คุยกันเรื่อง ซิกเซ้นต์ และผีๆ

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 14 ธันวาคม 2552, 19:21:32
	ไม่ต้องโพสตืเรื่องมาเลยรู้อยู่แล้วไม่เคยอ่าน  กลัวเสียวสันหลังว่ะนายทู

แต่ผมอ่านครับ.......ครูตุ๋ย...ป๋าทู

[Leam]

มีรูปผีสวยๆจากโลกไซเบอร์มาฝากครับ...........

[Leam]

[Leam]

[pusadee sitthiphong]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 16 ธันวาคม 2552, 23:53:13
	อ้างถึง ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 14 ธันวาคม 2552, 19:21:32 ไม่ต้องโพสตืเรื่องมาเลยรู้อยู่แล้วไม่เคยอ่าน  กลัวเสียวสันหลังว่ะนายทู แต่ผมอ่านครับ.......ครูตุ๋ย...ป๋าทู

พี่ก็อ่าน ชอบอ่านซะด้วย 55

[ตุ๋ย 22]

ผมนั่งอยู่เนี่ยห่างเจดีย์ ใส่กระดุกประมาณ 30 เมตรเองครับ  ขืนอ่านแล้วเหลียวหลังคงมีเรื่องน่ากลัวมาโพสต์ให้พี่น้องดุอีกนะดิ

[พธู ๒๕๒๔]

ตอน นั้นผมยังตัวกะเปี๊ยกแค่ 11-12 ปี อยู่ในอำเภอเมือง ปราจีนบุรี มีเพื่อนจอมแก่นแสนซนทั้งในหมู่บ้านและลูกศิษย์วัดอีกหลายคน เช่น เจ้าตึ๋ง เจ้าเบี้ยว เจ้าเอี๋ยว เจ้ากิ่ง เป็นต้น

ตกเย็นถ้าไม่วิ่งเล่นกันโครมๆที่หน้าโบสถ์ ก็พกหนังสติ๊กเที่ยวยิงนกยิงหนูไปตามเรื่อง จนหลวงตาเยื้อนเห็นเข้าเลยโดนเทศนากัณฑ์ใหญ่ว่า เป็นคนใจบาปหยาบช้า ชอบรังแกสัตว์ตายไปจะต้องตกนรกหมดทุกคน

พวกเราไม่ค่อยกลัวนรกเท่าไหร่หรอกครับ แม้ว่าจะมีกระทะทองแดง อีกาปากเหล็ก ต้นงิ้วหนามแหลมๆ เพราะเรายังเด็กที่ห่างไกลกับความตายตั้งเกือบร้อยปีแน่ะ แต่กลัวไม้เรียวหลวงตาเยื้อนมากกว่า เจ้าเบี้ยวเป็นเด็กวัด บอกว่ากิ่งฝรั่งที่หลวงตาเอามาทำไม้เรียวน่ะ หวดก้นเจ็บอย่าบอกใคร

คราวนี้เราก็เลยไปเล่นที่หลังโบสถ์ จะได้ลับหูลับตาใครๆ หน่อย

ที่นั่นค่อนข้างเงียบเชียบ มีทั้งต้นโพธิ์ ต้นมะเกลือ กับต้นไม้ใหญ่ๆ อีกมากมาย บรรยากาศเยือกเย็นน่าวังเวงใจบอกไม่ถูก เราก็เล่นซ่อนแอบกันบ้าง ไล่จับกันบ้าง บางวันก็เล่นหยอดหลุม ทอยกองจนใกล้จะมืดค่ำ...เสียงลมพัดยอดไม้ดังซู่ซ่าเล่นเอาสะดุ้งเฮือกไป เหมือนกัน

บางวันก็เป็นเสียงลมพัดเบาๆ ราวกับเสียงใครกำลังกระซิบกระซาบความลับต่อกัน แต่บางวันก็ได้ยินเสียงเด็กเล็กๆ หัวเราะคิกคักดังมาจากเมรุปูนใกล้ๆ ครั้นหันขวับไปมองกลับไม่เห็นใครเลยแม้แต่คนเดียว

