25 เมษายน 2567, 01:45:39
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน


เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน [สมาชิกเก่าลืมรหัส โทร 081-7611760]
A A A A  ระเบียบปฎิบัติ
   
Languages    
  หน้า: [1]   ลงล่าง
ผู้เขียน หัวข้อ: ข้อคิดดีๆน่ะ  (อ่าน 5725 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« เมื่อ: 12 พฤษภาคม 2550, 22:27:01 »

อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน......แล้วนะ
คนเราอายุเฉลี่ย 60 ปี
1 ปี เท่ากับ 365 วัน
แสดงว่าแต่ละคนมีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วัน
คิดปลีกย่อยไปกว่านั้นก็ 525,600 นาที
ลองนับเป็นสัปดาห์ อืม......... ไม่เลว 3,120 สัปดาห์
อุแม่เจ้า........แสดงว่า
เรามีโอกาสเที่ยวในคืนวันเสาร์สามพันกว่าครั้งเท่านั้นเอง
คิดแบบนี้แล้วไม่กล้าดูนาฬิกา
แทบเบือนหน้าหนีจากปฏิทิน
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการนับถอยหลังเพื่อรอวันลาโลก...
เปล่าเลยผมไม่ได้กลัวตาย
และขอโทษที่หากเรื่องอาจไม่ค่อยขำ
แต่ตลอดเวลาที่ใช้เวลาอยู่บนโลกนี้มันน้อยมากหากคำนวนในเชิงตัวเลข
ยังมีหนังสืออีกหลายเล่มที่ยังไม่ได้อ่าน
เพลงอีกหลายเพลงยังไม่ได้ฟัง
หนังอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ดู
ความรู้สึกในใจอีกมากมายที่ยังไม่เคยบอก
พื้นที่อีกหลายล้านตารางกิโลเมตรที่ยังไม่เคยไป โอ๊ย..... กลุ้ม
สองหมื่นกว่าวันที่เราได้รับมามัน
น้อยเกินไปจริง ๆ และที่น่ากลุ้มไปกว่านั้นคือ
ใช่ว่าทุกคนจะอยู่ถึง 60 ปี
แน่นอน 1 ปี ยังเท่ากับ 365 วัน
นั่นแสดงว่าบางคนไม่ได้มีเวลาบนพื้นโลก 21,900 วันหรอกนะ
อาจไม่ถึง 3,120 สัปดาห์ซะด้วยซ้ำ!
อุแม่เจ้าเทค 2
คืนวันเสาร์ที่จะได้ไปเที่ยวเหลือไม่ถึง
สามพันวันแล้วเหรอเนี่ย!!!!
คิดแบบนี้ต้องรีบยกนาฬิกาขึ้นมาดู
กางปฏิทินออกกว้าง ๆ
เพราะมันคือเวลาที่เราเหลือ.... บนโลกนี้
นี่ชั้นกำลังทำบ้าบออะไรอยู่.....ไม่เลยน้องสาว
นี่ไม่ใช่ปรัชญางี่เง่าอะไรทั้งสิ้น หากเป็นความจริงที่
เราไม่ค่อยได้มองมัน
เอาล่ะ งั้นสมมติว่าทุกคนอายุ 17 ปี
แปลว่าใช้ชีวิตมาแล้ว 6,205 วัน
และผ่านคืนวันเสาร์มาร้อยกว่าครั้ง ส่วนหน่วยนาทีนั้น ......
คำนวณเองบ้างซิว้อยย.....
เอาเวลาที่ใช้ไปนั้น หักลบกับเวลา (ที่คาดว่าจะ) เหลืออยู่
ผลลัพธ์ที่ได้
เราจะทำยังไงกับมันดี ......
แต่น่าแปลก หลายคนยังยอมทำงานน่าเบื่อ
นั่งเอาหัวตากแอร์ไปวัน ๆ ยอมให้คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่จิกหัวใช้
เพื่ออะไรบางอย่างที่เราเรียกว่า "เงินเดือน "
บางคนทนเรียนอะไรก็ไม่รู้อยู่ 4 ปี ทั้ง ๆ
ที่ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า รู้แต่ว่าแม่ชอบ
ไม่ก็เห็นแค่ว่าเพื่อนเรียน
เพียงแค่ตอบตัวเองไม่ได้ว่า กูจะเป็นอะไรดี
บางคนแอบรักเขา ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้น
ปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่น
แต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความรู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน
บางคนกินทิฐิเป็นอาหาร เก๊กใส่กันไปวัน ๆ
ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ มึงแน่ กูแน่ งอนการกุศล
ประชดทำลายสถิติ เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ....ไอ้บ้า
และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม "ฆ่าเวลา " ชีวิตมันว่างจัด
ขนาดต้องฆ่าเวลากันเลย
บอกตรง ๆ เห็นแล้วอยากตบกบาล
เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี
อีกหน่อยเราก็ตายจากัน ......แล้วนะ
ลองคิดแบบนี้บ้าง
ใช่แล้ว ....เราจะเกิดความเสียดาย
เพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ
ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ
ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย
แต่ให้รีบทำทุกอย่าง ก่อนที่จะตาย ... ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้
และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ...
มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่า
เอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับ
ใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า....พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้ว
ทำงานในสิ่งที่เรารัก เสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมันอีก
ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง ...ต้องรีบแล้ว เดี๋ยวตายนะ...เตือนแล้วไง
รักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี
ส่วนจะรักหรือไม่รักกู ไม่สนว้อย ...เพราะพรุ่งนี้ชั้น(อาจจะ ) ตายแล้ว
ใช้เวลา ( ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้
กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรา
นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพราะอย่างน้อย ๆ เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มตอนให้สัมภาษณ์ยมบาล

........ คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงาน
ในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ด
ลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น
แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง
เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่องชุดแต่งงาน.........
หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง เธอตาย ......
แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย ก็ปาไป 5 วัน
ซองในมือผม กลายเป็นเงินช่วยงานศพ ช่อดอกไม้ กลายเป็นพวงหรีด
และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจ ที่อยากจะบอก
ว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน .... แล้วนะ
อ้าว.... รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก
รีบแยกย้ายไปใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ไปทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ
เดี๋ยวตายซะก่อน .....เสียดายแย่


โดย น้าเน๊ก ...... เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาละกะวงศ์ ณ อยุธยา
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 13 พฤษภาคม 2550, 00:47:48 »

แค่เกิดมา...
มีคุณพ่อคุณแม่ที่น่ารัก....
มีแฟนที่น่ารัก....
...
...และมีโอกาส
ได้รู้จักกับทุกคนที่นี่..
แค่นี้....
ความตายก็ไม่สำคัญอะไรอีกแล้วครับ
....
....
ไหนๆก็ได้ทุนคืนแล้ว...
จากนี้ไป  มาเก็บเกี่ยวกำไร..
กันดีกว่าครับ
...
...(พูดได้ดีนะเนี่ย)
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #2 เมื่อ: 13 พฤษภาคม 2550, 20:14:15 »

มีสาระมากเลย ไม่เคยฟังอารายที่มีสาระอย่างนี้มาก่อนเลย  Cheesy  :shock:
บันทึกการเข้า
Jan_Waraporn
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #3 เมื่อ: 14 พฤษภาคม 2550, 08:40:18 »

ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความดีๆที่เอามาฝากเพื่อนๆน้องๆ Cheesy
บันทึกการเข้า
Dr.Poot
Hero Cmadong Member
***


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1,330

« ตอบ #4 เมื่อ: 15 พฤษภาคม 2550, 15:27:11 »

