ความทรงจำตอนอยู่หอ...

[เอ๋อ]

เอาล่ะ หลังจากนอนคิดมาทั้งคืน ก็ได้เวลาริเริ่มโครงการดึงเรตติ้งและโน้มน้าวให้เพื่อนๆ ที่คอยอ่านอยู่ได้แสดงตัว โดยการตั้งกระทู้ที่ทุกคนสามารถแสดงความคิดเห็นได้

เรามาเล่าความหลังครั้งยังเยาว์กันดีกว่า...ใครมีเรื่องอะไรที่จดจำได้สมัยอยู่หอก็ขุดมาแชร์กันเถอะ (ทำตัวเป็นคนแก่ เผื่อเรตติ้งจะพุ่งแรงเหมือนห้องคนแก่ อิอิ) จะขำจะฮาโปก หรือจะประทับใจซาบซึ้งยังไงก็มาบอกกันนะ

เพื่อนๆ ชาวขาประจำ ก็อย่าเอาแต่กัดกันไปมา แซวได้ แต่อย่าลืมแชร์ความทรงจำกันนะ เดี๋ยวกระทู้กลายพันธุ์ไปอีก ส่วนเพื่อนๆ ที่แวะเวียนมา นึกอะไรได้ก็บอกกันมั่งนะ ^^ (เอ๊ะ ฉันไมได้เจ้ากี้เจ้าการใช่ไหมนี่?)

ในฐานะที่เราเป็นคนตั้งกระทู้นี้ เราก็จะขอเล่าก่อน เอาเป็นเรื่องห้องเชียร์ละกัน


ตอนเข้าห้องเชียร์ ส่วนใหญ่ก็จะได้รับชื่อพระราชทานกันใช่ไหม ไหนๆ ใครได้ชื่ออะไรกันมั่ง ส่วนเราด้วยความมั่นใจในชื่อของตัวเองมาก ตอนรายงานตัวก็เลยพูดเสียงดังฟังชัดว่า

"หนูชื่อ นางสาว อรสุธี ชัยทองศรี คณะอักษรศาสตร์ มาจากจังหวัดเชียงใหม่...ชื่อเล่นชื่อ "เอ๋อ" ค่ะ!!!"

เสียงพี่เชียร์ข้างหลังเงียบไปอึดใจ เหมือนกำลังกลั้นหัวเราะ แล้วก็มีเสียงพี่เชียร์คนหนึ่งพูดขึ้นมาแบบกลั้นหัวเราะว่า "ชื่อน้องจริงๆ เหรอคะ"

"ค่ะ!!" อิฉันยังคงเซลฟ์
"น้องนั่งลงได้ค่ะ ชื่อสมตัวดีแล้ว"

เพราะงั้น เราก็เลยแขวนป้ายชื่อ "เอ๋อ" อย่างภาคภูมิใจ เผลอๆ อาจมีคนคิดว่านี่เป็นชื่อพระราชทานของเราก็ได้ มารู้ทีหลังว่านังอ๋อซึ่งนั่งอยู่หลังๆ เราไปแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะถ้าไม่มีเรา มันคงเป็นคนที่ได้ชื่อเอ๋อไปแน่นอน  :lol:

(อย่าลืมมาเล่านะเพื่อนๆ อ้อ หล้า ถ้าฉันทำสำเร็จอย่าลืมสัญญาล่ะ ฉันจดไว้แล้ว  :twisted: )
พี่ๆ ก็โพสได้นะคะ เอาให้เปรี้ยงปร้างเหมือนกระทู้ blog tag ห้อง common room เลย  

แปะนี่ให้ด้วย ช่วยรำลึกความหลัง (ทำขนาดนี้ โพสกันหน่อยเหอะนะ :oops: )

<div><div> </div></div>

[หล้า]

แหม..ยายเอ๋อ เรื่องอื่นลืมได้ เรื่องกินฟรี ลืมไม่เป็นจริงๆ เลยนะแก  :lol:

