Cmadong Chula

เรือนรับแขก เมาท์แหลกไม่เลือกรุ่น => ห้องท่องเที่ยวไร้พรมแดน => ข้อความที่เริ่มโดย: Junphen Juntana ที่ 22 พฤศจิกายน 2549, 17:36:39



หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 22 พฤศจิกายน 2549, 17:36:39
“ส่วย” เด็กชายวัย 6 ขวบลูกชาวบ้านที่ตามดูแลเราอย่างใกล้ชิด ชักชวนให้เราไปดูสวนหลังบ้าน ที่นี่ มีพืชพันธุ์ไม้ที่สร้างอาชีพให้ชาวบ้านมากมาย ทั้ง ชา กาแฟ ท้อ และกล้วยไม้ ก็ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะปลูกและดูแลพืชไร่พืชสวนเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี ก็ขนาดป่าสนสวยตลอดแนว ที่ทำให้นักเดินทางส่วนใหญ่เข้าใจว่าเป็นต้นไม้ตามธรรมชาติ ก็ฝีมือของพวกเขาและทหารช่วยกันปลูกทั้งนั้น เมื่อมือเหล่านี้เคยปลูกฝิ่น เคยตัดไม้ทำลายป่า มือนี้ก็สามารถที่จะสร้างป่าที่อุดมสมบูรณ์ขึ้นมาใหม่ได้เหมือนกัน ประสบการณ์ครั้งนี้ ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า คนๆ หนึ่ง หรือ คนกลุ่มหนึ่ง อาจเป็นคนดีหรือไม่ดีก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะได้รับการชี้ทางที่ดีหรือไม่ ที่สำคัญ  โอกาสและการยอมรับ มีมากน้อยเพียงใด

ตลอดระยะเวลาช่วงสั้นๆ ที่เรามาคลุกคลีอยู่ที่นี่ เป็นความสงบ และเรียบง่ายอย่างที่สุด ชีวิตที่ไม่ต้องแก่งแย่งแข่งขัน กินง่าย อยู่ง่าย ทหารที่มาประจำอยู่ที่นี่ ก็เปี่ยมอัธยาศัย จึงไม่น่าแปลกใจ ที่เขาจะเข้ากับชาวบ้านได้เป็นอย่างดี และช่วยกันลงแรงกายแรงใจ สร้างโน่น ปลูกนี่ ให้ทุกชีวิตของหมู่บ้าน มีความเป็นอยู่สมบูรณ์ขึ้น ไม่แคลนขาด อัตคัด แม้จะอยู่ไกลจากพื้นราบ และการเดินทางเชื่อมจากเมืองยังไม่สะดวกนัก

หมู่ไพรัช และพลทหารสมชาติ  ในวันนี้ เขาทั้งคู่เป็นกำลังสำคัญในดูแลพัฒนาชีวิตของชุมชนกะเหรี่ยงที่นี่ มือที่เคยจับปืน เปลี่ยนมาจับจอบ และแม้กระทั่งจับกรรไกรตัดผมให้เด็กๆ ชีวิตการรับราชการที่มีภารกิจการงานอยู่ตลอดเวลา เป็นความเสียสละที่น่าชื่นชมที่สุด โดยเฉพาะกับเราที่ทำให้ในวันที่เดินทางกลับมาสู่เมืองหลวง อดคิดไม่ได้ ว่าในชีวิตหนึ่ง เราได้เคยทำอะไร “ให้” คนอื่น ที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องเพื่อนพ้องของเราบ้างไหม

สองทหารรั้วของชาติที่เรารู้จัก ทำให้เรามองชีวิต มองผู้คนและสังคมได้กว้างขึ้น  ท่ามกลางกระแสความเป็นไปของโลกที่เราเห็นและเป็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ถ้าเราได้มีโอกาสช่วยเหลือหรือทำอะไรดีๆ ในแบบที่ไม่มีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องบ้าง ก็คงเป็นสิ่งดีที่เก็บเป็นความภาคภูมิใจได้เหมือนกัน