"ผีมันแอบดูเราหรือเปล่าวะ?" เจ้าตึ๋งตั้งปัญหา เล่นเอาพวกเราชะงักกึก เจ้าเบี้ยวทำหน้าตาไม่ค่อยสเบย ก่อนจะบ่นกระปอดกระแปด

"มึงอย่าพูดเรื่องผีได้มั้ย? ขอร้อง! เพราะมีกูเป็นเด็กวัดคนเดียว ตอนกลางคืนได้ยินเสียงหมาหอนมาจากป่าช้าทีไร กูต้องคลุมโปงสวดอิติปิโสทุกที"

"แล้วมึงเคยเห็นผีหรือเปล่าล่ะ?" เจ้าเอี๋ยวตั้งปัญหา "กูน่ะไม่เคยเห็นเลยว่ะ"

คราวนี้ทุกคนยอมรับว่าไม่เคยเห็นผี แต่ก็กลัวผีทุกคน เจ้ากิ่งลูกแม่ค้าขายขนมที่ตลาดเล่าว่า ได้ยินพวกผู้ใหญ่เขาคุยกันว่า ถ้าใครอยากเห็นผีน่ะง่ายนิดเดียว เอาเถ้ากระดูกที่กองฟอนมาทาเปลือกตาก็มองเห็นผีแล้ว อีกวิธีหนึ่งก็คือก้มลงมองลอดใต้หว่างขาของตัวเอง รับรองว่าได้เห็นผีแน่ๆ

ไม่มีใครเห็นด้วยกับวิธีแรก แต่สนใจวิธีหลังมากกว่า!

เพราะความซุกซน อยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กน่ะเองที่ทำให้พวกเราอยากทดลองทำดูว่าจะจริงหรือเปล่า? แม้แต่เจ้าเบี้ยวที่บอกว่ากลัวผีหยกๆ ก็ทำท่าตื่นเต้นไปด้วย เราเลยตกลงกันว่าวันพระใหญ่ที่จะมาถึงอีก 3 วันข้างหน้า เราจะมาทดลองกันที่หลังโบสถ์นี่แหละ

แต่ผ่านไปแค่ 2 วัน ตาโหมดคนยามที่ตลาดก็หัวใจวายไปเฉยๆ ตกเย็นมีการแห่ศพมาตั้งที่ศาลาใกล้ป่าช้า...พวกเรายิ่งตื่นเต้นกันยกใหญ่ อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ

ครั้นถึงวันนัด เจ้าเบี้ยวมาช้ากว่าเพื่อนเพราะถูกหลวงตาเยื้อนเรียกใช้ไม่หยุด...เราก็เร่ง ร้อนพิสูจน์ว่าผีมีจริงไหม? เราจะได้เห็นผีจริงๆ หรือเปล่า? ก่อนที่จะมีการสวดศพตาโหมดตอนค่ำ...

ทุกคนตั้งท่าหันหลังให้เมรุแล้วย่อเข้า นับ 1-2-3 พร้อมกันแล้วก้มลงมองลอดใต้หว่างขาทันใด!

เมรุเผาผีดูทึบทึมอยู่ในยามเย็นที่เริ่มจะมืดสลัว ด้านหลังคือต้นไม้ใหญ่น้อยยืนต้นทะมึน เงียบงัน ไม่ปรากฏว่าจะมีภูตผีปีศาจตนใดในม่านตา... ยกเว้นแต่ร่างผอมกะหร่อง ผิวดำของชายแก่คนหนึ่งเดินย่องแย่งมาจากศาลาตั้งศพที่พวกเราเรียกว่าโรงทึบ

"ไม่เห็นมีผีนี่หว่า..." เจ้ากิ่งพึมพำก่อนจะร้องลั่น "ตาโหมด!!"

เท่า นั้นแหละครับ ไม่รู้ว่าเงยหัวพรวดพราดขึ้นมาตอนไหน เสียงร้องแต่ว่า...ตาโหมดๆๆ ดังลั่นอยู่ในแก้วหู ผมโจนพรึ่บ แต่ยังช้ากว่าเจ้ากิ่งกับเจ้าตึ๋งที่ออกหน้าไปแล้ว เจ้าเบี้ยวกับเจ้าเอี๋ยวรั้งท้าย แหกปากร้องเสียงหลง

"รอด้วย! รอกูด้วย..."

