เรียนอดีตชาวค่ายหอ ทุกท่านเพื่อทราบและพิจารณา
1.ค่ายโรงเรียนบ้านหนองจิก เป็นค่ายหอ ครั้งที่ 4 ปีการศึกษา 2517 มี รศ.ดร.พงษ์ธร จรัญญากรณ์ รุ่น 14 อาจารย์วิศวจุฬาฯ เป็น
ประธาน ค่ายระหว่างปี คุณพรชัย เกตุเล็ก 16 เป็นผู้อำนวยการค่ายไปออกค่าสร้างปี 2518 ผมรุ่น 13 จบกันไปแล้ว ผมก็ยังไปช่วยน้องที่ค่ายนี้
เป็นค่ายที่เริ่มสร้างจาก 0 โดยไม่มีโครงเสาและหลังคาให้เช่นโรงเรียนบ้านหนองหว้า ( ค่าย 3 )และโรงเรียนบ้านโนนสำราญ( ค่าย 2) คือสร้างทั้งหลังร่วมกับชาวบ้านตั้งแต่ลงเสาเอก ต้นแรก เลยละครับ
ดังนั้นยกย่องได้เลยว่า เป็นผลงาน สร้างทั้งหลัง ผมยังจำชื่ออาจารย์ใหญ่ ครูพุฒิพงษ์ ปะกาเวสา เป่าแคนเก่งมาก
ภายหลังค่ายยังเขียนจดหมายติดต่อถึงกันอยู่ น่าเสียดายแกเสียไปในราว 10 ปีที่ผ่านมา ผมได้วิชาแคนจากแกส่วนหนึ่งครับ
ดังนั้นโรงเรียนบ้านหนองหว้า เป็นค่าย 3 ปีการศึกษา 2516 คนละค่ายกับหนองจิกซึ่งเป็นค่าย 4
โรงเรียนบ้านโนนสำราญ เป็นค่าย 2 ปีการศึกษา 2515 คุณสมพงษ์ วิทย์ศักดิ์พันธ์ อักษร 13 เป็นประธาน
ค่ายระหว่างปี พี่แฉก อนุชิต เมฆศิขริน ถาปัด12 เป็นผู้อำนวยการค่าย
โรงเรียนบ้านดงเสลา เป็นค่าย 1 ปีการศึกษา 2514 พี่เอนก นาคะบุตร12 เป็นประธานค่ายระหว่างปี
พี่ตือ โสภณ ภิญโญลักษะณา ถาปัด 12 เป็นผู้อำนวยการค่าย
2.สมาชิกค่าย 3 ส่วนหนึ่ง หายไปประมาณ 10 วัน เนื่องจากไปค่ายส่งเสริมเยาวชน(ในช่วงเวลาเดียวกัน) ที่บ้านบางทรายน้อย ตำบล
หว้านใหญ่ อ.มุกดาหาร ประกอบด้วยผม(จากภาพผมมีด้ายผูกขวัญที่ข้อมือมาแล้ว) รุ้ง 15 วชิราภรณ์ สุระวัฒนพงษ์(ภรรยาคุณสุธรรม แสงประทุม)ซึ่งเป็นคนจังหวัดนครพนม หน่อง15 พันทิพย์ ตะพานแก้ว นพ.สุรเกียรติ อาชาสันติสุข 15แม้ว13 และเทพไชย วิโนทัย สม.15 ไม่มีใครทิ้งความรับผิดชอบจากค่ายหนองหว้าไปหรอกครับ ที่อยู่ค่ายนะก็ รศ.ดร.พงษ์ธรฯ ผู้อำนวยการค่ายไงละครับ วางแผนดีจนไม่มีใครรู้