อาทิตย์กว่าๆ เราจำต้องโบกมือลาบ้านรวมไทย ไปใช้ชีวิตอยู่ในกลไกลของสังคมเมืองเช่นเคย วันที่เราเดินทางกลับ ภรรยาผู้ใหญ่มอบดอกกล้วยไม้ประดิษฐ์ที่ทำจากแป้งข้าวเหนียวให้เราคนละช่อ เธอบอกว่า นี่ก็เป็นอาชีพหนึ่งของคนที่นี่ ที่พระราชินีส่งคนมาสอนให้ ซึ่งถ้าทำสวยๆ กล้วยไม้ประดิษฐ์ช่อหนึ่งก็ขายได้ถึง 80 บาท

เธอหอบรูปเก่าๆ หลายอัลบั้มมาให้เราดู แสดงความภูมิใจส่งท้าย ลูกชายและลูกสาวของของผู้ใหญ่ กำลังศึกษาอยู่ในเมือง เมื่อจบการศึกษาก็จะมาช่วยกันดูแลหมู่บ้านแห่งนี้ ซึ่งตั้งแต่หมู่บ้านรวมไทยเป็นรูปเป็นร่างขึ้น ก็ไม่ค่อยมีชาวกะเหรี่ยง อพยพไปอยู่ที่อื่นมากนัก …ชีวิตคนๆ หนึ่ง (ไม่ว่าจะเป็นคนที่มีนามสกุลหรือไม่ก็ตาม) หากพบทั้งความสุขสงบที่พอเพียงเลี้ยงตัวเองได้ และได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว ญาติพี่น้องที่อบอุ่นแล้ว การดิ้นรนไขว่าคว้าก็ไม่น่าจะใช่เป้าหมายนัก

พลทหารสมชาติมาส่งเราด้วย เราถามส่งท้ายว่า ถ้าจะส่งของมาถึงพวกเขาแทนความคิดถึง จะทำได้หรือเปล่า สมชาติตอบแบบทันทีทันใด “ได้สิครับ ส่งมาเลย ที่นี่มีไปรษณีย์มาส่งครับ พี่จะส่งแบบอีเอ็มเอสก็ได้นะ” ก่อนรถสองแถว จะออกจากหมู่บ้าน สมชาติรีบจดที่อยู่ใส่กระดาษใบเล็กๆ ส่งให้

จุดประสานงาน ร.21 ร.อ.
บ้านเลขที่ 2  บ้านรวมไทย หมู่ 5
ต.หมอกจำแป อ.เมือง จ.แม่ฮ่องสอน
58000

ผู้ใหญ่ปาละ ภรรยา และเด็กชายส่วย โบกมือให้เรา สิ่งที่ฉันยังจดจำได้ดี ก็คือแววตาแห่งความสุขเหล่านั้น เหมือนกับเป็นเครื่องยืนยันว่าพวกเขาสุขใจเพียงใด กับการมีชีวิตที่พอเพียง อยู่บนแผ่นดินที่ภาคภูมิผืนนี้ ฉันนึกถึงคำที่นักวิชาการบ้านเราชอบพูดกันนักหนาขึ้นมาได้ “สังคมรากหญ้า” และ “ชุมชนเข้มแข็ง”

สำหรับฉัน หนึ่งในสมาชิกนักเดินทางขาจรสมัครเล่น กลับมาทำงานเว็บไซต์เหมือนเดิม เวลาที่ใครๆ ที่บริษัทถามประโยคพื้นๆ ฉันก็อดไม่ได้ ที่จะตอบกวนๆ

“สนุกมั้ย”…………………"ก็ไม่เชิง แต่สุข”

“ไปอยู่กับธรรมชาติเพียวๆ เลยใช่มั้ย”

“ ก็ไม่ใช่ นะ แต่ว่า ช้อบ ชอบ!”

...................... จบบริบูรณ์จ้า......................