ชั้นไม่ลืมหรอกจ้า สัญญาแล้ว ไม่กลับคำจ้า  :wink:

[เอ๋อ]

แหม..ยายเอ๋อ เรื่องอื่นลืมได้ เรื่องกินฟรี ลืมไม่เป็นจริงๆ เลยนะแก  :lol:

ชั้นไม่ลืมหรอกจ้า สัญญาแล้ว ไม่กลับคำจ้า  :wink:

หล้า ฉันบอกให้แกเล่าเรื่องไง เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ ต่อไปฉันจะทำตัวเป็นยามบอร์ด ใครพาออกนอกเรื่องจะซ้ำให้ตายคาบอร์ดเลย (เพื่อของฟรี แง่มๆๆๆ  :twisted: )

[Tritti_83]

เอ๋อ แกนั่นแหล่ะคนแรกพาออกนอกเรื่อง
ยังไงก็สนองนโยบายเอ๋อหน่อยแล้วกัน...ก็เป็นเรื่องความแสบของสาวหอเฟื่องฟ้า
เช้าวันหนึ่งเราก็ตื่นอาบน้ำไปเรียนอย่างแจ่มใสตามปกติ...พอเข้าห้องเรียนเพื่อนๆสาวๆ(ขอสงวนชื่อแล้วกัน)ที่คณะก็มองหน้าเราแล้วก็ยิ้มๆป้อนคำถามใส่เราทันทีไม่ให้ตั้งตัวถามว่าเมื่อคืนอาบน้ำกี่โมง...เราเริ่มสงสัยว่าต้องมีอะไรแน่ๆเลยตอบกลับไปว่าไม่รุ้เหมือนกันจำไม่ได้ว่าอาบกี่โมง เจอหมัดชุดสวนมาทันที อาบตอน 3 ทุ่มใช่มั๊ย ที่ห้องอยู่กันเยอะเนอะตั้ง 6-7 คน ปัดใส่เสื้อ สีดำ  วาใส่เสื้อสีขาวสงสัยจะยังไม่อาบน้ำ ท็อปใส่เสื้อกีฬาสีขาว ส่วนแกใส่เสื้อหนังนุ่งผ้าเช็ดตัว:shock:  อึ้งสิครับท่านพูดได้เหมือนตาเห็นขนาดที่ระเบียงมีบังตา แถมมุ้งลวดที่ห้องก็สะอาดจนแสงแทบจะส่องผ่านไม่ได้ แถมเลยระเบียงออกไปยังมีกิ่งจามจุรีกิ่งใหญ่ๆอยู่อีกรู้ได้ยังไง....
เราถามกลับไป   คุณเธอหยิบกล้องส่องทางไกลอันเล็กๆตาเดียวออกมาให้ดู นีไงล่ะอาวุธลับ เห็นหมดเลย...(แสบมั๊ยล่ะ) :x

[หล้า]

โห..ดุได้ใจจริงๆ เพื่อนเรา
เรื่องประทับของชั้นเหรอ มันมีเยอะอ่ะ งั้นชั้นขอเลือกเรื่องประทับใจรูมเมทชั้น

เราอยู่ห้อง 508 ตึกพุดตาน มีเพื่อนร่วมห้อง 2 คน ชื่อ ปอ กับ ปอนด์ เราทั้งสามเป็นสาวครุศาสตร์
- ปอ  เป็นคนเมืองนคร (นครศรีธรรมราช)
- ปอนด์ จากนครปฐม

จำได้ว่าวันแรกที่เข้าหอพัก เราเอาของไปไว้ที่ห้อง ก็เห็นกางเกงยีนส์แนวๆแบบผู้ชาย ตัวหนึ่งตากอยู่หลังห้อง ก็ตกใจแกมสงสัย (ทำคิ้วชนกัน) เอ้...รูมเมทเราเป็นทอมอ่ะเปล่าว๊า  
พอได้เจอตัวจริง ออกจะหวาน น่ารัก พูดน้อย (ต่อยหนัก) ล้อเล่นๆ  :wink:

ส่วนปอ เราเจอกันที่คณะอยู่แล้ว เพราะเรียนมัธยมศิลป์เหมือนกัน แต่ต่างเอก
เรากับต่องเคยไปเที่ยวบ้านปอที่นครฯ แล้วก็มาเที่ยวต่อที่เกาะสมุย ขอบอกว่าประทับใจมากๆ
(เสียดาย น่าจะมีรูปมาประกอบเนอะ ) กินกันแหลกลาน

เราอยู่ที่ห้อง เหมือนเป็นแม่ (บ้าน) ปอนด์จะชอบนั่งวาดรูปแล้วก็นอนฟุบ+น้ำลายเยิ้มอยู่ที่โต๊ะ ๖คาชุดนิสิต)
ส่วนปอจะชอบนอนก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ (บางที นอนยาวจนถึงเช้า) ==> ซักแห้งนั่นเอง  :lol:
เราก็จะคอยปลุกปอนด์ บางทีก็แทบจะอุ้มไปนอนบนเตียง
และก็ปลุกปอให้ไปอาบน้ำ  บางครั้งก็สำเร็จ บางครั้งก็ไม่   :wink:  
แต่เราก็มีความสุขมากที่ได้ทำหน้าที่นี้

ยายเหมี่ยวเคยวาดรูปล้อเลียนพวกเรา เป็นรูปที่หล้ายืนโวยวายบอกปอ(ที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ)ให้ไปอาบน้ำ ปอก็ร้องให้ มือหนึ่งก็เช็ดน้ำตา อีกมือก็ยื่นไม้ไปสะกิดยายปอนด์ที่นอนน้ำลายเยิ้มอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ  (อันนี้ต้องขอบใจเหมี่ยวมากๆ  :wink: )

เม้าท์แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวงานไม่เสร็จ  :lol:

[khesorn mueller]

May I jam,Nong Err??

My impression about dorm.life ...one of it...the radio...by my room 705 I lived with another 2 senior:one is horying head from pol.sci( :wink: )another is law 25,she has a really big stereo on her bed..I was afraid she would make any loud noise in the room..but no,P.head hor always stop her to do that...then I think,khun pee needed no expensive stereo  but a cheap one as she never has a chance to make it loud capacity like any stereo should be...my radio??a cheap one...I carry to Germany ..it still work untill today at the sauna room...the only memory to my RCU time!!!
Tell me,boy and girl how old is this radio..who say it right,get a milk chocolate from p.Ning .
p.nn

[Tritti_83]

เข้ามาดีใจกับเอ๋อที่กระทู้นี้กระแสตอบรับค่อนข้างดี....

[หล้า]

ตอบพี่หนิง ....วิทยุนี้อายุประมาณ 20 กว่าปีค่ะ (ถูกไหม๊น๊า จะได้กินช๊อคโกแลต)  :wink:

ตริ ที่ห้องเราก็มีกล้องส่องทางไกลอยู่อันหนึ่ง ไม่ใช่ของเรานะ ของปอ (ปอเราไม่ได้เผานะ )  :lol:

[Tritti_83]

อันนั้นรึป่าวที่เอามาส่องอะ สารภาพมาจะไปฟ้องอาจารย์...

