นายสุริยา ทัศนียานนท์ >กาลครั้งหนึ่งนานแล้ว

สุปองเป็นวิศวกรหนุ่มใหญ่ผมดกรูปหล่อทำงานมาแล้วหลายปี ถึงแม้จะมีตำแหน่งงานดีเงินเดือนดีแต่เขาก็ยังหาแฟนไม่ได้สักที วันหนึ่งเขาไปส่งจดหมายที่ไปรษณีย์ เขาเห็นชายสูงอายุหัวล้านพุงพลุ้ยอยู่คนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับจดหมายกองโต เมื่อเขาเดินเข้าไปชะโงกดูเห็นชายสูงอายุคนนี้กำลังเอาแปรงเล็ก ๆ ขนาดแปรงยาทาทาเล็บป้ายน้ำหอมใส่โปสการ์ดแล้วใส่เข้าไปในซองสีชมพูซองแล้วซองเล่า

สุปอง : จดหมายรักหรือครับ ?

ชายสูงอายุ : ครับ จดหมายรักทั้งหมดเลย

สุปอง : โห ขอดูหน่อยได้ไหม ?

เมื่อชายสูงอายุยื่นซองจดหมายมาให้บุญดอน เขาเห็นชื่อผู้รับบนหน้าซองเป็นชื่อผู้หญิงเมื่อเปิดซองดู กลิ่นหอมของน้ำหอมโชยมาเตะจมูกมีข้อความบนโปสการ์ดที่เป็นรูปหัวใจสี ชมพูเขียนด้วยลายมือสวยงามอ่านว่า
" ที่รัก คิดว่าคุณคงประทับใจนะครับ ผมหวังว่าจะได้เจอกับคุณอีก จากผม สุริยนต์ "
สุปองรู้สึกทึ่งมากที่ชายสูงอายุหัวล้านพุงพลุ้ยคนนี้จะมีทีเด็ดถึงกับมีแฟนได้มาก ขนาดนี้ ในขณะที่หนุ่มรูปหล่ออย่างเขายังหาแฟนไม่ได้แม้แต่คนเดียว เขายื่นซองจดหมายคืนด้วยความอิจฉา

สุปอง : คุณทำอย่างไรจึงได้มีแฟนมากขนาดนี้ ? ช่วยบอกหน่อย

ชายสูงอายุ : พวกเธอเหล่านี้ไม่ใช่แฟนผมหรอก พวกเธอแต่งงานหมดแล้ว

สุปอง : อ้าว แล้วคุณส่งจดหมายรักเหล่านี้ไปถึงพวกเธอทำไม ? เดี๋ยวสามีเขาก็เข้าใจผิดหรอก

ชายสูงอายุ : ก็ผมเป็นทนายความผู้เชี่ยวชาญคดีหย่าร้างไงครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นายสุริยา ทัศนียานนท์ >กาลครั้งหนึ่งนานแล้ว (อ่าน 1172589 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้