3.โดยปกติ ชาวบ้านจะมีฝีมือการสร้างบ้านไม้อยู่แล้ว เพราะใครจะปลูกบ้านใหม่ก็จะมาช่วยกันลงแขก โรงเรียนที่จะสร้างเป็นสาธารณะสมบัติของลูกหลานเขา ชาวบ้านเขามาช่วยกันทำอยู่แล้วครับ ระหว่างนั้น หากบางรายการย่อยไม่เรียบร้อย ชาวบ้านเขาก็ช่วยกันทำต่ออยู่แล้ว ไม่ซีเรียสเลย ภาพชาวบ้านทำไม่ค่อยมีเพราะกล้องเราคงไม่ค่อยจะถ่ายพวกเขานะครับ ถึงถ่ายภาพไว้ ชาวค่ายคงไม่สั่งอัดเก็บไว้นะ
4. ในช่วงระหว่างปี การหาทุนส่วนหนึ่งนะครับ เรามีหนังสือขอบริจาคไปตามมูลนิธิการกุศลต่างๆ เช่น มูลนิธิส้มจีนฯ เมื่อใกล้จะไปค่าย เราได้ติตต่อมูลนิธิแฮรี่ ดูแรนส์ (ชาวคานาดา) ผ่านทางพี่เย็นฤดี วงศ์พุฒ และ/หรือพี่เอนกด้วยมั๊ง ได้ทุนการศึกษาให้เด็กโรงเรียนบ้านหนองหว้า 3 คน ได้เรียนต่อ ป.5 ปัจจุบัน คงจะมีอายุราว 46 ปี
4.1 ผมยังมีการติดต่อกับพี่เย็นฤดี อยู่ ปัจจุบันพี่เป็นประธานมูลนิธินี้ในชื่อภาษาไทยว่า " มูลนิธิการศึกษาเพื่อชีวิตและสังคม " (ใครสนใจลองเปิดดูครับ
harry_durance@yahoo.com)
4.2 ผมเพิ่งได้เบอร์โทร.จากโด่ง จึงติดต่อขอให้ ผู้อำนวยการโรงเรียนหนองหว้า คุณสมพงศ์ ช่วยกระจายข่าวตามหาเด็ก 3 คน ที่เคยได้ทุน และทายาทของผู้ใหญ่มี จุลม่วง มาร่วมงานด้วย
4.3 ทราบจากโด่ง พรชัย16(ในที่ประชุมหอ) ว่ามีเด็กที่ควรได้รับการสนับสนุนทางการศึกษาและยากจนจำนวนหนึ่ง ผมจึงแจ้งความจำนงขอรับเป็นผู้อุปถัมท์ 1 คน ได้แจ้ง ผอ.สมพงษ์ แล้ว
จึงเรียนข้อเท็จจริงให้ชาวค่ายหอ ได้ทราบ เพิ่มเติม เพราะผมเป็น ประธานค่ายนี้ ระหว่างปี 2516 จึงจำข้อมูลได้มาก ผ่านการคิด/สำรวจค่าย/วางแผน-เตรียมการ ร่วมกับกรรมการค่าย ทั้งหมด
ระหว่างเตรียมการ ได้ติดต่อสมาคมนิสิตเก่าจุฬาฯ อุดรธานี ซึ่งมีพี่ดาวสิริ อยู่ประเสริฐ(ผจก.แบงค์กรุงเทพ สาขาอุดรฯ) และ นพ.ปัญญา อยู่ประเสริฐ เป็นแกนหลัก และผู้ว่า นายเอนก สิทธิประศาสธ์ พวกพี่ๆเลี้ยงอาหารเรา ระดมบริจาคเงินช่วยพวกเราอีก เป็นค่ายที่อบอุ่นจริงๆ
ขอเชิญชวนชาวหอผู้ใจบุญ ปลอดภาระแล้ว ได้พิจารณาช่วยกันสร้างคนเถอะครับ คนคือทรัพยากรที่ดีกว่าทรัพยากรอื่นๆ
ทรงคุณค่าได้ยาวนานที่สุด แต่สิ่งปลูกสร้างโรงเรียนย่อมชำรุดเปลี่ยนแปลงสร้างใหม่ได้เสมอ แต่เด็ก สร้างเขาได้ช่วงหนึ่งเวลาเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปโอกาสก็น้อยลงไป
พนัส 13