โปรแกรมนี้สำคัญมาก ท่านมีเป็นยาสามัญประจำเครื่องคอมพิวเตอร์กันหรือยัง


ช่างเทคนิค : ฮัลโหล สวัสดีครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ
>
> ลูกค้า : ดิฉันได้นั่งนึกดูแล้วคิดว่า โปรแกรมความรัก นี่ก็น่าสนใจ ดีนะคะ
> คุณช่วยกรุณาแนะนำดิฉันหน่อยได้ไหมคะว่าจะลงโปรแกรมน ี้ยังไง
>
> ช่างเทคนิค : ด้วยความยินดีครับ ไม่ทราบว่าพร้อมที่จะลงโปรแกรม หรือยังครับ
>
> ลูกค้า : อืม... ไม่รู้เหมือนกันคะ บอกตามตรงว่าดิฉันไม่ค่อยรู้
> เรื่องคอมพิวเตอร์เท่าไร แต่ดิฉันคิดว่าน่าจะพร้อมคะ
> ไม่ทราบว่าต้องเริ่มทำยังไงบ้างคะ
>
> ช่างเทคนิค : อันดับแรกเลยคุณต้องเปิดใจคุณก่อนครับ
>
> ลูกค้า : ไม่มีปัญหาคะ แต่ว่าตอนนี้ฉันเปิดใช้โปรแกรมอื่นอยู่ด้วย
> ไม่ทราบว่าจะมีปัญหาในการติดตั้งไหมคะถ้าฉันไม่ได้ปิ ดโปรแกรมพวกนี้
>
> ช่างเทคนิค : ไม่ทราบว่าโปรแกรมอะไรหรือครับ ที่กำลังเปิดใช้งานอยู่
>
> ลูกค้า : เดี๋ยวขอดิฉันดูนิดนึงนะคะ อืม... ก็มีโปรแกรม
>
> "ความเจ็บปวดในอดีต"
>
> "การไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง",
>
> "ความริษยา",
>
> "ความขุ่นเคือง"
>
> และก็ "โปรแกรมความโกรธ"
>
>
>
> ทั้งหมดที่เปิดก็มีเท่านี้คะ
>
> ช่างเทคนิค : ไม่มีปัญหาครับ
>
> โปรแกรมความรักจะค่อยๆ ลบความเจ็บปวดในอดีต
> ออกจากระบบปฏิบัติการครับ
> มันอาจจะคงอยู่ในหน่วยความทรงจำ แต่ว่าจะไม่รบกวนการทำงานของ
> โปรแกรมอื่นๆ ครับ ไม่ต้องกังวล
>
> สำหรับโปรแกรมการไม่เห็นคุณค่าของตัวเองนั้นจะค่อยๆ หายไปเอง
> เพราะส่วนประกอบส่วนหนึ่งของโปรแกรมความรัก
>
> คือการเห็นคุณค่าของตนเอง
>
> ส่วนนี้จะค่อยๆ เข้ามาแทนที่อย่างช้าๆ จนการไม่เห็นคุณค่าตัวเองหมดไป
> แต่ว่าคุณเองจะต้องปิดโปรแกรมความริษยา
>
> ความขุ่นเคือง และ ความโกรธลง
> เพราะโปรแกรมพวกนี้จะขัดขวางไม่ให้โปรแกรมความรักสาม ารถติดตั้งได้
> รบกวนช่วยปิดโปรแกรมพวกนี้ ก่อนได้ไหมครับ
>
> ลูกค้า : บอกตามตรงเลยนะคะ
>
> ดิฉันไม่รู้จริงๆ คะว่าจะปิดโปรแกรมพวกนี้ยังไง
>
>
>
> ช่างเทคนิค : เข้าไปที่ Start Menu นะครับ
> แล้วเรียกโปรแกรมการให้อภัยขึ้นมา
> ต้องเปิดโปรแกรมนี้เรื่อยๆ จนกว่าความริษยา,
> ความขุ่นเคือง และก็ความโกรธจะถูกลบออกไปจนหมด
>
> ลูกค้า : ได้คะ.... เสร็จแล้วคะ
> ตอนนี้โปรแกรมความรักเริ่มที่จะติดตั้งอัตโนมัติแล้ว คะ
> แต่เอ...นี่เป็นปกติของโปรแกรมใช่ไหมคะที่ติดตั้งด้ว ยตัวมันเอง
>
> ช่างเทคนิค : ใช่ครับ แต่อย่าลืมนะครับว่า
> นี่เป็นเพียงโปรแกรมพื้นฐานเท่านั้น
> คุณจะต้องติดต่อกับหัวใจดวงอื่นๆ
> เพื่อที่จะได้ upgrade โปรแกรมความรักให้มี version ที่สูงขึ้น
>
> ลูกค้า : อุ้ย.... มีข้อความผิดพลาดขึ้นที่หน้าจอ บอกว่า
> โปรแกรมไม่สามารถติดต่อออก ไปสู่ภายนอกได้"
> ดิฉันควรทำยังไงดีคะ
>
> ช่างเทคนิค : ไม่ต้องตกใจครับ
> นั่นแสดงว่าตอนนี้โปรแกรมความรักได้ติดตั้งอยู่ภายใน ใจคุณเรียบร้อยแล้วครับ
> แต่ที่โปรแกรมยังไม่สามารถใช้งานได้
