุณหมอที่เก่งมากๆ ซึ่งอาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้ อาการของแกดูดีขึ้น จนกระทั่งเมื่อเดือนก่อนแกทรุดลงอย่างรวดเร็ว และกลับมานอนแหง็บอยู่กับบ้าน

เมื่อพ่อกับแม่พาไปเยี่ยมผมก็ยิ่งใจแห้ง...ลุงผอมมาก ผมเผ้าแทบไม่มี แววตาเหนื่อยอ่อน พุงกลม ตัวเหลืองเชียว

ในที่สุด ลุงก็จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ...ไม่มีอีกแล้วผู้ชายตัวใหญ่ ปากร้ายใจดี!

เย็นวันถัดมาจากที่ลุงตาย ผมไปวัดกับแม่หลังเลิกเรียนบ่ายสามโมง เห็นร่างไร้วิญญาณนอนอยู่ บนตั่ง ยื่นแขนออกมารอให้แขกเหรื่อมารดน้ำ...เชื่อไหมครับ นี่เป็นศพแรกที่ผมได้เข้าไปใกล้ๆ รินน้ำผสมน้ำอบไทยลอยดอกไม้ลงบนมือแข็งทื่อและเขียวคล้ำ...

ผมมอง หน้าลุงแวบเดียวเพราะกลัวมาก แต่แค่แวบเดียวก็จำติดตาว่าหน้าลุงไม่ค่อยเหมือนเดิม...มันดำคล้ำ ตาบวมปิดสนิท จมูกมีสำลีอุด น่าสยดสยองเหลือเกิน

เอาละซิ วินาทีนั้นเป็นต้นมาผมก็อยู่ไม่เป็นสุขละ กลัวผีซิครับ กลัวจับใจเลยเชียว

พอกลับ บ้านผมก็รู้ว่าไม่สามารถลบภาพศพลุงออกจากใจได้! ผมกลัวความแข็งทื่อและบวมอย่างประหลาดๆ นั่น ผมอาบน้ำแทบไม่ได้เลยครับ จนต้องบอกแม่และขอเข้าไปนอนห้องพ่อกับแม่ เพราะนอนคนเดียวไม่ได้แน่ๆ

แม่ให้ผมนอนข้างเตียง เอาที่นอนปิคนิกมาปู กว่าจะหลับได้ก็ดึกดื่น พ่อแม่หลับสนิทไปหมดแล้ว

...พอ ผมเคลิ้มก็รู้สึกว่ามีมือมาลูบหัวเบาๆ ผมจำสัมผัสนั้นได้...ลุงโต! แม้จะนุ่มนวลไม่ได้ขยี้แรงๆ เหมือนเมื่อตอนแกยังมีชีวิตอยู่! ผมขนลุก นึกถึงมือเขียวๆ แข็งทื่อที่ยื่นออกมาให้ผมรดน้ำ แต่แปลกที่ผมรู้สึกสงบและค่อยๆ จมดิ่งลงสู่ความหลับใหล...

แล้วผมก็เห็นตัวเองอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้านลุงโต แดดใสสวย มีเตาวางอยู่พร้อมเครื่องครัวครบครัน

ผมฝันแปลกมากครับ...ลุงโตกำลังสอนผมทำขาหมูเยอรมัน!

"จำ ไว้นะเจ้าเตี้ยหมาตื่น ต้องหมักแบบนี้" ผู้ชายตัวโตที่ผมคุ้นตาดูอบอุ่น ใจดี เสียงดังหนักแน่น "จำไว้ให้ดีเชียว...ไว้ทำให้แม่กิน ลุงไม่อยู่แล้วนะ"

ในฝันผมตัวสั่น เพราะรู้ดีว่าลุงโตตายแล้ว

"ลุง ไม่ได้อยู่ในโลง นั่นน่ะมันร่างกายที่ไม่ได้ใช้แล้ว อย่าไปคิดถึงมัน! ลุงอยู่นี่ และสบายดี..." เสียงปลอบอย่างอ่อนโยนทำให้ผมหายกลัวได้อย่างปลิดทิ้ง...

รุ่งเช้าผม ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ดีจริงๆ ครับ และจำตำรับขาหมูเยอรมันได้อย่างแม่นยำ แต่ก็ยังไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพราะมันตลกพิกล

ค่ำลง ผมไปงานศพลุงโตโดยปราศจากความหวาดกลัว และเกิดเรื่องแปลกมากขณะพักสวด ป้าบัวเอาสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ มาให้ผมเล่มหนึ่ง แล้วบอกว่าตอนที่เจ็บหนัก ลุงโตบอกป้าให้เอาให้ผมด้วย

ในสมุดนั้นคือตำราขาหมูเยอรมันที่เขาชอบ อบ แต่คนไทยเราชอบทอด กินกับซาวเคราต์ หรือกะหล่ำปลีดองน้ำส้มทั้งสองแบบ...ผมอึ้งไปเลยครับ ลำคอตีบตันไปหมด แล้วก็เลยเล่าให้ป้ากับแม่ฟังถึงความฝันที่ผมไม่ลืมไปตลอดชีวิต

"ลุงเขารักเรานะบอล เพราะเขามีแต่ลูกสาว เขารักบอลมากนะลูก"

ป้าบัวบอก ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่แอบเช็ดน้ำตาและรู้สึกเต็มตื้น ผมก็รักลุงโตเหมือนกัน...เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองครับ!