ที่มา:   งานเขียนของจันทร์เพ็ญ จันทนา  (khunpen@yahoo.com, junphen@hotmail.com)
เผยแพร่ครั้งแรก:   pantip.com และ นิตยสารในเครือเนชั่น


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 22 พฤศจิกายน 2549, 17:44:49
เพิ่มภาพ...


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 22 พฤศจิกายน 2549, 17:48:22
อีกหน่อย...


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: MahDee ที่ 23 พฤศจิกายน 2549, 08:40:07
ขอบคุณคับ...อ่านแล้ว เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลย....


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 24 พฤศจิกายน 2549, 16:21:13
ไปมาหนเดียว ยังไม่ได้มีโอกาสไปอีกเลยค่ะ :) ไม่รู้ป่านนี้เปลี่ยนไปยังไงมั่ง...


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: LadyBamboo ที่ 25 พฤศจิกายน 2549, 17:16:39
ภาพซ๊วยยยยยย สวย ค่ะ น้องจันทร์เพ็ญ เอามาให้ดูช้าไปนะ ถ้ามาเร็วกว่านี้สักปี พี่คงได้ไปดูมั่ง


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 05 มกราคม 2550, 16:50:15
พี่ไผ่ขา...
ถึงจะมีน้องเพนกวินแล้วก็ไปได้ค่ะพี่ ไปกันสามคน พ่อ แม่ ลูก น่ารักสุดๆ :D


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 12 มกราคม 2550, 16:16:22
อันนี้เวอร์ชั่นละเอียด ละเมียดละไม ที่ post ไว้ที่ pantip จ้า

-  เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 1: หมอกจางๆ ที่ปางอุ๋ง

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008190/E2008190.html


-  เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 2: โคมน้อยๆ ที่พระธาตุดอยกองมู

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008202/E2008202.html


-  เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 3: ตลาดเช้า โจ๊ก รถโดยสาร จนถึง "บ้านรวมไทย"

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008216/E2008216.htm


-  เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 4: บ้านรวมไทย แสงตะเกียงในลำไผ่ และรอยยิ้มของพลทหาร

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008234/E2008234.html


-  เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 5: ปางอุ๋ง กับคืนที่ดวงดาวเต็มฟ้า แ้ล้วดวงตาก็เต็มฝัน

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008273/E2008273.html


- เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 6: เด็กทั้งสาม สายน้ำ ชีวิต ลูกผู้ชาย
http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008299/E2008299.html


- เรา & แม่ฮ่องสอน ตอน 7: ลาแล้วรวมไทย พบกันใหม่ เมื่อหัวใจต้องการ

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E2008315/E2008315.html


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: สมชาย17 ที่ 13 มกราคม 2550, 11:48:56
ผมอ่าน บทความของน้องเพ็ญ แล้วประทับใจ จริงๆ  เป็นปลี้ม มากๆเลย  อยากไปแม่ฮ่องสอนมาน้านนานแล้วแต่ยังไม่ได้ไป  น้องเขียนได้ดีมาก จน สามารถสร้างมโนภาพที่สวยงาม มีชีวิตชีวา ทั้งธรรมชาติและวิถีชีวิตชาวบ้าน
พอ อ่านของ น้องเพ็ญ 7 บท  สงสัยจะไม่ไปแล้วแม่ฮ่องสอนแล้ว (กลัวว่าไปแล้ว กลัวว่าสิ่งที่เห็นจะสวยสู้ที่น้องบรรยายไว้ไม่ได้   :lol: ล้อเล่น นะ)
ผมคงจะเป็นแฟนพันธ์แท้ ของน้องเพ็ญแล้ว แหละ  ขนาดอ่านกลอน สองฝั่งคลอง ยังเห็นภาพชัดเลย


หัวข้อ: บ้านรวมไทย ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Junphen Juntana ที่ 18 มกราคม 2550, 12:01:21
ขอบพระคุณพี่สมชายมากมายมหาศาลเลยค่ะ :D

และ กราบงามๆ ด้วยจิตคารวะค่ะ