[khesorn mueller]

My impression about RCU life...a chance to get know a lot of police academy,military academy handsome man,who visit their friend at Horchai!!!why I have a chance to get know them I can't remember anymore...but one man I never forget him..as he stay overnight by his friend..on Sunday and he needs to go back to the base...he had a long hair..no time to let it cut in the shop anymore..what to do??he let me and my best friend,P.Poh..cut it behind Hor chai 1..near the pond beside the bamboo bush....mouthtaek and cut,cut his hair and laugh,then cut a bit here and there....werrrrrr.....it was not right..there were a hole in the middle of his head...really ugly looks really like a mousebiting area middle in his head....
I still feel guilty untill today...but hair can grow after,so when I saw him ...I feel he try to hide away from us both,herr,herr
p. :twisted:  :twisted:

[ป.ปลา]

อืม... ความทรงจำสมัยอยู่หอ เยอะมากๆ  (ก้อคนมันป๊อบปูล่าอ่ะนะเคอะ) ฮี่ๆๆๆ


เอาความทรงจำแรกๆ ก่อนเลยนะ

เราเข้ามาพักที่ห้อง 1229 ตึกชวนชม (ตึกเดียวกันกับเพื่อนเอ๋อ)
วันที่ย้ายของเข้ามาอยู่ พี่เมทเรายังไม่กลับมาจากบ้าน
เราเลยครองห้องซะ

อยู่จนเกือบ อาทิตย์นึง พี่ๆ เค้าก็มา
แต่ตอนพี่เค้ามาเราไม่อยู่ มัวไปเตร็จเตร่กับเพื่อนๆ

พอเข้ามาในห้อง พี่ยุ้ย 41 กับพี่น้อย 42 ก็มองหน้าเรางงๆ
พวกแกก็ยิ้มๆ ให้นะ แต่หน้าตาเหมือนผิดหวัง

ตอนแรกเราไม่ได้ถามอะไร
แต่หลังๆ มาเริ่มสนิทแกบอกว่า ทีแรกนึกว่าน้องเราน่ะจะเป็นคนตัวอ้วน
อ้วนมากๆ ตัวใหญ่มากๆ แต่พอเจอตัวจริง กลับไม่ใช่อย่างที่คิด

เราเลยถามพี่ๆ เค้าว่าทำไมคิดแบบนั้น
แกตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "ดูจากเสื้อชั้นในที่ตากไว้ตรงระเบียงอ่ะ" 5555

เดี๋ยวมาเล่าอีก เอาตั้งแต่ ปี 1 ถึง ปี 4 เลยมะ มีเรื่องในห้องเชียร์ด้วยล่ะ เหอ เหอ

[ปอย]

มาตามคำโฆษณาของนังเอ๋อ เพลินดีเนาะบอร์ดนี้
ได้เวลาเราเม้าท์บ้าง ความทรงจำเกี่ยวกะหอเหรอ

เราอยู่หอชวนชมห้อง1216 อ่ะ ภาพที่ติดตาที่หลอกหลอนมาจนถึงทุกวันนี้ก็คือ ตู้เย็นหอชวนชมที่ชั้นสามอ่ะ ภายนอกเต็มไปด้วยคำสาปแช่งขโมย ภายในก็นะ..น้ำแข็งพันปีชัดๆ แถมของแช่ก็นะ ดีบ้างเน่าบ้าง นึกภาพเอาเองละกัน แหวะๆ :?

[party]

มาเล่าความทรงจำดีๆเหมือนกันจ้ะ

แต่เป็นความทรงจำดีๆที่เพื่อนสุด love ของเราทำให้เรา แต่ไม่รู้ว่า she จะจำได้หรือเปล่า... :wink:

เรื่องมันมีอยู่ว่า...หลังจากกลับจากเรียนที่คณะ แล้วกลับหอตามปกติ เรารู้สึกไม่สบาย กลับมานอนที่ห้องเพื่อจะพัก...กลับมาห้องด้วยความว่างเปล่าเนื่องจากว่า คณะเราเลิกเรียนประมาณเที่ยง... ทำไมมันเงียบอย่างนี้วะ...เออ..ไม่เป็นไร นอนสักพักเดี๋ยวอาการคงดีขึ้น เราหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่า ตื่นมาอีกทีมืดแล้ว อาการปวดหัวรุนแรงมากขึ้น มีไข้ตัวร้อน อ้าว...น้องก้อยังไม่มา...