 

เรื่องเล่าจาก ข่าวสด

[ตุ๋ย 22]

ไม่ต้องโพสตืเรื่องมาเลยรู้อยู่แล้วไม่เคยอ่าน  กลัวเสียวสันหลังว่ะนายทู

[khesorn mueller]

เรื่องข้างบนไม่น่ากลัวพี่
เมื่อคืนอ่านตอนตี 1
ฝันถึงขาหมูย่างอยู่เนี่ย(Schweinehaxe)

[khesorn mueller]

พี่ตุ๋ย,
ผีคะ...
ตอนนี้ยัง!

[พธู ๒๕๒๔]

เช้าวันอาทิตย์กลางเดือนพฤศจิกายนนี่เอง จู่ๆ ขณะซักผ้าอย่างเพลิดเพลิน เปิดวิทยุฟังเพลงไปด้วยนั้น ฉันก็คิดถึงโสภิตาขึ้นมาอย่างรุนแรง!

โสอยู่กลุ่มเพื่อนของฉัน ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเมื่อ 20 กว่าปีก่อน เมื่อเรียนจบต่างคนก็ต่างไป เราไม่เคยติดต่อกันเลยหลังจากนั้น จริงอยู่ ฉันไม่เคยลืมเธอ แต่ก็ไม่เคยคิดถึงแม้แต่นึกถึง แล้วทำไมวันนี้ฉันเกิดคิดถึงเธอจังเลย

ภาพเก่าๆ ผุดขึ้นมาชัดเจนราวกับวันวาน ฉันถึงกับวางมือจากเครื่องซักผ้า เงยหน้ามองฟ้าที่เป็นสีน้ำเงินใส...ป่านนี้เธอทำอะไรและอยู่ที่ไหนนะ? แต่งงานหรือว่าโสด มีลูกกี่คน?

วูบหนึ่งฉันใจหายนิดๆ คุณเคยเป็นอย่างฉันหรือเปล่าไม่ทราบ เวลาที่เราคิดถึงใครสักคนทั้งๆ ที่ไม่เคยคิดถึงมาตั้งนาน เขาคนนั้นมักมีอันเป็นไป ฉันเคยมีประสบการณ์แบบนี้มา 3-4 ครั้งแล้ว นึกได้อย่างนี้ฉันก็รู้สึกไม่ค่อยดี โสภิตาเป็นอะไรไปรึเปล่านะ? เอ...เห็นจะต้องหาทางติดต่อถามข่าวคราว ซึ่งคงต้องถามกับสมาคมศิษย์เก่าละมัง? เขามีที่อยู่แน่ๆ

...และแล้วเสียงโทรศัพท์ในบ้านก็ดังขึ้น ฉันรีบเช็ดมือกับผ้าแห้ง ขณะที่ลูกชายวัยรุ่นโผล่หน้ามาบอกว่า เป็นโทรศัพท์ของฉันเอง

ใช่แล้วค่ะ คุณเดาถูก! โสภิตาโทร.มา น่าอัศจรรย์ไหมล่ะคะ กระแสจิตคนเราช่างแรงจริง ฉันบอกถึงความอัศจรรย์นี้กับโสภิตาทันที

"ฉันกำลังคิดถึงเธออยู่ แปลกนะอยู่ดีๆ ก็คิดถึง" ฉันบอก เธอหัวเราะเสียงใส...อย่างน้อยฉันก็โล่งอกล่ะค่ะที่โสภิตายังสบายดี ไม่ได้มีอันเป็นไปร้ายแรงอะไร เธอบอกเล่าเก้าสิบว่าหลังจากเรียนจบก็ไปต่างประเทศ มีสามีเป็นชาวฝรั่งเศสก็เลยปักหลักอยู่ทางโน้น นานๆ จะกลับมาเยี่ยมเมืองไทยซะที คราวนี้เธอเพิ่งกลับมาได้สองอาทิตย์แล้ว และจะอยู่ถึงปีใหม่...เธอคิดถึงเพื่อนเก่าๆ เพราะจัดบ้านเจออัลบั้มภาพสมัยเรียนหนังสือ

"เมื่อกี้โทร.ไปบ้านอ้อม เขายังใช้เบอร์เก่าอยู่เลยนะ" โสภิตา บอกด้วยเสียงร่าเริง

อ้อมไหน? อ้อมวนิดาน่ะเหรอ?! ฉันใจหายวาบ ก็เธอตายไปแล้วนี่นา! ตายไปเมื่อสองปีก่อน ฉันยังไปงานศพเลย!

