+++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++

07/07/07 On Tour.....ไป อยากไปไหนก็ไป

เมื่อวานเพื่อนวัยรุ่นญี่ปุ่น(ที่เรียกว่าเพื่อน หมายถึงเพื่อนร่วมงาน...จริงๆแล้วไม่รู้เค้าจะนับเราเป็นเพื่อนด้วยหรือเปล่า) อุตส่าห์เอ่ยปากถามเราขึ้นมาเป็นครั้งแรกของสัปดาห์(ทั้งๆที่นั่งห่างกันไม่เกิน 1 ช่วงแขน.....นี่กูฝันอยู่รึเปล่าเนี่ย) มันเป็นเรื่องจริง ที่เค้าไม่ได้เป็นใบ้ (กับเรานะ กับคนอื่นเค้าพูดไฟแล่บ หัวเราะครื้นเครง)
เค้าถามว่า Weekend นี้ไปไหน (ถามยังกะจะชวนกูไปไหนงั้นแหละ) เราก็บอกว่า ไปสิ ตั้งใจจะไปเช็คราคากล้องให้พี่คนไทย เราก็เลยถามเลยว่าที่ไหนบ้างที่มีกล้องราคาถูก แต่เค้าบอกตำแหน่งแล้วเราไม่เคยไป ไม่มีแผนที่ด้วย ก็เลยก็ต้องแค่รับฟังไว้ (ในใจก็คิดว่า กูไปร้านเดิมก็ได้ ที่ใครๆเค้าก็ไปกัน) แล้วเราก็ถามเค้าบ้างว่า “เมิงล่ะจะไปไหน” เค้าก็บอกว่าจะไปงานหมั้นเพื่อน ที่จังหวัดอื่น เราก็เลยถามต่อว่าสถานที่แต่งงานของคนญี่ปุ่นนี่คือที่ไหน
เล่าไปเล่ามาเค้าก็เขียนเป็นแผนภูมิให้เข้าใจ แล้วเค้าก็บอกข้อมูลที่ถือว่าเป็นความรู้ใหม่ของเราเลย คือเค้าบอกว่า
คนญี่ปุ่นเนี่ย ไม่ได้นับถือศาสนาอะไรหรอก ตั้งแต่เกิด จนวัยรุ่นเนี่ย เค้าไม่รู้ว่า จะไปอิงกับศาสนาอะไร หรือเป็นศาสนาอะไร .....แต่พอเข้าสู่วัยแต่งงานปุ๊บ !!! จะนิยมแต่งงานตามพิธี ในโบสถ์ของศาสนาคริสต์ แต่ว่าพอเริ่มแก่จนกระทั่งตายเนี่ยจะเข้ามาสู่รูปแบบชีวิตและพิธีกรรมที่อิงอยู่กับศาสนาพุทธ!!!! เราก็งง เลยเพราะว่าไม่เคยรู้มาก่อน

วันนี้แล้วสินะที่เราจะต้องออกไปสู่โลกกว้างตามที่เราสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะ รีแลกซ์ เพื่อเป็นการลดความเครียดทั้งปวงที่เกิดขึ้นตลอด 5 วันทำงาน เปรียบเสมือนการกดชักโครกให้กับสมอง และอารมณ์ แรกเริ่มเดิมทีก็ว่าจะไปแจมกับกลุ่มเพื่อนชาวต่างชาติที่อยู่หอเดียวกัน ที่เค้าจะปั่นจักรยานไปเที่ยวทุกวันเสาร์ ....แต่ เพราะเราเองนี่แหละที่ตื่นสาย ก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่ต้องรอ คราวหน้าค่อยร่วมทริปแล้วกัน
อย่างไรก็ตามเราไม่อาจที่จะกลับไปนอนเหมือนเดิมได้อีก เพราะว่า วันนี้ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่เราต้องทำ คือ ต้องออกไปที่ไหนซักแห่งตามที่คิดไว้(ซึ่ง ณ เวลานี่ พลาดทริป แก๊งจักรยานนานาชาติไปแล้ว) และต้องออกไปเช็คราคากล้องให้พี่คนไทย ....คิดๆๆๆๆ
เอาวะ วันนี้ ไปไหนก็ไป...แล้วก็เดินออกหอไปตอน บ่ายสอง(ช้าไปมั้ยอ่ะ) ตัดสินใจซื้อตั๋ววัน...วันเดียวไปไหนก็ได้ในเครือข่ายรถไฟใต้ดิน(ถ้าคิดนั่งรถไฟชมวิว ไปเรื่อยๆ นี่ คงทำไม่ได้แน่) วันนี้เลือกใช้เส้นทางที่แปลกใหม่ไร้ประสบการณ์
รถไฟใต้ดินมีกี่สายต้องนั่งให้ครบทุกสาย การเริ่มต้น นั้นตั้งใจจะไปเช็คราคากล้อง แต่ไม่ใช่ร้านเดิมที่ใครๆเค้าก็ไปกันนะ เนื่องจากเมื่อคืน ได้ไปถามคนในหอว่ามีอีกร้านตรงนู้น(ชี้ในแผนที่)....ก็ดี นอกเส้นทางที่เคยใช้ เพราะฉะนั้นวันนี้ต้องลุย วันนี้ไม่มีสั่น วันนี้ไม่มีตื่นเต้น...... นิ่ง เนียน เท่านั้น เนื่องจากวันนี้แต่งตัวแล้วค่อนข้างจะดูเป็นคนญี่ปุ่นมาก แต่จะเหมือนมากกว่านี้ถ้า เซ็ตผมและกันคิ้ว(สองอย่างหลังนี้คงอยาก เนื่องจากเป็นคนเหงื่อมาก และผมมัน จะใส่เจล แวกซ์ สเปรย์ ยังไงมีนก็ยังจะเปียก และล้มระเนระนาดในที่สุด ไม่งั้นก็คงต้องเอาลวดมาดามไว้ ส่วนคิ้วถ้ากันแล้วกลัวเหมือนน้องทรายคุณแม่ขอร้อง) ระหว่างการเดินทางไปเป้าหมาย เราก็หาเรื่องแวะ อันนี้ก็ต้องเดาเอาว่าข้างบนมันจะมีสถานที่อะไรน่าสนใจมั่ง ที่แรกที่แวะ คือ สถานีNagoya Daigaku มหาวิทยาลัยนาโกยา อารมณ์มันต้องประมาณวัยรุ่น คึกคัก มีช็อปปิ้งเซ็นเตอร์ แบบสยามบ้านเรา พอขึ้นไปปุ๊บ ....โล่ง มีแต่ตึกมหาวิทยาลัย แล้วก็ต้นไม้อันเขียวขจี แผ่ปกพสกจุฬา(คนนี้)
เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ เดินเข้าไปซะหน่อย ไม่กล้าเดินลึก กลัวหลงทาง ...เห็นแต่.ที่ลานกว้างๆของเค้าแห่งหนึ่ง มีกลุ่มนักศึกษา ออกกำลังกายกันอยู่ ออกแบบท่าแอโรบิกกัน เต้นออกกำลังกัน อะไรก็ไม่รู้ ไปดีกว่า
จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า ซึ่งมีกล้องจำหน่าย ณ บริเวณ Hoshigaoka สถานีนี้อยู่ไกลหน่อย ต้องเปลี่ยนสายรถไฟด้วย ดังนั้นเราจึงต้องระวังเป็นพิเศษ ในเรื่องการดูป้ายและแผนที่ แต่ก็อย่างที่บอก วันนี้ ไม่สั่น ดังนั้นจึงไม่พลาดแน่นอน ในมือก็กางแผนที่ด้วย วันนี้มั่นใจสุดๆ พอถึงร้านที่ว่า ก็เดินหากล้องสิ เช็คราคาปุ๊บก็เดินออกเลย เพราะไม่ชอบอยู่นาน (มันเกิดกิเลส)
จากนั้นก็ลองเดินๆแล้วนั้นดู .....
และแล้ว ก็เจอห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แน่นอน ว่าถ้าเป็นห้างแล้ว เราต้องไม่พลาด ที่จะเข้าเยี่ยมชม(ก็บอกจุดประสงค์แล้วนะว่าเยี่ยมชม ไม่ได้ต้องการซื้ออะไรทั้งนั้น) ...โอ้โห มันช่างเป็นห้างที่หรูใช้ได้เลยแหละ มีสินค้าแบรนด์เนม คนเดินก็แต่งตัวดีมาก อาหารก็แพง คนเดินเยอะมากๆด้วย แถวๆนั้นดูคึกคักมีชีวิตชีวากว่าแถวหอของเราเยอะเลย (อันนี้เม้าท์นิดนึง แถวหอเราเนี่ย ไม่เคยได้ยินเสียงคนคุยกันเล็ดลอดออกจากบ้านคนญี่ปุ่นเลย เด็กร้องให้ก็ไม่มี หมาก็ไม่เห่า
เงียบเชียบจริงๆ(เสียงดังอยู่ที่เดียวคือหอของเราเอง)
แล้วจะไปไหนต่อล่ะเนี่ย ..เอาแผนที่มากาง ..แล้วก็เจอ ที่ๆ เราจะไป สถานี Nagoya Dome MaeYada มาที่นี่เพราะเห็น ว่าเป็นที่ตั้งของ นาโกย่า โดม(มันคืออะไรเราไม่รู้หรอก) เค้าทางเดินเชื่อมไปถึงโดมเป็นอย่างดี แต่คราวนี้เราไม่ได้เดินเข้าไปในตัวโดม เพราะความสวยงามของสถาปัตยกรรมมันอยู่ข้างนอก(ความจริงข้างในอาจมีอะไรที่สวยกว่านะ)
และที่นี่เอง เราก็ได้เจอกับอีก 1 ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่บิ๊กบึ้ม ใหญ่จริงๆเราจึงไม่พลาดที่จะเข้าไปสัมผัสบรรยากาศภายในว่าเป็นอย่างไร.......ทันทีที่เข้าไป ก็เห็นผู้คนมากมายเดินจับจ่ายใช้สอยกันตามประสาคนญี่ปุ่นอันแสนจะรวย ที่นี่มีทุกอย่าง ทั้งราคากลางๆ ถึงระดับ HERMES อาหารก็มีให้เลือกมากมายหลายราคา เสียดายที่มันอยู่ไกลหอเรามาก (คนละฟากโลก) ไม่งั้นจะมาเดินแก้เซ็งทุกวัน
เดินไปเดินมาชักรู้สึกหิว ก็เลยหาอะไรกินซักหน่อย แน่นอน เราจะเลือกที่มันแพงๆทำไม มันเปลือง เพราะคราวหน้าเราจะต้องมาที่นี่อีกแน่นอน ค่อยมากินแพงๆเอาตอนนั้นละกัน
การเดินทางครั้งนี้แผนที่ มีบทบาทตลอด ไม่ว่าจะเป็นพัด หรือ ที่บังแดด (อันนี้part time job) ไหนๆก็จะตอนเย็นละ เราจึงเลือกสถานีที่ใกล้ในสวนสาธารณะ และสถานีที่ถูกเลือกคือ Meijo Koen .....เขียวจริงๆ ต้นไม้ในสวนของเค้ามันให้บรรยากาศร่ม ครึ้ม เย็นสบายดีแท้ เราจึงเดินเก็บภาพไปเรื่อยๆ สบายอารมณ์ แต่ไม่ได้เดินเข้าไปลึกมากนัก เพราะต้นไม้มันให้ร่มเงาที่ครึ้มมากเกินไป
จากนั้น ก็ได้เวลาแล้วสินะที่เราต้องไปเช็คราคากล้อง ที่ร้นเดิมที่ใครๆก็ไปกัน พอขึ้นรถไฟปุ๊บ ก็สังเกตว่า เอ๊ะ สุดสายปลายทางของ รถไฟสายนี้คือ นาโกย่า พอร์ต นี่นา(เค้าบอกมาว่าสวย) ดังนั้น เราก็เลยตัดสินใจนั่งต่อไปจนสุดสาย สถานี Nagoyago (ซึ่งไกลมากโขอยู่) พอขึ้นไปถึง....ไม่เห็นมีอะไรเลย.....อ๋อเรายังเดินไปไม่ถึง(ดูแผนที่แถวนั้นประกอบ)
ก็เลยดินไปเรื่อยๆ จนเจอเขากับบริเวณที่เป็นลานโล่งกว้างสวยงาม มีตึกสวยๆ มีเรือลำใหญ่จอดอยู่ มีคนมานั่งคุยกัน ยอมรับเลยว่าบรรยากาศดีจริงๆ แต่เนื่องจากวันนี้เป็นการเที่ยวที่เน้นปริมาณ (ความจริงไปเสียเวลาในห้างซะเยอะ)
แต่เนื่องจากวันนี้มีภารกิจ จึงต้องไปต่อ สถานี เป้าหมายคือ Nagoya ที่นี่เคยหลงมาแล้ว 2 ครั้ง ครั้งนี้เราจะต้องเป๊ะ
ก่อนเดินออกจากใต้ดิน จึงดูแผนที่ของสถานีประกอบเป็นอย่างดี แล้วมันก็เป็นไปอย่างที่คิด ...วันนี้ ไม่หลง! เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก และหวังว่าคราวหน้าก็จะไม่หลงเช่นกัน เข้าร้านไป เช็คราคากล้องอย่างเดียว ไม่ดูอย่างอื่นเลย การเดินทางกลับจึงเริ่มต้นขึ้น และแน่นอน เราเลือกใช้รถไฟสายที่ไม่เคยนั่ง ในการกลับหอ
ทุกอย่างสำเร็จลุล่วง สำหรับทริป อยากไปไหนก็ไป
แต่เราก็มาพลาดอีกครั้งหนึ่งสำหรับ night trip ของกลุ่มเพื่อนชาวต่างชาติที่อยู่หอเดียวกัน(เมื่อเช้าก็ตื่นไม่ทัน ตอนเย็นก็ยังกลับมาไม่ทันเค้าอีกกู)

วันนี้กลับมาถึงหอ ประมาณ สองทุ่มครึ่ง ออกจากหอตอนบ่ายสอง.......หกชั่วโมงกับการออกไปข้างนอกที่สุดคุ้มค่า เวลาที่ได้นั่งคือตอนที่กินข้าวเท่านั้น นอกนั้นยืนกับเดิน.....

	ผู้เขียน	หัวข้อ: +++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++ (อ่าน 675800 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้