เราลยตัดสินใจ โทรหาไก่(นามที่รู้จัก...ป้าไก่) ด้วยหวังว่า จะบอกเพื่อระบายความเจ็บปวดเท่านั้นเอง

ไก่  : ไปเที่ยวณ.ที่ใดที่หนึ่ง กับเพื่อน ซึ่งไม่ใช่ใกล้ๆหอเลย ดูท่าทางครึกครื้นเชียว  :cry:
ปาร์ :  เราไม่สบายปวดหัววะ
ไก่  : เป็นไรมากหรือเปล่า แล้วกินยาหรือยัง ตอนนี้อยู่ไหน แล้วน้องกลับยัง
ปาร์ : (จะถามมามากมายไปทำไมเนี้ยะ...ปวดหัววุ้ย :? )   กินยาแล้วนอนอยู่ที่ห้อง
ไก่  :  เดี๋ยวชั้นจะรีบกลับนะ

คำว่า "เดี๋ยว" ของไก่นั้น เราคิดว่าคงหลังจากที่ทานข้าวกับเพื่อนเสร็จแล้วมั้ง

เปล่าเลย หลังจากนี้อีก 30 นาที she ก้อเข้ามาที่ห้องเรา ทั้งๆที่ she อยู่ห้องข้างบน

แล้วอยู่เป็นเพื่อนเรา ตลอดเวลาเลย

เราซึ้งมากเลยจริงๆนะ และยังจำได้ดีจนตอนนี้ ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของ she เลย ที่จะกลับเร็วขนาดนั้น แต่she ก้อทำได้

เรารักไก่นะ... :cry:  :cry:

[Tritti_83]

:cry:  :cry: มาขอร่วมซึ้งกับน้ำใจป้าไก่ด้วยคนครับ

[หล้า]

ป้าไก่ น่ารักที่สุดเลย จุ๊บๆ 2 ทีเป็นรางวัล  :wink:

[veekung]

มาลงชื่อไว้ก่อนยังอ่านไม่หมดเลย แล้วจะมาเล่าบ้างนะเรื่องแม่บ้านหอชายแอบดูเรากำลัง....อยู่ :lol:

[หล้า]

:shock:  :shock:  :shock:  แม่บ้านเค้าแอบดูวีอาบน้ำเหรอ
รีบมาเม้าท์ด่วนเลยนะ ชั้นอยากรู้ใจจะขาดแล้ว  :lol:

[Tritti_83]

อะจิงดิ:shock:

[Max]

พี่เล่าบ้างเอาอารมณ์น้องปาร์นะ


มีเย็นวันนึง พี่หม่ำอาหารที่หอนี่ล่ะที่โรงอาหาร

ตกเย็นพี่อาการอาหารเป็นพิษครับ  อ๊วก ออกมาจนแบบหมดแรง

คือกินอะไรก็อ๊วกน่ะครับ  อ๊วกตลอดเวลาต้องถือถุงพลาสติกติดตัวเลย

แบบไม่มีแรงจะเดินเลยทีเดียว  ตอนนั้น มันอยู่ในช่วงสอบล่ะครับ

ก็ไม่มีใครจะสนใจพาเราไปโรงพยาบาลเท่าไหร่ครับ  คืออยากไปนะ ไม่ไหวแล้ว

แต่ไปคนเดียวไม่ได้ มันอ๊วกตลอด+ไม่มีแรง  

            ก็มีเพื่อนคนนึงชื่อ "แขก"  อยู่คณะศิลปกรรม  พาพี่ไปโรงพยาบาล

คือทำธุระให้หมดตั้งแต่ติดต่อหมอ + อยู่ดูแลยันเช้าเลยน่ะ  เพื่อนคนนี้

เค้าอยู่เฝ้าพี่เกือบทั้งคืนล่ะครับ  หมอให้ยา + น้ำเกลือ อาการดีขึ้นก็พากันกลับหอครับ