"คุยกันสนุกเชียว อ้อมบอกว่าคิดถึงเธอมาก ฝากบอกด้วย เธอสองคนไม่ได้เจอกันเหรอจ๊ะ?"


ฉันอึกอัก มือเย็นเฉียบ นี่โสภิตาล้อฉันเล่นรึเปล่า? แรงไปหน่อยนะ!

"โส...อ้อมไม่อยู่แล้วนะ! เป็นมะเร็งที่ปอด เสียไปเมื่อสองปีก่อน..."

"อยู่สิ เขายังไม่ไปไหนสักหน่อย เรานัดกันจะไปหาเธอที่บ้านค่ำนี้!"

โทรศัพท์แทบหลุดจากมือ ฉันตกตะลึง ขณะเดียวกันสายก็หลุดไปซะงั้น...ปลายทางเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงแมวกรน ฉันขยับปลั๊ก เสียงครืด...ยาวๆ กลับมา แต่ไม่มีเสียงแจ้วๆ ของโสภิตาอีกต่อไป

ฉันสับสน งงงัน แล้วสักพักก็มือไม้สั่นเทา ขณะหยิบมือถือมากดเบอร์ของแหววเพื่อนรักอีกคนที่พบกันในงานศพอ้อมนั่นแหละเป็นครั้งสุดท้าย

...ข่าวที่ได้จากแหววทำให้ฉันเข่าอ่อนยวบ หน้ามืดจะเป็นลมซะให้ได้

โสภิตาที่ฉันพูดด้วยตะกี้น่ะ แหววบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะเพื่อนอีกคนเพิ่งส่งข่าวร้ายมาบอกว่า เธอรถคว่ำตายที่ฝรั่งเศสพร้อมสามีเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง!

แหววตื่นเต้นตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันหยกๆ เธอขนลุกไปหมดแล้ว

ไม่อยากจะเชื่อ แต่มันเกิดขึ้นจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนหลับวูบแล้วละเมอฝันไป...แต่ฉันไม่ได้หลับ ลูกชายที่รับโทรศัพท์เป็นพยานได้

เราวุ่นวายกันทั้งบ้านเลยค่ะ ทั้งฉันเอง ลูกชาย สามีและคุณแม่สามี เราถกเถียงกันเรื่องนี้ และสันนิษฐานว่าอาจมีใครแกล้ง แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เรื่องเป็นเรื่องตายนี่ถ้าแกล้งหลอกแกล้งอำกัน มันก็ใจร้ายใจดำ อำมหิตไปหน่อยล่ะ!

คืนนั้น...ทันทีที่พลบค่ำ ตะวันตกดิน ฉันถึงกับจับไข้ รู้สึกหนาวจนตัวสั่น...คำที่ว่าโสภิตากับอ้อมนัดกันจะมาหาฉันยังแว่วอยู่ในหู...

คุณแม่สามีให้ฉันจุดธูปบอกกล่าวเพื่อนให้ไปสู่สุคติ ไม่ต้องมาหา จะทำบุญไปให้

ฉันจุดธูปบอกศาลพระภูมิด้วยความหวาดกลัว ว่าอย่าให้วิญญาณ ทั้งสองนี่เข้ามานะ! ถึงจะเป็นเพื่อนแต่ฉันก็กลัวใจจะขาด ไม่เป็นอันทำอะไรเลยค่ะ กลัวกันทั้งบ้าน...แต่คืนนั้นก็ผ่านไปด้วยดี...

ไม่มีแม้แต่ความฝันที่น่าสะพรึงกลัวใดๆ

อย่างไรก็ตาม นึกถึงทีไรดิฉันก็สยองจนขนหัวลุก ไม่น่าเชื่อว่าประโยคธรรมดาๆ ที่ว่าจะมาหาที่บ้าน มันจะน่าหวาดหวั่นขนาดนี้...น่ากลัวที่สุดในชีวิตฉันเลยละค่ะ!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด มีเพื่อนที่ยุโรปอยู่คนคิดถึงจัง

[ตุ๋ย 22]

เรื่องผีๆ  กับเรื่องผี  ความหมายต่างกันไหม

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 15 ธันวาคม 2552, 20:57:52
	เรื่องผีๆ  กับเรื่องผี  ความหมายต่างกันไหม

ไม่น่าจะต่างกันหรอก......ครูตุ๋ย