จำเลยรักเละตุ้มเป๊ะ

[Dr.Poot]

พี่หนิงขา

 นู๋เป็นนักแสดงที่ดีค่า แล้วแต่ผู้เขียนบทเลย  

[khesorn mueller]

Fit to the handsome too!!!he likes to trace you by web...I saw it...so let P.Kuson do it in opposite in the scene
p. :twisted:

[KUSON]

กรุงปักกิ่ง4000ปีก่อน
  ฉากในวังพระเจ้าจิ๋นซี้แหงแก๋
    จอมยุทธเรนชื่นชมความงามของสาวน้อยจู้อินไถ่(พุฒ)
   เฮ...สาวพุฒช่างงาม จริ่งหนอเฮ   แต๊ง แตง แต่ง แตง ...เรนร้องเพลงเกี้ยวพุฒ
    เฮ...ท่านเรนก็งามสง่าจริงหนอเฮ  เฮ้ เฮ เฮ่ เฮ......น้องพุฒร้องรับ
    จะมีใครใหนงามเท่าเป็นมิมี  ติ๊ง แตง แต่ง แตง.....แป๋งตลกหลวงร้องมั่ง
     เอ้าช่วยกันร้องเพลงหน่อยซิเฮ........ปลาผู้ช่วยแป๋งช่วยเสริมรับ
    ( เสียงพากแบบงิ้ว)
    แม่หญิงปลาเล่าเรื๋อง(เสียงขึ้นจมูกแบบงิ้ว)
     ตั้งแต่จอมยุทธเรนรับนางจูอินไถ่ พุฒเข้ามาอยู่ในวัง ดูท่านมีความสุขเหลือเกิน วันๆก็เอาแต่ร้องเพลงจีบ อุ๊ยเหมาะสมกันดีนะเจ้าคะ เคี๊ยกๆๆ�

[KUSON]

ณ.กระท่อมในชนบทอีกมุมหนึ่งในปักกิ่ง สองแม่ลูกคุยกัน
   จางซูอิ๊(เอกบดินทร์) แม่สงสารเจ้าจริงๆ ตั้งแต่พุฒเข้าอยู่ เจ้าช่างเหงาเหลือเกิน...แม่นางตุ๊14เอ่ย
    เพื่อความสุขของน้อง ข้าทนได้ เสมอ......จางซูเอกว่า
    เจ้ามิคิดไปเยี่ยมน้องบ้างรึ........แม่นางตุ๊ถาม
    เพื่อท่านแม่ ลูกยินดี........จางซูรับคำดีใจ
  หมายเหตุ แม่นางตุ๊สาวชรา มีธิดาโฉมงาม1คน คือ จู้อินถ่ายพุฒ ส่วน จางซูอิ๊เอกเป็นบุตรบุญธรรม นางตุ๊ไม่ทราบว่าบุตรสาวและบุตรบุญธรรมรักกัน ด้วยความจน นางเอาลูกสาวไปมอบให้จอมยุทธเพื่อขัดดอก เอ๊ย เพื่อความรุ่งเรืองเฟื่องฟูแก่ชีวิตอิสตรีของธิดาสาวของนาง สร้างความ ปวดใจแก่จางซูอิ๊ยิ่งนัก  
      (เพลงรักชาวเรือ)
     จางซูอิ๊ จูอิ้นไถ่ .......เฮ่ เฮ้ เฮ....ขับร้องโดยหนูปลา
   ( คนรุ่นเก่าฟังเพลงนี้แล้วเช็ดน้ำตา สงส่ารพระเอก และนางเอก)

[khesorn mueller]

4000 years???
oh,no....let me try

one emperor.fit to him..4000 years!

or elder..much more elder...herr,herr...emperor Aekbadin!

nn

[KUSON]

ในวังหลวง
    ข้า จูอินใถ่พุฒ อยู่ในวังสุขสบาย แต่ข้าเหงาเป็นิ่งนัก....พุฒรำพัน
    ข้าคิดถึงท่านแม่ คิดถึงพี่เอก คิดถึงบ้าน ฮือๆๆๆ.......พุฒร้องให้โศกเศร้า
    เอ๊ะ น้องพุฒใยร้องให้ ใครทำเจ้ารึ.......จอมยุทธเรนสงสารพุฒจับใจ
    มิได้เพคะ ขยะเข้าตา เพคะ......พุฒปิดบังความจริง
    เร็ว นังข้าหลวงแป๋งกับปลา รีบไปเด็ดดอกเหมยถวายน้องจูอิ้นพูฒ...จอมยุทธเรนออกคำสั่ง
    เพคะ......แป๋งและปลาหายไปสักครู่หอบดอกเหมยกองใหญ่มาให้
    เจ้าชอบไม๊......เรน จอมยุทธเสียบดอกเหมยทัดหูพุฒ
     เพคะ......จูอิ้นไถ่พุฒพยัคหน้า พลางรู้สึกอบอุ่น

    ข้างฝ่ายจางซุอิเอกบดินทร อุตส่ารอนแรมเดินทางมาหาน้องพุฒด้วยใจจดจ่อ น้องพุฒของพี่เอก เสียงเรียกร้องแทบระเบิดออกมานอกอกของเอกบดินทร

[KUSON]

ใช่แล้วจ๊น้องหนิง รูปแรกน้องพุฒ รูปสองเรน รูปที่สามท่านแป๋ง

[suriya2513]

ไม่น่าจะเก่าแก่ถึง 4000 ปี แต่ไม่กล้าเถียงท่านนักเขียนเขา
เพราะเพิ่งไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์ไดโนเสากันมา ตอนไปส่งพี่ดร.ปิ้ง เกียรติพงษ์
อ.กุศลอาจจดบันทึกปูมมาก็ได้ ขืนแย้งส่งเดชเดี๋ยวหน้าแตก

[khesorn mueller]

Dinosaurier or the emperor?P.Pong.
nn

[suriya2513]

the emperor ไม่น่าจะเกิน 2000 ปี
วันที่ไปพิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ วิทยากร ได้ให้ความรู้เกี่ยวกับมนุษย์จากโบราณจนถึงปัจจุบันด้วย

[khesorn mueller]

I am homosapien ka,P.Pong
nong homoerectus

[KUSON]

คิกๆๆๆ ขออภัยครับ ละครเรื่องนี้อยู่ในรัชสมัยจิ๋นซีฮ่องเต้ครับ(CHIN)
ยุคนี้ มีการสร้างกำแพงเมืองจีนและ เป็นที่มาของละครเรื่องนี้ด้วยละ
221-207  ปีก่อนคริสตกาลครับ
ส่วนเลข4000 ปี เป็นผลจากการที่กุศลไปแย่งคอมพิวเตอร์ของวัยรุ่นข้างบ้านอายุ10ขวบ
กว่าจะได้พิมพ์ เกีอบแย่แนะ วัยรุ่นเขาจะอัดเอาเพราะกุศลไปแย่งที่เขาครับ

[KUSON]

TITLEชื่อดารา ตอน กำแพงเมืองจีน (ภาคอวสาน)
  พระเอก
   เรน            แสดงเป็น    จอมยุทธเรน
   เอกบดินทร์    "          จาซุอิ๊
    นางเอก
    น้องพุฒ        "            จูอิ้นไถ่
     น้องหนุงหนิง  "          สาวชาวสวน
    ดาราอื่นๆ
    พี่ตุ๊                 "           แม่นางเอก
    พี่อ่าอ้า           "            พี่จอมยุทธ
    พี่แป๋ง ปลา ปิ๊ด   "          ตลกหลวง
    กูศล เริง            "          จอมแสบ
    ดารารับเชิญอีกคับคั่ง

[KUSON]

คืนพระจันทร์เต็มดวงในวังหลวง
  น้องพุฒ จางซูอิ๊ มองพระจันทร์เต้มดวงด้วยความเหงา คิดถึงแม่ และพี่เอกจู้อินถ่าย นางถอนหายใจและร้องเพลง
    (เพลงลาวดำเนินทราย)
   แสงจันทร์นวนผ่อง เมื่ออยู่กับคู่ประคอง.......จางซุพุฒร้องนำ
    แศงจันทร์เฉิดฉัน  แต่นวลยิ่งนวนกว่านั้น......จอมยุทธเรนร้องตอบ

    หอมเอยบุบผา  แก้มเธอนั้นหอมยิ่งกว่า......ฮ่องเต้หยอก
    ช่างน่าหยิกขาช่างมาเพ้อได้.........จางซูพุฒวิ่งหนีเรน
   คิกๆๆๆๆ  จอมยุทธเราไม่เบานะปลา นะปิ๊ด.......แป๋งเชียร์จอมยุทธเรนด้วยความชื่นชม

[KUSON]

ในป่าทึบ
   จางซูอิ (เอกบดินทร) เดินทางรอนแรมมาหลายทิวาราตรี เพื่อเยี่ยมน้องจูอินพุฒในวัง ด้วยความเหน็ดเหนื่อย พลางส่งเสียงร้อง
    (เพลงหนึ่งในดวงใจ)
    พี่เอกมีน้อง(พุฒ)อยู่ในดวงใจ เท่านั้น
     หญิงอื่นหมื่นพันจะมาเทียบทัน ที่ใหน...
    แต่รักของพี่ซ่อนอยู่กลางใจ ข้างใน...
    หนึ่งในดวงใจคือเธอคนเดียว แท้เที่ยว....
       น้องจูอิ้พุฒ ๆ ๆ.......
       จางซุอิ๊ เอก เรียกหาจูอิ้นพุฒคร่ำครวญน่าปริเวทนา
      โฮก ๆ ๆ เสียงเสือลายพาดกลอนคำรามเพราะได้กลิ่นอาหารใกล้เข้ามา
      จางซูอิเงิยหน้าเห็นพยัฆตัวเขื่องอยู่ตรงหน้า จะหนีก็คงหนีไม่ทัน

[KUSON]

คืนพระจันทร์เต็มดวงในวังหลวง
  น้องพุฒ จูอินถ่ายมองพระจันทร์เต้มดวงด้วยความเหงา คิดถึงแม่ และพี่เอกจู้อินถ่าย นางถอนหายใจและร้องเพลง
    (เพลงลาวดำเนินทราย)
   แสงจันทร์นวนผ่อง เมื่ออยู่กับคู่ประคอง.......จูอิ้นพุฒร้องนำ
    แศงจันทร์เฉิดฉัน  แต่นวลยิ่งนวนกว่านั้น......จอมยุทธเรนร้องตอบ

    หอมเอยบุบผา  แก้มเธอนั้นหอมยิ่งกว่า......จอมยุทธหยอก
    ช่างน่าหยิกขาช่างมาเพ้อได้.........จูอิ้นพุฒวิ่งหนีเรน
   คิกๆๆๆๆ  จอมยุทธเราไม่เบานะปลา นะปิ๊ด.......แป๋งเชียร์จอมยุทธเรนด้วยความชื่นชมโสมนัสเป็นที่ยิ่ง....

[Pete15]

เขียนเรื่องไทย ๆ คนยังอ่านกันไม่รู้เรื่องเลย ริอาจมาเขียนเรื่องจีนแล้วมันจะไม่แย่ไปกว่าเดิมหรือ.....คร๊าบ

[khesorn mueller]

P.Pete,
you will be a star too...wait a bit and visit often...

Bravo,Bravo...P.Kuson...keep going on!
nungning ringside

[KUSON]

จางซูอิ๊เอก หนีเสือปะจรเข้
   ว๊าก ๆ ๆ เอกบดินทร์วิ่งหนีเสือ สุดชีวิต  แพลดๆๆ(ของเหลือส่วนตัวเล็ดออกมาด้วย)
   ตูม จางซูอิ๊ เอกกระโดดลงน้ำ รีบว่ายสุดชีวิต
    บุ๋งๆๆๆ  ช่วยด้วย ว่ายน้ำไม่เป็น.....จางซูเอก ตะโกน
    ซ่า  จางซูเอกโล่งอก กระโดดเกาะขอนไม้ลอยมา
    บุ๋มๆๆๆ ขอนไม้ลอยไปลอยมา จนเอกบดินทร์ สำลักน้ำ
    ว๊าก ๆ ๆ ๆ ขอนไม้เขยื้อนได้ จรเข้นี่หว่า.....จางซูเอกบดินทร์ตกใจแต่เกาะจรเข้แน่น ว่ายน้ำไม่เป็น ปล่อยตัวลอยตามไปเรื่อยๆ
    ว๊าก ๆ ๆ ข้างหน้าเป็นเหว ทำไงดี.....จางซูเอกโวยวาย
    ว้าย ๆ ๆ........ร่างจางซูดิ่งสู่ก้นเหวพร้อมจรเข้
    จากนั้น จากนั้นเอกบดินทรวูบ หมดสติไป

[LadyBamboo]

ณ กระท่อมไม้ไผ่ แห่งจอมนางใบไผ่เขียว....

เสียงรำพันสั่นเครือเพราะใบไผ่ติดคอดังแว่วมา...

"เนิ่นนานนักที่ข้าซุกซ่อนลำตัวอ้วนกลมของข้าในกระท่อมน้อยกลางป่า....
ปฏิบัติตนเยี่ยงถือศีลกินเจ บริโภคเพียงใบไผ่ริมรั้ว แต่ความจริงข้าไม่มีอะไรจะกิน
ข้าดำรงตนเป็นผู้ปลีกวิเวก เพื่อรอคอยการกลับมาของน้องชายผู้เป็นที่รักของข้า....
ที่ถูกพรากไปจากข้าเมื่อยังเยาว์วัย ข่าวว่าไปเป็นใหญ่เป็นโตในวังหลวง....
ได้ตำแหน่งถึงจอมยุทธ ...อนิจาติ....ทำฉันใดข้าจะได้พานพบหน้าน้องข้าสักคราหนึ่งหนอ...
ข้าจะประกาศผ่านป้ายสีขาวเขียนด้วยหมึกสีเขียว ปิดไว้ตามโคนต้นไผ่
หรือปิดตามเสาไฟฟ้าดีเล่า หรือจะเอาป้ายนั้นพันลูกศรยิงไปปัก ณ ห้องกระดานข่าว
บนเว็บบอร์ดของซีมะโด่งดอทคอมที่โด่งดังคับฟ้านั่นเทียวดี
หรือมันถึงเวลาแล้ว ที่ข้าจักออกเดินทางตามหาน้องของข้าด้วยตัวเอง...."
นางครุ่นคิดเสียงใสในความเหงาเพียงลำพัง...
อุ้ย...ใบไผ่หลุดออกจากคอแล้ว ดีจัง ว่าแล้วนางก็กัดใบใหม่เคี้ยวหยับๆ
และตกในภวังค์แห่งการคิดถึงน้องชายต่อไป

[KUSON]

ชิชะแม่นางไผ่
   ข้าแม่นางปิด   นานๆข้าโผล่มาแสดงที
   แสดงทีไรข้าก็รู้อย่างเดียว
   คือข้าอ่านไม่เข้าใจ  
    ถ้าเข้าใจข้าก็แสร้งติเหม็นนั่นเหม็นนี่
   สรุปข้าก็เหม็นตนเอง
    แค้นเจ้าศลยังไม่พอ
    แม่นางไผ่คิดแย่งเรต แย่งเรนคนรักข้าอีก
    เจ็บใจ ข้าจะกลั้นใจตาย
    ฮือๆๆๆๆ เมื่อไหร่ จะมีคนเห็นใจข้าซักทีโว้ย.....
    ติงต๊องอีกแล้วหรือปิ๊ด ไปนอนไป๊ นอนน้อยทีไร  งอแงทุกที.....กุศลดุปี๊ด
    (ขอบใจน้องไผ่ช่วยแก้ไขตัวละครบางตัวจนสมบูรณ์)

[Nupu]

ตกลงว่าพากันหนีออกจากวังวนสำเร็จแล้ว  เย้ เย้  ดีใจมังค่ะ


นู๋ปู  เชิญยิ้ม

[LadyBamboo]

"โอ้....."จอมนางใบไผ่เขียวรำพึง...
"ข้าเพียงครุ่นคิดจะช่วยเพิ่ม rating
และสร้างพล็อตเพิ่มให้นักประพันธ์มือเทวดา
หาได้มีใจกำเริบเสิบสานจะแย่งชิงเรตติ้งหรือเรนนิ่ง
แม้กระทั่ง เรนไม่นิ่งของผู้ใดแต่อย่างใดไม่  
ไฉนสวรรค์ไม่มีตา กล่าวหาข้าเยี่ยงนั้น

ข้ามิออกจากกระท่อมน้อยปลายนาแล้วดีกว่า
ไม่ไปตามหาอนุชาข้าแล้ว
จักกลับสู่การถือศิลกินเจเล่ของข้าต่อไป"

ว่าแล้วนางก็เคี้ยวใบไผ่กิ่งเดิม
แต่ด้วยอารมณ์ใหม่ที่ละแล้วซึ่งกิเลส อาสวะทั้งปวง.....

สายฝนหล่นอยู่ริมชายคา
ม่านกระดาษเปียกปอน
นางยังนั่งจิ้มคีย์บอร์ดต่อไป
ในระหว่างผู้คนหลับใหล
เพราะเข้าใจว่าแบนด์วิธเต็มใช้ไม่ได้นั่นเอง

เสียงจิ้มดีดก้องไปทั่วหุบเขาแห่งหมู่บ้านนกเพนกวินแจ่มใส
ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล ข้าจักขออำลา...

[prapasri AH]

:shock: โอ นางไผ่เขียว

นายแน่มาก .....ที่บังอาจท้าชิงงงงงงงงง นักสร้างภาพยนตร์มหากาพย์ แห่งลุ่มน้ำปากพนังได้

นายแน่มากจริงๆ  ข้าน้อยขอคาระวะ   ขอไปนอนก่อนล่ะ

ให้เจ้าทั้งสองงงงงงงงง จงปะทะคารม ไม่ได้หยุ๊ด...ไม่ได้หย๊อน...กันต่อไป ... ฮาๆๆๆๆๆ

(เวลาอ่านให้ทำเสียงเหมือนหนังจีนด้วยนะจ๊ะ)

[suriya2513]

เชิญแม่นางชาเขียวเหยี่ยวมังกรไปนอนได้