> ก็เพราะว่าคุณต้องเริ่มรักตัวคุณเองก่อน จากนั้นคุณถึงจะรักคนอื่นได้
>
> ลูกค้า : แล้วดิฉันควรจะทำยังไงคะ
>
> ช่างเทคนิค : คุณช่วยเลื่อนการยอมรับตัวเองลงมาหน่อยได้ไหมครับ
> จากนั้นให้คลิกที่ไฟล์
> "การยกโทษให้ตนเอง"
> "การรู้ถึงคุณค่าของตัวเอง" และ
> การยอมรับถึงความจำกัดในตัวคุณ"
>
> ลูกค้า : ได้คะ... เสร็จแล้วคะ
>
> ช่างเทคนิค : โอเคครับ จากนั้นก็ก๊อปปี้ไฟล์พวกนี้เข้ามาในไดเร็กทอรี่
> "ใจฉัน"
> ระบบจะทำการจัดการไฟล์ที่มีปัญหา
> รวมทั้งแก้ไขโปรแกรมต่างๆที่มีข้อผิดพลาด
> แต่ว่าคุณจะต้องลบไฟล์
> "การพูดถึงตัวเองในแง่ลบ" และ "ไฟล์การตัดสินผู้อื่น"
> ออกจากทุกๆไดเร็กทอรี่นะครับ
> และอย่าลืมเข้าไปลบอีกที ใน Recycle Bin นะครับ
> เพื่อให้มั่นใจว่าไฟล์พวกนี้ถูกลบจนหมด
> และไม่มีทางกลับเข้ามาทำความยุ่งยากได้อีก
>
> ลูกค้า : ทราบแล้วคะ เอ๊ะ!! มีไฟล์ใหม่ๆ เกิดขึ้นในหัวใจตั้งเยอะคะ
> " ยิ้ม " กำลังวิ่งเล่นอยู่บนหน้าจอ
> "สันติสุข" และ "ความยินดี"
> กำลังก๊อปปี้ตัวเองอยู่ทั่วไปภายในใจฉัน
> นี่เป็นปกติหรือเปล่าคะ
>
> ช่างเทคนิค : ครับ บางครั้งสำหรับบางคนอาจต้องใช้เวลาหน่อย
> แต่ท้ายที่สุดสิ่งนี้จะเกิดขึ้นในเวลาที่เหมาะสม
> ตอนนี้โปรแกรมความรักได้ติดตั้ง และเปิดใช้งานเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
>
> มีอีกอย่างหนึ่งที่อยากจะบอก
> ก่อนที่จะวางสายครับ ความรักเป็นโปรแกรมให้เปล่า
> อย่าลืมแบ่งปันให้คนอื่นนะครับ
>
> ความรักที่คุณให้ไปจะไม่เหมือนกันในแต่ละคน
> และความรักนี้จะถูกส่งต่อไปยังคนอื่นๆ
> และส่วนหนึ่งก็จะกลับคืนมาสู่ตัวคุณด้วย
> และเมื่อนั้นความรักของคุณก็จะมีการพัฒนาขึ้นไปอีกระ ดับหนึ่ง
>
>
> ลูกค้า : ดิฉันให้สัญญาคะว่าจะแบ่งปันโปรแกรมความรักให้กับคนอ ื่นๆ
> รบกวนขอทราบชื่อของคุณหน่อยได้ไหมคะ
> ช่างเทคนิค : เรียกผมว่า "ผู้ชันสูตรจิตใจ" หรือ
> "เราเป็น" (I AM) ก็ได้ครับ
> คนส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาจะต้องไปตรวจสุขภาพจิตใจปีละค รั้ง
> เพื่อให้หัวใจเขามีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง
> แต่ผู้ที่สร้างใจ (ผมเอง) ขอแนะนำว่า
> ไม่จำเป็น
> เพียงแต่คุณคอยหมั่นดูแลความรักให้คงอยู่ในแต่ละวันก ็เพียงพอแล้วครับ
>
>
>
> อย่าลีมไรท์ใส่แผ่นแล้วแจกคนที่อยู่รอบข้าง และช่วยบอกต่อ ๆ กันไปด้วย
> (เป็นฟรีแวร์ครับ) โปรแกรมนี้หากใช้ดีได้ผลอย่างไร
> แจ้งให้ทราบบ้างนะครับ
บันทึกการเข้า
dnopista
Full Member
**


ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 329

เว็บไซต์
« ตอบ #5 เมื่อ: 29 มิถุนายน 2550, 02:09:08 »

ไม่ไหวๆ..
ขยันพิมพ์จริงๆคนนี้...
นี่ถ้า....
ม่ายอาวว...
ม่ายพูดดีก่า...
หึ หึ หึ(หัวเราะในลำคอ)
บันทึกการเข้า
  หน้า: [1]   ขึ้นบน
  
กระโดดไป:  

     

ทำไมหอพักนิสิตจุฬาจึงเป็นดินแดนมหัศจรรย์            " ไม่ได้เป็นแค่หอให้นอนพัก  แต่เป็นบ้านอบอุ่นรักให้อาศัย  ไม่เป็นแค่ที่ซุกหัวยามหลบภัย  แต่สร้างใจให้เข้มแข็งแกร่งการงาน"  <))))><