ประทับใจในน้ำใจเพื่อนคนนี้มากครับ  ทุกวันนี้ยังไม่ลืมน้ำใจนี้เลยครับ  :wink:

[เอ๋อ]

โห...มาอ่านเรื่องปาร์แล้วรู้สึกดีใจมากเลยที่อยู่หอ เพราะเรามีเพื่อนเยอะแยะไว้คอยช่วยเหลือเวลาลำบากแบบนี้แหล่ะ (คิดสภาพสิว่า ถ้าอยู่หอนอกคนเดียวแล้วป่วยจะเป็นยังไง) โดยเฉพาะเราผู้อ่อนแอขี้โรค เข้า รพ. ทุกปี (ดูไม่น่าจะอ่อนแอเลยใช่มะ?)

มีบ่อยมากๆ ที่พี่เมทของเราต้องหามเราไป รพ. เพราะเราป่วยเป็นโรคกระเพาะ มีอยู่หนนึง เราปวดท้องตื่นขึ้นอ้วกแต่เช้า พี่เมท 1119 ชช ของเรา (พี่เก๋ อักษร_82 และครูนก ครุ_82) เพิ่งทำรายงานเสร็จไปตอนใกล้รุ่ง ก็ต้องพาเราไป รพ. ดูแลเราตลอด กลับมาก็มานั่งปั่นรายงานต่ออีก...ซึ้ง ทุกวันนี้เรากับพี่เมทสนิทกันมาก เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน เพราะอยู่ด้วยกันตั้งสามปี

อีกหนนึง เราเป็นไข้หวัดใหญ่ เป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ ไม่มีใครอยู่ห้องเลย เพื่อนๆ ก็ไปฝึกงานกันหมด เราโทรหาไอ้ปอย (ซึ่งฝึกงานที่เนชั่น) ด้วยเสียงอ่อนแรงมาก ไอ้ปอยเลยโทรหาญี่ปุ่นซึ่งฝึกงานที่ไซต์งานหอพุดซ้อน พอมาถึงใต้หอ ป้าดาวก็โฟนขึ้นมา แต่เราหมดแรง ขยับหนังตายังไม่ขึ้นเลย ป้าดาวเลยขึ้นมาดูเรา แล้วประคองเราลงไปแล้วเรียกญี่ปุ่นมาอุ้มเราไป รพ. พอไปถึง รพ. อีญี่ปุ่นก็แจ้งแก่พยาบาลว่า เราเพิ่งกลับมาจากสิงคโปร์ได้ 2 อาทิตย์ ตอนนั้นโรคซาร์กำลังระบาด พยาบาลทำสีหน้าตกใจ ชี้มือออกไปนอกห้องแล้วบอกให้รีบเอาเราออกไป (นึกแล้วก็ขำ) แต่ต้องขอบคุณเพื่อนญี่ปุ่นที่คอยอยู่เป็นเพื่อนเรา(ขนาดสงสัยว่าจะเป็นซาร์ มันยังบอกว่าไม่กลัวเลย)

อีกหนหนึ่ง (บอกแล้วว่าป่วยบ่อย) เราเกิดปวดท้องตอนตี 5 วันนั้นน้องเดียร์ บัญชี_84 มานอนด้วยที่ห้อง พอเราปวดท้องทุรนทุราย อ้วกด้วย น้องก็โทรไปหาเพื่อนๆ ที่หอชาย ให้ช่วยพาไป รพ. วันนั้นได้เพื่อนซูมมาอุ้มไป รพ. อีกแล้ว (นี่ไม่ใช่แผนฉันนะยะ)