ไม่ มีใครรอใครให้โง่ นอกจากจะเผ่นกระเจิงเอาตัวรอดกันชนิดไม่คิดชีวิตทั้งนั้น กว่าจะกระเซอกระเซิงมาถึงหน้าวัดก็หอบแฮกๆ เหน็ดเหนื่อยแทบขาดใจตายไปตามๆ กัน...ใครไม่เชื่อเชิญพิสูจน์เอาเองครับ ส่วนผมน่ะเจอครั้งเดียวก็เข็ดไปจนตาย! บรื๋อออ...

 

เรื่องเล่าจาก ข่าวสด

[ตุ๋ย 22]

โห   ไม่อ่านหรอกครับป๋าทู

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 19:46:02
	โห   ไม่อ่านหรอกครับป๋าทู

อ่านจบแล้ว.......

อยากให้ "ตาโหมด" ไปหาครูตุ๋ยจัง.........ป๋าทู

[พธู ๒๕๒๔]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 19:50:41
	อ้างถึง ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 19:46:02 โห   ไม่อ่านหรอกครับป๋าทู อ่านจบแล้ว....... อยากให้ "ตาโหมด" ไปหาครูตุ๋ยจัง.........ป๋าทู

ใช่พี่ ยิ่งไป อ้อนเด็ก ๆ น่าให้เจออย่างยิ่ง

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ patooman24 เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 19:51:45
	อ้างถึง ข้อความของ Leam เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 19:50:41 อ้างถึง ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 19:46:02 โห   ไม่อ่านหรอกครับป๋าทู อ่านจบแล้ว....... อยากให้ "ตาโหมด" ไปหาครูตุ๋ยจัง.........ป๋าทู ใช่พี่ ยิ่งไป อ้อนเด็ก ๆ น่าให้เจออย่างยิ่ง

คิดเหมือนกันเลย.....ป๋าทู.....5..5..5

[Kaimook]

ป๋าทูจริงๆเหรอที่เขาบอกให้ก้มมองหว่างขาแล้วจะเห็นเนี่ย

[พธู ๒๕๒๔]

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 20:12:27
	ป๋าทูจริงๆเหรอที่เขาบอกให้ก้มมองหว่างขาแล้วจะเห็นเนี่ย

ห้ามทำเด็ดขาดเพราะ
1.หน้าจะมืดไปก่อน
2.ล้มแบบกลมกลิ้ง
3.ถ้าเห็นพี่เค้าวิ่งหนีไม่ทัน

[Kaimook]

		อ้างถึง			ข้อความของ patooman24 เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 20:16:44
	อ้างถึง ข้อความของ Kaimook เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 20:12:27 ป๋าทูจริงๆเหรอที่เขาบอกให้ก้มมองหว่างขาแล้วจะเห็นเนี่ย ห้ามทำเด็ดขาดเพราะ 1.หน้าจะมืดไปก่อน 2.ล้มแบบกลมกลิ้ง 3.ถ้าเห็นพี่เค้าวิ่งหนีไม่ทัน

ป๋าทู ข้อ3 อะไรคะผีหรือพี่งง

[ตุ๋ย 22]

เหอๆๆๆๆๆ    จำได้ว่า  แม่ก้หลอก  พี่ก้หลอก  ผีตาโหมตเนี่ย  ไม่รู้เป็นอย่างไง  ที่ถามนี้ไม่ต้องการคำอธิบายหรอกนะ

[หนุน'21]

................................. กลัว...................................

[ตุ๋ย 22]

ผู้หนุนก็กลัวเหมือนกันนะ

[พธู ๒๕๒๔]

วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2552 ปีที่ 19 ฉบับที่ 6969 ข่าวสดรายวัน


เสียงร้องจากวิญญาณ

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"พิมพ์มาดา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเตือนใจทาสสุรา

น้อง เพียวเป็นผู้หญิงที่ดิฉันรู้จัก ถึงจะไม่สนิทสนมแต่ก็ทักทายกันทุกวัน เธออยู่ถัดจากบ้านดิฉันไปแค่สองหลัง ตอน เช้าตรู่เวลาออกมาใส่บาตร ก็จะแลเห็นเธอซ้อนรถจักรยานของ พี่สาวไปโรงเรียนด้วยกัน เมื่อเห็นดิฉันเธอก็จะยิ้ม โบกมือหย็อยๆ

ดิฉันเอ็นดูเธอจริงๆ เห็นกันมาตั้งแต่อนุบาล ตอนนี้จวนจบ ป.6 เข้า ม.1 แล้ว ซึ่งก็คงไม่แคล้วโรงเรียนใกล้บ้านนี่ละค่ะ ได้ข่าวว่าเรียนเก่ง ชอบคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ด้วย นับว่าเป็นความหวังของพ่อแม่เชียวละ

ครอบ ครัวเธอหาเช้ากินค่ำ แม่ขายข้าวแกง พ่อเป็นข้า ราชการชั้นผู้น้อย พี่สาววัยรุ่นนั้นถึงจะเรียนไม่เก่งแต่ก็เป็นเด็กดี ช่วยแม่ตัวเป็นเกลียว

ท่าทางครอบครัวนี้คงจะไปได้สวย แต่โชคชะตาก็โหดเหี้ยมกับพวกเขาเหลือเกิน นึกแล้วสงสารจับใจ

เช้า วันหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว ย่างเข้าหน้าหนาวแบบนี้ละค่ะ ตอนนั้นดิฉันใส่บาตรเสร็จพอดี ฟ้าสางแล้วล่ะ พระท่านกำลังเดินกลับวัด เกือบเจ็ดโมงเช้าแล้ว พี่พรกับน้องเพียวเพิ่งขี่จักรยานผ่านหน้าไป เรายิ้มทักทายและโบกมือให้กันเหมือนเช่นทุกวัน...

ทันใดนั้น ดิฉันได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์บึ้มมาแต่ไกล และแล้วก็...ปัง! ดังสนั่น

ด้วยความสังหรณ์ใจ ดิฉันรีบวางถาด แล้ววิ่งออกไปชะเง้อ มอง...นั่นไง!

ชาว บ้าน 2-3 คนวิ่งผ่าน รวมทั้งคนขับตุ๊กตุ๊กที่มารับแม่ของน้องเพียวขนของไปขายตลาด เสียงแม่น้องเพียวกรีดร้องไม่เป็นภาษา คนเป็นพ่อหน้าซีดเผือด ตาเบิกโพลง ทั้งคู่วิ่งไปพร้อมๆ กับชาวบ้าน

ตรงโค้งแรกห่างออกไปราว 20 เมตรนั่น...จักรยานล้มคว่ำ มีมอเตอร์ไซค์ล้มกระเด็นไปคนละทาง ร่างของเด็กสองคนถอยอยู่กับพื้นเหมือนตุ๊กตาผ้าที่ใครขว้างทิ้ง

ดิฉัน ไปถึงพอดีกับที่น้องพรยันตัวลุกขึ้นอย่างมึนงง แต่น้องเพียวที่กระเด็นห่างออกไปซิคะ เลือดกำลังไหลจากศีรษะเป็นลิ่มๆ อย่างน่ากลัว มันแดงฉานนองพื้นถนน ใครบางคนจับเธอพลิกหงาย...ดิฉันเห็นใบหน้าที่เคยน่ารักกลับถลอกปอกเปิก เปื้อนฝุ่น สีหน้านั้นเฉยเมยดวงตาลืมโพลงแต่ไร้จุดหมาย ไร้ชีวิต สงบนิ่งโดยไม่มีวี่แววตระหนกตกใจ

เธอตายสนิทในชุดนักเรียนประถมปลาย สะพายเป้อยู่ข้างหลัง!

งานศพน้องเพียวเศร้ามาก แม่เป็นลมแล้วเป็นลมอีก ลูกสาวเธอเสียชีวิตเพราะคนเมาเหล้าที่บึ่งมอเตอร์ไซค์โดยใช้ซอยเราเป็นทางลัด

ดิฉัน ยังจำได้ถึงค่ำคืนที่หนาวเยือก ลมพัดกรูเกรียว ใบไม้แห้งระไปกับพื้นเสียงกรอบกราว...ซอยเราเหงาจับใจ ไฟถนนที่สว่างจ้าไม่ได้ช่วยให้รู้สึกอบอุ่นเลย ผู้คนหลบเข้าบ้านเงียบกริบตั้งแต่หัวค่ำ เด็กๆ ไม่ขี่จักรยานไปซื้อของกินเหมือนปกติ

พวกเขากลัวผีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ค่ะ!

ใครๆ ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ฮือๆ ในยามดึกสงัดกันทั้งนั้น

แม้ แต่ดิฉันเองก็ยอมรับว่ากลัวมาก ไม่กล้าแม้แต่จะเดินออกจากตัวบ้านไปยังสนามหญ้าเช่นเคย ได้แต่อยู่ในบ้านกับลูกๆ เปิดทีวีเสียงดังๆ และเปิดไฟรอบๆ ด้าน เจ้าหมาตัวเล็กก็เห่าบ๊อกๆ แล้วครางโหยหวน มันเห็นสิ่งที่เราไม่เห็นแน่ๆ

ทุก คนพูดกันว่า น้องเพียวมาแต่เข้าบ้านไม่ได้ มีแต่พ่อกับแม่ของเธอเท่านั้นที่ออกมาชะเง้อหาลูกที่เหลือแต่วิญญาณ และพยายามพาลูกเข้าบ้านแต่ไม่สำเร็จ

น้องเพียวร้องไห้ให้ชาวบ้านได้ยินทุกคืน!!

ในที่สุด ซอยเราก็ร่วมใจกันทำบุญครั้งใหญ่ บอกน้องเพียวให้รู้ว่าเธอตายแล้วไปสู่สุคติเถิด ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น

หลังจากคืนนั้น น้องเพียวก็เงียบเสียงไป แต่อีกนานเชียวล่ะกว่าทุกคนจะกล้าออกจากบ้านยามที่ค่ำมืด

ครอบครัวของน้องเพียวนั้นย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วค่ะ บ้านเดิมก็มีคนมาอยู่ใหม่แล้ว ทิ้งไว้แต่ตำนานและเรื่องเล่าขานที่แสนเศร้า เด็กดีคนหนึ่งซึ่งเป็นความหวังของพ่อแม่ ต้องจบชีวิตด้วยน้ำมือของคนขี้เมา

ใกล้ จะถึงเทศกาลปีใหม่แล้ว ใครชอบดื่มเบียร์ก็เชิญตามสบายนะคะ ไม่มีใครห้ามหวง ขอร้องแต่อย่าขับรถเท่านั้น! เพราะอุบัติเหตุเกิดจากความมึนเมามากมายเหลือเกิน ถ้าเดือดร้อนเฉพาะตัวเองก็แล้วไป แต่ส่วนใหญ่พลอยทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ได้รับบาดเจ็บจนถึงเสียชีวิต ส่วนหนึ่งกลายเป็นคนพิกลพิการ หมดอนาคตไปชั่วชีวิต

"ดื่มไม่ขับ" เพื่อตัวของคุณเองและคนที่ใช้รถใช้ถนนร่วมกับคุณด้วยนะคะ!

หน้า 31

[ตุ๋ย 22]

ไม่ต้องกลัวไม่ดื่มอยู่แล้ว  ขับสบาย

[พธู ๒๕๒๔]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตุ๋ย 22 เมื่อ 28 ธันวาคม 2552, 19:51:09
	ไม่ต้องกลัวไม่ดื่มอยู่แล้ว  ขับสบาย

คราวนี้ ท่ามมาย อ่าน..เอ๊ก..ลา...เพ่

[SC (ก้าน 24)]

Happy New Year 2010



เนื่องในโอกาสศุภฤกษ์ดี
วาระดิถีขึ้นปีใหม่
ขอเบื้องบนเทพประทานบันดาลให้
พละ สุขะ ธนะ ไซร้ สมบูรณ์ดีทั้งปีเอย

 

[ตุ๋ย 22]

สาธุ

[เก๊า(24)]

               สวัสดีปีใหม่ครับ พี่ตุ๋ย

[ตุ๋ย 22]

สวัสดีปีใหม่ครับผม

[พธู ๒๕๒๔]

