19 เมษายน 2567, 23:41:53
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน


เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน [สมาชิกเก่าลืมรหัส โทร 081-7611760]
A A A A  ระเบียบปฎิบัติ
   
Languages    
  หน้า: 1 2 3 [4]  ทั้งหมด   ลงล่าง
ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องราวของคนคนนั้น แค่อยากให้อ่าน  (อ่าน 46121 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #75 เมื่อ: 23 เมษายน 2550, 03:39:34 »

เรื่องอะไร...ไม่เห็นเศร้าเลยครับ
ซื้ด!!(เสียงสูดลอดช่อง เข้าโพรงจมูก)
เด็กๆครับ..เรื่องแค่นี้
ฮึก..ฮึก...(เสียงร่างกายสั่นสะท้านหลังจากสูดขนมหวานเข้าไป)
ไม่..ไม่..เย่า...เยย..ย๊าบบบ..
ไม่..เย่า..เย๊ยยยยย...
ฮื้อ...ฮื้ออออออออออออ....
(ร่างกายสั่นเทาราวลูกนกกำพร้าที่ยืนร้องไห้ท่ามกลางสายฝน สายฝนที่ดูเหมือนจะหอบเอาความโศกเศร้าให้หยดมาพร้อมกับ สายใยของออกซิเจนและไฮโดรเจนอย่างไม่ตั้งใจ
แต่แค่นั้นก็มากพอให้ที่จะฉุดให้ จิตใจของใครบางคนดำดิ่งสู่ห้วงลึกแห่งความปวดร้าวอย่างไม่อาจหวนคืน...)
...ฮื้ออออออออออออ...
(ตัวเย็นเยือก เขย่าโยนอย่างแรงราวกับจะเป็นเฮือกสุดท้ายของชีวิต)
.....
....
...
..
.

ฮึก..ฮึก...ซื้ด!!.....ครืกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(เสียงของเหลวขุ่นข้น  ใหลลงสู่ใจกลางร่างของใครบางคน)

เฮ้อ.....โล่งจัง
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #76 เมื่อ: 24 เมษายน 2550, 08:35:40 »

อ้างจาก: "dnopista"
เรื่องอะไร...ไม่เห็นเศร้าเลยครับ
ซื้ด!!(เสียงสูดลอดช่อง เข้าโพรงจมูก)
เด็กๆครับ..เรื่องแค่นี้
ฮึก..ฮึก...(เสียงร่างกายสั่นสะท้านหลังจากสูดขนมหวานเข้าไป)
ไม่..ไม่..เย่า...เยย..ย๊าบบบ..
ไม่..เย่า..เย๊ยยยยย...
ฮื้อ...ฮื้ออออออออออออ....
(ร่างกายสั่นเทาราวลูกนกกำพร้าที่ยืนร้องไห้ท่ามกลางสายฝน สายฝนที่ดูเหมือนจะหอบเอาความโศกเศร้าให้หยดมาพร้อมกับ สายใยของออกซิเจนและไฮโดรเจนอย่างไม่ตั้งใจ
แต่แค่นั้นก็มากพอให้ที่จะฉุดให้ จิตใจของใครบางคนดำดิ่งสู่ห้วงลึกแห่งความปวดร้าวอย่างไม่อาจหวนคืน...)
...ฮื้ออออออออออออ...
(ตัวเย็นเยือก เขย่าโยนอย่างแรงราวกับจะเป็นเฮือกสุดท้ายของชีวิต)
.....
....
...
..
.

ฮึก..ฮึก...ซื้ด!!.....ครืกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(เสียงของเหลวขุ่นข้น  ใหลลงสู่ใจกลางร่างของใครบางคน)

เฮ้อ.....โล่งจัง


อี้  :evil:  :evil:
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #77 เมื่อ: 26 เมษายน 2550, 00:28:39 »

เล่นชมกันอย่างนี้...
ก็เขินแย่เลยสิครับ...
อ๊าย...เขินจังเล๊ย
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #78 เมื่อ: 26 เมษายน 2550, 11:06:53 »

อ้างจาก: "dnopista"
เล่นชมกันอย่างนี้...
ก็เขินแย่เลยสิครับ...
อ๊าย...เขินจังเล๊ย