อีกหนหนึ่ง คราวนี้อาการหนัก ไข้ขึ้น ตัวร้อนมาก ผื่นขึ้นเต็มตัว เราโทรหาเพื่อนปอยซึ่งกำลังกินข้าวสวีทอยู่กับเพื่อนอาร์ม เพื่อนก็รีบมาพาเราไป รพ. สรุปว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ เราต้องนอน รพ. 4 วันแน่ะ เพื่อนๆ ไปเยี่ยมกันเยอะแยะ จน รพ. ต้องรีบหาห้องพิเศษให้เรา ก่อนที่เตียงอื่นๆ จะรำคาญ (อีหนึ่งมันเอาสายออกซิเจนเราไปจุ่มน้ำดูฟองอากาศอ่ะ คิดดู๊ มาแย่งเตียงเรานอนด้วย) พ่อแม่เราลงมาจากเชียงใหม่ แต่พอเห็นมีเพื่อนมาเยี่ยมเราเต็มห้อง พ่อกับแม่ก็เลยออกไปชอปปิ้งกันสบายใจ... :x ไม่มีห่วงลูกเลย

สรุปแล้ว...ความทรงจำตอนอยู่หอเป็นสิ่งมีค่ามากๆ สำหรับเรา มีทั้งเรื่องดีๆ เรื่องฮาๆ เอาไว้เดี๋ยวมาเล่าอีกนะ  :lol:

[หล้า]

อืม...อ่านเรื่องของพี่แม๊กแล้ว น่าดีใจมากพี่ที่ได้เจอเพื่อนดีๆอย่างงี้   :wink:

ยายเอ๋อ  แกนี่ป่วยบ่อยจริงๆ เป็นเพราะแกไม่ค่อยออกกำลังกายหรือเปล่า
น่าอิจฉาแกมากมีผู้ชายมาอุ้มตั้งหลายคน หรือว่าจะสงสารผู้ชายดี ฮ่าๆๆๆๆ   :lol:
ยังไงแกก็น่ารัก (อันนี้ชั้นพูดตริงนะ ไม่ขี้จุ๊)  :wink:

มีเพื่อนดีๆอย่างงี้ ต้องรักษาความสัมพันธ์เอาไว้นะ เดี๋ยวนี้เพื่อนดีๆ มีน้ำใจเริ่มหายากขึ้นทุกทีๆ

[ป.ปลา]

อ่านเรื่องของเพื่อนปาร์ พี่max และของเอ๋อ แล้วรู้สึกดีจังเลยนะ
เพื่อนๆ ที่หอ มีน้ำใจ จริงๆ      

[veekung]

เพื่อนกันเนอะ ยิ่งกินนอนอยู่ด้วยกันขนาดนี้ สี่ปี ไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว แต่ทำไมตอนเราอาหารเป็นพิษนอนลุกไม่ได้หนึ่งวันเต็ม ๆ ไม่มีใครสนใจเลยอ่ะ  :cry:  :cry:  แต่ก็นะเราไม่พูดเองเก็บความรู้สึกเก่งซะด้วย ไม่แปลกหรอกที่เค้าจะไม่รู้ :cry:

[หล้า]

อย่าเสียใจไปเลยวี เค้าอาจมีเหตุผลของเค้าก็ได้ที่เราก็อาจจะไม่รู้เหมือนกัน
(หรือว่าแกไปแกล้งอะไรเค้าไว้ก่อนหรือเปล่า ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นนะ  :wink:  )
แล้วทำไมแกไม่โทรเรียกชั้น เดี๋ยวชั้นบุกขึ้นหอชายเอง  :lol:  :lol:

นี่แหละ เพื่อนก็ต้องมีทั้งที่ดีและดีไม่มาก  เป็นสีสันไงแก
แต่อย่างน้อยแกก็ยังมีเพื่อนให้เลือกคบนะ

ว่าแต่ วีจะรับหล้าไว้เป็นเพื่อนในหมวดเพื่อนดีๆ สักคนไหม๊จ๊ะ  อะครึ่มๆๆ  :lol:  :lol:  :oops:

[veekung]

เพื่อนหอนี่จัดอยู่ในหมวดเพื่อนดีถึงดีมากทุกคนนะขอบอก :wink: