ทางออก...เมื่อคุณมีความเครียด

		อ้างถึง
	กรรมของคนรู้มาก กรรมของคนรู้มาก > คัดลอกจาก นิตยสาร สารกระตุ้น ฉบับเดือนสิงหาคม 2549, หน้า 130 > ผู้เขียน : สุรศักดิ์ กาญจนภูษิต > >อ่านแล้วชอบมากเลย > ----------------------------------- > ก่อนเรียนสถาปัตย์ฯ ผมเห็นบ้านเมืองสวยงามดี ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไม่มีปัญหา > พอได้เรียนสถาปัตย์ฯ เริ่มรู้ว่าความงามคืออะไร รสนิยมที่ดีคืออะไร ทันใดนั้นเอง > บ้านเมืองที่เคยสวยงามก็เปลี่ยนไป กลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยความเกะกะ ทั้งเสาไฟ เสาทางด่วน > ป้ายโฆษณา บ้านที่มีเสาโรมันนั่นก็ห่วย ตึกสูงโด่เด่ในเขตเมืองเก่านั่นก็แย่ ลามไปถึงวัดที่สร้างอุโบสถ > ผิดสัดส่วนก็ไม่งามตา เห็นแล้วก็ยิ่งหงุดหงิดรำคาญใจไม่ใช่น้อย > แบบที่เรียกว่ายิ่งรู้ก็ยิ่งทุกข์หรือเปล่า > > ก่อนจะสนใจการเมือง บ้านเมืองดูเหมือนไม่มีปัญหา ผมเองก็มีความสุขกับชีวิตดี > แต่เมื่อได้เริ่มเสพข้อมูลทางการเมืองมากขึ้น ได้รู้ได้เห็นถึงความชั่วร้ายของคนขี้ > โกงที่ทำไว้กับบ้านเมืองที่เรารัก ย่ำยีผลประโยชน์ส่วนรวมเอาไปเขมือบกันเอง แถมยังปันหน้าเป็นคนดี > อยู่ในสังคมได้ด้วยเล่ห์เหลี่ยมที่รู้ๆ กันแต่จับไม่ได้คาหนังคาเขา ก็ยิ่งสร้างความอึดอัดใจให้กับชีวิตมากขึ้น > แต่ละวันก็มีข่าวใหม่ๆ มาให้รู้ ยิ่งรู้ก็ยิ่งเครียดขึ้นไปอีก > แบบนี้เรียกว่าเป็นกรรมของคนรู้มากได้ไหม ไม่รู้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว > > ก่อนจะรู้จักกับติ๋ม ติ๋มก็ดูเป็นคนติ๋มๆ ดี จนกระทั่งผมรักติ๋ม ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป > > ผมโทรคุยกับติ๋มเป็นประจำ คลุกคลีเอาใจใส่ติ๋มจนได้รู้ธาตุแท้ของความเป็นติ๋มมาก > ขึ้น ติ๋มเปลี่ยนแฟนเหมือนเปลี่ยนถุงเท้า ติ๋มให้ความหวังกับผู้ชายทุกคนที่หลงเข้ามา บ่อยครั้งที่ติ๋มต้อง > โกหกเพื่อสับรางรถไฟ หลังจากหัวปักหัวปำอยู่ได้พักใหญ่ ผมก็รู้ว่าติ๋มเป็นคนเห็นแก่ตัว ใจร้าย หลายใจ > และติ๋มก็มีวิธีป้องกันตัวเองให้ดูดีในสายตาคนอื่นเสมอ > ยิ่งรู้ก็ยิ่งช้ำ ยิ่งรักก็ยิ่งเกลียด มันอาจจะดีกว่าหรือเปล่าถ้าเราจะไม่รู้อะไรเสียบ้าง > เพื่อให้ชีวิตไม่ต้องจมอยู่กับความทุกข์ที่ได้รู้ได้เห็นในเรื่องที่ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็น > > ความคิดนี้ทำให้ผมนึกไปถึงคำพูดของนักปราชญ์เชนท่านหนึ่งที่ว่า "ก่อนเรียนเชน ฉัน > เห็นภูเขาเป็นภูเขา เมื่อได้เรียนเชน ฉันเห็นภูเขาไม่เป็นภูเขา เมื่อเข้าใจเชน ฉันเห็นภูเขากลับมา > เป็นภูเขา" > > เมื่อความเข้าใจเกิดขึ้น ภูเขาที่เคยไม่ใช่ภูเขาก็กลายเป็นภูเขาเหมือนเดิมได้ ดู > เผินๆ อาจเหมือนการเล่นคำให้วกวน แต่มันกลับทำให้ผมมสนใจคำว่า "เข้าใจ" มากเป็นพิเศษ ไม่ใช่ > เพราะใคร ก็เพราะติ๋มนั่นเอง > > หลังจากที่เจ็บมาพอสมควร จนจวนจะทนไม่ได้ ก็ควรจะถึงเวลาที่ผมจะตัดใจเสียที > แต่ยิ่งตัดใจก็ยิ่งฝืนความรู้สึกตัวเอง ยิ่งฝืนก็ยิ่งฝืด ผมจึงเปลี่ยนยุทธิวีธีรับมือเสียใหม่ แทนที่จะตัดใจก็ > เปลี่ยนมาทำความเข้าใจติ๋มแทน ติ๋มเป็นผู้หญิงกำพร้าพ่อมาตั้งแต่เกิด แม่ต้องออกจากบ้านไปหารายได้ > ทำให้ติ๋มรู้สึกขาดแคลน ต้องการเติมเต็มให้กับชีวิต โชคดีที่ติ๋มเป็นคนหน้าตาดี ก็เลยมีคนอาสามาช่วยกัน > เติมเต็มให้กับติ๋มมากมาย และการที่ติ๋มไม่เคยปฏิเสธคนเหล่านั้น ไม่ได้หมายความว่าติ๋มเป็นคนไม่ดี > เพียงแต่ติ๋มรู้สึกกลัวที่จะต้องคอยอยู่คนเดียวเท่านั้น ในขณะที่ผมเป็นทุกข์เพราะเห็นติ๋มเปลี่ยนแฟนเป็นว่า > เล่น ติ๋มเองกำลังเป็นทุกข์ที่ไม่สามารถหาจุดลงตัวให้กับตัวเองได้เหมือนกัน > > เมื่อเข้าใจติ๋ม ผมก็ไม่เหลือความโกรธเกลียดติ๋มอีกต่อไป ติ๋มก็เป็นเช่นนี้เอง มี > ความสุข มีความทุกข์ในแบบของติ๋ม ยิ่งผมอยากให้ติ๋มเปลี่ยนไปเพื่อความพอใจของตัวเองเท่าไร ผมเอง > นั่นแหละที่จะยิ่งเจ็บ "ก่อนที่ผมจะรู้จักติ๋ม ผมเห็นติ๋มเป็นติ๋ม เมื่อผมได้รู้จักติ๋ม ผมเห็นติ๋มไม่ใช่ติ๋ม จนผม > ได้เข้าใจติ๋ม ติ๋มก็กลับมาเป็นติ๋มอีกครั้ง" > > วันหนึ่ง อาจารย์สถาปัตย์ฯ ท่านหนึ่งเดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยสีหน้าอิ่มเอิบแทบจะ > ร้องยูเรก้าออกมาแล้วบอกว่า "ผมค้นพบแล้ว เมืองไทยก็คือเมืองรกๆ เมืองหนึ่งนี่เอง ถ้าเมืองไทยไม่มี > ป้ายโฆษณางานวัด ไม่มีแผงลอยข้างทาง ไม่มีความไม่มีระเบียบให้เห็นเต็มถนน เมืองนี้คงไม่ใช่เมือง > ไทย พอเข้าใจแบบนี้แล้วก็เลยรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก" > > นี่แหละคือประโยชน์ของความเข้าใจ ในระยะหลังผมจึงเอาใจใส่กับการทำความ > เข้าใจเป็นพิเศษ เพราะความเข้าใจในทุกสิ่ง เป็นการเรียนรู้ที่จะพาเราทะลุความซับซ้อนสับสนของ > เปลือกนอก ไปสู่ความเรียบง่ายที่รวมกันเป็นเอกภาพได้จนน่าแปลกใจ > > ถ้าเรามีความเข้าใจให้ใครสักคน เราคงไม่รู้สึกหงุดหงิดรำคาญเขาได้ลงคอ คนรู้ > มากจึงไม่ใช่คนมีกรรม ถ้าเราสามารถพัฒนาความรู้นั้นมาเป็นความเข้าใจลึกซึ้ง ชนิดที่รู้ไต๋กันเป็นอย่างดี > เราก็จะอยู่ร่วมกับปัญหานั้นๆ ได้อย่างสงบสุข เหมือนกับตอนที่เรายังไม่ได้รู้จักมันเลย เข้าทำนอง > "สูงสุดคืนสู่สามัญ" นั่นแหละ > > สุดท้ายปัญหาก็ตกอยู่ที่ว่า ในช่วงชีวิตหนึ่ง คนเราจะสามารถทำความเข้าใจสิ่งที่ตัว > เองเกลียด โกรธ กลัว ได้มากแค่ไหน พระท่านว่าไม่ยากเลย เพียงแค่เริ่มทำความเข้าใจตัวเราเอง > ให้ได้ก่อน แล้วทุกสิ่งในโลกนี้ก็จะไม่ใช่เรื่องยากเกินทำความเข้าใจ มีเรื่องน่าตื่นเต้นอีกเรื่องหนึ่งที่ > อยากจะบอก พระอาจารย์ "ติช นัท ฮันห์" พระเชนผู้ยิ่งใหญ่ชาวเวียดนามเคยอธิบายคำว่า "นิพพาน" > ด้วยภาษาง่ายๆ ว่า มันคือเรื่องของ "ความเข้าใจ" นั่นเอง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ทางออก...เมื่อคุณมีความเครียด (อ่าน 19123 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้