ผีในผับ

ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผี จึงไม่ต้องเสียเวลากลัวผีแบบพวกขี้ขลาดตาขาว...แต่แล้วผมก็ประสบเข้ากับ เรื่องแปลกประหลาด น่าขนลุกขนพอง จนทำให้ผมกลายเป็นคนกลัวผีมาเกือบ 20 ปีแล้วครับ

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นสมัยผมหนุ่มๆ ตอนนั้นเศรษฐกิจกำลังเฟื่องฟูอย่างยิ่ง ใครมีหัวการค้า เก็งกำไรที่ดินหรือบ้านจัดสรร ทาวน์เฮาส์ ซื้อใบจองเอาไว้ขายต่อก็ได้กำไรเป็น กอบเป็นกำ ส่วนคนที่มาซื้อต่อจากเราก็เอาไปเก็งกำไรอีกที

ตลาดหุ้นพุ่งทะยาน จนกลายเป็นบ่อนใหญ่ที่ทุกคนมุ่งหน้าเข้าไปกอบโกยเงินทองเข้ากระเป๋า ยกเว้นแต่จะดวงซวยจริงๆ ถึงจะเจ๊งครับ เพราะดัชนีมันมีแต่ขาขึ้นที่เรียกว่าเป็นตลาดวัวกระทิงคึกคะนอง ไม่ใช่ตลาดหมีที่ก้มหน้าซบเซายามดัชนีดิ่งเหวไม่จบสิ้นในยุคต่อมา

สรุปว่าผมกับเพื่อนฝูงมีเงินทองอู้ฟู่เต็มกระเป๋า ตกค่ำก็เข้าผับเข้าบาร์ เผลอๆ ก็เข้าโรงนวด...กลายเป็นคนขี้เมื่อยหรือติดอ่างไปเลย

คืน นั้น เจ้าเฮ้งกับเจ้านิยมมาชวนผมไปเที่ยวผับแถวหลังสวน ตอนแรกผมนึกว่ามีแจ๊ซมันๆ สุดโปรดมาบรรเลง แต่สองเกลอบอกว่ามีทีเด็ดยิ่งกว่าเสียงเพลงซะอีก เพราะมีโชว์แบบใหม่ที่เรียกว่า "โฟโต้นู้ดโชว์"

ผมเองเที่ยว ค็อกเทลเลานจ์มาหลายแห่ง บางแห่งถูกใจก็เป็นเมมเบอร์ซะเลย ได้ทั้งเหล้าทั้งนารี 3-5 คน มิกเซอร์ฟรี แต่ผมยังไม่เคยเห็นโชว์ที่เพื่อนมันว่าซักที

ตกลงเราไปเข้าผับที่รัช ดาฯ...เจ้าเฮ้งเป็นขาประจำจึงได้รับการต้อนรับอย่างดี แทบจะมีโต๊ะที่จองไว้เป็นพิเศษแน่ะครับ อยู่ด้านขวาแต่ค่อนข้างใกล้ชิดกับเวที...สาวๆ หุ่นเซ็กซี่ถลาเข้ามานั่งประกบเรา 3 คน...แฟนของสองเกลอน่ะซีครับ กับสาวหน้าสวย ตาคมผมยาวสำหรับผม เหล้ากับโซดาถูกยกเข้ามา...รอเวลาสำคัญที่เรียกแขกได้แน่นผับ

โฆษกออกมาประกาศว่าจะเริ่มโชว์แล้ว พวกนักเที่ยวหนุ่มๆ ก็กรูกันมาหน้าเวที พร้อมกับกล้องถ่ายรูป แต่พวกเราไม่มีใครติดกล้องมาซักคน

ไฟ หรี่สลัว เสียงเพลงร็อก เฮฟวี่เมทัล ของคณะ เดฟ เลปพาร์ด ดังกระหึ่มเร้าอารมณ์ในเพลงเพรสซินอล ลิเบอร์ตี้ หรือ "สมบัติส่วนบุคคล" อันถือว่าเข้ากับบรรยากาศที่จะมีการโชว์สมบัติส่วนตัวของนางแบบโฟโต้นู้ดที่ แทบทุกคนรอคอย

แสงไฟจากแฟลชร่มเริ่มเปิดทีละดวง จนเห็นนางแบบสาวสวยวัยรุ่นนั่งในท่าสบายๆ ยังไม่เปิดเสื้อผ้า แต่ไม่ช้าเธอก็ทำท่าว่าเสียงเพลงเร้าอารมณ์จนทนไม่ไหว เริ่มเคลื่อนไหวบิดเนื้อบิดตัว ก่อนจะสลัดอาภรณ์ส่วนบนออก...โอ้อวดก้อนเนื้อขาวผ่องอยู่ในแสงไฟและแสงแฟลช วูบวาบไม่หยุดหย่อน

เจ้าเฮ้งกับเจ้านิยมโอบกอดสาวที่นั่งเบียดเสียด แต่นัยน์ ตาจ้องเป๋งไปบนภาพเย้ายวนบนเวที...สาวตาคมผมยาวก็บดเบียดทรวงอกกับต้นแขนผม จนแทบร้อนฉ่าเช่นกัน

ท่ามกลางเสียงเพลงที่ชวนดิ้น ทั้งคึกคักและเร่าร้อน ทำให้นางแบบหันไปก้มตัวลงจับเก้าอี้ โอ้อวดบั้นท้ายในบิกินีตัวจิ๋ว แสงแฟลชกระหน่ำเป็นว่าเล่น ก่อนจะเปลี่ยนลีลาไปนั่งเอนหลังที่เก้าอี้ โอ้อวดความเซ็กซี่พลางแหงนหน้าอ้าปากเหมือนอยู่ในอารมณ์รัญจวนเต็มที่...

ลง เอยด้วยการถอดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกอย่างเชื่องช้า... ผมรู้สึกอกอวบเย็นฉ่ำของสาวที่นั่งเบียดทำท่าเหมือนจะบดขยี้ต้นแขนผมให้กลืน หาย กลายเป็นเนื้อเดียวกัน!

แสงไฟสปอตไลต์จากแฟลชร่มเริ่มดับที ละดวง เพลงเพรสซินอล ลิเบอร์ตี้ ยังดังกระหึ่มต่อไป จนกระทั่งไฟดับหมดทุกดวง ก็เป็นอันว่าการแสดงไฟโต้ นู้ด โชว์จบสิ้นลงแล้ว

ไฟ สว่างขึ้นตามเดิม นักดนตรีกับนักร้องสาวออกมาทำหน้าที่ขับกล่อมนักเที่ยวแทนที่ พวกหนุ่มตากล้องสมัครเล่นยกโขยงกลับไปที่โต๊ะ...เสียงวิพากษ์วิจารณ์ความ สะสวยและเซ็กซี่ของนางแบบสาวรุ่นยังดังแว่วมาอีกพักใหญ่

"ไม่เรียกใครมานั่งด้วยเรอะเพื่อน?"

เจ้าเฮ้งชะโงกหน้ามาถาม พลางขยิบตายั่วเย้า

"ก็ นั่งอยู่นี่ไงวะ..." ผมอดหัวเราะไม่ได้ หันไปกางแขนจะโอบไหล่สาวตาคมผมยาว แต่ต้องพบแต่ความว่างเปล่า...เธอจะลุกออกไปได้ยังไงทั้งๆที่นั่งอยู่โซฟา ด้านในติดผนัง ถ้าไม่ผ่านผมน่ะ?

"อั๊วถามตั้งแต่แรกว่าจะเรียกใครมานั่งด้วยมั้ยลื้อก็ส่ายหน้า" เจ้านิยมยักไหล่ "เห็นนั่งเหงาคนเดียวแล้วสงสารว่ะ"

ผม ชาวาบไปทั้งตัว ใบหน้ากับไขสันหลังเย็นเฉียบ จะว่าเมาก็ไม่ใช่ เพราะตอนนั้นยังไม่ได้ซดเหล้าแม้แต่อึกเดียว...ใครล่ะที่มานั่งเบียดเสียด กับผม ทั้งโอบกอดทั้งบดเบียดต้นแขนด้วยหยุ่นยวงเย็นฉ่ำ...ผีน่ะซีครับ! บรื่อออ....

 

เรื่องเล่าจาก ข่าวสด