สงสัยไม่เข้าใจภาษาไทยมั้ง ต้องหาคนช่วยแปลซะแย้ว  :evil:
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #79 เมื่อ: 27 เมษายน 2550, 01:51:38 »

ดีเลยครับพี่พุด  ปอนด์น้อยไปใช้ชีวิตอยู่ที่ซีแอตเติ้ลนานไปหน่อย
เลยฟังไม่ค่อยออกอ่ะครับ
มัมกับแด๊ด..ก็ไม่ค่อยสะปี๊คด้วยภาษาไทยเท่าไหร่
เลยค่อนข้างคอนฟิ๊ว อะ ลิตเติ้ลบิต อ่ะครับ
ต้อง ซอรี่ มากๆ นะครับ
บันทึกการเข้า
khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #80 เมื่อ: 27 เมษายน 2550, 03:17:44 »

where do you live now,Nong Pond?
if abroard,let me catch you to the club..the club of RCU abroard naya.
p.nn
บันทึกการเข้า


dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #81 เมื่อ: 27 เมษายน 2550, 18:28:52 »

ปัจจุบันผมชอบขึ้นลิฟต์ที่ไหนเหรอครับ...
..อ๋อ...ก็มาบุญครองไงครับพี่นุ๊งนิ๊ง
ดีนะเนี่ยที่.....เก่งภาษาอังกฤษ
ไม่งั้นแย่เลย..
เฮ้อ..........................
แธ๊งค์ อะ ลอท เน๊อออออ..
มายมัม แอนด์ มายแด๊ด
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #82 เมื่อ: 29 เมษายน 2550, 19:14:56 »

อ้างจาก: "dnopista"
ดีเลยครับพี่พุด  ปอนด์น้อยไปใช้ชีวิตอยู่ที่ซีแอตเติ้ลนานไปหน่อย
เลยฟังไม่ค่อยออกอ่ะครับ
มัมกับแด๊ด..ก็ไม่ค่อยสะปี๊คด้วยภาษาไทยเท่าไหร่
เลยค่อนข้างคอนฟิ๊ว อะ ลิตเติ้ลบิต อ่ะครับ
ต้อง ซอรี่ มากๆ นะครับ


งั้นจะพยายามเข้าใจเด็กนอกนะ :evil:
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #83 เมื่อ: 02 พฤษภาคม 2550, 23:49:24 »

เอิ๊กๆ..
เอิ๊กๆ..
เอิ๊กๆ..
นึกว่าหัวเราะอ่ะดิ
จริงๆแล้ว..
สะอึกคร้าบบบบบบบบบ
เอิ๊กๆ..
เอิ๊กๆ..
(จะบอกทำไมเนี่ย)
บันทึกการเข้า
นายป้อ
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,124

« ตอบ #84 เมื่อ: 03 พฤษภาคม 2550, 01:00:06 »

:lol: ปอนด์นัดเจอกันหน่อย...สิ..จะได้พาไปเยี่ยมหมอประกิตเผ่า...หุๆๆ
จะได้อยู่เป็นเพื่อนหมอเค้า.........
บันทึกการเข้า
It's me Joy
มือใหม่หัดเมาท์
*


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 123

« ตอบ #85 เมื่อ: 03 พฤษภาคม 2550, 12:57:18 »

เห็นด้วยกะป้อนะ อ่านที่ปอนด์โพสมาแยะแล้ว มันแม่ง ๆ อ่ะ
บันทึกการเข้า

: Nuu joy ::
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #86 เมื่อ: 06 พฤษภาคม 2550, 23:32:27 »

โห...
หมอคนนั้นแน่มากนะ...
...
ขนาดเรายังไม่กล้าเลย..
...
กล้ามาก..
...
กล้าสะกิดอ.เผ่าด้วย..
...
ว่าแต่เค้าสะกิดไมอ่ะ..
หรือว่าเป็นศิษย์เก่าหอพัก
ชักอยากเจอซะแล้วสิ
..ไปกัน
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(มึงจะตาหลกไปถึงไหนค้าบบบ(โพสท์แทนเพื่อนโก๋สุดเลิฟ))
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #87 เมื่อ: 10 พฤษภาคม 2550, 21:19:53 »

อ้างจาก: "dnopista"
โห...
หมอคนนั้นแน่มากนะ...
...
ขนาดเรายังไม่กล้าเลย..
...
กล้ามาก..
...
กล้าสะกิดอ.เผ่าด้วย..
...
ว่าแต่เค้าสะกิดไมอ่ะ..
หรือว่าเป็นศิษย์เก่าหอพัก
ชักอยากเจอซะแล้วสิ
..ไปกัน
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
(มึงจะตาหลกไปถึงไหนค้าบบบ(โพสท์แทนเพื่อนโก๋สุดเลิฟ))


โห ผู้ชายคนนี้ช่างกล้านัก
.........................
กล้าสะกิดอ.เผ่าด้วย..
เค้ากล้าสะกิด เพราะว่าเค้าจบแล้ว อิอิ  :wink:
บันทึกการเข้า
khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #88 เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2550, 02:30:42 »

He can do everything..
บันทึกการเข้า


Sarik
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #89 เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2550, 10:53:52 »

อ่านดูซะหน่อย เผื่อได้ข้อคิดดีๆจากตรงนี้...

ผมเป็น PRODUCER ของ วง POTATO และเป็นคนเขียนเพลงให้ POTATO มาตลอด ...แต่ผมไม่เคยมาเล่าที่มาของ เพลงแต่ละเพลงในเว็บไซด์นี้เลย แต่ผมอยากมา เล่าที่มาของเพลงๆนึงใน อัลบั้ม SENSE ชื่อเพลง นี่แหละ ...ความ เสียใจ
 เรื่องก็มีอยู่ว่า ... ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง เขาเพิ่งเลิกกับแฟนเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนผมทำใจไม่ได้กับการบอกเลิกของแฟนเขาซึ่งสัญญาว่า จะแต่งงานกับเขาในสิ้นปีนี้ เพื่อนผมเป็นคนต่างจังหวัดที่มาอยู่กทม. ครอบครัวของเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ที่ต่างจังหวัด เพื่อนผมจะกลับไปเยี่ยมบ้าน 5-6 เดือนต่อ ครั้ง... งานที่เพื่อนผมทำเป็นงานที่ ต้องใช้ความคิดอย่างมาก เพราะฉะนั้นทุก ครั้งที่เขากลับไปเยี่ยมบ้านจึงไม่มีใคร เคยบอกเลยว่าพ่อเขากำลังเป็นมะเร็ง เพราะกลัวลูกสาวคนนี้ไม่เป็นอันทำงาน
อนึ่งความประสงค์นี้มาจากตัวพ่อของเขา เป็นคนขอร้องคนอื่นๆในบ้านให้ช่วยปิดเพื่อนผมด้วย เพราะเพื่อนผมเป็นกำลังหลัก ของบ้านนี้ น้องเขายังเป็นนักเรียนอยู่ยังไม่มี รายได้ แต่พอเพื่อนผมเสียใจจาก การที่ความฝันเรื่องแต่งงานพังลงก็เป็นธรรมดาของ ผู้หญิงที่ร้องไห้ฟูมฟาย หาคนระบายความทุกข์ จนในที่สุดก็ถึงคิวของแม่เขา เพื่อนผมโทรไประบายกับแม่ว่าตอนนี้ เสียใจมากไม่ค่อยมีไอเดียในการทำงาน
แม่เขาจึงยอมบอกว่าถ้าตอนนี้ยังทำงานไม่ ได้กลับบ้านมาดูแลพ่อไหม ...เพื่อนผม เลยถามว่าพ่อเป็นอะไร... แม่ก็ บอกว่าเป็นมะเร็งในสมอง เพื่อนผมรีบกลับต่าง จังหวัดแล้ววิ่งไปกอดพ่อเขาทันที เพื่อนผมบอกว่าคำแรกที่ได้ยินคือ ...3 เดือนนะ ลูก หมอบอกว่าพ่ออยู่ได้อีก 3 เดือน...พ่อเขาถามซ้ำไปที่ใจเพื่อนผมว่า ....ลูกตา บวมๆนะ ร้องไห้เรื่องอะไรมารึ เปล่า เพื่อนผมจึงบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว แฟนคนที่หนูบอกว่าจะพามาให้พ่อ -แม่ รู้จักไง... พูดจบพ่อก็สวนว่าแค่ทะเลาะกันรึเปล่า พ่อ ยังอยู่อีกตั้ง 3 เดือนนะ ถ้าดีกันได้ก็ยังพามาทันนะลูก เพื่อนผมกอดพ่อเขาแน่น แล้วบอกว่าไม่ต้องพูดถึงคน แบบนั้นแล้วจ้ะพ่อ หนูจะอยู่กับพ่อตลอด 3 เดือน ...พ่อ เขาบอกคำสุดท้ายว่า พ่อลา ลูกไว้ก่อนเลยแล้วกัน เผื่อวันไหนพ่อหลับแล้วไม่ตื่น ขึ้นมาลาลูกก่อนกำหนด 3 เดือน... เพื่อนผมบอกว่าคำลาครั้งนี้มันกลบเสียงคำว่า เลิกกันในหัวของเขาที่ได้ยินจากแฟนคนนั้นสนิททันที ...และเพื่อนผมบอกผมว่าเพิ่ง รู้ว่าจริงๆแล้วความเสียใจมันเป็นแบบนี้เอง เขาขอให้ช่วยเขียนจากเรื่องนี้ของ เขาซึ่งผมเขียนเสร็จ หลังจากเขาเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง 2 วัน ...ผมอัดเพลงนี้ใส่ซาวด์เบ้าท์เป็นเทปไป ให้เพื่อนฟังโดยที่ยังเป็นเสียงผมร้องกับกีต้าร์โปร่งตัวเดียว หลังจากนั้นแม่ เขาโทรมาบอกว่าเพื่อนผมนั่งฟังเพลงนี้กันกับพ่อของเขากันหลายรอบ จนถึงเมื่อ 2 วันก่อนพ่อเขาได้เสียชีวิตลง...เพื่อนผมก็อปปี้เทปม้วนนี้ แล้วใส่ไปในกระเป๋าเสื้อพ่อของเขา หวังว่าพ่อเขาจะได้ฟังเพลงๆนี้บนสวรรค์พร้อมๆกับที่เขายังจะฟัง อยู่ในโลกปัจจุบันที่พวกเราอยู่กัน
 ขอบคุณแรง บันดาลใจจากเธอ มากๆ...
 ฟองเบียร์

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"นี่แหละความเสียใจ /POTATO"
คำร้อง     : ฟองเบียร์
ทำนอง    : ปฏิเวธ อุทัยเฉลิม
เรียบ เรียง : แชมป์ จุลภมรศรี


 ทุกเรื่องราวที่เข้ามา ที่เจ็บและช้ำ จน ทำให้ฉันมีน้ำตา
แม้ว่าทรมานเท่าไร ฉันเรียกมันว่าความ เสียใจ
 แล้วเรื่องราวในวันนี้ ที่เกิดและมันกำลังกระทบใจของ ฉัน
ก็สอนให้ได้เรียนรู้ใหม่ ในคำที่ฉันเคยเข้าใจ
 สิ่งใดที่เคยได้เจอ กลายเป็นแค่เพียงเรื่องเล็กน้อยไปในพริบ ตา
* เสียงของเธอที่ร่ำลาได้สอนให้รู้ว่า อย่าไปจำความช้ำที่มี
 นี่แหละคือความเสียใจ ความเสียใจมันเป็นอย่างนี้จำซะใหม่
ต้องเจ็บจนร้องไห้ โดยไม่อาย ต้องช้ำทุรนทุรายขนาดนี้
 ที่ผ่านมามองย้อนไป ลองคิดดูบาง ทีก็เสียดายน้ำตา
แต่เธอทำให้ได้รู้ว่า ค่าของน้ำตามันคู่ควร... กับการต้อง เสียเธอ
 แม้ฉันยืนแทบไม่ไหว แต่อยากขอพูดอะไรสักนิดนึงถึงเธอ
ขอ โทษที่ไม่ดีเหมือนใคร และขอบคุณที่สอนให้เข้าใจ  
ว่าเรื่อง ที่ เคยได้เจอ มันก็แค่เพียงสิ่งเล็กน้อยที่เปลืองน้ำตา (*)
... เจ็บ วันนี้ทำให้รู้ว่า ค่าของน้ำตามันคู่ควร
บันทึกการเข้า
khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #90 เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2550, 13:11:19 »

Nong Sarik,
it makes me so sad early in the morning!I feel really sorry to that girl...so sad that i want to tell her,be tough,be strong,the storming will last not forever.She needs really a support ,a feeling she is not alone.If she knew what she wants..this girl will reach more in her life than anyone who never fall down to this position.She has to mourn 2 matters of one time,one to her own daddy,who is surely her really love,another is to her boyfriend who she want to bind her life with him...I just want to tell her:stand up,love yorself,life is going on,let him go,it is your chance to know anyone else!
p.nn
บันทึกการเข้า


dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #91 เมื่อ: 13 พฤษภาคม 2550, 01:33:22 »

โอว...
ไม่รอดแน่ครับงานนี้...
ไม่ใครก็ใคร..
ต้องโดนตัวหนังสือทับตายกันไปข้าง....
...
...
แต่ปอนด์น้อยชอบมากเลยนะครับ
สำหรับเพลง
"นี่แหละคือผัดหอยลาย"
...
...นี่แหละคือ..ผัดหอยลาย...
ผัดหอยลาย..มันเป็นหยั่งงี๊...
ทำซะใหม่.........
...
มันสื่อให้เห็นถึงความรักกุ๊กกิ๊กภายในครอบครัวครับ
แสดงถึงการยอมรับข้อผิดพลาดซึ่งกันและกัน
ที่ภรรยาทำผัดหอยลายที่ไม่อร่อยเอาเสียเลย..
แต่สามีก็ไม่ว่าอะไร...แค่พาไปกินที่ร้านที่มันอร่อยๆ
เพียงแค่ได้ชิมเท่านั้น..
ภรรยาก็ยิ้มละไม..ทั้งคู่มองตากันยาวนาน
แล้วประโยคเมื่อครู่ก็ดังขึ้น
...นี่แหละคือ..ผัดหอยลาย...
...
...
หวานซึ๊งจังเลยอ่ะ...
อ๊ายยย...หน้าแดงเลยครับsarikครับ
บันทึกการเข้า
Sarik
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #92 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2550, 09:16:12 »

พี่หนุงหนิง ... ชีวิตคนเรามันก็อย่างนี้แหล่ะเนอะ วันนึง...เราต้องผ่านมันไปให้ได้

เจ้าปอนด์... ชอบกินผัดหอยลายก้ม่ายบอก เหอๆ ... ทำเพลงเค้าเพี้ยนหมดเรยยยยยย
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #93 เมื่อ: 29 มิถุนายน 2550, 02:26:11 »

เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ
ชอบกินผัดหอยลาย?
หือ..อะไรนะ
ชอบกินผัดหอยลาย??
อ๋อ..ก็ชอบทุกหอยแหละก๋ง ถ้าผัดแล้วมันอร่อยอ่คับ
(พอดีก๋งจะทำผัดหอย แต่ไม่รู้ว่าหลานชอบกินหอยอะไรครับ)
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
บันทึกการเข้า
maeying
มือใหม่หัดเมาท์
*


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 42

เว็บไซต์
« ตอบ #94 เมื่อ: 23 กรกฎาคม 2550, 17:41:10 »

จากข้อความ
เคยมั้ยที่จะมี คุณเคยมีคนแบบนี้ที่ไม่ ใช่พ่อแม่พี่น้องหรือยัง?

ตอบตัวเองให้ได้ว่าใคร



เคยมั้ยที่จะมี...คนให้อภัยคุณทุกอย่าง

เคยมั้ยที่จะมี...คนอยู่เคียงข้างคุณเวลาที่คุณเสียใจ

เคยมั้ยที่จะมี...คนจดจำความเป็นคุณได้ทุกอย่าง

เคยมั้ยที่จะมี...คนยอมเสียสิ่งที่รักเพื่อคุณ

เคยมั้ยที่จะมี...คนเห็นคุณสำคัญกว่าเพื่อน

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่คุณอยู่ด้วยเฉย ๆ แล้วมีความสุข

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่มั่นใจในคำว่ารักของคุณ

เคยมั้ยที่จะมี...ไม่อายเมื่อเดินข้างคุณ แม้คุณหน้าตาไม่ดีก็ตาม

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่ทนคุณได้ไม่ว่า คุณจะด่า จะว่า เค้ ายังไง



เคยมั้ยที่จะมี...คนรับได้ในสิ่งที่คุณเป็นไม่ว่าจะมีคนมาว่าร้ายคุณยังไง

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่เห็นความผิดของคุณเป็นเรื่องน่ารัก

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่คุณอยากตื่นมาแล้วก็เจอกันสาส

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่คุณคิดถึงเค้า แม้ว่าคุณไม่เหงาก็ตาม

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่คุณคิดถึงคนแรก เมื่อคุณทุกข์ใจ

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่คุณรู้ว่า เค้าช่วยให้คุณสบายใจได้

เคยมั้ยที่จะมี...คนแคร์คุณมากมาย ไม่ว่าคุณจะทำร้ายเค้า ยังไง

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่รับรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ

เคยมั้ยที่จะมี...คนที่ยังรักคุณแม้คุณไม่เห็นความสำคัญของเค้าเลย

ตอบว่า ไม่มี  แต่เคยเป็น คนคนนั้น มันก็รู้สึกสุขแบบเศร้าๆนะ
ฟังดูแล้วออกแนวนางเอกนะ จริงไม่อยากป้นหรอก อยากเป็นพวกนางร้ายมากกว่า มักจะได้อย่างที่ต้องการ แต่มันเลือกไม่ได้นะ (พอละเดี๋ยวเศร้าไปกันใหญ่)
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #95 เมื่อ: 24 กรกฎาคม 2550, 13:55:59 »

Sad อื้อ
บันทึกการเข้า
morningday50
มือใหม่หัดเมาท์
*


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 46

« ตอบ #96 เมื่อ: 01 พฤศจิกายน 2550, 14:49:58 »

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ  ที่มีมาให้อ่านทุกเรื่อง

และจะรออ่านเรื่องต่อไปนะ

ไม่รู้เป็นไร  แต่นึกถึงคำว่า  



ไม่รักแต่ คิดถึง
บันทึกการเข้า
khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #97 เมื่อ: 01 พฤศจิกายน 2550, 16:28:13 »

Nong Taew,
let we read something from you too...not one side...two way ka nong...that is a rule in this web!
p.nungning27
บันทึกการเข้า


Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #98 เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2550, 20:55:36 »

Meaning in Love

ความหมายในรัก

ความรักนั้น มันก็เหมือนกับ " ผีเสื้อ "
ยิ่งคุณวิ่งเข้าหามันเท่าไหร่ มันก็จะห่างคุณออกไปเท่านั้น
แต่ถ้าคุณปล่อยมันไป มันจะเข้ามาหาคุณเองแหล่ะ
.. ถ้าคุณไม่คาดหวังกับมันมาก

ความรักสามารถทำให้คุณมีความสุข แต่มักจะทำให้คุณเจ็บปวด
แต่ความรักจะเป็นสิ่งที่พิเศษ ถ้าคุณได้ให้มันกับใครสักคนที่คู่ควร
อย่ารีบร้อน ค่อยๆ เลือก เลือกคนดีที่สุด
จงจำไว้ว่า "หากรักแล้วจงรู้จักที่จะรอ
และการมีเซ็กซ์ไม่ใช่บทพิสูจน์ของความรัก"

สำหรับ ใครที่..... " ไม่ใคร่โสด "
เค้าบอกว่า... ความรักไม่ไช่ การเป็นคนดีพร้อม สมบูรณ์ ของใคร
แต่รักคือการหาใครสักคนที่ช่วยให้คุณเป็นคนดีที่สุดเท่าที่คุณดีได้

สำหรับ ใครที่เป็น....... " คนเจ้าชู้ "
อย่าพูดคำว่า " รัก " เลย ถ้าคุณไม่ได้ใส่ใจกับความหมายนั้น
อย่าพูดถึงความรู้สึก ถ้ายังไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น
อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตเค้าเลย ถ้าคุณจะทำให้เค้าเสียใจ
อย่าไปมองลึกถึงดวงตา ถ้าทุกคำพูดของคุณล้วนโกหกทั้งเพ
สิ่งที่โหดร้ายที่สุดที่ผู้ชายคนหนึ่งพึงทำได้
คือทำให้ผู้หญิงหลงรักแล้วไม่ใส่ใจใยดี
ในทางกลับกับผู้หญิงบางคนก็โหดร้ายได้เหมือนกัน......

สำหรับ ใครที่...... " อกหัก "
(อันนี้เค้าเขียนดี.. เค้าบอกว่า...)
การอกหัก มันยืนยาวตราบเท่าที่คุณต้องการให้มันอยู่กับคุณ
และบาดความรู้สึกคุณได้เจ็บลึกเท่าที่คุณยอมให้บาดที่สำคัญก็คือว่า
มันไม่ใช่จะพ้นจากสภาวะอกหักยังไง
แต่มันอยู่ที่ว่า....เราเรียนรู้จากมัน ได้แค่ไหน ต่างหาก ......

สำหรับ ใคร ๆ ที่.... " ไร้เดียงสาในรัก "
จะรักได้อย่างไร : รักแต่อย่าลุ่มหลง คงเส้นคงวาแต่ไม่ดื้อรั้น
แบ่งปัน และ ไม่เอาเปรียบพยายามเข้าใจกันและกัน มากกว่าที่จะเรียกร้อง
หากต้องเจ็บ ก็เจ็บ แต่อย่าเอาความเจ็บนั้น ติดตัวเสมอไป

สำหรับ ใครที่...... " มีคนหลงรักอยู่ "
เค้าบอกว่า...
มันเจ็บปวดที่เห็นคนที่เรารัก มีความสุขกับคนอื่น
แต่มันจะเจ็บปวดยิ่งกว่า
ถ้าคนที่เรารัก ไม่มีความสุขเมื่ออยู่กับเรา

สำหรับ ใครที่..... " กลัวต่อการสารภาพรัก "
ความรักมันเจ็บปวด ถ้าคุณต้องไปบอกเลิกกับใครสักคน
แต่มันจะเจ็บยิ่งกว่า ถ้ามีคนมาบอกเลิกกับคุณ
แต่มันจะเจ็บที่สุด หากคนที่คุณรัก ไม่เคยได้รู้เลยว่า คุณรักเค้า

สำหรับ ใคร ๆ ที่ยัง......." คบ ๆ กันอยู่ "
เค้าบอกว่า..
สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิตก็คือ การที่เราพบ และ รักใครสักคน จนสุดท้าย
พบว่ามันไม่ใช่.....
และคุณเสียเวลาไปเป็นปี ๆ ให้กับคนที่คนที่ไม่คู่ควร
ถ้าเค้าคนนั้นของคุณ ไม่ใช่คนที่ใช่เลยของคุณตอนนี้ แล้วล่ะก็
จะมาเสียเวลา เป็นปีๆ กับเค้าทำไม ปล่อยไปเถิด.....
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #99 เมื่อ: 12 มกราคม 2551, 10:26:39 »

...."ความรัก"....

ก็คือรูปแบบหนึ่งของ"ความเข้าใจ"

...."ความรัก"....

ส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นตัวเชื่อมระหว่างสองสิ่ง หรือบางทีอาจมากกว่านั้น

...."ความรัก"....

เป็นเสมือนน้ำยาประสาน ที่คอยเชื่อมโยงของสองสิ่งนั้นๆให้เข้าใกล้กันมากขึ้น

...."ความรัก"....

เป็นเหมือนโอสถอันแสนวิเศษที่คอยบำรุงรักษาหัวใจให้ชุ่มชื้น มีกำลังวังชา

และ...."ความรัก"....

มักจะทำให้ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวสวยงามขึ้นเสมอ

ถ้าเราจะเปรียบคนสองคน ให้เป็นเหมือนเส้นตรงสองเส้น มีระยะห่างระหว่างกัน
(คล้ายๆกับเลขสิบเอ็ด ....."l l".... ในการเขียนแบบอารบิค)

ระยะห่างนั้น...คงเปรียบเสมือนความแตกต่างระหว่างทั้งคู่

ที่ต่างคนก็ต่างไม่เหมือนกัน....

และไม่มีทางเหมือนกัน

แต่ถ้าวันใดวันนึง....ที่ทั้งสองเส้นเกิดมองตาแล้วรู้ใจ(ตาใส..ปิ๊งๆ)

อยากจะเริ่มต้นปฐมบทของความสัมพันธ์ระหว่างกัน

เส้นทั้งสอง...ก็จะขยับเท้าเข้าหากัน...จนมายืนอยู่บนจุดเดียวกันในที่สุด

แต่...ยังเว้นระยะช่วงบนไว้ดังเดิม

...เพราะด้วยความต่างที่มากมาย จึงทำให้ยังไม่สามารถที่จะหลอมรวมกันเป็นเส้นตรงเส้นเดียวได้..

และไม่มีวันที่จะเป็นเส้นเดียวกันได้

ในช่วงนี้...เส้นตรงทั้งสองจึงมีรูปร่างคล้ายกับตัววี ...."V" ....ในภาษาอังกฤษ

ต่อจากนี้ไป...ถ้าทุกอย่างราบรื่น...คุยกันดี...คุยรู้เรื่อง...เห็นอกเห็นใจกัน...

ทำแต่เรื่องดีดี...ให้กัน...

...ปลายเส้นของตัววีทั้งสองข้าง ก็จะเริ่มโค้งเข้าหากัน....

และจะมาเจอกันในที่สุด...

เมื่อ...ก่อเกิด"ความเข้าใจ"กันและกันในหัวใจของค่นทั้งคู่แล้ว

......................

........ในท้ายที่สุด...........

ปลายด้านบนของเส้นทั้งสองก็จะมาบรรจบกันอย่างเหนียวแน่น

และเราก็จะได้...รูปหัวใจที่เอิบอิ่ม...พร่างพรายไปด้วยความรักที่มีให้กัน

.........""...........

และนี่แหละ...ที่เรียกว่า...........

............"รัก"............




ไม่จำเป็นที่จะต้องเหมือนกันทุกสิ่ง...ไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าใจกันทุกอย่าง

...เพียงแค่รู้จัก"เว้นที่"ไว้สำหรับความแตกต่างบ้าง

เพื่อเอาไว้ ...ปรับ..เปลี่ยน... ให้อีกคนได้รู้ว่า..เรารักเค้ามากแค่ไหน

...เพียงเท่านี้เราก็สามารถมีรักที่อบอุ่นอย่างที่ใครๆต้องอิจฉาได้แล้ว

................................................

คุณจะเดินเร็วแค่ไหนก็ได้ นั่นมันไม่สำคัญ...

เพียงแค่คุณรู้จักที่จะชะลอ...เพื่อให้คนที่คุณรักตามทัน...

...นั่นต่างหากที่สำคัญที่สุด....

...........เนอะๆ..............



ยังมีให้อ่านอีกเยอะที่นี่นะจ๊ะ...http://pondaor2429.blogspot.com ปอนด์เขียนเองยังไงก็เข้าไปอ่านแล้ว เมนท์ให้หน่อยน๊า จะทยอยเอาลงเรื่อยๆคับ
บันทึกการเข้า
  หน้า: 1 2 3 [4]  ทั้งหมด   ขึ้นบน
  
กระโดดไป:  

     

ทำไมหอพักนิสิตจุฬาจึงเป็นดินแดนมหัศจรรย์            " ไม่ได้เป็นแค่หอให้นอนพัก  แต่เป็นบ้านอบอุ่นรักให้อาศัย  ไม่เป็นแค่ที่ซุกหัวยามหลบภัย  แต่สร้างใจให้เข้มแข็งแกร่งการงาน"  <))))><